- »o. 9830 De Groene Amsterdammer van 29 Juli 1933 !%?'. lil Daar kan geen film tegenop ! Als een koorts woelt de emotie door het bloed van Parijs de emotie wie met het leelijke sla-bakje dat de Davis-Cup" heet, zal gaan strijken. Op de terrassen, in de Metro overal spreekt de Parij zenaar, die wel nim mer- een polyglot zal worden, over den Coupe Davice". De cinema's, authentieke terreinen van emotie en sensatie, liggen verlaten de avonturen van Paul Mimi en Maurice Chevalier vallen in het niet bij de belevenissen van Vines, "Cochet en Borotra. Wat zal een rechtschapen film mensen dan in de bioscoop uitrichten, wanneer de spannende film, die twee continenten den adem beneemt, staat afgedraaid te worden? En dus richt ik mijn schreden dit maal naar het Stade Roland Garros en laat de Ursulines" links liggen. 'Een ongehoorde sensatie: zoo eens getuige te mogen zijn van een schok kend drama zonder den spelers een acht of een nul te hoeven geven. Paradijs-onschuld van den leek! De eerste indrukken vallen niet mee ! In tegenstelling met mijn ge wone operatie-terrein is 't hier niet koeler dan buiten" doch veeleer aanzienlijk heeter dan buiten. Als een vibreerende, witgloeiende kuil ligt het enorme tennisstadion aan mijn voeten een kolossale heksen ketel, waarin de hartstochten van een duizendkoppig publiek tot kookpunt zullen stijgen. Trapsgewijze dalen de rijen der puffende toeschouwers naar 't centre-court, waar het gladde, heete terra-cotta laken met de witte, rechte strepen de spelers wacht. Het geheel vormt een reusachtig reser voir, waarin de zwaarste en loomste hitte van Parijs bezonken schijnt. Met ontzetting stel ik mij voor, hoe aanstonds op dat glariënde roode vlak, menschen gejaagd zullen worden, om elkaar, onbeschut voor de moorden de zon, op leven en dood te bestrijden. En weerloos tegen de banaliteit van het geval, denk ik aan de oude Romeinsche arena aan het mon ster: Publiek, dat om brood en spelen brult en al de stichtelijke vergelij kingen, die den rechtgeaarden inDe Davis-Cup Indrukken van L. J. Jordaan / Teekenlngen van den schrijver gelegenheden zelfverheffing tellectueel bij zulke tot zijn niet geringe plegen in te vallen. Het monster Publiek", waarvan ik zelf momenteel het interessante deel uitmaak, houdt zich voorshands met gansch andere overwegingen be zig. Voornamelijk met de vraag, hoe het deze temperatuur met het meeste succes zal overleven. En dus trek ook ik mijn jas uit, knoop een zakdoek over mijn hoofd en wacht in spanning op de dingen, die komen zullen. Het is vandaag de be slissing der enkel-spelen. Gis teren hebben de Amerikanen hun doublétegen Engeland gewonnen eergisteren hun singles tegen dezelfde Brit ten verloren. Heden zal dus uitgemaakt worden of Ame rika, dan wel Groot-Brittanniëtegen Frankrijk in den challeng e-r o u n d zal uit komen. Een stem ming van enorme spanning verdicht de loodzware hit te De spelers ko men op het zijn dezelfde acteurs/ die de eerste ronde gevochten hebben: Austin voor Enge land, Allison voor Amerika. Een gespannen stilte valt over de menigte, als de combattanten zich ter weerszijden van het net opstellen. Austin, klein bruin kereltje onder zijn witte pet met enorme klep, met beheerschte preciese bewegingen Allison, lang, pezig en met zijn gerekt Yankee-gezicht, gebogen figuur en trage bewegingen van een weinig engageant voorkomen. ,,Le crocodile" noemen de Parijzenaars hem. Inslaan ! De ballen vliegen doelloos heen en weer, worden out" of in het net geslagen en de ongetrainde toe schouwer vindt dat hij zelf toch geen onaardig balletje tikt, wanneer hij djt onverschillige gedoe gadeslaat. Dan echter begint de zaak: de umpire, die zijn observatorium heeft bestegen, annonceert: Premier match Grande Bretagne contre les EtatsUnis. Austin au service !" Even moet de vreemdeling wennen aan het Fransche tennis-jargon, dat hier het gebruikelijke Engelsch vervangf. Nu eens heet het galité", dan weer deuce", andermaal ..deux Het is in 't begin een beetje verwarrend, maar het went spoedig. De match is begon nen. Onder de lood rechte zonnestralen schieten de tegenstanders heen en weer, sabelen hun ballen weg of scheren ze rakelings over het net. Met verbazing beseft de toeschouwer, die zelf een beetje aan tennis laboreert, ^SoiriKj welk een volmaaktheid hier bereikt werd. In de onmogelijkste houdingen, in de gekste situaties weten de spelers een attaque te pareeren. En hij vraagt zichzelf althans binnen deze wanden niet meer af, welk gewin de wereld en de vooruitgang en de beschaving boeken, bij. het feit dat twee menschen op virtuose wijze een wit balletje terugkaatsen. Hij voelt hier dwingend, dat de perfectie, waartoe twee werelddeelen konden stijgen, in dit nu eens verbeten dan weer elegante, maar altijd aestethische gevecht tot uiting komt. En hij verwondert zich op nieuw over het raffinement, waarmee het merkwaardige spel, dat ..tennis" heet, werd opgebouwd. Want de ontwikkeling van dit spel leidt van spanning naar span ning - zonder inzinking. zonder leeg te. Met een p racht ige regelmaat stijgt ieder game naar zijn climax, richt alles zich tenslotte naar de convergeerende emotie der eindbeslissing. «M £ (ES Een fascineerende combinatie van. kracht, list, routine en hasard. Een. primitief, alles absorbeerend gevoel van geluk om de sensatie van het ongewisse, om de vreugde van den strijd ! * * * Het eerste gevecht is afgeloopen. Met stijgende verwondering ziet het geslagen publiek Amerika wankelen: Allison door den kleinen Austin ver slagen ! De spanning van den strijd lost zich op in het onbeschrijfelijke brouhaha, dat de Fransche conver satie vormt. Dix minutes de repos dan vangt de tweede match aan. Inmiddels wijd ik mijn aandacht aan de anonyme virtuosen, die hier het nuttige vak van ballenjongen" uitoefenen. Nooit eerder heb ik beseft welk een trai ning voor dit nederig ! beroep noodig is. Ook dit zijn. kunstein hun soort, die noch in uiter lijk, noch in gestie op hun Hollandsche collega's lijken. Welgemaakte jongelieden in onberispe lijke tennis-shirts en keurige grijze pantalons, de bérets-basques coquet op n oor. Zoo schieten ze vlug als water over het veld, werken mis geslagen ballen weg en knielen in stijl als versteende Marathonloopers bij het net. Zij zijn nooit waar ze niet wezen moeten, en mankeeren nimmer waar ze behooren te zijn, zoodat men het desperate geroep om den ballenjongen. dat iedere Nederlandsche match verlevendigt, met verwonde ring mist. * * * De volgende twee duellanten zijn Ferry en Vines. De alerte, athlethische Engelschman interesseert mij minder dan het Amerikaansche teniiiswonder. Ellisworth Vines blijkt een tengere, lange jongen met een verdrietig' kinderhoofd het prototype van alle wonderkinderen. (Slot op pag. 19)