No. $921 De Groene Amsterdammer van 27 Mei 1933 Pact van Vier Teekening B. van Vlijmen U f L'r* toch zitten, Boncour, bederf het nou niet!" Onze mee*jubelende bedrijven Melis Stoke Teekenlngen Harmsen van Beek Niet erg origineel Het is een bekend verschijnsel, dat vreugde en feestelijkheid aanstekelijk werken. Een opgewekt gelaat wekt een glimlach op anderer aangezicht en een lied lokt anderen tot mee-zingen aan. Deze stelling gaat ook op voor de overheids bedrijven die, in een soort weloverwogen en niet gansch belangelooze activiteit, gereed staan onze vreugden te deelen. Zoo geviel het dezer dagen dat ik een kennis, die zijn zestigsten verjaardag vierde, wilde geluk wenschen. Ik besloot dat te doen in den vorm van een telegram, en aangezien de telegrafie in dit land een overheidsmonopolie is, was ik gedwongen om de diensten van dat bedrijf in te roepen voor de overbrenging van mijn gelukwenschen. Nadat ik langen tijd gezonnen had op een toepasselijken tekst, die op de juiste wijze mijn vreugde zou vermogen uit te drukken over het feit dat mijn kennis in goede gezondheid den leeftijd van zestig jareivhad bereikt, lag er tenslotte een bloc-note voor mij vol notities en doorhalingen. En als resultaat lag daar de tekst: hartelijk gefeliciteerd met uw zestigsten ver jaardag." Ik consulteerde Mathilde over dezen vondst, maar zij frönsde de wenkbrauwen en verklaarde dat het niet erg origineel was. Sommige menschen hebben de eigenschap om in enkele woorden uw genoegen te bederven. Ik gevoelde me gekwetst over deze korte karak teristiek van het resultaat van eenige kwartieren zorgvuldig nadenken. Wat had jij dan gedacht.. .. ? vroeg ik gepiqueerd. Mathilde haalde de schouders op. Hm.... ik weet het niet, zeide ze zonder groote belangstelling. Drukt dat dan niet precies uit wat ik zeggen wil.. .. ? vroeg ik. Volkomen, zeide ze. Wat zou je dan willen.. .. ? Ik.. .. ? heelemaal niets. Ik zeg alleen dat het niet erg origineel is. Ik las nu nog eens den tekst over: hartelijk ge feliciteerd met uw zestigsten verjaardag". Het was misschien wat nuchter. Men KOU ook kunnen telegrafeeren: Leve onze jubilaris, of Heil zestigjarige een ongepaste poging Al deze dingen stonden doorgekrast op het notitieblok, maar de eene tekst leek me te gemeen zaam en de andere weer te pathetisch. Het is nu eenmaal het beste in de wereld om zich te houden aan de gangbare termen en uit drukkingen, want het is mijn bittere ervaring dat elke originaliteit zich op de een of andere manier wreekt. Een groot deel van de ellende van deze wereld is veroorzaakt door menschen die te grappig of te origineel wilden zijn. Ik nam dus een kloek besluit en nam de telefoon om mijn telegram te dicteeren. De telefoonjuffrouw herhaalde zakelijk den tekst, en toen stelde ze me plotseling voor de vraag of het telegram op een geluksformulier moest worden afgeleverd. Dat was een geheel nieuw gezichtspunt. Want geeft niet een feestelijk formulier wat aardigs en fleurigs aan den nuchtersten tekst.. .. ? Goed juffrouw, zeide ik haastig.... een geluk stelegram. En ik wilde de haak al neerleggen, toen de juffrouw op opgewekten toon voortging: ? Wat wilt u voor een formulier.. .. ? Een hand niet bloemen .. .. ? ? Een wat.. .. ? vroeg ik verschrikt. Een hand met bloemen.... of een blauwe vogel misschien.. .. ? Ik geloof dat de juffrouw nog van allerlei op somde, harten met vergeet mij niet'en en boeketten en duiven.... Ik werd er een beetje duizelig van. Bliksemsnel bedacht ik dat een hand met bloe men niet minder dan triviaal was, dat blauwe of anders gekleurde vogels niets met een zestig sten verjaardag hadden uit te staan en dat een hart met vergeet mij niet'en tegenover een ern> stigen ouden heer de verdenking zou kunnen opwekken aan een ongepaste poging tot geestigheid. Hebt u nog wat anders. . .. ? vroeg ik vrij onnoozel. Neen mijnheer, zei de juffrouw wat kortaf. ? Stuurt u dan maar een gewoon telegram als het u belieft, zei ik wat beduusd, en het kwam me voor dat het afscheid van de juffrouw van de. telefoon wat korzelig was na de enthousiaste manier waarop ze haar prospectus van emblemen had ontvouwd. Wat vind jij. vroeg ik aan Mathilde.... Had ik een hand met bloemen of een blauwe vogel voor dienstbode en recruut kunnen sturen, of een hart met vergeet me niefjes .. . . ? We bespraken samen de persoonlijkheid en de sociale positie van den jarige en we kwamen tot de conclusie dat men een generaal-majoor geen aardigheden van dien aard op zijn verjaardag kan sturen.... Dit avontuur bracht me aan het peinzen over de manier waarop het overheidsbedrijf zich wil aansluiten aan onze feestelijke gevoelens. De opsomming van de juffrouw herinnerde me aan de uitstallingen van prentbriefkaarten ten behoeve van verliefde dienstboden en recruten. Men behoeft nog slechts een stap verder te gaan of er komen formulieren ter beschikking van het publiek met maneschijn-tafereelen en boodschap pen als: ik heb u lief, of: voor eeuwig de mijne. Men kan niet van het overheidsbedrijf eischen dat het materiaal ter beschikkig houdt voor alle speciale gevallen, maar de vraag is gewettigd of het zich niet te eenzijdig georiënteerd heeft op de idylle als zoodanig. Want hoe is het anders verklaarbaar dat ik teruggeschrokken ben voor de opsomming van liefelijkheden die mij geboden werd ter verfraaiing van mijn nuchteren tekst aan het adres van een netten zestigjarigen mijnheer. . .. ?