Historisch Archief 1877-1940
DE GROENE AMSTERDAMMER
Weekblad voor Nederland
Onder hoofdredactie van A. C. Josephus Jitta
Redacteuren: L. J. Jordaan, F. G. Scheltema en M. Kann. Secretaris der redactie: C. F. v. Dam
Keizersgracht 355, Amsterdam C. * Telefoon 37964 - Postgiro 72880 - G e m. Giro G. 1000
Opgericht in 1877
No. 2957
Zaterdag 3 Februari 1934
De Duitsche kerkstrijd
Dr. J. C. A. Fetter
Opeens is het uit met het protest.
De minderheid, die door de golf van geestdrift
niet is meegesleept, is gedwongen, zich van open
bare afkeuring te onthouden of denkt met den
profeet Amos: Daarom zwijgt in zulk een tijd de
verstandige, omdat het een booze tijd is" (V : 13).
Bij den nieuwen staatsvorm behoort een nieuwe
levensbeschouwing, wier voornaamste kenmerk is:
opstand tegen de Aufklarung (verstandsveryoding),
tegen het humanisme en de mechanische vervlakking.
In niet-kerkelijke kringen werd deze opstand
sinds vele jaren voorbereid door de
levensphilosophie, die van het bruisende leven zelf wil
uitgaan en niet van het bloedelooze, abstracte
denken over het leven. Voor Nietzsche en zijn pleit
bezorger Klages is het denken niet meer dan de
rook, die de vlammen begeleidt, waarmee niet
gezegd is, dat een man als Klages content is met
de gevolgtrekkingen, die men uit zijn
psychologisch-wijsgeerige geschriften maakt. Hij zal do
dionysische afranseling van dr. Jacobi door de
S. A. lieden wel niet voor zijn rekening nemen
en wellicht enkele zinsneden uit zijn boeken be
treuren. De heilige boeken van het
NationaalSocialisme 1) hangen met die levensphilosophie
samen. En tegen haar en haar practische toe
passingen richtte zich het vlammend protest der
evangelische kerken, dat nu plotseling gesmoord is.
De Katholieke kerk maakt zich over deze wereld
beschouwing niet al te druk. Waarom zou ze?
Zij bezit in de hiërarchie een sociologisch onafhan
kelijke groep, die in staat is, de religieuze traditie
te bewaren, relatief onafhankelijk van ebbe en
vloed der historische bewegingen.
Maar de evangelische kerken bezitten zulk een
biërarchischen priesterstand niet. Hier is de leek
priester en de priester leek. Daarom is het gevaar
grooter, dat ze door profane bewegingen worden
beïnvloed. Hoe zijn ze niet door de Aufklarung
uit elkaar gerukt! De evangelische kerken waren
bovendien, meer dan de calvinistisch-hervormde,
nauw met staat en regeering verbonden.
Des te merkwaardiger was het hardnekkig
protest, alleen te verklaren, omdat de kerk zich
in haar hartader getroffen wist. Dat een bepaalde
staatsvorm boven alles belangrijk zou zijn voor
den Christen, gelooft de Duitsche protestant niet.
Luther kwam niet voor een staatsvorm in verzet,
maar wel, toen, naar zijn overtuiging, de kern van
het geloof werd aangetast. Toen zeiden zijn volge
lingen : wij komen in opstand, wij kunnen niet anders
De strijd om de kerk is de eerste felle spanning,'
die zich binnen den kring van het
NationaalSocialisme openbaart. Deze kring is die der poli
tieke romantiek. De politieke romantiek kan twee
vormen aannemen: zij kan conservatief en
revolutionnair zijn. Beide vormen kunnen menigvuldige
verbindingen aangaan, maar ook met elkaar in
tegenspraak komen. (Paul Tillich).
