. 2974 De Groene Amsterdammer van 2 Juni 1934 15 Duitsche vorderingen C. A. Klaasse En Hollandsche rechten Na ruim een maand onderhandelen te Berlijn zijn de vertegenwoordigers der crediteuren op-langen-termijn tot de ontstellende conclusie gekomen, dat het niet mogelijk bleek in gemeen overleg en met goedkeuring van alle partijen, d.w.z. de ver schillende crediteurlanden en Duitschland zelve, tot, een regeling van het transfer te komen. Hetgeen trouwens bij den aanvang der conferentie wel nie mand serieus zal hebben verwacht. Wat Duitsch land wilde aanbieden was zoo weinig, dat daarvoor nauwelijks enthousiasme aan de zijde der credi teuren zou kunnen ontstaan, althans niet bij die crediteurlanden, die, zooals Zwitserland en Neder land, een sterk passieve handelsbalans met Duitsch land hebben. Wanneer men naar positieve resultaten voor deze conferentie moet zoeken dan zouden het deze zijn: een succes, zij het dan ook in de eerste plaats «uccès d'estime, voor Duitschland is de erkenning door de crediteuren op grond van zorgvuldig on derzoek der tegenwoordige en toekomstige deviezenpositie" dat het aanneembaar is concessies te doen om de transfermoeilijkheden te helpen over winnen", een erkenning neergelegd in het com muniquébetreffende het resultaat der gevoerde besprekingen; een succes voor de crediteuren behelzende een handhaving der verplichtingen waarvoor geen transfer plaats vindt in den origineelen vorm. Het groote bezwaar, dat telkens weer is gemaakt tegen de transferregeling, zooals die tot nu toe en tot l Juli a.s. geldt, was het feit, dat Duitschland de«reteerde, dat alle verplichtingen, die onder het moratorium vielen, gekweten werden geacht zoodra Storting daarvan in marken bij de Konversionskasse had plaats gevonden. Die doorn zal ons uit . het oog worden genomen: zoolang er niet getrans fereerd is, dan wel een afkoop der verplichtingen faeeft plaats gevonden, blijven deze in vollen omvan g »in de valuta, waarin zij luiden, gehandhaafd. Maar overigens is er niet veel anders gebeurd dan dat Duitschland zijn aanvankelijk plan heeft doorgezet om het transfer met ingang van l Juli ?volledig stop te zetten. Dat blijft dus het voor naamste verschil met de regeling tot nu toe dat toen 50 resp. 30% (voor het tweede halfjaar 1933 resp. het eerste halfjaar 1934) der renteverplich tingen in deviezen werd betaald. In de genoemde tijdvakken bleef 50 resp. 70% geblokkeerd door storting bij de Konversionskasse, dat zal nu voor de volle 100% der verplichtingen plaats vinden. Slechts n uitzondering is daarop gemaakt n.l. ten. aanzien van de verplichtingen van het Duitsche Bijk, zoodat andermaal Young- en Dawes-leening dea dans ontspringen en dit keer ook de andere Duitsche rijksschulden. Tenslotte zal ook de Kalileening wel weer buiten schot blijven, niet omdat Duitschland dat toegeeft maar omdat, volgens de leeningsvoorwaarden, de payingagents automatisch in het bezit der noodige deviezen komen. Terwijl tenslotte de Stillhalteafspraken door de nieuwe regeling onaangetast blijven. Dat Duitschland zou blijven staan op volkomen Stopzetting van het transfer was te voorzien. Vol gens de Duitsche handelsstatistieken is er immers geen Pfennig aan deviezen beschikbaar voor den rentedienst, is er integendeel een. tekort! Nu is daartegen natuurlijk in te brengen, dat het Duitsch land's eigen schuld is dat de export sterk is inge krompen als reactie op de autarkische handels politiek en de Jodenvervolging, maar een feit blijft het daarom toch. Wat eerstgenoemden factor betreft is het trouwens niet waarschijnlijk dat de uitvoer \ DOOS 20 CT.