14 De Groene Amsterdammer van 14 April 1934 No. 2967 Cab Calloway Carlton Hotel Zoo nu en dan en nog feitelijk onverwacht, zoozeer is de muziek der Amerikaansche negers wanneer zij op tournee gaan reeds aangepast aan de manieren der society breekt de echte neger woede" los in de jazz-muziek van een zwarte band. Het wordt dan een voor Europeesche ooren helsch spektakel, op den eersten indruk niet ver verwijwijderd van de cacophonie der toeterende en kraai ende kermisgeluiden en waaraan men moet wennen om er de details van te kunnen onderscheiden. Het heeft iets kinderlijks ook, die vreugde aan alles doorborende hooge en rijkelijk dissoneerende trompetstooten, die dwars tegen de muziek schijnen in te gaan en die evenals de rhythmisch oneven maatslagen der trommen uit de band van een gewende, muzikale harmonie springen. Als een ketel kookt dan het enthousiasme der spelers over en beleven wij de primitiefste soort muzikaliteit. Een dergelijk effect maakt het optreden van Oab Calloway met zijn band in het Oarlton-hotel. Op een plankier voor zijn orkest gooit hij zichzelf als de gevangene van zijn demonisch bezeten dansbeenen op en neer, het lijkt op een wedren, waarop hij niet vooruit komt, hij hijgt, hij transpireert, zijn haren kleven hem uitgeput om het voorhoofd en onderwijl hitsen orkest en leider elkaar steeds meer op. Heft hij den arm met den langen dirigeerstok, dan schieten de trompetters van hun stoelen overeind en blazen door hun instrumenten hun zooveelst gestreepte hooge noten de zaal in. Het wordt van een opgewondenheid, die ook het publiek niet kalm meer kan aanhooren, zelf op hun stoelen schokken de luisteraars als motoren. En als Calloway een langzamer lied inzet, met zijn kapot geschreeuwde en gegilde stem het publiek uitnoodigend mee te zingen, blijkt voldoende hoe zeer hij in dien korten tijd al heeft school weten te maken.... Cab Calloway is de laatst gekomene der jazzeerende en zingende negerberoemdheden van Harlem, waar hij Duke Ellington is gaan opvolgen. Nog heeft hij alle rauwheid niet afgelegd, hoewel zijn zwarte huidkleur meer op sterk verdunde koffie lijkt en hij een voor een Europeeschen smaak alleraardigst Mulatten-gezicht heeft. Hier en daar is het publiek tegenover zijn optreden vreemd ge bleven, maar Amsterdam heeft hem gul aanvaard en bewonderd, al bleken de Amsterdammers, wan neer er op zijn muziek gedanst ging worden, met zijn vreemde maten wel wat in hun maag te zitten. lucienne Boyer en liaar ensemble Tot de vermaarde vertolksters creatrices mag men wel zeggen van het Fransche levens lied behoort ook Lucienne Boyer, die wij Maandag avond in de groote zaal van het Concertgebouwmet haar ensemble hebben gehoord en die wij reeds kenden van radio en grammofoonplaat. Zooals de naam van Josephine Baker (als zanTeekening J'. F. oeve SANTEE LANDWEER ^??W KEIZERSGRACHT 463 J HOEK LEIDSCHE STRAAT OUDE- EN MODERNE KUNST TOT 24 APRIL: TENTOONSTELLING OUDE TEEKENINGEN EN OUDE VLAAMSCHE SCHILDERIJEN Cab Calloway ,geres dan) verbonden blijft aan haar ,.J'ai deiix amours", zoo is Lucienne Boyer voor ons de zangeres van Parlez-moi d'amour" geworden en beiden zouden hier niet kunnen optreden zonder haar lijflied. Zoodat Lucienne Boyer natuurlijk ook dat lied gezongen heeft, maar nog vele andere en waarlijk riiet minder boeiende chansons, die voor ons in hun bewegelijke, even aanduidende voordracht, gecreëerd met een in verschillende windingen om den hals gebonden das. onder felle of zachte kleurenreflectors, lief en leed van het kleine leven (voor do betreffende zelf het Groote Leven) aan ons voorbij laten gaan. Lucienne Boyer is op haar. zeker niet onbetreden, terrein niet de minste, integendeel, zij paart aan een ge voelige muzikaliteit en een begaafdheid met een enkele beweging een sfeer op te roepen, wat in de ruimte van de groote zaal lang niet gemakkelijk was, een weldadig aandoende beschaving, die haar in de bekende rauwe effecten, waarin de lage