Historisch Archief 1877-1940
Au rendez'vous des chiens
Siegfried van Praag
Teekeningeii J. F. Doeve
Indrukken van de
nondententoonstelling
Honden van de tentoonstelling her
kent men direct. Ze hebben 't aris
tocratische dat bescheiden en opval
lend tegelijkertijd is. In de buurt van
't R.A.I.-gebouw begint de tentoon
stelling al. Wanneer ik een honden
aristocraat aan den ketting zie
meewandelen, en vooral wanneer een
mijnheer meerdere aristocraten aan
den lijband houdt, weet ik 't: tentoon
stelling t
Men mag beweren dat hooren en
zien u op de tentoonstelling vergaat.
Een kring van Samojeden-honden te
hooren keffen, is op zichzelf al de
moeite waard. Het lijkt wel of ze Jack
Londons The Call of the Wild" aan
bet opvoeren zijn. Daartusschen door
weerklinkt het doffe bassen van
Duiteche doggen dat doorsneden wordt
door het hooge gegil van Spaniels en
Pekingeezen. Heel merkwaardige
cacophonieën levert dat volle
hondenorchest. Zelden wordt de volkomen
rust een seconde verwerkelijkt. Meest
al is het een voortdurend in z'n bont
heid egaal orchest. Af en toe wilde
crescendo's. Maar het gretige oog wil
ook wat. Menschen en dieren, ik moet
't aan uw levensovertuiging over
laten, mogen veel of weinig op
elkaar lijken, en al of niet eikaars
gedegenereerde vormen zijn, ze staan
uitnemend bij elkaar. Vooral de hond
en de vrouw! Laat ik maar eerlijk
bekennen dat ik den hond en de vrouw
zoo samen beschouwd heb als de
jockey en zijn paard. Sinds eeuwen
hebben dames en honden elkaar
wederkeerig vriendschap en légance
gegeven. Vee- en
kippententoonstellingen zjjn mannelijke shows en katten
en honden- vrouwelijke. Ik wil een
uitzondering maken voor enkele heel
groote rassen. Een vrouw met een
bouvier, een St. Bernardshond of een
Deensche dog, nee dat is niet dat.
Die laten zich het beste portretteeren
te saam met een man in sportbroek,
die een jockeypet op het hoofd draagt,
want het hoedje met het veertje op
zij is weer beter op zijn plaats als de
mannenband een pointer of een
retriever aan zijn ketting houdt.
Weten de dames, dat de'honden
haar even mooi maken als zij het de
honden doen, voordat deze ter ten
toonstelling optrekken? Juffrouw in
geruit sportcostuum, leeren hoedje op,
doberman-pincher aan de hand ! JZen
leer-idylle. Slanke vrouw over de
slankheid van een barzoi gebogen,
repeteerende lijn. Een honden- eu
dames-aesthetica, een honden- en
dameskarakterologie heb ik opge
bouwd, toen ik zoo kalm langs de
paden van de blaffende honden, die
God weet, hoe graag gebeten hadden,
wandelde. Wonderlijke harmonieën
nam ik waar tusschen een
breed-koppigen, uiterlijk norschen, maar o zoo
goed-weeken brabancon en de oudere
dame, die hem vertroetelde, ook breed
van gelaat, gepoederd, norsch en ik
ik weet het, heel week van hart met
een verleden, als een ancien régime op
zichzelf. Ik heb gemerkt dat de be
minnelijke eigenares vaneen vroolijken
en bij tij d en wijle grimmigen keeshond,
een eenvoudigen mantel draagt en
practische schoenen, en dat de maïtresse
van een weelderig pekingeesje, dat
diertje verwarmt aan een bonten boe
zem en dat zij haar blanketsel in orde
brengt wanneer 't hondje haar even
rust geeft en zijn chineesche oogjes sluit.
