De uitvinder Agnes MaaS'Van der Moer Teekeningen 3. F. Doeve Het is niet mijn bedoeling, een bloemrijke beschrijving te geven van wat er eeltige weken geleden voorviel. - Ik wil probeeren, een nuchter verslag , van"-4e naakte waarheid te doen. Hdte^was ? Zatetdagavond, en toen mijn aaan aw.tafel kwam, en ik hem een "Betaal gsoelste aanga*, zag ik, dat hjj iftefc bruine "Iglacé's aan tafel , zat: Ik wou J«ist opheldering vragen over deze plotselinge en wonderlijke neiging, toen ik. merkte, dat het geen handscbpenen waienJL ,,,_ ? ,?jjs hebt vergeten je handen te wasschen," zei ik. ,,Iï""Vergeten mijn handen te w.... Ik heb ze veertien keer ge-, , wasschen. Met zeep en met puim'-? steen e,n met zand, maar tser gaat er niet zoo gauw af l" Zeg u dat wel! ! Wat heb je nou weer.... ?" begon ik, maar stopte. Hij zat namelijk, met een zoodanig ???.;?? peinzend gezicht over de groente;;: schaal gebogen, dat ik wist, dat geen aardsch woord meer tot hem door ,-?..','. kon dringen. Het was Zaterdag, en hij had een vrijen middag gehad. En ,.'?? hij had iets geteerd, begreep ik uit zijn handen. r ' Neem je vandaag nog groente of Zijn handen waren zwart stel je het liever uit tot morgen?" vroeg ik, nadat ik het schouwspel tien minuten had bekeken. Hij zat met den groentelepel in zijn rechterhand en staarde in de schaal. Diep-peinzend, verzonken, aan de werkelijkheid ontrukt. Hé!" riep ik fortissimo: ..hé! Ga je nog verder?" Hè?" stamelde hij verschrikt, en langzaam kwam hij tot bewustzijn. En toen zei hij met een air van kalmte, maar met een trillende stem: ,,Ik zal waarschijnlijk niet meer -werken. Ik ga particulier leven, en den volgenden winter, gaan we naar Marokko." Ik zweeg even. Toen vroeg ik: Laat me je pols eens voelen." Nee, maak je maar niet ongerust, ik heb werkelijk niets, integendeel, mijn hersens zijn beter, dan ooit. Ja, lach maar ! Maar is het wel eens tot je doorgedrongen, dat de grootste uitvindingen altijd bij toeval ge schieden? Dat heb ik vanmiddag ineens begrepen. En ik ga er patent op nemen." Waar o p?" Zal ik je vertellen. Je weet, dat de heining om den bladhoop verbeterd moet worden. Nu had de tuinman daarvoor twee palen gebracht van eenige meters lengte. Om ze tegen bederf te bewaren, wou ik ze met carbolineum bestrijken. We hadden nog een bus in de schuur staan, en ik wou het zelf doen, omdat dat zooveel goedkooper is. Dat zijn van die kleine werkjes, die heusch niet door een vakman opgeknapt hoeven te worden ! En ik ben lang zoo on handig niet als jij denkt ! En in ieder geval hebben we er misschien onzen rijkdom aan te danken. Als we nou volgenden winter eens eerst even naar de Bivièra gingen en dan overstaken naar Marokko? En je hebt altijd ook naar Edfoe gewild, of wil je liever een groote woestijnreis ? Of we konden bijv. eens gaan kijken naar de opgravingen in de buurt van Jerusalem, of wat je ook altijd nog eens wou, dat is Karnak. En we zouden Britsch-Indiëook kunnen nemen. Je moet niet vergeten, dat er voor ons nu voortaan geen crisistijd meer bestaat. Die dure -grammofoon kunnen we nu ook koopen, en in de bibliotheek kun je de groote clubfauteuils nemen, die je graag had, en je kunt een warme kas laten bouwen, of heb je liever.... N , weet je wat je nemen moet ? Een druivenkas, en dan gaanweMuskadels kweeken, en. ..." ,,Ja best," interrumpeerde ik maarvertel nu eerst even, waar je het geld ervoor vandaan haalt !" Nou, dat bén ik toch aan het vertellen ! Maar je laat me niet uit praten ! Ik kwam dan in de schuur om de bus met ca.rbolineum te zoeken, en toen zag ik naast de carbolineumbus nog een andere staan, met een harde, taaie massa erin. En het rook naar teer. Toen dacht ik, dat het nog beter is, palen tegen bederf te teeren dan te carbolineum-en, en toen heb ik allebei de blikken mee naar buiten genomen. Maar die teer was totaal droog, te taai om te bewegen. Toen ineens schoot door me heen, dat je dat goed wel boven een vuurtje weer los zou kunnen krijgen, en daarom heb ik toen wat baksteenen genomen, die er naast de schuur nog lagen. Je weet wel, die over zijn van den broeibak. En van die steenen heb ik een vierkant muurtje gebouwd om Ren open stukje grond. In die ruimte heb ik een