i v Postzegelverzamelaars juWleeren ^^^^^^ _. . . ft . ?* i. ui» ??MÉ^*'^ _t.' -* ;»* / ._ ? "* **r:~'" ? ??? -- ____ _ EEN NATIONALE TENTOONSTELLING Frans Hulleman Ter «el^Kenhclil Yan hot 5Ojarl|( l»et»tuan van clr> Ne«lerlantlavtie YereenlBinK van l'ontjseu;elverxanielaar**. Te n toonNtt'llinKvanB-9 Hrpt. in «Ie zalen vun Bellevue. Veertig jaar geleden toen wij knapen van 14 en 15 jaar als philatelisten reeds naar voren kwamen was de verzamelzin voor vreemde postzegels het aardige eitje waaruit de handels geest als een kronkelende rvtps te voorschijn zon kmipen. Er is niets nieuws onder de zon. Nog heden ten dage zijn er velen als verzamelaar begonnen maar hebben den handel verkozen boven het bij-én-houden en vermeerderen eener fraaie collectie. Tn mijn jeugdjaren was de buna-fide handel in vreemde zegels een zeld zaamheid. Je hadt een catalogus, een Senf, dat.was je basis voor berekenen van den prijs, maar verder werd er gespeculeerd op onwetendheid, on kunde, vermetelheid en heb/ucht. F out dr uk 5 cent oranje Wij waren, wat je noemt ..door gewinterde" philatelisten, wij. knapen van U en 15. H.B.S.-sers". We plaatsttn in Duitsehe blaadjes voor philatelisten advertenties niet vette letters van den volgenden inhoud: AVer uns 100 gute, verschiedene Briefmarken Reines l^andes sendet. erhalt gleichen Anzahl xurrück von &urinam, l'uracao und Holland. Fa. J. Muller A: Co.. Teerplein 'A. Amsterdam. Ik was Gootje^ mijn vriend heette Muller. De zaak floreerde. Geweldig! Van alle windstreken der aarde kwa men duizenden zegels binnen, uit Griekenland, Perzië. Turkije, Oosten rijk .... En wat deed de fa. .M. en Co. V Voor elke .,100 gut*», versehiedene Briefmarken", die aangeteekend per post op 't kantoor van het .handels huis, gevestigd en verblijf houdend aan het Teerplein Xo. 'A. arriveerden, zond de Nederlandsche Firma terug l /.egel van Suriname, l van Curm-a-», en 08 van Holland. We verdienden schatten. We droegen beige slob kousen. We waren kooplieden in bonis. Eens werden we geroepen bij een arm joggie in de Vinkenstraat, die een partijtje zegels te koop aanbood. We gingen ex' heen met niet veel fiducie. Vinkenstraat ! J>e naam was ook niet vert rouwen-wekkend. K nol lenberg ! Kr zou met het. oog op de citroenen in het winkeltje een aardige woord speling op te maken zijn... . maar... maar.... de zegels waren niet de eerste de slechtste.... van Baden, van Breinen, van iSchleswig-Ilolstein, van Thurn und Taxis.... Hoeveel? Eén vijftig, vroeg de arme onwetende, met een spits en pipsch gezicht alsof hij ons om vergeving vroeg voor zijn brutale vraag. We boden een gulden, De koop werd gesloten en onmiddellijk holden we naar een vermaarden post zegelhandelaar, die de zegels op een vitrine-blad uitspreidde, door de loupe bestudeerde.... Als kwajongens ston den we voor de toonbank te trampelen van ongeduld. Hoeveel? Tien gulden ! We kregen het geld ' on middellijk uitbetaald, holden weer, maar nu naar Hajenius op den Dam, kochten en rookten voor het eerst sigaren van vier centen per stuk, en.... en zagen drie dagen later de zegels van Baden, Beieren, enz. in een sierlijke omlijsting aan de pui van het huis als Hoogste Rariteiten ten toon gesteld en geprijsd tot een gezamenlijke waarde van ? 160,75. Ziedaar de schakels Vinkenstraat Teerplein?N.-buurt, ? l,?, ? 10,?. / 109,75. Wie dergelijke dingen fanatiek be ziet, zal de Fraaie Philatelie niet zoo schoon vinden als zij vaak wordt voorgesteld. Tegenwoordig is de handel en de verzamelzin tot een hoogte opgevoerd, die oneerlijke, looze praktijken buitensluit. Bekijk eens een album van een mo dern, jeugdig philatelist. Het is een oogenlust om er in te bladeren. De zin voor correctheid en netheid groet en groeit u uit elke bladzijde tegen. Geen zegel is er defect. Allemaal zoogenaamde ..postfrissche" exemplaren, ieder op zijn plaats, elk een onderdeel van het geheel. Denk maar niet. dat op het eene leege vakje daar middenin de rij van aanwezige zegels een toch nog door u duur betaald maar niet heelemaal gaaf exemplaar, door een jong, mo dern philatelist, zal worden vast gehecht. Hij wijst u af. Ge kunt met uw zegel wel weer huis-toe-gaan. Dan blijft het .vakje maar leeg en de heb zucht gaat aan den .ketting. ' In hoogere instantie gaat de tegen-1 woordige verzamelaar een geheel anEen briefomslag^ dat £ 5000 afbracht. deren kant uit en voldoet hij aan den eisch der specialisatie". Niet in de eerste plaats wordt gelet op het ..compleet" zijn van de geheele wereld, maar hij kiest een land of een landen groep en tracht daarvan zooveel mogelijk te onderzoeken en te leeren. Nadat hij eerst zooveel mogelijk alle hoofdsoorten van een dergelijk land bij elkaar gebracht heeft, zet hij zijn onderzoekingen dieper voort. Op deze wijze van verzamelen is iets ontstaan, dat niet alleen een weten schappelijk tintje heeft maar ook als . wetenschap beschouwd wordt. Im mers de llooge Baad der Nederlanden heeft verklaard, dat wetenschappelijk opgezette postzegelcollecties belasting vrij ,zijn. De wetenschappelijke, zijde culmineert zich in het zgnf .,pla.ten" der postzegels waarbij men langs wetenschappelijke wegen, door in ductie en deductie kan onderzpekcn welke plaats een bepaald zegel op het oorspronkelijke vel heeft inge nomen. De pioniers op dit gebied: Fernand Stuyck uit Antwerpen en Miv W. S. W-olff de Beer uit Amster dam, laten op de komende postzegel tentoonstelling in Bellevue zien op welke wijze zij een diepgaande studie hebben gemaakt van de 3 oudste postzegels van Nederland. Ir. Verbeek uit den Haag heeft, voortbouwend op hetgeen de bekende Nederlandsche philatelist, de heer P. W. Waller, reeds op dit gebied had gedaan, een waar wonderwerk" verricht met het platen der port zegels van Nederland en Koloniën. In bijna elk land worden bij voor keur de zegels van eigen land ver zameld, de Nederlander verzamelt bij voorkeur de zegels van Nederland en de Overzeesche Gewesten, de Engelschmaii doet hetzelfde met zijn land en de Koloniën en stelt zich dan gaarne onder de leiding van n deigrootste .philatelisten: Koning George V van Engeland en Koloniën. Er zijn menschengroepen, die totaal geen belangstelling hebben voor post zegels-verzamelen en den minutieusen, teller van tandjes aan de randjes van de zegels voor een naar, kleingeestig; mensen houden, er zijn anderen, die/ maniakaal door n of meerdere/ zegels ..bezeten" worden, beheerschtdoor een soort van monomanie, waarvan de romanschrijver Fabriciusin n zijner boeken een voorbeeld geeft. En ik heb iemand gekend, die de fatale gewoonte iiad 's middagsvóór het eten een onbeperkt aantal glaasjes jenever buitenshuis naar bin nen te werken. Hij kwam dan. 's mid dags in een roes thuis. Zijn vrouw leed er zichtbaar onder. Een postzegelalbum. van haar vader kwam den aspirantdronkaard onder de oogen. Hij sloeg: om. Hij werd postzegelverzamelaar. En.... geheel-onthouder! De collectie vermeerderde zienderoogen. Hij rende de postzegelwinkelsaf om opengebleven vakjes te vullen. Met het kantoor der maat schappij waar hij werkzaam was werd een contract afgesloten, dat alle brieven met vreemde zegels in zijn. bezit zouden komen. Hij ruilde. Hij kocht. Hij correspondeerde. Zijnbittervrienden zagen hem in renpas voorbij- , stevenen. Hij gaat naar z'n geliefde, hoonden ze. Z'n collectie ! Hij verdroeghet zwijgzaam, telde tanden, bekeek watermerken, zocht ,,lichtplekken", hield de zegels tegen het licht De philatelie kan van binnen-uit en van buiten-af op vele wijzen belicht worden. Zij bevat een kern waaruit de stralen op groote tentoonstellingen,. belangrijke veilingen, haar gestadigen groei belichten. Indien men slechts even aan den vliegdienst denkt, mét de