De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1934 23 juni pagina 4

23 juni 1934 – pagina 4

Dit is een ingescande tekst.

_* n as. ??** fc*«-' JS ^""- ?' ' t-** ^A*4;^**(B^flr^ f"jj^ ItvriiP*'*. ~~*£t "-? Scheveningen wordt weer Scheveningen SBJ Scheveningen wordt zoo langzamerhand weer Scheveningen en den Haag heeft zich reeds ver plaatst naar de boorden van de luid-klotsende zee. Want zoo waar als de daghit mijner hospita, kunstig gewikkeld in organdie, koper-geringd en zijde-gekousd in de armen haars ridders-in-palmbeach zich al-avondlij k voortbeweegt op de trompet-stooten van Louis de Vries (den blazer), zoo waar als de obligaat-opgetogen geoxygeneerde clientèle van Palenno in de stad naar Palermo aan zee is over geheveld, zoo waar staat Schuricht en Neumark Weer voor van Anrooy's schare, verkoopt Bak broodjes-lever aan het Gevers Deynootplein, speelt Iliescu voor de betere-standen-in-het-correcte zijn poezta-wijzen en zingt Tummers voor de beterestanden-in-het-nette zijn liedjes boven de even zoo veel slaapverwekkende zee. Lieden die in het gemengde bad hun levens vreugde weg ploeteren en springen hebben mij verzekerd dat ge er tusschen het Bei Uns in Berlin...." in allerlei toonaarden, ook reeds aardig Wat Nederlandsch spreken hoort en in de Liste des Arrivé's ontbreken zoomin de heeren Schwarzbach uit Elberfeld, mevrouw Giehse uit Zürich, als de weduwe A. Jansen-Bolt uit Groningen. De Pier is niet geheel en al de Pier meer. Do Pier is een trapje in standing gedaald. Ge vindt er op uw Zondagschen pantoffelloop nog slechts de meer-gegoede kringen die weliswaar terdege weten dat men bij het groeten de sigaar uit den mond behoort te nemen en dat- men, al tanden-stokend, den mond met de linkerhand dient te bedekken, doch die niettemin slechts een monogram in stede van een familiewapen op hun zegelringen dragen. The way of all f lesh.... Keurig, keurig is het Solarium: een klassiek woord voor een moderne instelling. Een plechtige term voor een luilekkerland-onder-de-zon. Kleine tafeltjes, kleurige parasols, onmetelijke stoelenals-lits-jumeaux. Het terras voor het Palace-Hotel is een soort verlengd zonnebad geworden. Koele dranken zuigend, liggend, bakkend en bradend kunt ge zoo ge daartoe wilskrachtig genoeg zijt u ervan overtuigen dat de parelmoeren zee haar eindeloos lied nog fluistert naar den topaasblauwen hemel. Een woord met werfkracht is: het balcon van Scheveningen". Ge zoudt het ook: zitje vóór het Grand-Hotel" kunnen noemen, doch dat klinkt niet zoo aardig. Op het balcon van Scheveningen moogt ge zitten, nadat ge in het Solarium gehangen hebt. Ge blikt er weemoedig over de zee of kijkt geïnteresseerd naar het eeuwige spel van lokkenen-afstooten op den boulevard onder u. Het wordt don kalm en met overleg en binnen de perken van het alleen-maar-aangename gespeeld, terwijl gij E. Elias erboven uw minuscule mokka-kopje naar de tuitende lippen brengt, of de meest-ongedacbte kronkelpaden van uw intellect betreedt teneinde de brunette dochter van Herrn dr. B rkheimBakow aus Kemscheid te epateeren. In het Palais de Danse zal u dat gemakkelijker vallen. Doch het Falais de Danse is nog niet geopend. Het wacht op Melle Weersma en zijn Red, White and Blue Aces, op Louis Simmonds from the CaféAnglais en op Salvador Pizarro y su orquestra argentina. Wij zullen den 29sten Juni de poorten van dit rhythmisch paradijs bestormen. Damit wir uns die verdammte Natur nicht immer anzuschauen brauchen. . . . zooals Boda-Boda dat heeft ge formuleerd. Louis Davids is in zijn knusse zaaltje alvast begonnen. Het Kurhaus-Cabaret is het nige ,,echte" cabaret in Nederland. En een van de weinige buiten Parijs in Europa ohne Tanzdiele". Wanneer ge dit goed wilt beseffen en waardeeren, zult ge het den leider