Historisch Archief 1877-1940
rf*
Mona Lisa glimlacht
OF HET NUT VAN DESKUNDIGEN
De heer Jack Dean, een der
dieven die in 19 llde Gioconda
stalen, verklaart onder eede
dat het schilderij in het
Louvre valsch is"
In den goeden ouden tijd schrikte
men des zomers hoogstens van den
zeeslang. Sedert de deskundigen ech
ter alle zeekapiteins die den zeeslang
zagen ongelijk hebben gegeven en
verklaard dat hij hoogstens een dozijn
Noordkapers is, ziet men den zeeslang
niet meer, hetzij doordat de kapiteins
teveel respect voor de deskundigen
hebben gekregen, hetzijdoor dat de zee
slang gekrenkt is, of inderdaad niet
beetaat.Iets vandezen aard is steeds moei
lijk te beslissen; doch door dergelijke
deskundige critiek zijn zelfs goden en
halfgoden in het vergeetboek geraakt.
Aangezien dus de zeeslang, als alle
groote figuren, iederen zomer
schaarscher wordt, heeft een onvertogen
krantenman iets nieuws gevonden,
en wel een dief die onder eede ver
klaart dat de Mona Lisa sedert 1911
niet meer bestaat. Nu is het natuurlijk
niet waar wat een dief , onder eede
verzekert, dat weet ieder weldenkend
mensch, en men verdenkt er den dief,
als goed detective romanlezer terstond
van dat hij een uiterst sluwe slimheid
bedacht heeft om een goede copie van
de Mona Lisa te ruilen tegen de echte
van het Louvre; maar welk een
onaangenaam oogenblik kan een mis
dadiger ons toch bezorgen.
Daar hebben wij, verzekerd dat wij
een wereldvermaard schilderij bewon
derden, sedert 1911 de Mona Lisa
bewonderd, diepzinnige dingen ge
zegd over haar glimlach en als fam
jevader, oudoom, pasgehuwd
echtge. noot, , cynicus, criticus en modern
mensch respectievelijk de noodige
wijsheid verkondigd, afkeer betuigd,
De deskundige
\
mystiek - beleden en ouderwetsche
romantiek gewraakt, in het kort, ons
warm gemaakt voor, over en omtrent
de Mona Lisa. De suppoost heeft ons,
wat wij ook beweerden, in de gaten
gehouden of wij familie en mede
plichtigen van den heer Jack Dean
waren. En zoo hebben wij ons ge
dragen tegenover duizenden meester
werken, in honderden van musea.
En nu zweert de heer Jack Dean
dat wij, ten opzichte van de Mona
Lisa, al die gevoelens koesterden voor
een copie, en dat de echte Mona Lisa
glimlacht in een antiquairswinkeltje
in Algiers. Terecht vragen de Parijsche
bladen met zomersche verontwaardi
ging een nieuw onderzoek door des
kundigen. Een Mona Lisa waarover
twijfel bestaat is de ware Mona Lisa
niet meer. Eeeds bij dit twijfelachtig
bericht kittelt ons de onaangename
ergernis dat wij, zij het wellicht, ons
gevoel verspild hebben. Zelfs een
vrouw als de Mona Lisa raakt
lichteiyk of meer in discrediet, door de
laster van n misdadig persoon.
Hoewel en dat is het alleronaan
genaamste, wij van 1911 tot 1933 met
volkomen overtuiging in haar geheim
zinnigheid en pracht geloofden, ons
hart voelden kloppen, onze ziel voel
den ontroeren, of ons kwaad maakten,
al naar gelang, maar alles met over
tuiging, nemen wij het thans niet
zoozeer den heer Jack Dean als wel het
doek in het Louvre kwalijk dat al deze
gevoelens misschien aan een on
waardige besteed werden. Het is heel
aangenaam voor de deskundigen dat
zij thans weer blijk kunnen geven van
hun onfeilbare deskundigheid; het is
heel aangenaam voor copiïsten van
oude meesters dat zij zoo bekwaam
geacht worden, en het is heel aange
naam voor dieven van vermaarde
doeken dat men ze voor zoo eerlijk
houdt; maar voor ons, dood
gewone toeschouwers, is een
bericht als dit hoogst hinderlijk.
