N FILMKUNST nwee U f a-films in Rembrandt nski Filmgroep Visie" r tf W ' Pausole' nale oplichtster, slachtoffer en werktuig van een soort gentleman-souteneur. Denk u in, hoe deze oplichtster met allerlei geraffineerde trucs haar bedrijf uitoefent, de politie op een dwaalspoor brengt, de jongensachtige vereering van een jeugdigen ingenieur exploiteert, op hem verliefd raakt en tenslotte op het moment, dat voor haar de rehabilitatie en de verlossing beteekent, toch ~inog gevat te worden. Met welk een talent, met welk eea bekwaamheid zou zulk een verhaal geschreven moeten zijn, om te kunnen tippen aan het peil, dat de film hier bereikt! Want stuk voor stuk zijn de typen, die de vertelling dragen, geteekend met een soberheid en een volledigheid, wa,arnaar men in de gelijksoortige lectuur tevergeefs zoekt. Wij zijn maar al te zeer aan de perfectie gewend ge raakt, die de film zoo schijnbaar gemakkelijk en zoo overvloedig geeft, om ons daar altijd nog vol doende van bewust te zijn. En toch, zie een type als Brigitte Helm, met haar eigenaardig koel en onsymmetrisch masker, haar rust en zekerheid in gebaar en expressie. In vijf minuten ligt dit karakter, voorzoover het filmverhaal dit eischt, voor u open. Wat in'de geschrevenrnovelle blad zijden beschrijving zou kosten (gesteld dat men het personage deimate volledig wil aangeven) wordt .u hier zonder omwegen duidelijk gemaakt. Waar schijnlijk is dit wel een van de aantrekkelijkste eigenschappen van deze ontspanningsfilm: hun bondigheid en zakelijkheid. Zij gaan recht op het doel af het gaat om de verrassende wendingen der handeling, om de spanning der verwikkelingen, pm de intelligentie der ontknoopingen. Welnu, dit alles trekt u voorbij, vlot en zonder omhaal. De' groote beweeglijkheid der historie, de veelvuldig heid der conflicten, gaan logisch en harmonisch in elkaar over: een woord, dat overgenomen wordt, een zwenking van het apparaat,; een, vervloeien van beeld naar beeld zijn voldoende om het ver haal helder en geleidelijk af te wikkeïen. O, nee, het is niet verbluffend, het grijpt n|et' hoog, maar het is voortreffelijk en met talenl verteld. Zie, wij constateeren de laatste jaren in de litteratuur een stijgende sympathie en bewondering voor den goeden verteller, laat ons een bescheiden deel dezer waardeering bewaren voor de uitnemende ver tellers, die de film, en in het bijzonder de Duitsche film, onder haar medewerkers-telt. M Het is een onverdeeld\;enoegen een filmverhaal als Droom van geluk" te volgen. De klaarheid van het exposé??de spanning der handeling de dikwijls verrassende en altijd vernuftige ont knoopingen houden u vast tot het einde. En nie mand behoeft zich te geneeren een met zooveel smaak en talent gemaakte amusementsfilm te gaan zien. Wilt ge daarbij genieten van een voor treffelijk stukje filmspel, let dan eens op Gustav Gründgens in de rol van den internationalen oplich ter bijzonderlijk in de groote scène waar het tusschen hem en Brigitte Helm tot een uiteen zetting komt: dit is film van zeer goeden huize ; Op een ander terrein beweegt zich de film, welke deze Week bij Rembrandt" gaat: Leise flehen meine Lieder". De naam lijkt mij een vergissing ? zij moest luiden Die Unvollendete". Niemand minder dan Franz Schubert is de hoofdfiguur, en het groote medium tusschen toeschouwer en film is Schubert's populairste symphonie. Het is met dergelijke films ietwat wonderlijk gesteld er ontstaat een merkwaardige wisselwerking tusschen het beeld en de muziek: zij ontleenen aan eikaars invloed een onmiskenbare bekoring. Er komt een tijd voor lederen muziekliefhebber, dat de frischheid en de charme van een UnvoRendete" sterven gaan. Het is de fatale werking der veelvul dige herhaling wij zien het orkest altijd eender opgesteld, wij weten met even noodlottige nauw keurigheid wanneer het beroemde cello-cantilene in het eerste deel inzet als wij rekenen op de fameuse pizzicati in het Andante Cantabile.... en op den duur blijft de ontroering uit. Maar hoor deze overbekende thema's eens rondom een sim pele en waarschijnlijk hoogst on-authentieke ver telling, als zulk een film u geeft en gij zult tot uw verbazjng bemerken, dat gij een heftige ontroering weg moet slikken. .. . als in den goeden tijd toen gij deze begenadigde muziek voor het eerst hoordet. Wees niet te haastig met uw profanatie" wie zal de wonderlijke associatie der ontroeringen pei len? En wie zal niet dankbaar zijn ,wanneer zulk een lang ontbeerde gewaarwording, door welke middelen dan ook, weer tot ons terugkeert? Midden in deze vertrouwde muziek, als in een droom van herinneringen, wandelt een Franz Schubert rond, zooals wij ons dien graag voorstel len: de eenvoudige, bescheiden schoolmeester, die zijn genie meedraagt met de argeloosheid van een kind. Hans Jaray maakt de figuur van den com ponist tot een gave, bekorende creatie, die nergens vulgair of sentimenteel wordt. Ook niet wanneer de film-zelf in het middendeel bij de Hoiigaarscbe zang- en da-nspartij bedenkelijk zakt. Ook niet wanneer de zwakke Martha Eggerth als ,.Karoline Esterhazy" met haar twintigste-eeuwsche sportHans Jaray als Schubert girlf iguur de illusie der Biedermeier-romantiek ver nietigt. Om dien fijnen, melancholieken Schubert is de film u lief en om de uitstekende Emmy" van Louise Ullrich. En ja om de muziek, die lang in u na blijft klinken, wanneer gij peinzend huiswaarts gaat.... Filmgroep Visie". De jonge en actieve filmassociatie Visie" komt alweer met een nieuwe reclamefilm uit ditmaal in opdracht van het Vlaamsche dagblad Vooruit". Het wil wat zeggen, dat dit voortreffelijke collec tief met behulp der oude, overbekende schema's niettemin een boeiend geheel heeft weten te maken: intelligent van opzet, uitstekend van uitwerking een succes voor den cameraman Jo de Haas en niet minder voor den cineast en scenarist Max de Haas, dien ik sterk ervan ver denk de auteur te zijn. En tenslotte de beste re clame, die dit serieuse, hardwerkende troepjo voor zich zelf wenschen kan. Uit: Droom van geluk'