De conservatieve vorm berust op de poging, de
geestelijke en maatschappelijke resten van oor
spronkelijk verband tegen de moderne autonomie
van het verstand (Aufklarung) te verdedigen, zoo
mogelijk, reactionnaire vormingen te bewerken,
Hij zal van groepen uitgaan, die nog niet geheel
in de rationalistische burgerlijke maatschappij zijn
ingeordend en daarom oude ideologieën voorstaan:
grondbezitters, boeren, adel, handwerkers, pries
ters en predikanten. Voorzoover in de politieke
revolutie oppositie tegen de Aufklarung tot uiting
komt. is het koren op conservatieve molens.
Maar de revolutionnairo vorm tracht nieuwe
dingen voor te bereiden. Hij is er van overtuigd.
dat de tijd der Christelijke dogma's voorbij is.
maar dat nieuwe ant i-rationalistische ideologieën
kunnen worden opgebouwd. Dat die moeten
worden opgebouwd en niet vanzelf groeien, is
zwakheid, de zwakheid van elke romantische
philosophie, die zich in werkelijkheid wil omzetten.
De revolutionnaire vorm wordt gedragen door groe
pen, die wel in de innerlijke structuur Van het
modern-rationocle systeem zijn binnengetreden.
maar die den samenhang met de oorspronkelijke
bindingen, waaruit zij stammen, nog niet geheel
hebben verloren en die zich door de toenemende
mechaniseering bedreigd en gedeclasseerd voelen:
kantoorbedienden. ambtenaren, inlellectueelen.
voor wien geen uitzicht op inschakeling in het
boereu en
d<T kerken
de
levcusratioiieele systeem bestaat, Verlichte,
handwerkers, een deel der arbeiders.
Deze groepen hebben de mythe"
niet vastgehouden, maar zoeken in
philosophie een bewijs voor .de nieuwe ..mythe".
waaruit zij willen leven, en die zij tot leven, willen
wekken; zij zijn diesseitig" en naturalistisch.
maar niet materialistisch en rationalistisch in huri
denken. Het bloed is voor hen,'niet een chemisch
praeparaat, maar een mystiek en mythisch begrip.
Bloed is zichtbaar, ziel onzichtbaar, maar bloed
en ziel zijn onbescheiden onderscheiden. Om do
meerwaardigheid van het noordsche bloed te
verdedigen, worden betwistbare rastheorieën fel
aangehangen en oude (iermaarische verhalen en
liederen lomantisch verheerlijkt. .Men brandt.
van geestdrift voor (oud-Gormaansche) dapperheid
en (oud-Germaansch) tragisch levensbesef, die in
de Christelijke oorkonden niet of nauwelijks worden
verkondigd. De Joodsche ziel wordt veracht en de
algemeene opinie in deze kr-ingen is, dat de bijbel
verhalen, speciaal die van het Oude Testament,
gedachten, binnendragen in het Duitsche volk, die
men voor zich en zijn kinderen niet meer wenscht.
De ercs en de dynamica der Germaansthe ziel
zullen zeker bij machte zijn. een nieuwe cultuur
te bouwen, maar van bleeke humaniteit en bloede
looze Christelijke liefde is dezë^liet te verwachten.
Integendeel, ze wordt er door tegengewerkt.
In de bestrijding van rationalistisch socialisme
en vaag humanitair wereldburgerschap, spook
achtig product van de Aufklarung, gaan con
servatieve en revolutionaire groepen samen, maar
niet in de appreciatie van het Christendom.
Deze spanning was er, toen de politieke revolutie
begon, die aan de kerken haar voortbestaan ver
zekerde. Alfred Itosenberg zeide voor eenige weken:
De predikanten mogen blij zijn, dat ze nog
preeken kunnen" en had met dit woord-uit-de-hoogte
van zijn standpunt geen ongelijk.
De politieke revolutie had de kerken rustig
kunnen laten begaan, in de overtuiging, dat de
dynamica der geschiedenis hen wel naar haar
roemloos einde zou voeren, /e wist echter, dat de
Duitsche ziel nog altijd zeer aan het evangelie
gehecht is. Bovendien bedachten de politieke
rovolutionnairen, dat de kerken, goede propaganda
middelen zouden kunnen worden voor het nieuwe
geloof, de mythe van de twintigste eeuw".
Sinds IS Maart 1924 had zich een verbond van.
Duitsche Christenen stevig georganiseerd, geleid
door mannen met goede Duitsche namen. Doel
van het verbond was: de vernieuwing van heb
religieuze leven en van de kerk door de
Duitschvolksche gedachte als meest belangrijke innerlijke
aangelegenheid van de Duitsche
volksgerneensehap". Hoewel de politieke revolutie toen nog
niet nabij was, ka,n men wel zeggen, dat de Duit
sche Christenen in het algemeen degenen waren,
die de brug vormden tusschen de conservatieve
m de revolutionnaire groepen, waarvan in dit opstel
«.?n bij Paul Tillich sprake is, gematigde voorstan
ders van een nieuwe religie, met duizend bezwaren
tegen de kerk, maar toch nog aan haar gehecht.
De groiidtrekken der Duitsche vroomheid" zijn:
heroïeke levensbeschouwing, noordsche religie
als verlangen naar het licht, mystieke beleving
van God (groote vereering voor meester lOckehart),
tragisch besef tegenover Joodschen loondienst.
arbeid als zegen, verzet tegen een despotisch
godsbegrip, dat men Joodsch acht, verzet ook
tegen materialisme en rationalisme. Hoofddoel van
den bond zou worden: Verzorging van de door
God gegeven volksziel en kennis van de
s'odsmannen, die ons volk do< i God gegeven zijn".
Het is niet twijfelachtig, dat hier
modernreligieuze motieven worden aangeroerd, die ver
wantschap vertoonen met denkbeelden, die b.v.
in religieus-socialistische kringen worden uit
gesproken, ware het niet, dat de Duitsche rasziel
en de vijandschap tegen de Joodsche eenzijdig
werden geaccentueerd.
De weg tot den Heiland is langs oude; sprookjes
veel gemakkelijker te gaah dan langs de geschiede
nissen tier aartsvaders". Do kerk moet Weten.
dat wij ons uls de stormtroepeii beschouwen, «lic
in den strijd tegen Joodscheil handelsgeest op do
eerste rijen zullen staan"? Cluistus is voor ons do
held, die den. Joodschen loongeost bestreed, niet
de prediker van de ziekelijke uitwassen der
I.ergrede, de vreugdevolle! zonneheld, niet do door leed
geslagene, die deemoedig het kruis droeg en om
vergeving bad voor zijn vijanden".
Sinds de politieke revolutie haar besla.g kreeg,
is de tegenstelling tusschen de vrome kerk
gangers" en de meer moderne, bestrijders van
Aufklarung en humanisme over-duidelijk gewor
den. Honderden predikanten, die. zich. eerst uit
nationale geestdrift onder de vanen der Duitsche
Christenen geschaard hadden, zijn. later toegetre
den tot den Pfarrer-Xotbund". Duizenden ge
meenteleden, die de politieke revolutie met gejuich
begroet hebben, staan aan hun kant. Anderen
garen de resten van hun Christelijk geloot' bijeen
en bedenken, dat ook zij geen genoegen kunnen
nemen met een gekortwiekten Christus, /ij gevoe
len zich, als het er op aankomt, dichter bij de oude
dan bij de nieuwe ..mythe". Ka dag aan dag'
wordt het luiu duidelijker gemaakt, dat do nieuwe
regeering de allereerste beginselen van.
menschelijkheid, en beschaving met de oude mythe" ge
schrapt heeft.
Staatsdwang heeft den kerkstrijd nu op
uitertijko wijze beslecht.. In den grond is er natuurlijk
niets veranderd. De verschillen zullen onoverbrug
baar blijken. En de kerkstrijd is eori symptoom
van de spanning, die voortdurend binnen de
grenzen van het Xationaal-Socialisme tot uiting
zal komen, al wordt hij hier on daar, b.v. waar het
tegen socialistisch gezinde predikanten gaat.
gestreden buiten die grenzen.
J) ..Diisdritti' Hcifli" run Mne/lcr run. i/iii linicl;
\ !',)?>'>) f.n ..l>cr Mi/lhoK /!<x ?Jtt-.l<(ln-liiiiiilt'rln"