18 De Groene Amsterdammer van 17 Maart 1934 N o. 2963 fc' I £ SP r^ \ Haar loop en haar ,,chic du diable" deden de oogen der Amerikaansche koopers opvlammen van bewondering. Lilian was een rustig meisje met innemende manieren. Zij droeg een ring met een mooien smaragd aan een van haar lange, slanke vingers, en in haar blik leefde intelligentie naast iets geheimzinnigs. Madame Peccard, de habilleuse, zat aan het hoofd der tafel, luid pratend zonder dat iemand \op haar lette, en keek goedmoedig neer op haar troep je. Aan de andere tafels zaten naaimeisjes met bleeke gezichtjes en in zwarte kleeren arbeidsters, die heldhaftig vroolijk waren, maar den stempel van den arbeid droegen. Aan dezelfde tafel zaten de verkoopsters. De mannequins met haar uitdagende, sensueele charme on haar beschilderde gezichten werden begeerig aangestaard ?en wekten in stilte de ijverzucht deianderen op. Babette zat naast Anna, en na de conversatie begonnen te zijn met een paar stevige, forsche vloeken omdat zij de sardines niet goed vond, zei ze trotsch dat zij Engelsen sprak en Londen heel goed kende. ... Zij was mannequin geweest bij een firma in de Bondstreet, maar omdat de ?eigenaar het haar lastig had gemaakt, ?en zij bijzonder deugdzaam was, had zij het baantje laten loopen. Ineens onderbrak zij haar verhaal om de vrouw die aan tafel bediende toe te schreeuwen: Zeg ,ouwe, vergeet je kleine Babette niet.. .: " Tegenover haar zaten Simone, de kat, en de sportieve Georgette in een ?ernstige conversatie gewikkeld over een man dien zij kende. Ik zei tegen hem," eindigde Georgette ener giek, je hebt me niet goed aange keken. Duizend francs per maand.... Wat zou jij in mijn plaats gedaan hebben?" Zij brak het gesprek af toen zij merkte dat de anderen op haar letten, en begon vriendelijk tegen Anna te lachen. Georgette óók had naar het scheen plannen om naar Londen te gaan. want de salarissen waren er zooveel hooger. Of het moeilijk was ? Of men er werke lijk veel op had met Fransche vrou wen? Met Parisiennes? Daarop werd de conversatie algeEen Amerikaan met zilvergrijs haar ,,üe Engelsche mannen zijn ver bazend aardig," zei Babette, terwijl zij n oog half dicht kneep. Ik had er een heel fijnen vriend, die me altijd meenam naar het Bitz. En 'n mooie jongen !...." Het fijnste hotel van Londen," voegde zij er haastig bij. Do maaltijd liep ten einde. De aanzittenden der andere tafels verdwenen langzamerhand; de mannequins lieten koffie en een likeurtje aanrukken en zetten de conversatie voort. Alleen Mona en Eliane spraken niet; Eliane omdat zij over het een of ander nadacht, en Mona omdat het nu eenmaal bij haar type paste hooghartig te schijnen. Eén keer slechts, op het oogenblik dat Babette hot aan den stok kreeg mot de serveuse en in de woordenwisseling het onderspit moest delven, speelde er oen geniepig, wreed glimlachje om Mona's mond. . . . Zoo dra haar koffie op was, ging zij heen. Anna haalde haar sigarettenkoker te voorschijn, en Georgette, die on middellijk voelde hier met een spor tieve ziel te doen te hebben, iemand van haar genre, vroeg er een eii stak ze aan met een air van wie-doet-jewat. Anna liet haar sigaretten rond gaan, maar Mère Peccard kwam daar ernstig tegen op. Het was tegen de regels van het huis dat de mannequins rookten, huilde zij half. De manne quins staken allen haar sigaret aan en lieten Mère Peccard verder zaniken. Alleen maar aanstellerij. . . . ieder een weet dat mannequins aanstellerig zijn. ... of dachten jullie van niet?" Zij riep iedereen in de kamer tot getuige. Maar de mannequins stoorden er zich niet aan en stapten op. Babette sloeg haar arm om Anna's middel en fluisterde: Je moet Mère Peccard nooit antwoorden. We hebben alle maal het land aan haar. Zij vertelt alles over. C'est un chameau." Des middags stond Anna een