"VItf* TEEKENAARS - Van Daalhoff iüyters bij van Lier . E. VAN DEN TOL Tentoonstelling van Lier lenten (die hier niet als in Holland '«vagen en in elkaar overvloeien) terden opgenomen en gesublimeerd a het als van doorzichtig materiaal, 'j&& (door middel van O. I. inkt Angeduide) en toch uiterst sterk «bouwde geheel. Later ontstonden, -*? ook in het Zuiden, schilder werken als b.v. de haven van Pahna, ?»arin ook zulk een kristal-heldere, fohte, doorzichtige en sterke synthese téstreefd werd. In de wereld van téldere eentonigheid, waarheen Schuhlacher zijn werk ophief, begonnen £n laatsten tqd ook weer glanzen, oyentonen van aardsche kleur p te bloeien.... Die opkomende loei vertoont zich ook in zijn Vrouw *t' Zuidelijk landschap,. het stuk, '&fc weldra naar Amerika zal ver"sjizen en hier een eereplaats kreeg. l«t motief. Vrouw op bloeiende <trde" werd reeds meer door dezen hilder gehanteerd, waarbij dan echt Ae figuur meer als portret gegeven JTerd dan hier, waar zij van terzijde «zien over de geheele breedte van et doek heen ligt als een die bloeiende arde toebehoorend rhythimsch verieiöel. Van Jan Sluyters, de honkvaste, an men niet zeggen, dat hij aan het luiden veel te danken heeft gehad. 'ok nu, nadat hij zich liet verleiden t een reis naar Portugal, kan men dat niet zeggen Wat hij van deze reis mee terug bracht (enkele landschap pen, een gezicht op het bergstadje Almosagemi, een Portugeesch weesmeisje" en dito Bedelaar") neemt in zijn oeuvre geen uit zonderlijke, zelfs geen vooraanstaande plaats in. Het is merkwaardig te be merken hoe Sluyters, tegen over de fellere kleur en de meer .?ausgeprftgte" vormen van het Zuiden grooter resignatie betoont dan in zijn Hollandsen werk, waarin hij, teneinde zijn schildersdrift uit te vieren, kleur en vorm verhevigt. Al dwingt ook de wijze waarop hij b.v. het sterke Zuidelijke licht weet te vangen in zijn landschappen bewondering af, ook nu weer blijkt, dat Sluyters zeker grooter is als schilder der menschelijke figuur, die hij steeds sterk suggestief en raak en met vaart karakteri seert, dan als paysagiste. Als portrettist miste men bij hem in het werk dik wijls een diepere stilte, waarin het wezen van zijn sujetten sterker zou knnuen spreken dan nu het geval is, dit stille spreken werd wel eens door de felle ka rakteristiek van het na tuurlijk type" onderdrukt. Doordat er, zooals gezegd, in dit Portugeesche werk een zekere resignatie kwam, wordt men in een doek dat van het weesmeisje, mér v an d it soort sprek e n g ewaar. Germ. de Jong is ver tegen woordigd met een gezicht op San Gimignano, dat het tusschen Sluyter's land schap pen zeer goed ..uithoudt". Van van H e rwij nen treft men twee ZuidFransche landschap pen aan. Van de Velde schil derde het oude fort Oertaldo met de zorgvuldig heid en in de belegen kleur der, als Jan Slvyters door hem vereerde ouden". Epi v. d. Velde toont, in haar Florentijnsche vrouw met roode hoofddoek en groene omslagdoek, als steeds groote liefde te hebben voor het open kleuraccoord. Tenslotte vindt men hier een wonderlijk teeren droom van John Radecker, een kale gang achter St. Julien des Pauvres te Parijs, n grijze verlatenheid met slechts n klein armetierig boomtakje, waar aan een spikkeltje groen, een verlatenheid echter, die de schilder vol schonk met heel den rijken bloei van zijn droomende kunste naars-ziel. T. Tentoonstelling -van Lier Nieuwe uitgaven Rheumatiek en Jicht, haar oor zaak en genezing, door Dr. Hope Hilversum, Fa. J. C. auf der Heide. Na een beschrijving van het ziekte beeld der diverse rheumatische aan doeningen en van de jicht, wordt in het 3de hoofdstuk het diepere wezen van rheuma en jicht aangegeven. Dit komt dan daarop neer, dat rheumatiek niet is een plaatselijke aandoening doch een ziekte van het geheele lichaam. Ingeleid door locale afkoeling huid, treedt een vermindering deider stofwisseling op, waarbij een zekere mate van vergiftiging nog een voor name rol speelt. P. J. Gabriël Tentoonstelling van Wisselingh