niet euvel duiden, dat zijn openingsprogramma nog niet op de hoogste toppen van de kunst met de kleine-u-weet-wel staat. Dora Paulsen is naast Davids-zelve de ster aan dezen kleinen hemel. Ge hebt haar kunnen bewonderen in de Nelson-Bevue. Hier declameert zij, mér dan zij zingt, drie chansons. Kastner en Tucholsky. Larm i m Spiegel en. Deutschland ber alles. Ich bin sehr schön. Und bin als schön bekannt. F ast jeder denkt bei mir an Botticelli. Ich bin nicht hübsch. Und bin nicht intressant Nein, ich bin schön l Und dabei heisz ich Elli. Sobald ich wem zum erstenmal begegne, So wird er fromm und sieht mich reuig an, Als bate er darum, dasz ich ihn segne.. . . Die Mdnner glaitben dass ich segnen Uann. Hél stil en -bijna ongenuanceerd zegt Dora Paulsen haar drie liedjes. Bij ons zou allén Fientje dat zoo kunnen. Olga Iren Fröhlich kan het zoo niet. Zij heeft vele pretenties en is wel aardig". Haar chanson Hande" is pasklaar gemaakt op rood voetlicht. Olga zegt zelf dat zij het heel mooi vinSt. Mij beviel haar zeemansliedje het beste. Maar de herinnering aan Dora Gerson verliet mij niet en de kleine Hedie Haas is grooter dan Olga Iren Fröhlich. De vier Pat-Millers zingen Engelsche liedjes en doen dat een beetje verlegen, een beetje H.B.S.achtig, maar hél charmant. Drie Hollandsche jongens en een snoes van een. Hollandsen meisje. Toegewijd. Vroolijk. Beschaafd en een beetje onrijp nog. Maar aardig en zonder pretentie. Ik zou willen zeggen, dat zij sympathiek zijn, indien men dit woord niet noodig had voor Vente en Dirk Lotsy. Prettige Nederlandsche cabaretnummers zijn zeldzaam. Laten wij zuinig zijn op de PatMillers. En laten zij het zijn op zich zelve. Ook Tholen en van Lier zongen ns een belofte.... Max Hermann is gén groot conférencier (der Dollfuss heiszt jetzt Dollfu, weil er die S.S. nicht hinten sich hat; Frankfurter Würstchen werden mit Senf garniert, Wiener Würstl werden in Genf saniert...) maar een gróót imitator. Otto Warburg-, Al Jolson, Chaplin.... in een omniezien en een handomdraai. Kostelijk, geestig en knap. Hij viel ons ména zijn conférences en wij hebben gesmeekt om meer. Louis de Groote bracht" zelf twee hél nieuwe en twee nieuwe liedjes: Moeder doet aan politiek". een nieuwe en een beetje wrange visie op den drom der blauwkousen kon mij het meest bekoren. Het was schèrp-gepunt. Verder: een charmant ijswalsje dat we mee-geneuried hebben; de Zesdaagsche, parafrase op ons eigen levenslot en een Spaansche serenade, die eigenaardig was om het gecontrapunteerde Grietje. Het Sof nummert je" had Bolf Hatton voor zijn rekening genomen (leeft Barney C. Meeley nog? En Fransky, the man with the laughing legs?) en Sealtiel (niet uit Amsterdam, doch spreek uit: Sieltiel) is een voortreffelijke goochelaar, met een dassenmysterie en tot kunst gecultiveerde zakkenrollersbehendigheid. Kortom, zoo zeggen de heeren van zes en negen tig nieuwsbladen, kortom: het programma bood weer elck wat wils. Scheveningen wordt weer Scheveningen. De visschersmeisjes met de sierlijke, wónder-waardige deining van haar breeden tred in de zwaaiing harer rokken zijn voor drie maanden lieve anachronismen op den boulevard met vrouwen-in-mannenbroeken en meisjes-in-zonnebrand. In den milden koelen avond lezen wij ons krantje aan zee. Het generaals-tafeltje van de Witte borrelt bei Meeres-Stille en mr. John Parker-Road (Gravesend) speelt midget-golf in het Solarium met dr. Lebkücher (Kassei). Wanneer ge in Spa wat overgehouden hebt van de roulette, moet ge bij ons eens een weekje komen uitrusten. | NOORD WIJK * HUIS TER DUIN * De volmagkte vacantie f 6?8 p. d. Week-end f 14?18 Kinderen tot 40 pCt. reductie Vraagt geïllnstr. prospectus Z o 0 7O 0 ? HUIS TER DUIN * *

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl