HOE LEER IK SKIËN? K. Hurwitz Winterlandschap «fin Seefeld (Tirol) bij Innsbrück Wünscht die gnadige Frau noch etwas?" ,,Nein, danke !" Ik wilde mij, na de treinreis, liever wat verfrisscheri en dan onmiddellijk gaan slapen. Maar dat slapen werd voorloopig uitgesteld, want het venster omJjjstte een wintersprookje van uitge strekte golvende sneeuwvelden, doorspikkeld met kleine huisjes en hier en daar onderbroken door een zwartstammigen boom. Een landschap dat me. sterk geboeid hield.De verwachting, dat ik me binnenkort op dit land, op deze zonnige Ski-Wiesen" zou kunnen voortbewegen en daarmede een langdurigen wensch in vervulling zou zien gaan, was oorzaak, dat ik de vermoeienissen van de lange treinreis seeds na 'korten tijd van mij afschudde en mij haastig in de uiterst sobere, maar^doelmatige skikleeding stak. In de hall van ons hotel trof ik reeds verscheidene der 28 leden en den leider van ons gezelschap in gesprek met den ski-leeraar. Elk der deelnemers had klaarblijkelijk voldoende energie weten te verzame len om reeds dien eersten middag de voorbereidingen tot een skicursus te ondergaan. Gezamenlijk gingen wij naar de werkplaats, waar de ski's die in het algemeen 20 tot 40 c.M. langer dan je eigen lichaam dienen te zijn?gehuurd en aangemeten zouden worden. Geen van ons had ooifr op ski's gestaan en toen dan ook de eerste der deelnemers, uitgerust met twee skistokken en den zegen van ons allen van stapel moest loopen en dóór ons de deur werd uitgeloodst, uiterlijk onbewogen, maar met een kloppend hart en bereid zich bij het geringste vermeende obstakel te laten vallen, hielden wij ons hart vast, doch wij zagen hem tot onze innerlijke geruststelling vol trots in het stille besneeuwde dorpsstraatje voortschuiven. Deze 'gelukte proefvaart op de zee met de gestolde witte gol ven gaf onze expeditie, uit helden en heldinnen tusschen 7 en 50 jaren samengesteld, het noodige zelfvertrouwen. Na een uur gleed en schoof er over de straatjes van Seefeld een paar dozijn figuurtjes voort. ieder tevreden met zijn eigen prestaties en toch verwonderd als een kind, dat zijn eerste wankele schreden maakt en niet begrijpen kan, hoe zich eigenlijk dat wonder aan hem heeft voltrokken. £ Tot veel meer dan voor zichtige schuifbewegingen en een skiër zou recht hebben dit nog een afschuwelijke grootspraak te noemen kwamen j^wij beginnelingen zeker niet. Om beurten vielen wij op de noordzijde van onze broek, maar een ieder had het zoo verbazend druk met zich zelf. dat er wel veel om elkander, maar niemand uitgelachen werd. Geen wonder, dat wij allen na deze prettige kennismaking met de skisport reikhalzend uitzagen naar den volgenden ochtend. Want dan eerst zou het 'ernst worden. onmiddellijk aan het werk gezet; naast elkander, de ski's dwars, stampten wij de sneeuw plat. Daarna stelden wij ons op in een kring, de trainer in het midden, en de ochtend gymnastiek onder het parool ,,Soepel zijn" kon beginnen. Vóór alles soepel, geen stijve spieren, op de hurken en daar bij de hakken niet van de ski's verheffen, handen ter hoogte van de knieën. Er waren zoo vari die comman do's, die mij nu bij het over steken van een straat, bij het stappen uit een tram, op] sommige oogenblikken van verdubbelde waakzaamheid in , het verkeer, nog in de ooren klinken en mij het prettige beeld van ons allen zoo in een kring in de sneeuw gegroepeerd, weer voor oogen tooveren. Maar nog meer zal mij do eerste sensatie va.n het afglijden eener helling bijblijven. Die liet niet zoo lang op zich wachten. Na een half uur van inspannend oefenen, waarbij onze trainer enthousiast en met groot geduid getracht had ons de Het dorpje in winterkleed Ik weet niet of daar in Seefeld de weersomstandigheden als regel zoo gunstig zijn, de prospect! leggen er wel den nadruk op, maar in elk geval troffen wij het buiten gewoon. De zon scheen op de bungswiese" en hoewel de sneeuw zoo hoog lag, dat wij er diep inzakten, hadden wij het al spoedig warm van inspan ning, immers over het loopen tegen een helling op met zware schoenen en ski's, die je nog moet léren dragen, mogen wij Hollanders niet te licht denken. Eerst moesten wij nu het oefenterrein ba orde maken en voor een vlakken grond zorgen. Wij werden grondbeginselen te verklaren, gingen wij reeds over tot de practijk. Wij volgden het voorbeeld van den trainer en daar gleden of vielen wij de helling af. Wat dit eerste experiment voor ons allen beteekende, hoe reeds deze eerste oefeningen ons geheele con centratievermogen opeischten, kan ik slechts aan mijn eigen ervaring toet sen. Maar er zal wel niemand onder het reisgezelschap zijn geweest, die niet een bijna physieke voldoening van het eerste succes ondergaan heeft, die niet opgenomen werd door het gevoel eener sportieve saamhoorigheid, dat ons tijdelijk metaKerkje in Seefeld morphoseerde tot dat wat wij eigen lijk behoorden te zijn: onbevangen zorgelooze wezens in de natuur, bij wie leeftijd en maatschappelijke positie onbekende begrippen waren. Reeds die algeheele hemmungslose" over gave aan de skisport te midden van de anders zoo bedachtzame Hollan ders met hun angst voor uitbundig heid, te beleven, was een ontdekking op zichzelf. Wij waren enthousiaste menschen en wij hadden het liefst den geheelen dag door geoefend. Doch onze trainer waarschuwde ons voor oververmoeidheid. Wij hebben van deze waarschuwing geprofiteerd om onze skioefeningen af te wisselen met mooie wandelingen naar de omliggende plaatsjes, soms op de ski's achter door paarden getrokken sleden, met schaatsenrijden en kegelen op keurig onderhouden kunstijsbanen. Tegen donker gingen wij theedrinken en dansen in een van de hotels of dansgelegenheden, waaraan Seefeld zoo rijk is, in onze skicostuums en met onze zware skischoenen alsof wij nooit anders dan in zoo'n sport tenue hadden geloppen. Maar hoofd zaak bleef de skisport. Onze trainer had de veel geprezen gemoedelijk heid, die het ostenrijksche volk zoo eigen is, maar gepaard aan een ernst, een liefde en geestdrift, voor de skisport, die ons allen het beste deed geven. Aan hem hebben wij het ongetwijfeld te danken, dat wij het in dien betrekkelijk korten tijd, (onze reis was door de ostenrijk sche Bondsspoorwegen georganiseerd en duurde met inbegrip van de reis, 12 dagen) door ernstig en vooral systematisch oefenen, zoover hebben gebracht, dat wij de laatste dagen reeds kleine en groote tochten hebben ondernomen van 5 tot 6 uur op ski's, helling op, helling af, over vlakten en door bosschen mét en zonder vallen, maar met een enthusiasme en voldoening,die ons alles deden vergeten. Otztaler bergen bij Seefeld ^Oefenvelden bij Seefeld