O, de trouw van menschen is ont
roerend, nog grooter dan de algemeen
erkende trouw van honden. Toen ik
's morgens naar de B.A.I. reed, had
ik tot vis a vis een dame, diefden
zucht slaakte Was die dag al maar
weer om !" Naast haar stond een hoog
tunneltje in papier. Ja, in de diepte
gluurde iets. En deze dame heb ik
voor het kooitje van haar hondje zien
wachten en het werd tien en elf en
twaalf en drie en zes uur. En nog waak
te de dame over het slapende hondje.
Voor haar lerschen setter zat een jonge
dame, stil in al die drukte en doet er
boete voor de beproeving die ze haar
hond moet opleggen. En de kleine
Annie is van ochtend al met een
weelde van dashondjes gearriveerd. Ze
zit midden in de omrastering op het
stroo, en de teckeltjes kruipen, boven
en onder haar armen en ze blijft daar
laag te midden van haar lage hondjes,
als een voorbeeld van den kinder
lijken trouw dien de mensch aan zijn
houd heeft toegewezen.
Natuurlijk biedt de hondent
eutoonstelling als alles wat des menschen is
haar paradoxen, tenminste voor ecu
leek. Net als een mensch die door
Gods wereld marcheert, /oo ver
wondert het me wanneer ik een on
schuldig, klein dashondje ontwaar
achter op 't stroo van een speciaal aait
den voorkant getraliede kooi. Cave
canem ! En een satan van een
Schnauzer mag vrij zoo lang zijn ketting reikt
zijn meer dan Berliner Schnauz laten
hooren. De Schnauzers zijn wel de
meest colerieke gasten van de tentoon
stelling. En te zeggen dat er nog
reuzenschnauzers" bestaan en ge
keurd worden. De supers die dan
volgen zijn geen dieren meer.
Nu en dan wordt een hond fier,
misschien wel imperialistisch. Hij ver
heft zich op zijn achterpooten eu
maakt zich aan zijn achterburen zicht
baar. De achterburenruzie, blijft niet
uit. De heele afdeeling trilt van woede !
Nu eens zijn het de bouviers, dan de
herdershonden of de cocker-Spaniels.
'Het hondengamma van het
R.A.I.gebouw heeft zijn aparte charme. Men
begint met den Sint Bernard, den
machtige, den. edelste, zedelijkste,
goedigste en sterkste en berustendste
der honden. O, als alle honden
St.Bernardshonden waren, ging 't niet
zoo egoïstisch toe en zoo agressief en
?/.oo familiaar in den monde canis.
En het gamma eindigt bij de
boudoirkinderen. Het salon van juffrouw
Pekingees grenst aan het kamertje
van Madame King-Charles en aan de
retraite van 't dwerg-pinchertje. De
ingénue, die niet weet waar de hondjes
vandaan komen, lijkt me wel dat
toedere vlinderhondje. Er zijn kooitjes
als schilderijtjes. Uood getapisseerd OH
groen bekleed, en er is zelfs een hondje
dat eventueel zijn behoefte op een
Afghan-knsseii mag doen, waarvan de
Afghanschehazewinden, wier heerlijke
vacht de schoonheid van een blondine
met die van een brunette annuleereii,
natuurlijk niets mogen weten.
HondcntontooHstelling is geen ta
bleau vivant. De dieren hebben meer
beweging dan rust, ze mannequineereu
in den ring. looperi, rillen, kruipen,
blaffen, lichten de lippen op en zelfs
ditmaal slechts voor de grap, de
pooten. Een dame tracht haar zwarte
poedel een teederen glimlach te geven
om hem moed in te spreken. Keur
meesters en ringstewards dienen mei
ernst. En rondom den ring kijken
trouwe meiischenoogen vol liefde naar
hun hond. Madame regelt zelfs haar
beweging op die. van haar pointer
Jack", ,.door Sigurd uit Fanny van
's-1 feerenberg." .Menig arm man heeft
niet zulk oen mooien naam als een
tent ooiislellinghond.
/oer eigenaardig, die dames niet
haar honden ! Passen bij elkaar als
bloemen bij vlinders of omgekeerd.
De minst bloedige, de amusantste, de
sierlijkste ring". Die van de
hondententoonstelling.