- TUBE 40 EN 60 CT. als reactie op de handelspolitieke afsluiting sterker is ingekrompen dan de invoer, zoodat ook het saldo der handelsbeweging niet onder dien invloed staat, en juist om dat saldo gaat het voor de transfermogelijkheden. Er is nog veel meer tegen te werpen: Duitschland gaat bij de vraag of de schuldendienst voldaan kan worden uit van zijn handelsbeweging, die als een gegeven grootheid aannemend. Het is allerminst een zotte gedachte van de crediteuren, dat de dienst hunner schulden primair is, en dat men de handelsbeweging maar daarnaar moet rich ten, in plaats van zooals nu die im- en export als gegeven grootheden te beschouwen. Dat het vooral kwaad bloed heeft gezet dat groote voorraden arti kelen door Duitschland werden en worden inge voerd die, om het euphemistisch te zeggen, niet ge heel ongeschikt zijn om voor oorlogsdoeleinden te gebruiken, spreekt vanzelf. Maar anderzijds moet men niet vergeten, dat vooral in den laatsten tijd de regeering in zeer sterke mate de voor import be schikbaar gestelde deviezen heeft besnoeid. Korte lings werd het basispercentage deviezen, aan im porteurs ter beschikking te stellen, teruggebracht tot 10% tegen nog 50% een jaar geleden. Een tweede punt, dat veel kwaad bloed heeft gezet, is de ook nu nog regelmatig plaats hebbende terug koop van obligatiën door Duitschland zelve. Deze omstandigheid leidde tot de veronderstelling dat, ondanks de handelsbalanscijfers, Duitschland blijkbaar nog 'voldoende deviezen had om zijn schulden tegen een fractie van de nominale waarde in te koopen. Duitschland heeft daarbij steeds te zijner verdediging aangevoerd, dat die inkoop plaats vond in samenhang met transacties van zusatzlicher Export". Waar tegenover de crediteurlanden weinig neiging aan den dag legden om dit te gelooven. Daarbij moet echter eerlijkheidshalve worden aangeteekend dat dit wantrouwen in Duitschland's beweringen terzake niet op feiten gebaseerd was en kon zijn. Want het is voor iemand die niet geval voor geval in Duitschland zelf onderzoekt niet te controleeren of de Exportvaluta", waarmee die terugkoop plaats vindt, al of niet afkomstig is uit een handelstransactie die alleen tot stand kon komen dank zij de premie op die Exportvaluta. Uit den inhoud van het communiquéder besprekin gen, dat dit punt uitdrukkelijk aanroert, zou men opmaken* dat de crediteuren minder sceptisch te genover Duitschland's goede trouw in dit opzicht zijn komen te staan. Wat nu ook van dit alles waar of niet waar is, dat Duitschland het transfer geheel moest of wilde stopzetten, stond wel vast. Men heeft dat liefst willen doen in overleg met en onder goedkeuring van de vertegenwoordigers der crediteuren. Enge land, Zweden en Frankrijk hebben voorwaardelijk toegestemd, Amerika vindt het voorstel onbillijk" en Zwitserland en Nederland hebben botweg af gewezen. Zoodat tenslotte Duitschland er wel toe zal moeten komen om eenzijdig per l Juli a.s. een absoluut transfermoratorium te decreteeren. Evenzeer als dit te voorzien was, evenzeer kon toch ook verwacht worden, dat het bij niet-betalenzonder-meer niet zou blijven. In dat verband moet men bedenken, dat de Sperrmarken en de scrips der Konversionskasse in den laatsten tijd een steeds toenemende beteekenis hebben gekregen voor den steun aan den Duitschen export. Een stij gend deel van dien uitvoer kon slechts gehandhaafd worden door het toekennen van exportsubsidies. En daarvoor was nu juist het geld van de credi teuren opperbest te gebruiken. Juist omdat er zooveel buitenlandsche verplichtingen waren- is het Duitschland mogelijk geweest om ten aanzien van den uitvoerhandel den heilzamen" invloed van valutadepreciatie te ondergaan zonder dat het noodig was de mark als zoodanig te laten kelderen. De Sperrmarken en scrips. die de Golddiskontobank koopt met een flink disagio, kunnen aan exporteurs ter beschikking gesteld worden, zoodanig, dat zij voor de opbrengst van hun uitvoer veel meer marken krijgen dan volgens de Berlijnsche wisselkoersen. Wil men den exporthandel niet nog meer terrein laten verliezen, dan kan Duitschland dezen stimu lans niet missen. Het alleen te laten aankomen op Sperr- en K egistermarken zoxi beteekenen: zich op een veel kleiner aanbod in te schieten, zoodat het te voorzien was, dat men weer in het rentetransfer een middel voor dit doel zou zoeken. En daarvoor was het noodig, dat san stopzetting van het transfer een