De Groene Amsterdammer van 14 April 1934 N o. 296T Het Saargebied no mans land IV De status quo Edouard de Nève De autonomisten Het is een feit; dat had tusschen de jaren 1923 en 1931 een volksstemming voor, het Saargebied plaats gehad, de status quo of een toe wijzing aan Frankrijk zeer weinig stemmen op zich vereenigd zouden hebben. Ook de Sociaal Democraten zouden op dat oogenblik voor Duitschland hebben gestemd. Dat is zóó zeker, dat dr. Sender, een der vooraanstaande Sociaal Democraten, in het Saargebied, op een vergadering in Berlijn, waarheen hij in 1930 werd afgevaardigd, durfde te verzekeren dat geen 5 pOt. der bewoners der Saar tegen Duitschland zouden stemmen- als de tijd daartoe gekomen was. Dat durfde ik ook nog in 1931 volhouden," zei hij mij. Maar thans. . . . Indien de stemming waarlijk onbeïnvloed, vrij en geheim kan zijn, dan twijfel ik er hard aan of Duitschland een meerder heid haalt. Wij, in ieder geyal, wij willen niet naar Hitler-Duitschland terug. Door een geheime stemming heeft de mark moeten plaats maken voor den franc in dit gebied. Door een geheime stemming kunnen wij er voorloopig den status quo behouden." Dezelfde meening was mijn zegsman, de autonomist, toegedaan. Ik heb hem gewezen op het overweldigend ledenaantal van het Deutsche Front." Ik ben overtuigd," heeft hij mij geantwoord, dat niet 1/3 dier leden vóór Hitler-Duitschland zal stemmen indien zij het gevoel zullen hebben beschermd te worden tegen de Nationaal Socia listen. De Saarbewoner heeft iets van den Normandiër. Hij zegt nooit wat hij denkt. Maar wanneer hem de vrijheid gelaten wordt om haar eigen inzicht te handelen, zal hij niet voor Duitschland stemmen. Dit plebisciet is niet te vergelijken met dat in Opper Sileziëin 1921. Daar waren Polen en Duitschers. Hier bestaat geen minderhedenkwestie. Hier zijn alleen Duitschers. Maar indien Duitschland ooit weer het recht van spreken krijgt, en de Nationaal Socialisten er dan nog de macht in handen hebben, kan niemand de be woners meer beschermen. Daarom moet de Volken bond ingrijpen. Niet in de toekomst, maar nu reeds." \ l s jr $' het paard en wagen model, zelfs NU nog. TIJDELIJK GRATIS l AANBIEDING.' Het hoogst interessante boekwerkje Waarom Airflow ontwerp" behoort iedereen te bezitten, die op de hoogte wenscht te blijven van de ontwikkeling van het moderne ver keer. Een populair wetenschappelijk, rijk geïllustreerd werkje, dat tijdelijk gratis toegezonden wordt op aanvrage. Uitgave: R ANDRÉJ. H. CEURVORST ALBERT CUYPSTRAAT 264-276 TELEFOON 28300 AMSTERDAM-Z. Na even nagedacht te hebben voegt hij er bij: Er is nog een andere reden, afgezien van huma nitaire en oeconomische redenen, waarom ik denk dat wij stemmen tegen Duitschland zullen ver werven. Hoe knap de nazipropaganda ook gevoerd wordt, n ding heeft zij vergeten: de valuta. De Saarbewoners bezitten geen enkele mark. Zij hebben allemaal francs. Zelfs bij de spaarbanken komen geen marken binnen. Hoe zullen de inwoners reageeren bij de gedachte aan het feit dat zij hun francs tegen marken moeten inwisselen? Zij zullen hun bezit niet verborgen kunnen houden. En zulks zal velen beletten te stemmen tegen Duitsch land." Wellicht is deze stelling een beetje naïef. Maar dat de autonomisten haar met alle macht zullen verdedigen, staat vast. Er is echter meer naïveteit nog in het programma zélf der autonomisten. Geen enkele bepaling van het Vredesverdrag heeft een eventueele autonomie van het Saargebied voorzien. Er zal dus ook