De Groene Amsterdammer van 16 Juni 1934 No. 2976 ?ift Op Piz Pal Pontresina (Slot van pagina 13) Toen wij halverwege die eerste Grat" waren, vroeg ik den gidsen even stil te staan, ik wilde eens aan beide zijden naar beneden kijken. Vooral de linkerkant, de Zuidzijde, gaat vrijwel recht naar beneden, maar die diepte van meerdere honderd meters gaf mij geen enkel onaange naam gevoel. Doch wel begreep ik, dat voor hen, die duizelig zijn of last hebben van hoogtevrees, zulke tochten geen genoegen zijn kunnen. Zoo hadden wij den hoogsten top, 3912 meter, bereikt en kon ik genieten van het kijken naar die heele wereld van sneeuw en ijs in de meest grillige vormen en naar de honderden toppen, die zich in ontelbare rijen achter elkaar schaarden. En ook intens genieten van het gevoel daar boven op Piz Palüte staan, dien ik zoo tallooze malen uit de verte en de diepte had bewonderd. Weer langs een sneeuw-,,Grat" kwamen wij aan den derden top en ?wilden daar ons in het Gipfelbuch" inschrijven, een boekje, dat in een blikken bus op de hooge toppen ligt en waarin zij, die boven komen, hun naam zetten. Daarna begon, tot in het zadel tusschen Palüen Bellavista, een stuk Kletterei", langs de Spinasgrat, een rotskam. Dat was machtig interes sant voor mij, eerst om te zien hoe de gids, die voorging, zich vanden eenen steen naar beneden naar een ander stuk rots werkte, om dan, als hij stil stond, te trachten hetzelfde te doen, tegengehouden aan het touw door den'gids, die achter was en die, als ik stil stond, volgde. Zoo kwamen wij om beurten naar beneden, totdat wij op de laatste rotsen ons instal leerden om onze uit Pontresina mee genomen koude lunch, te verorberen. Restte ons nog de afdaling tot Morteratsch. Er behoort een zekere kunst toe om in de vrij diepe sneeuw met een minimum vermoeienis naar beneden te komen, maar gaandeweg kreeg ik den truc te pakken. Piz Palühad het dit ja.ar goed ge vonden eens op een ongebruikelijke manier zich van zijn wintermantel te ontdoen; er was n.l. bij het wegdooien van de sneeuw een niet al te smalle spleet ontstaan, die niet te omzeilt n was, en waarvan de eene zijde, die waarop wij stonden, heel wat hooger was dan de andere kant. Het moest dus worden: een sprong naar beneden over die spleet, die zich naar n kant nog verbreedde tot een soort kom. De eene gids was al aan de overzijde beland, mijn voorgangers riepen rnij toe, dat het best ging, maar het ge heel lokte mij niet aan, het springen niet en nog minder het vooruitzicht aan het touw boven de spleet naar beneden gelaten en er dan over ge trokken te worden. En een omweg maken ? Dat zou uren duren, met heel veel kletteren" erbij. Een, twee, drie, dan maar springen. Maar ik had drie gezegd en sprong niet ! Toen mijn Rücksack" erover gegooid en einde lijk weer: een, twee, drie, trek dan tegelijk, riep ik naar den gids be neden; en ik zat naast hem in de sneeuw. De andere gids volgde meteen, die had al mijn omhaal niet noodig ! . En het bleek ook mij, toen ik een maal was waar ik zijn moest, dat het inderdaad niet zoo moeilijk was als het leek. Verderop wezen de gidsen mij, waar men links afslaat als men op Piz Bernina wil. En toen kwam een prachtig iets:het,,Untere Loch", weer een heel steil, recht eind, rutschten" wij af, ik zittend achter den voorsten gids, dien ik aan zijn Rücksack" vasthield, terwijl de andere gids achter aan het touw zoo noodig remde. Het is een ideale manier om gauw zulk een stuk af te leggen; het eenige waar je op moet letten is, dat je niet door je voeten in de sneeuw te houden, de vaart vermindert. De sneeuw, die je tusschen je Rücksack" en je kleeren meesleept, heb je er beneden gauw genoeg weer uitgeschud. Het duurde niet heel lang meer of wij waren op den Morteratschgletscher, de Steigeisen" en het touw werden afgedaan, de gletscher dwars overgestoken naar den voet van Piz Morteratsch, en onder langs de Bovalhut gingen wij naar Morteratsch, van waar de trein ons naar Pontresina terugbreacht, juist op tijd om er de middagthee te drinken. Dat die tocht, dien ik maakte, ter wijl de toestand van de sneeuw overal heel gunstig was, mij uitstekend be viel, wordt wel bewezen door het feit, dat ik daarna Piz Bernina wilde be stijgen, wat ik dan ook verleden zomer deed. Als men het ook daar, zooals voor mij het geval was, met de sneeuw goed treft, is Piz Bernina niet heel veel moeilijker dan Piz Palü, maar wel vergt hij veel meer uithoudings vermogen. Want de tocht is, zelfs al kan men, omdat de sneeuwbruggen over de spleten nog solide genoeg zijn, de kortste route nemen, veel en veel langer, en het hoogteverschil, dat men moet overwinnen, is veel grooter, aangezien de Boval-hut, waar men begint, slechts op 2490 meter ligt. Toerisme Stichting Boschbad Berg en Bosch", Apeldoorn, secr. Jachtlaan 42. Direc teur: W. H. Snethlage. Bad- en zweminrichting, aangelegd in een van de mooiste gedeelten van het aan natuurschoon rijke oude landgoed Berg ^j Bcsch. Het gebied is ruim 10 hectaren grcot. Ook een groote 400 M . lange kanobaan is op het terrein aanwezig, (iemengde en afzonderlijk; baden, restaurant met overdekte et» niet-overdekte terrassen. N.V. Bankierskantoor van LISSA & KANN LANGE VIJVERBERG 3 - DEN HAAG Aan- en verkoop en administratie van effecten Loketten ter berging van waarden N.V. TRUST- EN SAFE MAATSCHAPPIJ LANGE VIJVERBERG 3 - DEN HAAG Bewindvoering ten behoeve van derden Een polis der LEVENSVERZEKERING Mij. ARNHEM" is een waarborg voor het welzijn van Uw gezin. NiDEHUXLEm HYPOTHEEKBANK Leden der [directie : ^.ÜSë^ Mr. A. S. MIEDEMA, P. H. CRAANDIJK en A. E. THIERRY DE BYE DOLLEMAN Pandbrieven £39,640.100. Reserves . . f 1.056.432. Hypotheken f 39.662.146 N.YVERZEKERING-MAATSCHAPPIJ "'? MERCURIU5 / OPGERICHT A°1894. ' AMSTERDAM C-KEIZERSGRACHT 570 INBRAAK; BRAND;ONGEVALLEN-EN WATERLEIDINGSCHADEVERZEKERING VELVETON IDAMESSPORT3ASDE AAAR.IN-E ROODBRUIN DONKERBRUIN CROCN