EN WIT ian" en Parijs danst van Paul Colin v. Tussenbroek wordend in de kille 'önjeeuwmodder nude and miserable" .... men heeft hem, waarschijnlijk zoo wel ter-wille van de jonge dame als uit zedeHjkheidsoverwegingen naar een hospitaal en onder de dekens ge transporteerd. Maar op deze aanmerkingen na is j,De onzichtbare man" een sterke, spannende en voortreffelijke ontspanningsfilm geworden, die u volkomen Tasthoudt. Eerst na afloop kan men erlangd aan zijn ethische en cul.tïjreele verontwaardiging den vrijen loop laten. l Bene Clatr: Parijs danst". (?14 Jnlllet") toxy. Zonder de gebruikelijke tam-tam en meer dan een jaar na dato ver schijnt Clair's laatste werk in onze goede stad. Men schijnt een beetje kopschuw van deze film: is zij niet n herhaling van Sous les toits" en niet een terugval na de maatschappelijke satyre" van A nous la liberté"? Dit zijn bedenkelijke overwegingen, die den burger voorzichtig stemmen en hem beletten zich zonder reserve over te geven aan een zoo voortreffelijk gemaakte en geestige film als 14 Juillet" toch is. Hij zal weliswaar moel ijk kunnen loochenen, dat deze film noch in sfeer, noch in vindingrijkheid, noch in esprit onderdoet voor Sous les toits". Het zal hem misschien niet zoo dadelijk opvallen, dat zij minder eenheid van conceptie vertoont, dan het oudere werk dat zij zich waagt aan een combinatie van zuiver Chaplineske gags" (de revolver-episode) . en bijtend realisme (de taxi-ruzie), die zich kwalijk laten vereenigen. Wat hem hindert is en blijft het onbehaag lijke gevoel, dit Parijsche nr.i'ieu al eens meer gezien te hebben en dan de fameuse satyre, waartoe Clair in A nous la liberté" heette te zijn ge stegen". Het wil mij voorkomen, dat men . in beide opzichten Clair te kort doet. Wij hebben inderdaad allen eens het gevoel gehad, dat deze scherpe geest en dit bewonderenswaardig vakmanschap nog tot ernstiger" objecten te ge bruiken waren dan zijn gewone speelsche fantasieën en wij hebben de over tuiging uitgesproken, dat hem in de sociale en maatschappelijke satyre . zwaarwichtiger lauweren wachtten. Wij hebben ons allen vergist en het beste is, dit ruiterlijk te erkennen ! Want dat het niet aanging dezen kostelyken, luchtigen chansonnier-vande-film een Daumier-mantel om te hangen, heeft A nous la liberté" vol doende bewezen. Au fond is Clair te veel Parijzenaar te zeer een je m'en fiche !" om de wereld te willen verbeteren door haar met scorpioenen te kastijden. A nous la liberté" was wel verre van een stijging in Clair's j oeuvre, zijn eerste eclatante misluk-* king omdat hij (waarschijnlijk on der invloed van raadgevingen als bo venbedoeld) er een houding in trachtte aan te nemen, die tegen zijn karakter .streed. Het gevangenis-element was er bij lange na niet bitter genoeg in vastgehouden de luchtige scènes werden geforceerd en bedenkelijk bascomique.... aldus moest dit wankele bouwsel in elkaar storten, toen de ernst te slap en de vroclijkheid onecht ble ken. Clair toonde een juister instinct voor wat hem ligt en wat niet, dan wij allen niet elkaar en niemand behoeft er rouwig om te zijn, dat hij dit ingezien heeft en teruggekeerd is naar de sfeer, die hem lief en vertrouwd is. En zoo zijn wij dan weer met 14 Juillet" in Clair's eigen wereld de beminnelijke vermenging van fantasie en werkelijkheid de droom van stuc en carton, waarin wazig-poëtische figuren rondloopen met onverwacht menschelijke zwakheden en emoties, die curieuse combinatie van Bérenger en Aristide Bruant, waarbij Clair op zijn best is. 14 Juillet" is de kennelijke poging van Clair om zichzelf te hervinden om weer bij stem" te komen, ten einde zijn bekoorlijke chansons over den Parijschen klein-burger voort te zetten. Bijtijds heeft hij zich terugge trokken uit de satyrieke regionen .... de zoo oneindig feller en heviger Air eUit: De Onzichtbare Man" Paul Colin rikanen zouden zijn teere, charmante persoonlijkheid op dit terrein gekraakt hebben. Laat ons daarom blij zijn met een werk als 14 Juillet", om onbe kommerd en van harte dezen fijnen; luchtigen geest te genieten, daar waar hij zichzelf is ! J. De reclamekunst van Paul Colin Er is stellig geen land binnen en buiten Europa's begrenzingen zoozeer rijk aan begaafde teekenaren van reclamebiljetten als Frankrijk ! Het wonderlijke driemanschap Cassandre, Carlu en Colin staat van hen aan de spits. Over de beide eerstgenoemde ver nieuwers van het artistieke reclame biljet heb ik in dit blad vroeger uit voerig gesproken, ditmaal wil ik Paul Colin bespreken wiens wenk blijk geeft van een grooten rijkdom aan ideeën. Wanneer men naslaat wat Colin zooal aan affiches heeft gemaakt dan komt men tot ongeveer.... hon derd tachtig uitgevoerde ontwerpen ! Een tijd van koortsachtigen arbeid en daarmede ook de dageraad van een volkomen succes. Naast het tooneeldecor en het costuum-ontwerp kon Colin zich tevens wijden aan het teekenen der benoodigde affiches en men kan gerust zeggen dat hij als met n slag beroemd was l Dat waren nog eens kansen !.. . . Beschikkend over 'n zeldzaam productieve verbeeldings kracht, alsmede over de aangeboren gave de synthese der dingen te kunnen grijpen, wist hij in elk van zijn ont werpen een zekere, duidelijk naar vo ren tredende gedachte open te leggen. Trouwens bij al zijn werk valt bij den eersten oogopslag den beschouwer de inwerking zijner vorm- en kleursamenvattingen op, alsmede de opmer kelijk goede plaatsing van den tekst, die zijn biljetten tot het beste en bruikbaarste maken, dat in de laatste tientallen jaren verscheen. O. v. T.