"?""^^sw^^n weer staat te wachten? tijd zal men er wel eentje als men er geen vindt zal r vel een maken. L.bekommerde zich immers t verblijf van Trotzki in Frank een van de middagbladen atie van wist te maken. hts die krant maakt goede t luie het verstaat de meest senkopjes te brengen en aller minst het blad dat zich op esn nauw keurige weergave der waar heid toe zou willen leggen. De Romaansche ge woonte om, net als onze Jordaners, grootendeels op de straat te leven, is voor dit soort sensatie J S EN bodem. Men eet op de men zit 's winters zoo goed 9 op de terrassen. De groote * Op de boulevards zetten in de naaaanden kleine kacheltjes tusjt de tafels, die een vertwijfelden | voeren tegen de koude. In jas en met de kragen hoog opgezet, k 4e gasten met het gezicht naar de straat aan hun tafeltjes. jWant men zit niet in de eerste plaats op het terras van een caféom zijn cafécrème te drin ken, of om met een vriend te spreken; men gaat er zitten om het zitje, om de menschen te zien voorbijgaan, om zoo maar wat voor zich heen zonder onderwerp of zin urenlang gezellig wat te praten. De laatst gecolpor teerde krant met het laatste schandaaltje levert de stof. En gelukkig zijn de ' kranten, naar Hollandsche begrippen, ongelooflijk goedkoop: anderhalve of twee en halve cent met groote fotopagina's. En juist die goedkoopte is op zich zelf weer de oorzaak dat de Fransche kranten niet van hun abonné's en adverteerders kunnen be staan maar van den een of anderen kant gefinancierd moeten worden. Afgezien van een paar groote bladen als Ie Populaire, Ie Temps en rHumanité, zijn ze allen te koop, meer nog dan de kranten in andere landen. De Franschman weet dat. Geen schandaal waar niet minstens een aantal redacteuren van groote bladen bij gecompromit teerd zijn. En dan schreeuwen natuur lijk die bladen het hardste, die niets van den goudregen voor zichzelf hebben weten te vangen. De Franschman weet dat alles, maar het is geen reden voor hem om zich er over op te winden. Frankrijk, het land van het politieke kookpunt, is tegelijkertijd het conservatiefste land van de wereld. Dit verschijnsel is niet in de laatste plaats een gevolg van de oeconomische structuur van het land. 40 pCt. der Fransche bevolking bestaat uit boeren die huil eigen grond bebouwen. De industrie heeft een ontzaglijk kolo niaal gebied voor zijn afzet, waar binnen het streven naar nationale onafhankelijkheid voorloopig nog geen gevaar voor het régime beteekent. De kleine ambachtsman achter het venster van zijn alles behalve luxueuse zaak begint pas in den laatsten tijd aan het stadig afnemen van zijn inkom sten den invloed van de crisis te be speuren. Het industrieproletariaat, dat overal de bevolkingsgroep is die het zwaarste en het eerst door de crisis getroffen wordt, concentreert zich in enkele provincies, zooals het in Parijs eveneens slechts in enkele arrondissementen geconcen treerd is. In deze arbeidsarrondissementen is de gisting het sterkste en waarschijn lijk zullen de revolutionnaire woelingen die men verwacht ook van hier uit gaan. Maar de groote massa der kleine luiden, die in Frankrijk 30 pCt. der bevolking vormen naast de 40 pCt. kleine boeren, weten nog niet naar welke zijde zij zich zullen wenden. Voorloopig hebben ze nog geld voor hun eten en hun wijn. En pas als er geen witte brood meer op tafel komt en er geen geld voorapp titif meer in de beurs is, pas dan zal deze klein-bur ger kiezen aan welken kant hij wil staan, rechts of links. De vaststaande tijden voor het eten, van 12 tot 2 en van 6 tot 8 zijn heilig. Na twee uur een restau rant te vinden waar men neg middageten kan krijgen is moeilijk; na negen uur is het uitgesloten nog avond-eten te krijgen, hetzij dan in een luxe restaurant of een restaurant voor toeristen. Toen de Fransche volksziel door de Stavisky-geschiedenis op kookhitte gebracht werd, toen de nationa listen, die zelf het zwaarst belast waren, de schuld door woest geschreeuw op het systeem en de joden (ook in Frankrijk heeft men van Hitler ge leerd) af trachtten te schuiven, toen zij hun massa's naar het pari ementsgebouw op lieten rukken, toen werden de opstootjes toch tijdens de etens uren onderbroken. Om twaalf uur gingen de demon stranten van zelf uiteen, bestormden de ingangen van de Metro, over schreeuwden met hun ,,a bas!" ge roep het geratel van de wielen en verschenen pas weer om twee uur op het tooneel der revolutie waar de strijd voortgezet werd tot de nieuwe .pause voor het souper van zeven tot negen. Na het avondeten duurde het rumoer, tot twaalf, langer in geen ge val, want de laatste metro vertrok om half n van zijn eindpunt. Deze opstootjes zijn nog geen revo lutie. Het zijn kunstmatig aange blazen stroovuurtjes waarvan hoog stens wat asch nablijft. Maar ze zijn een barometer. De burger in Frankrijk is con servatief, hij maakt drukte, hij scheldt en gaat te keer, maar hij komt niet tot de daad. Daarvoor maakt hij het zich te gemakkelijk, hecht hij te veel aan dat wat altijd geweest is en is hij te zeer bereid met ieder compromis genoegen te nemen. Maar Parijs is niet slechts Montmartre, het is evenzeer het Parijs der Commune, het Parijs van de bestor ming der Bastille. Dit nieuwe dreigende front echter ontmoet men niet in de gezellige wijken Montparnasse of Montmartre, niet in de luxe café's op de Champs Elysées en evenmin in de breede straten der ministeries of in het rustige renteniersstadje dat Passy heet. Ménilmontant, la Glacière, Belleville en Charonne zullen misschien van zich laten spreken in de naaste toekomst. HABRY WILDE Toerisme in Itali De Dolomieten weder toegan kelijk De Dolomietenstraat, welke .Cortina d'Ampezzo met Bolzano en Merano verbindt, is thans weer over het geheele traject toegankelijk en in uit stekende conditie. Voorts zijn alle passen in de Dolomieten weer geopend, o.a. de Tre Croci pas, alsmede de pas sen van Carezza, Gardena, Badia, Pordoi, Falzarego, Sella en Gieve. Sedert 15 Juni functioneert de auto verbinding Cortina d'Ampe zzo-Venetiëweder dagelijks. De tarieven, welke voor het gebruik der autostrada Milaan-Italiaansche Meren gelden, zijn van l Juli af aan merkelijk gereduceerd.