N o. 2958 De Groene Amsterdammer van 10 Februari 1934 Wie... wat... waar? Melis Stoke Teekenineen Harmsen van Heek Wat ruikt het hier vreemd De heer Mussert heeft in zijn blad bekwame en onkreukbare juristen opgeroepen teneinde het partijbestuur bij te staan in het hooghouden van de vaan van het Recht in de aanstaande Nederlandsche Stavisky- en Dreyfus-affaires. Deze oproep heeft natuurlijk eenige consternatie teweeggebracht. Men kijkt elkander achterdochtig aan en zoekt overal de Staviskysjes en Dreyfusjes die tot dusver blijkbaar ongestraft en vrij tusschen ons rondloopen. Wie zou het zijn. . .. ? Wat zou hij gedaan hebben. . . . ? En waar is hij. . . . ? Waar is hij Zoek den Nederlandschen Stavisky. . .. Waar is de Hollandsche Dreyfus.... Zoekt de oplichters ?en landverraders, de corrupteurs, profiteurs en verleiders.... Met het lanceeren van zijn oproep heeft Ir. Musaert ons een ingewikkeld fixeerbeeld voor gelegd. Uit de structuur van lijnen en schaduwen trachten wij de gelaatstrekken te vinden van de mannen die hij op zijn vizier heeft genomen. Niemand kent meer rust.... Hier meent men iets te zien en daar weer wat anders. De spanning is onhoudbaar. . . . Hebt ge wel eens in een gezelschap verkeerd waar plotseftng iemand de wenkbrauwen fronste en zeide: Hm. . . . wat ruikt het hier vreemd. .. . ? Aanstonds ontstaat er een onaangename span ning. Sommige menschen werpen steelsgewijs blikken naar hun schoeisel.... Anderen herinneren zich plotseling het gebruik van een zeer oude kaassoort bij den laatsten maaltijd, derden weer "worden zenuwachtig alleen door het denkbeeld dat men hen er wel eens van zou kunnen verdenken dat zij de kwade geur hebben binnengedragen. Zoo wordt het ongemoedelijk. Niet anders dan door het constateeren van een geur die er misschien niet eens is. Het is niet onaannemelijk dat deze psycholo gische overweging ten grondslag ligt aan Mussert's oproep, waaraan de aankondiging van de schandaal affaires wordt gekoppeld alsof daarmee iets lang en algemeen bekends werd geconstateerd. De advocaten moeten er zijn. Dat de Stavisky's en Dreyfussen onder ons leven wordt als algemeen bekend verondersteld. Maar het nare is dat we er elkander nu allemaal op aankijken. De spanning vergiftigt den huiselijken vrede. Men hoort gemompel en voelt zich verdacht, tot in het intiemste van den familiekring. Dezer dagen zeide Mathilde nog, als terloops: Zeg, je hebt toch nooit valsche papieren verkocht....? En mijn schoonmoeder keek me op een gegeven oogenblik streng aan en vroeg a bout portant of ik nooit militaire geheimen aan den vijand had ver kwanseld. Hoe komen jullie er bij.... l1 vroeg ik gepiqueerd. Hm, zeiden ze koeltjes. . . . zoo maar. . . . Men kan nooit weten in deze tijden. Andere menschen weer verheugen zich op het komend schandaal. Ze wrijven zich in de handen en vragen gretig: Zeg, die Hollandsche Stavisky.... nou.... enfin. .. . dinges. . . . En knipoogen daarbij met genot en heerlijke verwachting. De suggestie is enorm. Van af het oogenblik dat de stelling gelanceerd is dat er schandelijke en gewetenlooze dieven en oplichters temidden van ons wonen wordt het een soort sport om ze te zoeken. Het is alleen nog maar verwonderlijk dat geen dagblad-exploitant op het denkbeeld is gekomen om een groote prijsvraag uit te schrijven, met auto's en radiotoestellen voor degenen die op een lijstje van tien personen het dichtst nabij komen aan de afschuwelijke waarheid die binnenkort. . gepubliceerd zal worden. Zoo ongeveer als men dat doet met de voor spellingen omtrent de competitie-wedstrijden m de voetbalwereld. Op die wijze zou men het volgens den heer Mussert onafwendbare kunnen combineeren met het aangename. Er zou een opgewekte ruilhandel kunnen ont staan in tips: zooveel vermoedelijke Stavisky's tegen zooveel waarschijnlijke Dreyfussen. . . . wie ruilt. . . . ? Het vervelende is natuurlijk dat de heer Mussert zelf voorkennis heeft en met gemak alle auto's ea radiotoestellen zou kunnen winnen. Maar dat aou flauw zijn want het zou de heele aardigheid be derven voor hen die zoo-maar en met inspanning van alle krachten op de Stavisky-Dreyfus-jacht gaan. Het merkwaardige is dat niemand zich e»g ongerust maakt over de a.s. schandaalpublicaties. We hoorden zelfs een zuren spellebreker zooals] men die bij alle gelegenheden helaas aantreft Mijn schoonmoeder in ons weinig spontane land verzekeren dat er heelemaal geen Stavisky's en Dreyfussen onder ons waren en dat het alleen maar een sensatie verklaring was. Dat nu zou ik gemeen vinden. Want men zou zich alle moeite geven om een auto of een radio toestel te verdienen en tenslotte zou blijken dat het nooit in de bedoeling heeft gelegen die prijzen werkelijk uit te koeren. Sterker: dat zou grenzen aan de corruptie die bij loterijen in het buitenland juist den laatsten tijd zoo sterk gebleken is. , Neen: we moeten onze a.s. Stavisky-Dreyfusschandalen echt Hollandsen houden. Zoodat we ons kunnen verheugen op den goeden afloop en ons vast verkneukelen bij de gedachte dat misschien het Stavisky-heerenhuis op ons lot zal vallen of de Dreyfus-auto ons bezit zal worden. Kri indien er heelemaal geen Stavisky's en Dreyfussen onder ons zijn, laat dan de heer Mussert het ons dadelijk eerlijk zeggen, want op deze wijze maakt hij ons blij met doode musschen.... Drukwerktentoonstelling De handelsdrukkerij C. A. Spin & Zoon, te Am sterdam houdt een tentoonstelling van Nederlandsche ex libris eii gelegenheidsgrafiek, samengesteld uit de verzameling van den Groot-Nederlandschen Kring van Vrienden en Ontwerpers van Exlibris en Gelegeiiheidsgrai'iek" en uit de ver zameling van Ir. Eug. Streiis. Waar het drukwerk van deze firma steeds bij zonder goed verzorgd is, en altijd een keurigen indruk maakt, is een gang naai' deze tentoonstel ling speciaal voor hen, die belangstellen in exlibris. stellig de moeite waard.