stem opeens van zingen tot spreken overgaat en die bij anderen vaak niet vrij zijn van het ordi naire, voornaam laat blijven. r/Aj werd bij haar zingen begeleid door het kleine Tziganen-orkestje van Iza Yolpin, dat mooi met haar in toon en sfeer wist te blijven, terwijl de chansonnier-conférencier Charles Pallot voor de humoristische aanvulling zorgde met een bab beltje over Montmartre en andere zaken. Hollanclschc en Weensclie musici bij La Réserve", bij Heok". De belangen van de Hollandsche musici betrok ken bij de amusementsmuziek worden nog niet overal door de bedrijfsleiders van café's en restau rants voorgestaan, maar onder buitenlaiidsche namen buitenlandsch moet het nu eenmaal klinken, het publiek wil nog niet aan het gewone'' Hollandsch gaan reeds vele goed vaderlandsche musici schuil (hoevele realisceren onder het luiste ren, dat de populaire Kovacs Lajos van het Kadioorkest een man is, van vreemde smetten vrij?/ zonder dat het publiek ze daar op aan ziet of liever aanhoort. In het intieme zaaltje van ,.La Réserve", op het Kembrandtsplein, speelt thans een orkestje van 5 man, dat samengesteld is door den Hollander Louis Frank uit Hollanders en Hongaren (want goede cymbalum-bespelers schijnen tot nog toe alleen de Hongaren te wezen, wier nationaal instru ment het is). Ondanks de gemengde samenstelling is de muziek, die gespeeld wordt van uitstekend en voornaam gehalte, wel is waar op de hartstoch telijke Hongaarsche speelmanier uitgevoerd, doch met zwier en vei'zorgd voorgedragen. Louis Frank treedt daarbij op als zanger, die zichzelf op de guitaar begeleidt. Bij ,,Heck", eveneens op het rïembrandtplein. zoekt men het in het cosmopolitische. Een Weenseh jazz-orkest treedt daar op, afgewisseld door de zang van een Kozakken-koor. Het Weensche orkest, Frank Fox" volgt de Amerikaansch-Engelsche methode van het orkest. dat tegelijk als cabaret welkt, d.w.z. dat het ge speelde tegelijk zingt en acteert. Aan roode Jest-enaais, temidden van opgeplakte witte papieren vossen en fox-terriërs en een paar witte speelgoedvosjes. rood en wit x.ijn de kleuieu var^ vossenjacht! speelt en zingt het ensemble zijn schlagers en amuseert het publiek in de zalen met zijn liedjes en grappen. Ook deze muziek is ojr peil. al zou ik achter deze muzikanten nu niet direct Weeners willen gaan zoeken. Op Hamlet':-. ,,\Vhat is in a name" is evenveel tegen als voor te zeggen. C. v. WESSKÜ. Rectificatie. De Weensche musici van het orkestje, dat in Astoiïa speelt, verzoeken ons bekend te maken. dat ons abusievelijk de naam van hun ensemblewerd opgegeven als luidende ..Sehawrnik", zij spelen onder de naam van ..The four Lucky Vienna Stars". ;??'? ADVERTEERT ?l IN DE GROENE Dat is een zin dien ge dikwijls leest. WAAROM? Omdat DE GROENE in het geheele land gelezen wordt door het beste publiek door het publiek dat iets te besteden heeft. De adverteerder behoeft niet te betalen voor een verspreiding, waarmee hij honderd duizenden bereikt, die juist niet tot het koopkrachtige publiek behooren, maar het betaalt hem om in dit blad te adverteeren, dat hem direct in contact brengt met het publiek dat hij zoekt. BLOEMEN zijn ontegenzeggelijk een lust voor het oog, maar.... vergankelijk, EEN BRONZEN KUNSTVOORWERP daarentegen is een blijvend geschenk.... voor het leven! Een fraaie collectie vindt ge bij VEERHOFF & Co. ROKIN 56 ? AMSTERDAM LEVENSVERZEKERING Mij. ARNHEM" beschermt Uw gezin in moeilijke jaren. De Holl. Voorschotbank HAARLEM, KRUISWEG 70. De Bank verstrekt gelden tot elk bedrag met een minimum van f 1000.?op zakelijk onderpand en onder borgtocht, met in pandgeving eener polis van levens verzekering van gelijk bedrag, en verkoopt 5% schuldbrieven in stukken vanf 1000.?,f 500. en f 100.?tegen Beurskoers. N.V. STANDAARD HYPOTHEEKBANK te ROTTERDAM Directie: Mr. H. H. C. CASTENDIJK en L MOSSELMAN De Bank geeft onder controle van het Algem. Administratie-en Trustkantoor 41/2% Pandbr. tegen beurskoers uit.