KINDEN Wat menschen MELIS Weet ge nog wel, hoe wij als kinderen dwaalden door Paul d'Ivoy's, Jules Verne's tooverland . . ? Hoog door de lucht en diep door wonderzee'en. Ze openden een wereld van idee'en en deden ons voor onze stoutste droomen de ruimste perspectieven aan de hand. 't Was in den tijd dat aan de grens der mogelijkheden de mensch nog leefde in zijn zelfgenoegzaamheid. Men zag wellicht wat onherroepelijk moest komen, maar wachtte rustig af totdat 't werd ondernomen door zoekers in wier geest een nieuw soort leven in worsteling met natuur werd voorbereid . . . \ Wat was déprikkel van die toekomstfantasie'en ? Wat was de roeping van een nieuw geslacht dat nauwelijks de gestalte kon verbeiden van 't geen de geest hen toen reeds voorbereidde, als supplement dat straks in nieuwe tijden de mensch zou noodig hebben tot zijn kracht. . ? Was 't een instinct van 't geen daar vaag reeds doemde, het flauwe lichten van een nieuwen dag . . ? Een tijd van onbegrensde mogelijkheden en de verstoring van denziele-vrede die 't nieuw geslacht dat morgen op zou treden reeds in zijn kinderfantasie voorzag . . ? Weet ge nog wel hoe wij in spanning leefden met helden uit een technisch paradijs die door geen wetten der natuur gebonden en middels wonderdingen die zij vonden ons in den geest met sprakelooze monden meevoerden op hun wonderlijke reis . . ? Ze hebben ons den tijd vooruitgedragen en ons op alle dingen voorbereid die wij vandaag met koele greep hanteeren en voor het dagelijksch leven exploiteeren . . . en werkelijkheid gebouwd op fundamenten van fantasie uit verren kindertijd. Zoo vindt een beeld voor 't droomersoog gerezen gestalte door de scheppers van de daad. Het dichtend tasten dat w'als kind beleefden en op welks wieken we als kinderen beefden werd inderdaad, toen we 't als mensch beleefden, de kinderdroom die levend voor ons staat.