De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1933 30 september pagina 5

30 september 1933 – pagina 5

Dit is een ingescande tekst.

No. 2939 De Groene Amsterdammmer van 30 September 1933 Week-ends De rijk$*propagandaminister * - Teekentng B. van Vlijmen h * Teekeningen Harmsen van Beek Onder de goede gewoonten van het buitenland, die meer en meer door de Hollanders worden over genomen, is ook die van het houden van ^week ends". Men houdt namelijk. een week-end. Men viert er geen en men onderneemt er geen doch houdt het, zooals men Zondag houdt of bruiloft. Onnoodig dus te zeggen, dat een week-end iets feestelijke is, iets van nietsdoen en genieten. In hoeverre deze begrippen elkander dekken zal later in deze studie moeten worden uitgemaakt. Vastgesteld zij dan, dat er tusschen Zaterdag middag en Maandagmorgen noodzakelijkerwijs een dertigtal uren hebben te verloopen alvorens men geacht wordt weer in staat te zijn op kantoor te zitten zonder al teveel schade aan de zaken te doen. Jaren geleden leverde de vraag, hoe die uren besteeds moesten worden, geenerlei moeilijkheden op. Men wandelde een beetje, praatte een beetje Men wandelde een beetje en wachtte aldus geduldig op het oogenblik waarop postkantoren e.d. weer opengaan. Hoe ver lijkt die tijd. Thans, nu we week-ends houden, wordt het zaak deze dertig uren vol te proppen met zooveel mogelijk genot. En waar dertig uren dikwijls niet het geheele programma kunnen bevatten, daar heeft men, naar het voorbeeld der tramwegmaatschappijen bijwagens aangekoppeld, in den vorm van uren vóór Zaterdagmiddag en uren na Maandagmorgenvroeg. Op die manier is het week-end een ver moeiende aardigheid geworden. Dikwijls gaat er pakken aan vooraf, en wordt het weer gevolgd door ontpakken. En er zijn zelfs normaal-sterke menschen die beweren, dat ze een gansche week noodig hebben om van zulk een week end eenigszins op hun verhaal te komen. Nu mag direct gezegd worden, dat de huidige gang van zaken in alle bedrijfstakken ruimschoots gelegen heid laat om van de eene week-end tot de andere weer op krachten te komen. Lui, die een autotje kebben In dat opzicht werkt de crisis er hartelijk aan mee om ons fit te houden \ oor de week-ends. Intusschen blijft het week-end-genot in dit land hoofdzakelijk beperkt tot meer of minder hals brekende wedstrijden in voertuiger.. die door motorkracht worden voortbewogen en in liet algemeen .door buiten-sport. We zijn nog niet zoover als in Engeland waar aan het einde van de week. of daaromtient. een deel van de stadsbevolking zich uitstort (.ver die van het land, ook voor verblijf gedurende (!<? nachtelijke uren. Die vorm van week-eml-houderij brengt tevens mee. dat de landelijke bevolking, die het uiteraard gedurende de week rustiger heeft, zich gedurende komt ter Volkenbondszergadering het week-end belast ziet met de taak van gastheerschap. In dit systeem zit wat billijks. Er is veel voor te zeggen om de luiaards in buitenhuizen minstens een etmaal per week te laten voelen, wat het beteekent een aantal luierende personen behoorlijk bezig te houden. Ten onzent zal dit moeten worden nagevolgd, tenminste wanneer men het er niet op voorzien heeft het week-end-leven te leiden in banen, die, gezien de bloederige resultaten, niet anders kunnen worden bestempeld dan met den naam racebanen. En degeen, die opmerkt hoeveel door de be lastingbetalende stadsbevolking wordt gedaan, om den landman het bestaan eenigszir.s dragelijk te maken, hij, die heeft opgemerkt, dat we voor een kool en een kip meer betalen dan noodzakelijker wijs het geval behoefde te zijn bij eene toepassing zond.er-meer van de wet van vraag en aanbod, die zal niet blind zijn voor de verplichting, die op de landmenschen rust. Deze zijn namelijk niet. zooals in Engeland, rijkaards in plus-fours in met wingerd begroeide Manors, maar in het algemeen eenvoudige lieden. met hoogstens een radio of een harmonium tot vermaak en stichting. En het Hollandsche week-end-loven is ook geen prerogatief voor menschen met golf-zakken» en jachtgeweren in zwijnslederen etuis, maar gewoon voor lui, die een autotje hebben of er een huren zonder chauffeur. Het is dan ook op die groepen, eenerzijds de gewone stadsmenschen van drie-hoog-achfor. anderzijds de landlieden met zijden petten en zwarte jassen, dat we in deze. voor bij uitstek Ilollandsche toestanden bedoelde studie, het licht' moeten laten vallen. Welnu dan. de leuze luidt : dr landhuisjes en boerderijen open voor de stadsliedcn. Als er dan toch go-week-end moet worden, laai dan de staatsuitgaven er door ontlast worden. Klke stadsbewoner zij verplicht /.ijne week-ends door te brengen bij een bepaald gezin vr.n land lieden, en betaalt daarvoor een bescheiden bedrag. Dit bedrag komt den landman toe voorliet leveren van zijn pioduct tegen, prijzen die hem hel voort zetten van zijn bedrijf mogelijk maken, doch die niet in wanverhouding utaan (ot productie en vraag. Hiermee is niet alleen liet bloederig week-endvraagstuk vriendelijk opgelost, doch tevens een eind gemaakt aan de zoo kostbaar te admiiiistreeien steunverleening aan het platte land. Alles klopt als een bus. docli ik /.al u iets voor spellen: zoodra, een Nederlandsche overheid de moed zou hebben deze aangelegenheid naar mijne voorstellen te regelen, zou de beroemde ..geest van onafhankelijkheid" van ons volk daar tegen in opstand komen. Wat drommel, zou de stadsfamilie zeggen. . . . ze willen ons dwingen naar buiten te gaan. . . . 'f En ze zouden bet Fordje niet huren doch obsti naat en dreigend in de bioscoop gaan zitten. Die lui hier. . . . ? zouden de landlieden uit roepen, en ze zouden den indringer met hooi vorken uitdrijven gelijk zij dat, door de eeuwen Met hooivorken uitdrijven! heen. eiken bel reder van hun grondgebied hebben gedaan. Onze zin voor vrijheid en onafhankelijkheid is. budgetair gezien, altijd een ('.ure aardigheid ge weest . E11 niet deze verzuchting verzoek ik u. geaebte lezers, -zich met mijn initiatief week-en.d-voorslel in (!e at'deelhigen terug te trekken. Wellicht dat ..sommigen" of ..een enkele" uwer zich gedrongen zullen voelen tot iets in (.lei: gec'st vi'.ti een Memorie van Antwoord. Maar helaas1, ook hier zal waarschijnlijk van pa-; zijn het woord van den dichter: l'nd ein Xarr wart et auf Antwort. . . . " f «* i E

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl