N o. 2957 De Groene Amsterdammer van 3 Februari 1934 RELLETJES Melis Stoke Teekentngen Haringen -pan Beek Rendezvons van Herriemakers en politieagenten te Parijs Geschiedvorschers doen ons rillen en beven bij de beschrijving van de Fransche revolutie. We zijn er sinds onze prille schooldagen aan gewend geweest ons Parijs in revolutiedagen voor te stellen als een enorme bloedplas. Te verbijsterender trof mij deze week, in een cabaret in Montmartre, de vraag of ik niet bang was voor de revolutie. Revolutie ? Waar ? Oh, jawel, natuurlijk. In de eerste plaats in de courant die al dagen lang gewag maakte van ongeregeldheden, op de boulevards, barricades en massa-arrestaties, waarbij op een enkelen avond vierhonderd menschen werden opgepakt. Ik had ook ergens iets gelezen van een politieagent die aan het hoofd was getroffen. De pers gewaagde in de gebruikelijke termen van de regeering als de ,,bande de Chautemps" en de camelots du Roi stonden hun leuzen en. den naam van den directeur van hun blad te schreeuwen op de stoepen der * kerken. Dat zijn echter allemaal zeer gewone ver schijnselen, l Allicht dat de vraag mij_er toe bracht eens wat meer aandacht te wijden aan de werkelijke revolutie-ver schijnselen. De eerste, die ik ontdekte, waKortten zich den tijd «n de ongewone verschijnin gen van naakte boomen langs den boulevard Raspail. Een Parijsche boom behoort namelijk netjes aangekleed te zijn met een omringend ijzeren hekje. De organisatie der stadsplantsoenen is zeer strikt op dat gebied. Tusschen het ijzeren corset en den boom ligt allerlei vuil. Thans bleken die ijzeren hekken verwijderd te zqn. Die vormen namelijk al te gemakkelijk barricade-materiaal. Sommige couranten noemden dit een wijze maatregel". Voorts kon men opmerken, dat op bepaalde uren, meestal des avonds tegen half acht, zich op de straat groote massa's politiemannen verzamelden. Men wist blijkbaar reeds van te voren waar en hoe laat de revolutionnaire pogingen zouden losbreken. De agenten wachtten, in huncapejes, met engelen geduld totdat de woedende vereenigde machten van royalisten, communisten en nationaal-chauvi nisten zich zouden melden. Elk man te Parijs is gewend te moeten wachten bij afspraakjes. Hij verliest er zijn goed humeur niet bij. Te minder als hij in gansche drommen moet wachten. De oproermakers lieten zich nogal eens wachten en de agenten kortten zich dan den tijd met conversatie. Zoodra echter de herriemakers op het rendezvous verschenen brak de hel los. Van beide zijden werd ontzettend geschreeuwd, geduwd en geworColijn en de S.D.A.P. (Bij herhaling heeft de regeering uitgesproken, dat de bijzondere maatregelen aanstonds zullen worden ingetrokken, zoodra de socialistische partij op ondubbelzinnige wijze allen twijfel omtrent haar legale gezindheid zal hebben weggenomen. Mem. v. antw. a. d. Bert te Kamer over de Rijksbegrooung 1934) Zal hortsik toehappen ? Men maakt zijn afspraakjes steld. zeer tot genoegen van een vriendelijk be langstellend publiek, waaromtrent men dan weer in de couranten kon lezen of het al dan niet sym pathiek was gestemd jegens de rumoermakers, alsof het een voetbalmatch gold. Even keurig als de rendez-vous waren geregeld ging het met de opruiende pamfletten, die netjes geplakt waren op schuttingen en voorzien van het officieele zegel waaruit bleek, dat de vereischte belasting voor afficheeren inderdaad door de bestormers van den staat was voldaan. Verleden Zaterdag werd in den loop van den dag hoe weet niemand bekend dat het treffen zou plaats hebben op de Place de POpéra. En reeds gedurende de namiddaguren, toen de menschen aan het wandelen en winkelen waren of voor de café's zaten te praten, werden de voor bereidende maatregelen i. c. het wegnemen van de boomhekjes, genomen. We hadden nog juist gelegenheid om wat te gaan eten om tijdig bij het schouwspel aanwezig te zijn. De Place de l'Opéra is een ideaal revolutie-pleinMet mannelijk zelfbewustzijn stonden de agen ten in gansche drommen te wachten. Tegen acht, uur kwamen bovendien nog de ruiters van de (Sarde Képublicaine aanrijden en stelden zich in een rij op met het front naar de Opéra. De drommen agenten, het fraai verlicht Opera gebouw, de rij ruiters met hun fantastische helmen en paardenstaarten en het vroolijk café-vertier rondom leverden een onvergetelijk schouwspel op. Het eenige wat nu nog komen moest was de rel of bagarre". Deze liet echter nog steeds op zich wachten en aangezien men in Parijs geen tijd te verliezen heeft om alle bezienswaardigheden te genieten, heb ik mij eenige oogenblikkeu van de rendez-vous plaats verwijderd. Juist toen is het gebeurd. Ik geloof dat de beste beschrijving bestaan zou hebben in het oproepen van een beeld van feestelijke verwarring: hollende menschen, kluwen dringende en schreeuwende agenten.... en daarna niets meer.... De in reserve gehouden autobussen van de po litie brachten de agenten naar huis. Het eenige wat den volgenden dag aan de revo lutie herinnerde was een zielig geblakerd puntkioskje dat op een wagen lag en waar omheen menschen grappen stonden te maken. De hekjes werden weggenomen