De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1934 23 juni pagina 14

23 juni 1934 – pagina 14

Dit is een ingescande tekst.

18 De Groene Amsterdammer van 23 Juni 1934 No. 2S77 Uit het kladschrift van Jantje Croquante croquetjes Alida Zevenbootn *;>r" l T Als ik 200 's avonds op mijn balconnetje zit en de ondergaande zon speelt in de ruiten, dan denk ik wel eens aan de zomeravonden in de Bocht als wij op het plaatsje in den tuin mochten ziCten en ik ook breide net als nu. Ik ben nu bezig aan een jumpertje van zwarte zij met blauwe roosjes en meneer Stiefstra vindt dat het me erg goed zal staan al heb ik er wat op tegen want zoo'n jumper 'sluit nog al nauw aan en hij houdt trouw de streng op en weet de knoopen er uit te halen en hij beeft toch nog al, al is het dan niet van den drank maar meer van zijn leeftijd denk ik en ons acteurtje houdt vol dat het van de liefde is en dan knipoogt hij en vraagt wanneer hij een boterham met muisjes krijgt en wil u dan wel gelooven dat ik een kleur krijg? Want zoo is de vrouw en als dat spook van een mirakel van een dochter van hem er niet was, wie weet wat hij dan al ge daan had maar het kan ook wezen dat het 't voorjaar is want dan zijn de mannen allemaal een tikje verliefderig van aard en doen ze dingen waar ze later hun haren van uit hun hoofd trekken maar het is toch heerlijk zit ten zoo 's avonds en nu lees ik dat de regeering ons van die zalige avonden weer twintig minuten wil afnemen en mag dat zoo maar omdat de een of andere professor in zijn geleerdheid zich verrekentals wij Amsterdamschen DOOS 20 CT.rTUBEAO EN 60 CT tijd houden? Ik heb eens bij een ge leerde gediend ??het was maar ge durende zes weken en toen ben ik weg gegaan want het was geen uithouden die met cijfers zoo lang als mijn strijkplank werkte maar het huishoud boekje kon hij niet optellen en had er altijd met mij woorden over want vol gens hem klopte het nooit en ik heb me nog nooit een cent vergist, dat zeg ik. En wanneer krijgen wij nu het hu welijk-van-den-dag in de krant ? vroeg het acteurtje dat ons samen op het balcon vond zitten en ik moet u zeggen, dat als het ooit eens zoo ver zou komen bij wijze van spreken, want hij beeft me toch eigenlijk te erg dan wil ik er niet in staan. Wat gaat het de we reld aan, zeg ik maar of ik trouw of niet en met wie ? Dachten de menschen er vroeger over om een photograaf mee naar het Stadhuis te nemen? En ik moet zeggen dat bij de meeste hu welijken tegenwoordig de kiekjesman meer in tel is dan de dominéen is dat goed? Ik heb me zelf laten vertellen dat ze je op een film opnemen en dan kun je later je weer naar het Stadhuis zien gaan en de rest, maar of dat voor de partijen erg prettig zal zijn als het eens niet goed mocht gaan in het huwewelijk? En als het goed gaat, zal dan de herinnering niet mooier zijn dan de mooiste film? En nu zijn de gele rijders in de stad en ik moet u zeggen dat ik altijd een zwak voor hen heb gehad. Al als jong meisje was ik erg onder den indruk als ik zoo'n reus met zijn kolbak zag en ik heb er eens een aan het station van den Bijnspoor ontmoet die drie treinen verzuimde om met me de stad in te gaan maar alles in eer en deugd en een spraakzame man en wil u wel gelooven dat toen hij me een arm presenteerde en wij zoo de Kalverstraat doorgingen, de men schen bleven staan en de vrouwen me wel hadden kunnen vergeven met hun oogen? Wij hebben toen samen een glaasje limonade gedronken in het Panopticum en toen moest hij wel zijn kolbak afzetten en toen kwam er zoo'n flauw jongenskopje onder uit dat ik me, eigenlijk gezegd, schaamde waaruit u weer ziet dat bij den man de kleeren alles zijn en ik heb me wel eens afgevraagd hoe die gele rijders ooit moeten vechten maar knap van ^pos tuur zijn ze en ik blijf er bij dat ze veel meer met het leger zouden wegloopen als de uniformen maar wat mooier waren. Wijlen meneer was majoor bij de schutterij en zijn uniform was van zwart laken en als meneer Jan ter Haar. die kapitein was, hem kwam halen om samen achter het Museum te gaan exerceeren, was er eigenlijk in heel Amsterdam geen knapper manspaar en keek mevrouw zaliger ze altijd door de vitrage na en dan keek ze me wel eens bedroefd aan en als ik dan vroeg: Is u bang, me vrouw dat meneer sneuvelt en niet terugkomt?" zuchtte zij en zei: ik ben altijd bang als hij in uniform uit gaat want jij kent de vrouwen nog niet Ali, zoo slecht zijn ze". Ik heb dat toen niet zoo begrepen maar nu weet ik wat zij bedoelde en daarom heb ik nicht uit de Commelinstraat gewaar schuwd dat ze Ali niet alleen laat loopen zoolang de gele rijders in de stad zijn want dat kind is mij te modern en zij praat over dingen en zoo maar zon der een blaadje voor haar mond te nemen waaraan ik vroeger niet zou hebben durven denken en waar moet het met een wereld heen als de jonk heid al zoo door de wol geverfd is of doet alsof? Ik hoop nu maar dat het flink gaat regenen want mijn bloemenbakken verdrogen en mijn geraniums moeten water hebben, maar ik durf niet goed te sproeien omdat de buren dan boos kijken en ons grasveldje voor de deur is bruin in plaats van groen en dat had u vroeger moeten zien toen was het een lust voor de oogen en nu zou een ter dood veroordeelde koe er geen sprietje gras van afhalen Ik heb van de week van zoo'n ge blikte koe een bus laten komen en het was heerlijk malsch en geurig en het is toch maar mooi dat de regeering tegenwoordig voor al die dingen zorgt en ik hoop dat de heeren in den Haag ook eindelijk eens niet alleen aan de boeren en de anderen zullen denken maar ook aan de ongetrouwde vrou wen op leeftijd of de weduwen die slecht zijn achter gebleven en dat kan eigenlijk niet uitblijven want als de regeering er zich mee bemoeit als een onderwijzeres gaat trouwen, zou me neer Drikus Colijn zich er dan niet mee moeten bemoeien als ik alleen achter blijf met een huis vol zorgen bij wijze van spreken en als het zoo door gaat zie ik het nog gebeuren dat de vrouwen die overtollig zijn, en er schijnen heel wat meer vrouwen dan mannen op de wereld te zijn, ook inge blikt worden net als de koeien maar of wij dan ook malsch en geurig zul len zijn? * 1(-i »T AJaaf o/w L ' y De kansen van het leven zijn te wisselvallig om alleen op ENERGIE te bouwen. Een levensverzekeringspolis der HAV BANK te Schiedam geeft U veiligheid.

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl