tf . f , S-" "V 'i Zomer In het Engadin Niet alleen 's winters is het Engadin mooi, Pontresina is het in zeker niet mindere mate ook 's zomers. Men kan er dan genieten van de bosschen; men kan er, vrijwel zonder ptijging, uren loopen; men kan er klimmen, meer of minder steil, naar vele mooie punten. De bloemenpracht is ongeëvenaard; dat begint al in Mei A!S, na de crocussen, de winteranemo nen in hun harige bontkraagjes te voorschijn komen; in Juni zijn de weiden om. het dorp vol kleur en daarna worden de berghellingen als met rood fluweel bekleed door de alpenrozen; men ziet het intense blauw van kleine en groote gentianen, de vergeet-mij-nietjes zijn zoo helder als men ze bij ons niet kent en men vindt die zelfs ook, op zeldzame plaat sen, geheel zonder steeltjes, een licht blauw kussen vormend. De bergen aan het eind van het Rosegdal, steeds met sneeuw en ijs bedekt, boeien, vooral ook 's zomers door hun tegenstelling tot het groen, voortdurend het oog; en hun telkens wisselende kleuren, een heel gamma van wit, rose, rood, blauw, loodgrijs en violet, zijn van een ongekende pracht. Zij, die alleen naar Pontresina tóomen voor de hooge lucht en de zon, doch verder niet de speciale berggenoegens begeeren, kunnen tennis sen, zwemmen in de Statzersee, auto tochten maken, die alle even int :ressant zijn, golfspelen. En dan lest best van Pontresina uit kan men een groot aantal prachtige Hochtouren" maken! Piz Palüen Piz Bernina zijn daarvan wel de interes santste. Het is, nadat ik ruim 25 jaar te voren wel eens een eenvoudige Hochtour" had gemaakt, nu bijna vijf jaar geleden, dat ik op Piz Morteratsch was, een gemakkelijke bestijging, die zeer de moeite waard is. Dat beviel mij zoo goed, dat ik sedert dien graag den Piz Palüwilde opgaan, den berg, dien men van tallooze punten ziet en die een speciale aantrekkingskracht heeft door den bijzonderen vorm van zijn drie toppen, zijn kammen en zijn hellingen en door zijn smetteloos wit. Het duurde echter nog twee jaar, voordat die wensch werd vervuld. Pontresina M. L. T r e u b Toen ging ik op een middag na de lunch, alleen, met den trein via Morteratsch naar Bernina Hauser en van daar in ruim 2lj% uur te voet naar de Diavolezzahut, op 2977 meter. De twee gidsen kwamen later, voor hen had het geen zin vroeg in de hut te zijn; maar ik wilde, zooal niet een kamertje alleen, dan toch in ieder geval graag een bed bemacht:gen, want al mist dat dan couleur locale", ik althans slaap er beter in dan op Matratzenlager", stijl: sardines in een blikje. Vaak was ik al daar boven geweest, Van den top van Piz Bermina op de Zuid-Grot maar weer genoot ik van het schit terende uitzicht op de trotsche sneeuw bergen en de gletschers, weer zocht ik heel in de diepte, even boven den Morteratschgletscher, het vierkante blokje van de Boval-hut. Toen ik met mijn avondeten klaar was de hut is in het seizoen be woond en men kan er allerlei dranken, soep, enz. krijgen en de gidsen, .Tacob Nicol en Gottlieb Dumermuth. waren aangekomen en ik van hen had gehoord hoe laat wij den volgenden morgen zouden vertrekken, kroop ik in bed onder veel dekens en een dik dekbed, want op die hoogte; is het 's nachts ook in den zomer niet warm. Om di i ; uur werd ik geroepen; summier toilet ge maakt, wat ontbeten. de ,.K cksack" weerjgepakt en toen ging het injde sche mering, ruim \ \ uur, op weg, eerst over steenen achter Piz Trovat, een klei ne rots schuin links van de hut, om. Daar werd na onge veer drie kwartier angeseilt", voor dat wij op den gletscher kwamen, die ons steeds stijgend, onder langs Piz Cambrena, vrijwel in rechte lijn tegen over de hut, het zadel van Piz Pal tegemoet voerde. Een enkelen keer kwam een spleet in den weg, met een sprongetje ging het erover heen of met de knieën eerst op den overkant als het anders te hoog was. Voordat wij aan het laatste heel steile stuk naar het zadel begonnen, gebruikten wij eerst het tweede deel van ons ontbijt op een plek, die den naam van ..Marendplatz" heeft (Ma rend is Komaansch voor een tusschenmaaltijd). de Rücksack" dient dan op uitstekende manier voor zitgelegen heid. Ik zag toen, dat wij al een aardig eind geklommen waren en het stuk, dat wij achter ons hadden, bleek toch ook nog behoorlijk steil te zijn ge weest. Ki chts hadden wij een paar diep in het ijs snijdende spleten, verder leek het sneeuwvlak glad; voor ons doemden allerlei bekende bergen op. Wij deden daar onze ,.8teigeisen" aan. ideale instrumenten, die met banden onder de schoenen worden bevestigd. De acht scherpe ijzeren punten geven een kolossa-;! houvast, niet alleen in liet ijs, maar ook nog op de rotsen. Men moet alleen op passen, dat men niet in eigen beenen priemt. Langzaam maar zeker werd daarna aan het laatste steile eind begonnen, totdat wij, vanaf het zadel langs een schuine helling, op den eersten top van Piz Palüaankwamen. Met is een aardige; gewoonte, dat, als men op ..Hocbtoureii" het doel heeft bereikt, de gidsen de hand toe steken en met het succes gelukwenschen. Kven zitten en rondkijken, toen trokken wij verder naai' den tweeden top. De verbinding tusschon de drie toppen wordt gevormd door een smalle sneeuw-,.(ir.it". waar<>p men den eenen voet voor den anderen zetten moet; en vooral daar maken, met het. touw, de ..Steigeisen", dat men zich heel zeker voelt. (Slot Op pag. 14)