óvergroote hoeveelheid, van vliegpostzegels daarmede in onmiddellijk verband, dan krijgt het aanzien van de philatelie. zoowel in financieel . als moreel opzicht, een veel grooter beteekenis dan zij oorspronkelijk hadU Indien men even bedenkt welke groot» sommen jaarlijks als surplus der weldadigheidszégels kunnen worden af gedragen, dan wordt men .mild ge stemd en ergert zich er heelemaal niet a«,n, dat iedere week nieuwe postr zegels Verschijnen. .,' ' ? De deelname op de komende post-. ' zegelténtoonstelling van het aantal in zenders is zeer groot. Er zijn 120. philatelist ische inzendingen. Het Postmuseum komt met een deel van haar schatten. Men zal plaatsruimte te kort komen! De philatelie is toch wel tot grooter afmeting uitgegroeid dan in den: tijd van veertig jaar geleden toen wij aan 'het Teerplein op een paar M2 onze ,,wereldzaak" hebben zien bloeien en vergaan. ? l : Postzegelmarkt te Amsterdam N o. 2987 De Groene Amsterdammer van 1 September 1934 De Utrechtsche verkeers-rommel Melis Stoke Teekcningen Harmsen van Beek Dieseltreinen tijdelijk uit het verkeer Teeltcuing B. van Vlyincn Ongeveer een'jaar geleden heb ik op deze plaats een diepen zucht geloosd over de ellendige verkeers-toestanden te Utrecht. In antwoord daarop heeft een kolommenlang pleidooi in de courant gestaan, waarin door, of namens of ten behoeve van de politie werd ver klaard dat ze niet zoo slecht was. Nu mag de politie mij uiteraard van alles voorschrijven voor hetgeen betreft het gebruik van den weg. Maar ik vind het niet in den haak wanneer ons zwart op wit dingen worden voor-geschreven die niet door de practische ervaring bevestigd worden. Ik 'heb echter rustig gewacht en in gedachten de Iltrechtsche verkeerspolitie eeri jaar uitstel van verderen commentaar gegeven. Nu dit jaar om is valt te constateeren, dat er nog niets verbeterd is. Voor een deel ligt de fout natuurlijk in de iiit een verkeersopzicht ellendigen bouw van deze ge meente. Maar voor een ander deel ook bij de politie. Bijna nergens ziet men de menschen zulk een .apert verkeerd gebruik van den weg maken als te Utrecht. Een politie-corps dat niet in staat is de menschen op te voeden tot goede weg-gebruikers, faalt paedagogisch. , Ook hier wil ik alle verzachtende omstandig heden in aanmerking nemen. Utrecht ligt. zeer centraal en de menschen die zich op de straten en pleinen bewegen zijn waarschijnlijk voor een groot deel afkomstig uit omliggende binnen landen. Wellicht zijn ze versuft en verward van de min of meer grootsteedsche herrie en begaan in dien toestand van halve bedwelming stommi teiten die in een verlaten dorps-straat of op een aardappelenveld zonder directe gevolgen kunnen blijven doch die onmiddellijk lijfsgevaar mee brengen tusschen tramrails in nauwe steegachtige kronkelstraten. * ' * * Waarschijnlijk is er geen beginnen aan om deze landlieden op te voeden tot stedelingen, maar men zou 'een begin kunnen maken door b.v. bepaalde plekken aan te wijzen als straat-overst.eek-gelegenh.eden, zoodat niet allerlei individuen op het onverwachtst het trottoir verlaten en zich 'met koeien-achtige schrikoogen wagen tusschen twee tegengestelde autofiles. Er zijn voldoende bepalingen gemaakt terzake van hetgeen automobilisten niet mogen doen, doch onvoldoende komen de voorschriften tot uiting nopens datgene, wat de voetgangers ver plicht zijn na te laten. Wie Utrecht uit het Westen nadert en de gehi;uikeiijke twintig minuten voor de openge- , draaide kanaalbrug ' génoegelijk heeft doorgebracht, nadert via twee kruispun ten waar tramrails in fantastische boch ten rondom verkeers agenten slingeren, de plek waar het ver keer gesplitst wordt op zoodanige wijze, tikt de rechtsrijdende automobielen in linker-geul worden geleid en het van de overzijde links-rijdend verkeer gesplitst wordt in twee gedeelten: een dat rechtdoor