l 'l DE KLEINE KRANT Onze fotopagina IIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllllllllllllllllllllllllllll Binnenland IIIIIIIIIIIMMIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII Illllllllllllllllllll VACANTIEVRIENDEN Teekemng Hormsen van Beek Weest sportief! Een open brief r\* i M i t. .«_ ..... ? Op 3 November is de gouden" helm, die G. van Dijk twee maanden tevoren bij de motorrennen te Parduwicz had gewonnen, gestolen. Die dieven hebben hem thans voorgesteld, den helm terug te koopen, omdat hij... van zilver zou zijn. T OF1«'IC jongens, slimme «4*11, hebt go in de jn,rs «lat de Motnrkaiupiti4>n luiast gtM-n i ing 11 u-c r dicht, kun doen sinds hem 4>ngt<wi>nsehtu gast4«n van /.iju (ioiultm Hohn « ontlasten, van den helm dien hij nii't rij .len W4»n in Czeeho-Slowakijden ? Toffe jongens, alsjeblieft, woest spintiof, Wuest sportief Linke jongens, stoei c knapen, G er van Dijk kan niet meel slapen, weest sportief en bruiig i»ns vlug dun be?oeiiuk'n helm terug. Immers, Piot liet zich verlakken door du Czechischo t $lowa,kken, men heeft den coureur' gekuld en een zilveren holni verguld en misschien aal nader blijken dat 't verguldsel óók gaat wijken en ontdekt men tot uw schrik: de helm is van verkoperd blik en het ding is uiteraard geen vijt en twintifc renten waard. Wuest sportief en lief, mUn hecron, laat den helm maar eens taxecren, presenteert uwe trouvaille 3fr. J. B. Delafaille, expert van kunst on kramerijen uit het Czechisch Slowakyen. Het is zeker dat hij zegt: Deze gouden helm is echt, maar bij nader in/Jon houd ik dit. goud niet. voor echt goud." Nog maals heoren, alsjeblicf, toont u einde lijk sportief. Komt de helm niet vlug terecht, dan gaan wg naar «* Johankneiit, ? een van onze meest sportieve, effec tieve detectie ven, een hoogstbekwame oude rot, die dieven vangt voor zjjn genot! De h lm is juist iets Van zijn gading, hij vindt hem misschien aan de Hollandsche {{ading of in (de Jacob van Campenstraat, maar vinden doet hij hem, vroeg of laat. Wij raden <lcn t onbekenden schelm .bezorg aan ons bureau den helm, 355 Keizersgracht, van 's avonds acht tot 's morgens acht. De Kluine Krant ruikt hom de hand en tien gulden bolooning , bij wijzo va.li bekroning voor zijn ?betoond» sportiviteit, terwijl hij van onze stilzwijgendheid verzekerd kan zijn. Dus, heerlijke vinder, 't zij '.heler of dk'f, sportief ! , lift heitlcnkingsfeest van het H). jarig bestaan van den Hmul vnn .Ionp» Lilvrulrn zag nu-n in de JSoinpost t'u Sehevetiing4>n tal van vooi-juinstaando VrUhoidsbondure met rosu i«n roodu rozen, door lieftallige meisjes te koop guboden, in het knoopsgat Uiopen. Du dames der V4?stiaire waarschuwden uit vrees voor eeii ruvohitionnairu be tooging den agent op de stoep. Deze lichtte hen echter in: ..Itooio roossies benne onschuldig, maar rooie tullopies da's strafbaar." Buitenland De. bruid ging terug, omdat zij haar sluier had vergeten", schrijft een verslaggever van een Fransche krant. Dochter van een loodgieter? In een Engelsche krant beklaagt een inzender zich er over, dat de fiscus niet genoeg waardeering hooft voor belastingbetalers. Integendeel, zij worden hoog aan geslagen ! _. Financiën en economie