vuurtje gemaakt en daarboven heb ik toen de bus met teer gezet. Dat kon net, op de randjes van de steenen." ..Nee, jij hebt er geen vakman bi.j noodig," zei ik, ..jij kunt het vél gauwer zelf !" ,,O, doe nou maar niet sarcastisch." vond hij: wacht nu maar eens! Tenslotte kwam die teer goed te pas. want ik had bij het bouwen van het steenen muurtje per ongeluk de carbolineumbus omgetrapt, en dat goedje was dus verloren." Jammer van de carbolineum." God ja, ik kan nu niet heelemaal kosteloos een uitvinding doen ! Andere uitvinders vragen soms duizenden aan vreemder, en dan \itiden ze nog niets ! Maar goed dan: jammer van de carbolineum ! Nou had ik in de schuur nog net een mooien nieuwen verf kwast gevonden. . . . " O ja? Dat is mijn nieuwe beitskwast, dien ik net gekocht heb." Ja?".... vroeg hij eenigszins aarzelend: nou ja, goed dan. Maar dien kwast had ik in ieder geval noodig. De teer begon al fijn te broddelen. Ik gooide nog een beetje berkenhout op het vmir, ' en toen kieperde de bus een beetje om, en toen sloeg de vlam erin. Maar ik wou de boel niet verloren laten gaan, en daarom ben ik met de brandende teer gaan teeren. Reusachtig ging het ! Het droogde al, terwijl ik het nog op den paal smeerde. Er is nog een klein brandend klontje op mijn overall gevallen, en daar is een hél klein gaat j e in ge brand.'' H o e hl'in?" O, ongeveer twintig centimeter doorsnee." Noem je dat klein?" ..Nee, ik noem jou klein ! Dat je nu nog een woord verspilt aan een gaatje in een overall, als ik juist een reuzen-uitvinding heb gedaan ! Wees ma,ar blij, dat dat gat in die overall zit, want anders had het in mijn pak gezeten. Dus is het eigenlijk nog een voordeel ! Als je dien kwast had gezien ! Zeg, het was een fakkel, en ik wou niet, dat die verbrandde vóór ik alles klaar had, dus...." O, is dus de kwast ook verbrand?", zei ik verwijtend. Ja, natuurlijk ! Of kun jij een kwast in brandende teer doopen. en den kwast dan n i e t verbranden ? ! ! Vrouwen-logica," zei hij verachtelijk, ..maar ik heb er de palen mee ge teerd. En rm komt het: terwijl ik teerde, droogde de zaak al op en werd 7.00 hard als glas. Het ziet er schitte rend uit. Precies Japansch lakwerk, en van liet beste! Het sluit allo porieën zoo volkomen af. dat hout werk, daarmee behandeld, absoluut tegen alle bederf gevrijwaard ia ! Toen ik klaar was, was de teer juist op. c111 de kwast ook, tot op de laatste haar ! En nu heb ik hoofdpijn. Maar dat kan me niet schelen, want ik heb iets gevonden, wat van onbereken bare waarde voor de industrie is." ,,lk lijk wel gek. dat ik je eiken Zaterdagmiddag zonder kindermeid in den tuin loslaat," zei ik. teiwijl ik van tafel opstond. Hij was t e gekwetst om te ant woorden, en ging zwijgend uit de eetkamer. Even later kwam mijn. gedienstige en zei: mevrouw, mijn heer heeft vanmiddag in den tuin met teer staan knoeien. En hij had zijn beste bruine schoenen aan. Daar zijn een paar harde klonten op ge vallen, en mijnheer zei, ik moest ze eraf maken. Ik heb het al met een mes geprobeerd, maar het mes is krom geworden, en de teer wil er niet af. Wat zal ik n u doen?" Neem een bijl," zei ik gelaten. ..En als die dan ook krom wordt... ?" Kijk dan eens in Wat iedereen moet weten." h-^'l Een paar uur later vertelde mijn meisje me, dat er in het boek stond dat teervlekken weg te krijgen waren met spiritus of met verwarmde terpen tijn, en dat had ze geprobeerd: Kerstheb ik er een halve flesch spiritus aan verdaan, maar dat hielp niks niet," zei ze, en toen heb ik het met verwarmde terpentijn geprobeerd, en nu is het er al bijna af ! De schoenen zijn wel een beetje bedorven, maar toch nog heel best te gebruiken als bet regent, op d<- fiets. Dim kan mijn heer voor netjes wel andere koopen !'' M ij n man zat achter zijn lessenaar toen ik in <le bibliotheek kwam. ("M stelde een. biicf op. Ik keek eens naar zijn bruine handen, en zei, tamelijk zachtmoedig: ..als je nu weer eens zoo'n werkje hebt. kun je het toch beter door den tuinman laten doen." Ja natuurlijk," zei hij hoog: natuurlijk de tuinman zou zeker mijn uitvinding hebben gedaan !!!! Ik schrijf nu om een patent, en zeg nu oen half uur lang niets, alsjeblieft"; De bedorven sctoenen