gaat en een dat de tegenoverliggende file móet kruisen. De verkeersgoot onder het viaduct is bestemd voor trams en auto's en wordt aan he,t einde Van dit konijnenhol weer schuins rechts, dwars door het van de stad komend verkeer geleid. En alsof dit op, zichzelf nog niet ingewikkeld genoeg was heeft men hier nog weer een gecom pliceerd kruispunt en een brug met kruispunten de overzijde. De lachende plaatsvervanger Wat de voetgangers verplicht zijn na te laten Laat ons direct zeggen dat een indrukwekkende politiemacht hier ter plaatse aanwezig is rondom de verheven stellage waarop de centrale verkeers agent nog juist met het bloote oog in de verte kan worden waargenomen. . . Voor den leek is het niet gemakkelijk uit te maken in hoeverre deze agent samenwerkt met zijn collega's die ter weerszijden van de brug geposteerd zijn. Sotns heeft het er allen schijn van dat al deze ijverige lieden voor eigen rekening handelend optreden, zoodat de vergunning tot doorrijden door den een verleend, aanstonds van nul en geener waarde, ja zelfs van groot' gevaar blijkt, wegens een tegenstrijdige vergunning, door xijn collega aan een .voorrijdend voertuig verleend, b.v. tot het links-af-slaan. ' * * De werking van dezen verkeers-knoop is in groote trekken aangegeven door middel van pijl borden, maar de hanteering van het systeem lijkt nog al te individueel gedecentraliseerd. Ongetwijfeld zal deze opmerking leiden tot een uiteenzetting van den truc, waaraan theoretisch niets zal ontbreken. De practijk is echter voor dengeen die de proef op de som wenscht te nemen op een druk uur. Voor ge nu de hol-achtige doorgang genaderd zijt van een ravijn-achtigen winkelstraat-verkeers weg, ontmoet ge den verkeersagent op een ton wiens onvriendelijke terechtwijzing mij destijds een vergelijking deed trekken tusschen den ton qui fait la musique die zoo ongunstig uitviel voor het door hem voortgebracht geluid. En dan weer later bereikt men het vermakelijk verkeersspel bij een tweeden machthebber wiens ondankbare taak daaruit bestaat dat hij verkeersaanwi j zingen moet geven aan automobilisten,, die hem tengevolge van het tramverkeer meestal niet kunnen zien. ? Hier" kruist alweer een trambaan den links-afslflanden weg voor doorgaand auto-verkeer en alleen een ernstige studie van den loop der wagens kan botsingen voorkomen. , * * * Tusschen dat alles door beweegt zich een zorgelooxe landelijke menigte te. voet en per rijwiel en mengt zich tusschen een burgerij wier fatalisme alleen is te vergelijken met dat van de bevolking van een v\ücaanhelling. Er is slechts een mogelijkheid om zonder gevaar Utrecht te passeeren, en dat is die welke ons geopend is door de gelegenheid om er in een boog; omheen te rijden. Ongetwijfeld is dat ook de oplossing van de verkecrspolitie, en ze heeft een negatieve strekking: toon. uw waardeering voor de Utrechtsche verkeersregeling door haar zorg vuldig te vermijden. In een boog er om heen ts rijden Maleisch leeren (Ingezonden) De Vereeniging voor Voortgezet Handelsonderwijs organiseert, zooals elk jaar, cursussen in verschillende vreemde talen. Het viel mij op dat dit keer de voor vele Nederlanders zoo be langrijke Maleische taal ontbreekt, terwijl ik,b.v. wel Russisch, Japansch, Portugéesch enz. op het programma vind. Bij informatie bleek mij, dat,voor de Maleiscbt» taal geen voldoende belangstelling bestaat, ook al door het .feit, dat onze jongelui niet meer worden uitgezonden. Zou het echter ntet aan bevelenswaardig zijn, wanneer vele jongelieden het oog op de toekomst gericht hielden en juist nu wél Maleisch gingen leeren? Iedereen hoopt en vertrouwt toch, dat de tijden eens gunstiger zullen worden en dan zullen ongetwijfeld Vele onzer jonge mannen en jonge vrouwen in Neder landsen Oost-Indiëeen. mooie toekomst kunnen vinden. M. f 1a__ _IJJ , _. v .-,-?T. \ il