VRIJDER '' ? "f . '' ook van den lichamelijken toestand van den president partij te trok ken, bemerkten al dadelijk tot hun nadeel, dat de groote massa volkomen bereid was aan Franklin D. de kans te geven tot het bereiken van het her stel, waarnaar het land zoo gehunkerd had, en zoodoende werden ze al spoedig genood zaakt zich terug te trekken. Het is ruim tien maanden peleden, dat de president do Recovery Act van zijn haiulteekening voorzag. Sinds die gedenkwaardige gebeurtenis hebben zich ongeveer 3500 ad judanten, die zes honderd groo tere georganiseerde industrieën vertegenwoordigen, (iets meer dan 90 /0 van 's lands werkkrachten, uitgedrukt in arbeiders), zich onder het insigne van de X.R.A. achter ueri prosidenj geplaatst. Wat er in dien tijd allemaal gebeurd is, zal het onderwerp uitmaken van de brieven, die ik van hier uit voor De Groene schrijven zal. Maar l:.iafc ik eerst den l'resident zelf aan hot woord laten, C.io zich dezer dagen tj Washington tegenover ons, i^e aldaar verzamelde journalisten op zijn bekende rondborstige wijze uitte over zijn voorgenomen programma. Men kon het hem niet aanzien, dat hij mot zijn lichamelijke kwaal ook nog zoo vele zorgen had te dragen. Hij gaf den indruk volkomen thuis te zijn in zijn zware taak en zijn opgeruimd humeur stelde ons dadelijk gerust. Kort voor wij in zijn werkkamer werden binnengelaten, was hij met zijn bodyguard, Gus Gennerich, van zijn meest geliefde sport, het zwemmen, teruggekeerd. ?'', Zoo was het dan ook een jovia:il lachende president, symbool van gezondheid en bonhommie, zittende aan zijn lessenaar in een zonnige kamer, die het slachtoffer en mikpunt werd van een m m -i"' .-'«,''0 bende naar nieuws hongerende journalisten. Zijn gelaat was friscli van kleur, zijn trekken krachtig, zijn haar zelfs niet grijs, terwijl zijn hel dere oogcn van achter de brilleglazen glunderden, vol goed humeur en levenslust. Het ijs was al gauw gebroken. Wat mij zeer frappeerde was het grijze pakje dat hij droeg. Onze vragen en zijn antwoorden volgden elkaar snel op. Soms was het noodig, dat hij een oogenbiik nadacht, dan volgde het antwoord krachtig en ,,to the point". De ongeloofelijkste dingen werden er gevraagd. Ik herinner mij b.v., dat een reporter hem vroeg, of hij er geen zorg voor kou dragen, dat de prijzen van den sterken drank en een glaasje bier voor den burgerman naar beneden zouden. gaan. Ja," zcide lïoosevelt allerviendelijkst, alleen indien de dorst wat minder wordt, kan ik er voor zorgen eenige pressie uit te oefenen op do heercn, die zich verbeelden het heft in h;-.nden te houden, /egt het publiek dus wat minder drank te drinken en te koopen en de prijzen zuilen van zelf dalen, zonder dat zelfs mijn inmenging noodig is." Een andere correspondent met wat meer moed, vroeg den president of het hem niet opgevallen was, dat volgens eenige krantenberichten, zijn régime aan communisme deed denken. Kven vertrokken zijn trekken: Het is mij niet ontgaan, in de laatste weken, dat verschillende bladen er met groot leedwezen melding van maak ten, dat ik en mijn régime tot het communisme of fascisme waren overgegaan. Ja, wat nog erger was, ik was dictator geworden. U weet echter wel boter. Want ik behoef u niet te zeggen, dat liet i eo'iomische systeem, gegrondvest op de wetgevin gen van de democratie, waarop wij altijd gebouwd hebben en waarop we ons in het verleden zoo ge roemd hebben, in een verkeerd spoor is geloopen, hetgeen toch niet mijn schuld is. Het economische systeem van het' afgeloopen tijdvak, waarin het een ieder vrij stond ten koste van een ander rijk te worden, zal nooit meer terug komen. Maar dat wil niet zeggen dat het ook afge loopen is met de vrijheid en de democratie. Vol strekt niet. Zelfs de bizondere volmachten, die ik verlangd heb, zijn daarop wel degelijk gegrondvest en ieders persoonlijke vrijheid is evenzeer ge garandeerd als eens ieders recht tot critiek. Onder een dictatuur zou dat niet het geval zij 11, is liet wel?" Ken vrouwelijke reporter vroeg hem, hoe het een mensch mogelijk was, zelfs al was hij begaafd en beschikte over buitengewone krachten, de zorgen te kunnen bolwerken, die de buitengewone volmachten meebrachten. Superman ben ik niet, ik weet wel degelijk, wat vermoeidheid is, doch ik heb een vasten stelregel. Zoodra het avond is, vergeet ik al mijn worries" en beslommeringen en zoek afwisseling in andere prettige don geest verstrooiende zaken. Ik zie altijd met verlangen naar het uur van zes, het aangenaamste en verfrisschendste moment van den dag. Op don terugweg van hier naar het Witte Huis stop ik bij het zwembassin van groene en blauwe tegels, zwem en speel daar, word ge masseerd en voel mij weer geheel opgefrischt." Volledigheidshalve wil ik hier ook nog even het een en ander vertellen van het bureau, waarin wij ons bevonden. Dit vertrek dan. eigenlijk de commandobrug van het Schip van Staat, -«as cvenzoo karakteristiek als de kapitein zelf. Franklin D. was immers een ware bloedverwant van de Delanos, die sedert hun jeugd als het ware met de zeven zeeën een bondgenootschap hadden gesloten. En van dien tak van de familie van den president en wellicht nog van zijn Jlollaiidschebloed heeft de president de liefde voor de zee en het schip. Zoo ziet men dan ook in zijn study menig detail van zijn hobby. Links eu rechts wel een vijftig platen van schepen en watert afreelen. visschen met argusoogeii op ons neerziend, vischgerei, hengel, lijn en haken, terwijl een zilveren stuurwiel als presse-papier zijn lessenaar decoreert. Zoo tussclicn de vragen en antwoorden dooi'. in een moment van stilte, hem nog eens goed op nemende, realiseerde ik mij in">g eens. wat dc'/<? man in een zoo korten tijd van dobberen en zwoegen al niet had bereikt en wat de toekomst van Amerika in zou houden. 1IKXD.1MC ])!?: LKKl'YV