niet over gestemd worden. De kansen der autonomisten zijn daarom uiterst gering, om niet te zeggen dat zij in het geheel niet bestaan. Maar hun stemmen zullen in ieder geval die der voorstanders van den status quo voor het meerendeel ten goede komen. Wat mij in deze kwestie als een bijzondere eigenaardigheid treft, is dat zij de Franschen, die het Saargebied bewonen, absoluut onverschillig schijnt te laten. Eenerzijds zou dat begrijpelijk zijn, indien er bij het plebisciet ook maar de geringste kans bestond dat de Saar aan Frankrijk zou worden toegewezen. Een land immers, dat politiek door en door Duitsch is, zou voor Frankrijk slechts een blok aan het been worden, een bezit dat politieke nadeelen met zich zou brengen, die niet door, welke materieele voordeden ook, zouden vergoed kunnen worden. De verfransching van de Saar zou steeds een reden zijn tot onrust en een voortdurend gevaar voor den vrede van Europa. Deze mogelijkheid bestaat echter niet. Maar bij een status quo zou Frankrijk zeker groote voordeelen behouden, welke het bij een toewijzing der Saar aan Duitschland ongetwijfeld zal hebben op te geven. Ik heb er daarom versteld over gestaan hoe de Franschen in het Saargebied het reeds als een aangenomen feit beschouwen dat zij in 1935 de mijnen aan Duitschland zullen overdragen. De meesten hunner, die bij het beheer der mijnen betrokken zijn, ingenieurs en employé's, hebben zich reeds met do gedachte verzoend na de volks stemming naar Frankrijk te moeten teritgkeereii. Zij hebben dit des te gemakkelijker gedaan wijl hun dan een péculv, een bedrag aan geld. wacht dat hen over het gemis van een pensioen zal moeten troosten. Met da,t bedrag kunnen de meesten van. hen reeds dadelijk den droom, dien eiken Franschman heeft, verwezenlijken: aller planter ses choux. Maar waarom geen propaganda gemaakt voor den status quo?" heb ik een der gezaghebbendeii der administratie gevraagd. Wij beletten dat niemand, maar onze invloed is niet groot hier. Et surtout. nous ne voulons pas d'histoires." Een prachtig devies. Er zijn er nog twee ander-e, geloof ik." Welke?" Je m'en fiche en: il ne faut pas s'en faire !'' Hij heeft mij niet al te vriendelijk geantwoord: Tandis que vocs y tes, pourquoi pas: après nous Ie déluge?" Deze onverschilligheid behoort echter tot het hoofdstuk Fransclu! Raadsels". En dat is een heel andere geschiedenis, zooals Kipling zei. n het volgende gedeel.e zullen wij de econo mische en i'inancieele constellatie van het Saar gebied bezien. Daarover dus later. Om op onze conclusie vooruit te loopon. willen wij reeds iiu vaststellen, dat de handhaving van den status quo do beste en gewildste oplossing van het Saai-vraagstuk zou zijn. De Duitsche sterilisatiewet (slot van pag. 2) Wetenschappelijk doen zich, in verband met ditonderwerp, in hoofdzaak de volgende problemen. voor. Worden de geestesdefecten uitsluitend doorden erfelijken factor bepaald ? Het antwoord hierop is, dat het niet vast staat, in hoeverre M.D. schizophrenie, en zwakzinnigheid door den erfelijken factor, dan wel door omgeving, opvoeding en zelfopvoeding bepaald worden. Practisch houdt men rekening met de laatste factoren: men kan de om geving en de invloeden zoo reguleeren, dat daaruit de minste schade voor den lijder voortkomt. Een andere vraag is dan: kan er ook in geheel gezonde families een dergelijke ziekte optreden!' De statistieken antwoorden in bevestigenden zin:Men zou dus kunnen zeggen, dat de genoemde ziekten in volkomen normale