Wij wenschen absolute zeker
heid over wat wij bewonderen
en aanbidden mogen met grond
van rede en authenticiteit. De
wrevel die wij voelen als daaraan
twijfel blijkt te bestaan is diep
geworteld en niet ten onrechte.
In den loop der wereldgeschie
denis hebben de deskundigen
ons met even groote zekerheid
en sluitende bewijsvoering ver
zekert dat wij de zon, de maan,
het vuur, Zeus, Akriman, Pallas
Athene, Apollo en ontelbare
andere profeten, goden en half
goden als de ware mochten
beschouwen. Zij hebben ons
verzekert van het bestaan der
onsterfelijkheid en het onbe
staanbare der onsterfelijkheid;
van de juiste belegging onzer
spaarpenningen, de juiste con
structie van het heelal, het
nut van den gouden standaard,
het nut der kruistochten en
van de Oost-Indische com
pagnie ; de heilzaamheid van so
cialisme, communisme, fascisme,
expressionisme, spiritisme en
K. Araguez
Teekealngem J. F. Doeve
theosofie; en wij hebben elkaar op hun
aanstekelijke garantie van echtheid
van een en ander, gedurig vermoeid en
verbrand en het leven onaangenaam
gemaakt, niet zonder hen hetzelfde
aan te doen, als wij achtten dat zij
ongeüjk hadden. Of wij het hadden,
daar zijn wij echter nooit recht achter
gekomen;- maar wij hebben altijd
troost gevonden in het gevoel dat zij
het wisten; wat zij dan ook wisten. Of
wel wij hebben betwist dat zij het
wisten, en gevonden dat anderen het
beter wisten, en daarna troost ge
vonden.
En nu hangt daar in het Louvre de
een zwerende dief ons voor dergelijke
lastige vragen stelde.
En waarom? Alleen omdat de
zeeslang geen copie meer levert,
sedert de deskundigen haar de das om
deden. Want wees er van verzekerd
dat de volgende week blijkt dat de
heer Jack Dean niet eens bij de
dieven van de Mona Lisa uit den jare
1911 behoorde, en dat dus, logischer
wijze, de Mona Lisa in het Louvre de
echte is. Wat niet wegneemt dat de
kwestie nu eenmaal weer aan de orde
is, zoodat de deskundigen tóch ver
gaderen zullen om de echtheid vast,
en ons gerust te stellen.
In een antiquairswinkeltje in Algiers
Mona Lisa, hetzij dan de eene of de
andere, en glimlacht. De heer Jac.
Dean zweert, de deskundige
redekavelen, de copiïsten meesmuilen,
Leonarda da Vinci heeft geschilderd
en wij leggen elkaar geestdriftig,
ontroerd of zwijgende de Mona Lisa
uit of twijfelen aan haar, al om het
even. Mona Lisa glimlacht.
Wanneer het Louvre morgen brandt,
glimlacht zij nog tenminste eenige
eeuwen. Is het over ons, die haar alleen
aanbidden of bewonderen dorsten
omdat de deskundige ons verzekerden
dat zij de ware Mona Lisa was, of
over de deskundigen? Ziedaar een
netelige vraag, en veel te zwaarwich
tig voor dit zomersche weer, waarin
Maar wij arme, ondeskundige ster
velingen worden daardoor niet wijzer,
zij het geruster. Eigenlijk weten wij
maar een ding, beter dan alle deskun
digen: de Mona Lisa glimlacht toch.
De Groene
Amsterdammer
Weekblad voorNedèrland
kost slechts f2.70 per
kwartaal (10.20 voor in
cassokosten) of f 10.- per
jaar bij vooruitbetaling.