half uur rechtop terwijl een coupeuse oen kleed om haar lichaam drapeerde. Zij defileerde in deze robe voor een dikke Duitsche dame, die inkoopster was voor een firma te Berlijn, voor een Amerikaan met zilvergrijs haar. die een avondcape voor zijn zeven tienjarig dochtertje zocht, voor een zonderlinge Engelsche dame-met-een titel en met een gebogen neus, die een grove, zwarte trui en plompe schoenen droeg onder een duren bontmantel. Tegen vijf uur voelde Anna zich doodmoe. De vier wit-en-gouden mu ren leken op haar neer te vallen. Op haar hoogen stoel gezeten tuurde zij naar een prachtig zijden nacht kleed, en onderwijl bestreed zij in zichzelve een intense lust om weg te loopen. 't Hinderde niet waarheen ! Vlug zich kleeden en wegloopen, weg van onder de spiedende oogen der klanten en de geniepige vingers van Madame Irene. Vandaag of morgen doe ik het," dacht ze. Ik houd het hier nooit uit." Er kwam een dwaas verlangen in haar naar de vrije lucht. Eert den schilder opdat het hem welga De kunstschilder .0. J. Maks, die zoo nu en dan .,de vrijheid neemt de aandacht te vestigen" op het een of ander, signaleerde in de N.R.C, van 12 dezer het volgende: DEENSCHE TENTOONHÏELL1N( i. (Ingezonden). Zaterdagmiddag bij de opening van. de Deensche tentoonstelling in het Stedelijk Museum te Amsterdam wer den de samenstellers dezer tentoon stelling vereerd door het bezoek van H. K. II. do Prinses, die terecht werd verwelkomd. Verder werd een woord van welkom toegeroepen aan de di verse officieele personen, maar de schilders, die aanwezig waren en die immers daarmede de ware getuigenis aflegden van eerbied voor liet werk hunner Deenscht» kunstbroeders, even als de vertegenwoordigers der kunstenaarsvereenigingen werden totaal ge negeerd. Daai' dit in Nederland steeds aldus geschiedt bij schilderijententoon stellingen, die uit politieke of beleefdheids-overwegingen worden saamgesteld, neem ik bij deze de vrijheid. hier de aandacht eens op te vestigen. C. J. MAKS. Naar aanleiding van zijn ingezonden stuk ontving de heer Maks twee brie ven die wij hieronder, zonder commen taren, afdrukken. Hooggeachte collega, Duidelijk en krachtig hebt ge het geschreven: men negeert ons totaal. Er is hierbij kwaadwilligheid in het spel, want het is onmogelijk dat men u, den grootsten onzer schilders, over het hoofd kan zien. Hulde voor uw protest. Voortaan zullen Burgemees ter en Wethouders hunne diepste bui gingen voor ons moeten reserveeren. Hulde ! De Deensche tentoonstelling is overigens m.i. een sof. Dat kunnen wij beter. Nogmaals Hulde ! PIET VERVER. (Werkend lid van Pulchri) Weledelyeboren Heer, Mede namens Z. K. H. Kroonprins Frederik van Denemarken, Kamerherre Harald Scavenius en de verdere leden van het Eere-Comitébied ik V onze verontschuldigingen aan voor de betreurenswaardige nalatigheid: U en de Uwen niet met name genoemd en afzonderlijk verwelkomd te hebben bij de opening der Deensche tentoon stelling. Wij hopen dat U onze excuses wel zult willen aanvaarden. Wij geven l' de verzekering dat liet argeloos ge pleegde verzuim door ons zal worden hersteld. Bij Uwe benoeming tot ('om mendeur in de Danebrog-Orde /.al men l'w naam zelfs in de Nedprlandsche Staatscourant vermelden. w.g. Prol'. VLOTIIOrWKK (President Amsterdam). VONDELSTR. 8 TELEF. 82345 Nieuwe Elck wat wils" (ook op korten termijn) (Gewijzigde tarieven) Bij afname van meer dan n abonnement voor leden van hetzelfde gezin, 10 procent reductie op alle abonnementen! In den abonnementsprijs inbegrepen: Degelijk onderricht - Hoogtezon, Haardrogen - Rijwielstallen. School voor gewoon en meer uitgebreid zwemonderwijs (ook aan niet abonnés(ées)! Dagelijksche, medische, chemische en bacteriologische controle van Dr. A. H. DE WIJN en Dr. JAN SMIT ZWEMWATER ALS DRINKWATER"! VRAAGT UITVOERIG PROSPECTUS l