families kunnen op treden; maar dan is het maar de vraag, wat men een normale familie noemt. Is een familie normaal^ indien vader en moeder, zusters en broers, ooms en tantes, neven en nichten, grootouders en groot moeders gezond zijn? Of moeten de overgroot ouders, betovergrootouders, betoudo vergrootoudersook meegerekend worden? Zonder nu hier nog nader op in te gaan, moge ik opmerken, dat het bloed van millioenen menschen in n mensch te zamen komt, en wan neer men het zoo bedoelt, is de theorie, dat de geestesziekten allen min of meer door erfelijkheid worden veroorzaakt, volkomen onwederlegbaar, hoewel ook niet bewezen en misschien zelfs onbe wijsbaar. Maar in elk geval kan men op de zoo be grepen erfelijkheid geen maatregelen bouwen. Echter kan men daarmee wel een ander feit min of moer verklaren, en dat feit is de regeneratie. De geestesziekte is heel vaak niet meer dan drie ge slachten lang in een familie. Wetenschappelijk gesproken, valt er diis voor een algemeenen maatregel niets te zeggen. Voor sterilisatie in bepaalde gevallen is de zaak anders: het zou volstrekt niet irrationeel zijn, indien hier of daar een bepaald persoon, voor wier nakome lingschap de kansen heel slecht schijnen, werd ge steriliseerd. Uit den aard der zaak moet de operatie dan rnet toestemming van den betroffene geschie den. Zoo is thans de zaak voor het Kngelsctie Par lement gebracht. Beteekenis over het uitroeien oi" zelfs verminderen der geestesziekten heeft dit natuurlijk niet. Maar waardoor wordt nu de geheele sterilisatiebeweging of zoo men wil, de eugenetische beweging gedragen? Niet door een wetenschappe lijke noodzaak; immers wat men aan belangrijke feiten weet, is ontzettend weinig. De beweging wordt gedragen ten eerste door denexperimcnteerlust van de erfelijkheidsonderzoekers, die het tooverwoord wetenschap" in den mond hebben.. Ten tweede door de zelfaanbiddiiig van do. 'Duitsche nationaal socialisten, en dit nationalisme is de hoogmoed van den plebejer. Ten derde vooral in Kngeland en Amerika dooi' de vrees voor dn lasten, die het groote en gedeeltelijk werklooze proletariaat voor de bezittende klasse meebrengt. Door het kapitalistisch systeem tot bezitloosheid en werkloosheid gebracht, moeten deze prolotaren nu maar terwille van het systeem ook kinderloos blijven. Daarbij komt nog de consideratie, dat de heerscheiule" klasse, d.w.z. do- weigestelden., maar in do eerste plaats de intellectueelen. althans de voor standers van sterilisatie c.d. onder hen, het gemak kelijker vinden, als het proletariaat wat uitgedund wordt, dan dat '/.ij zelve kinderrijker zouden y.i.jn, een volkomen rationeel, maar tevens een laf eri egoïstisch standpunt. De houding van de Katholieke Kerk is zeer in liet. kort aldus: Het huwelijk is een sacrament, een heilige verbintenis, door (!od ingesteld. Uit den aard der zaak is het-sacramenteele karakter van het huwelijk, als zijnde goddelijk van oorsprong, belangrijker dan de menschelijke" zijden van het huwelijk. De zeggenschap over het huwelijk komt dus allereerst aan de kerk toe. (Pit alles geldt na tuurlijk alleen voor gedoopten). De kerk kan welis waar, uit hoofde van b.v. het algemeen belang, verschillend»! huwelijksverboden opleggen, maar dat de Staat, die wel zeggenschap heeft over de burgerlijke gevolgen van het huwelijk, maar niet over de sacramenten der gedoopten. zich daarover wel de macht aanmatigt, kan de kerk natuurlijk niet gedoogeri. Vandaar haar protesten tegen dezeDuitsche wet geving.