Benige weken geleden, het zal omstreeks begin November geweest zijn en de zon, die den geheelen dag haar vurige aanbidders op het strand en de Promenade des Anglais met baar licht rijkelijk had overgoten, was juist ondergegaan, stond daar plotseling voor de geamuseerde oogen van een behagelijk slenterende menig te voor de deur van een der reisbureaux op de Avenue de la Victoire, te Nice, een vreemde verschijning. Een sneeuwpop l Speelsche chauf feurs van excursie-auto's, welke dien middag met reizigers de bergen ingeweest waren, hadden in een vrij oogenblik eerst elkaar met sneeuw ballen gegooid en waren toen gezamen lijk een sneeuwman gaan maken, die ze boven op het dak van een der wagens mee naar ^ de stad terug hadden genomen. hier ieder week-end en feestdag de bergen intrekken om aan de winter sport te doen, welke zoo belachelijk dichtbij te vinden is, dat het met vele andere doodgewone zaken natuurlijk juist eindeloos heeft moeten duren voor iemand op de idee kwam. In Zwitserland en Noorwegen werd er al hoog en breed aan Stern-bogen en Stem-Ohristiania gedaan, toen men aan de Cöte d'Azur zich nog altijd met zon, bloemen en vruchten tevreden stelde en de witte bergen, die men als op een handreik afstand achter de kust zag liggen, negligeerde alsof zij niet bestonden. Veertig, vijftig kilometer van Nice plooit zich langs min of meer belang rijke bergstroomen een aantal val leien waaiervormig uit, waarop de natuur de schoonste sportvelden heeft geschapen. Hoe het kwam, dat daar nnnïf lATna.nrl crebmik van maakte.. . ? bij die gelegenheid liet vereeuwigen in een beetje drukke en onpractische sportkleedij. Maar het begin was gemaakt: ook al zou er ongeveer een kwart eeuw overheen moeten, gaan, voor dit tot volle ontwikkeling zou komen. De Franschen en zeker de ZuidFranschen, zijn van huis-uit misschien niet een erg sportief volk. Maar hebben zij eenmaal den smaak ergens van te pakken, dan zijn er geen hartstochte lijker beoefenaars dan juist zij. En nu moet men hen zien, hoe, de meest bevoorrechte, al 's Zaterdagsmiddags met de ski's in een daarvoor aangebrachte installatie boven op de auto's;, de minder gelukkigen 's Zon dagsmorgens voor dag en dauw er op uittrekken. Excursie-auto's, luxe-cars of gammele autobusjes, waarin men drie uur lang gaar stooft in gezelschap van boeren, die doodsbenauwd zijn voor frissche lucht. Alles trekt de bergen in; bindt de sneeuwlatten onder en ventileert zijn longen en zijn geest in die witte wereld. Martin-Vésubie zijn rijkelijk voorzien van uitstekende hotels. Doch, wie wintersport aan de Cóte d'Azur'' zegt, denkt in de aller eerste plaats aan: Beuil. Een creatie van de Amerikaansche familie Frank Joy-Geuld. Dat wil zeggen: Beuil bestond al eeuwen, wie weet hebben de Saracenen het er wel neergezet, maar de mogelijkheden van zoo een bergdorp moesten die van overthere" voor het eerst inzien. Was er geen weg. . . . ? Geen nood. Dan ira ken we dien. En zijn er geen behoc rlijke hotels....? Dan worden ei: gebouwd ! En zoo kwam. er een prachtweg waarop het auto-verkeer, ongerekend de atmosferische omstan digheden, zijn gang kan gaan en ont stond er een prachtig chalet, dat de charme daarvan en tegelijkertijd van een Palace hotel in zich vereenigè, l'Hotel du Mont-Meunier. Er werd een patinoir aangelegd en de Noorsche kampioen Petersen geëngageerd om de schreden van min- en meergeoefende ski-loopers te leiden. tot het laatste straaltje zonlicht indrinken en de mimosaboomen stil het geheimzinnige signaal van de natuur staan af te wachten om zich dan opeens met een schaterend geel te