achterdeurtje verbonden werd, nl. den. creditexiren aanbieden de geblokkeerde gelden af te koopen met een flink disagio. Dit is dan ook gebeurd. Voor Duitschland is het aanbod om de vervallen rente te fundeeren" in tienjarige obligaties bijzaak, hoofdzaak de aankoop dier obligatiën of direct de coupons tegen een koers die voorloopig op 40 pCt is ingesteld. Terwijl tot nu toe de transferregeling voor andere landen dan Zwitserland en Nederland een disagio van 25 resp. 23.5 pCt. opleverde, wordt dat nu 60 pCt. hetgeen dus voor de ,,zusatzlicher Export" een stevige steun bet eekent. P Tot zoover de algemeene regeling. Maar de eigen lijke onderhandelingen komen nog, en wel met elk land afzonderlijk. Dat was immers de omstandig heid waarop in de eerste plaats een minnelijke regeling der materie moest afstuiten: de totaal verschillende positie der onderscheiden crediteur landen met betrekking tot de transferkwestie. Van den beginne af aan hebben wij een voorkeursre geling" gehad. Zeer terecht hebben onze verte genwoordigers te Berlijn opgemerkt dat van een voorkeur allerminst sprake is, hoogstens van een speciale regeling in verband met onze speciale positie met betrekking tot de deviezenverhoudingen in Duitschland. Men moet toch niet vergeten, dat het punt, waarom hier alles draait, is: de deviezen, die Duitschland uit zijn zichtbaren en onzichtbaren export toevloeien, rekening houdend met hetgeen er na vereffening met de importen overblijft. Duitschland kan niet betalen omdat er geen exportsaldo is. Welnu: in de handelsbeweging met ons land, Zwitserland en enkele andere landen is er wel zulk een saldo en een zeer omvangrijk saldo zelfs. Maar bovendien heeft de regeering zich ver bonden nog extra-invoeren te accepteeren die dus den beschikbaren deviezenvoorraad van Duitschland nog weer met een gelijk bedrag vermeerderen. Zoodat die regeling volkomen logisch is en zeker niet kan worden aangevochten door andere cre diteuren. Bezwaar zouden zij kunnen maken wanneer de ne crediteur niet en de andere wel betaald werd, maar het gaat niet om betaling doch om betaling in deviezen, om transfer. En ten aan zien daarvan moet de zaak heel anders worden bekeken; de regeling, die wij met Duitschland troffen, komt daarop neer en gaat ook uit van het standpunt dat wij onszelf betalen, dat wij zelf de noodige deviezen voor ons transfer bezorgen. De onderhandelingen voor ons moeten dus eigen lijk nog beginnen. Hoewel het natuurlijk geenszins vaststaat dat na l Juli op den voet als tot nu toe kan worden voortgegaan ook in dat geval zou den wij naar verhouding meer extra-invoer moeten aannemen omdat het nu niet gaat om een scripgedeelte van 50 of 70, maar om n van 100 % behoeft men daarover toch niet pessimistisch te zijn. Het clearingwapen is een machtig wapen, en. hoewel de regeering het zeer ongaarne zau hanteeren boezemt het de Duitsche waarschijnlijk al voldoende gezag in. dat het wapen schietklaar is. Tot een voorkeursregeling in het voetspoor van de bestaande zal het dan ook wel weer komen, het voornaamste marchandeeringsobject zal dan de omvang der extra-invoeren, die wij moeten toe laten, zijn. Dat de voorwaardelijke toestemming die Engeland c.s. hebben gehecht aan Duitschland's voorstel komt te vervallen zoodra met een i g land een voorkeursregeling; wordt gemaakt zal wel geen onoverkomelijk beletsel zijn, want de minnelijke schikking is nu toch eenmaal mislukt. Dit geldt te meer omdat aan Engeland een soortgelijke regeling, als met Zwitserland en Nederland werd getroffen, bij vorige gelegenheden werd aangeboden doch door dit land geweigerd in het belang van de homeniarket der industrie ! Het woord is nu aan onze regeering. Laat zij zorgen dat de Duitschers ons niet weer ietwat smalend kunnen toevoegen (zooals mij eenige malen in Berlijn is overkomen bij ge sprekken over dit onderwerp): de Zwitsers zullen het wel weer voor jelui in orde maken. N.V.ARHHEMSCHE HYPOTHEEKBANK HYR KAPITAAL BESCHIKBAAR DIRECTIE M?5J.VANZlJ5T-f1?J.F.VERSTEEVEN