In een gehucht nabij Arnhem, hebben muizen een bedrag van zes duizend gulden in bankbiljetten opge vreten. De knagulatie. Een dame organiseert lezingen over de verdeeling van' het inkomen van de verschillende posten, wanneer er bezuinigd moet worden." Toegangsprijs 25 cents, Dat levert al vast een kwartje be sparing op! . Wetenschappen Een inkt visch is geen visch. %ij is oen octopus, bchoorende tot decephalopoda-klasse der weekdieren," schrijft, een wetenschappelijk blad. . En wij. ezels, hebben altijd gedacht dat het een inkt visch was! Voor de vrouw ? BLOEMEN Melis Stoke BLOEMEN hebben van de oud ste tijden-af, een merkwaardige fooyen" en uitbundigheden, moet veroordeeld worden en verdwijnen. Mgn gastheer keek mij ecnigszins verschrikt aan. gaf mij te kennen dat hij in zijn lau-omgeving geenszins gevaren De pret na de zaken : Vader de Vlugt (I) en Vadertje" Stalln (2) maken na de ]luncb een ommetje op de Moskwa (DrMdlooi'UUfrefiich overgebracht* foto van onzen elfen correspondent W Moskou. Copyrifht . Krant ? De Groene) ? ' IIMIIIIMIMIIIMIIMIIMIIIIIIIMIiilllllllllllllllllllMIIIIIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIIIIIIIIIIIINIIIIIIIIIIIIIIlllllllllllllniMMMIIIIIMIMItllMMMIIUIi II liet modorne meisje schrijft de verzorgster van een mode-rubriek heeft een nummer 1-figuur: Zij is recht on dun." Haar groot o angst is» een nummer $-figuui< te krijgen. :, ' ' l. ' ?' ' Feuilleton ' Die Tücke des Objekts ,H. B. FOKTUIN HET' was al laat toen- mijn vriend, Baron Hpenöhof, bij mij. binnentrad. De anders zoo 'correcte figuur zag er vrcésclijk uit. Eén arm was hom' afgerukt, on hing er nu aan een paar vezels nog bij. Zijn gezicht was vervangen door een stuk witte tafzij; zijn lichaam bleek bij nadere beschouwing uit latjes inderhaast samengesteld. Mijn hemel, Jacques wat is ge schied:"' vroeg ik ontdaan. Ik zal het je vertellen", zette hij zich op de, haard bank neer: Ik liep in de Leidachestraat, toen ik plotse ling Minette tegenkwam-. je weet toch....",_ en hier1- keek de XVitte tafzij ,mij met een restje.;, van do-, vroegere mondaine onverachilliglu-id aan. , ? Ja", haaste ik mij te antwoorden; ga voort" verzocht ik. Nu, zij was zichtbaar verheugd, en ik stelde voor wat te. gaan drinken. 1 We gingen gearmd binnen bij X," (hier noemde hij den naam van een bekend etablissement daar ter plaatse) en zetten ons aan een tafeltje. We dronken, iets, ik weet hu niet meer wat." Met een moe gebaar streek Jiij over do tafzij. Het was alsof hij in een droom verzonk : Nu", zei hij, eenvoudig, en toen is het'gebeurd. De hemel iceet hóe waar ik begrijp» het nóg-.niet". ?' Advertenties Gratis proefrit met onze wagens," adverteert een bekende firma. Auto-suggestie. Humor Ulij je te zien kerel. Ik dacht dat je overleden was!" Als je zoo behoorlijk was geweest om op mijn begrafenis te komen, had je kunnen weten dat dat niet zoo is!" ? , : __ , . .'. Correspondentie Een lezer beklaagt zich over hot donderend geweld waarmoe de auto bussen langs zijn huis rijden. Hij noemt dit een vloek van den moder-, non tijd'. Wc wijzon er hem echter op, dat reeds eeuwen geleden geklaagd werd over z.g. donder-büssen. Uit hot grooto radio-proces te Berlijn, schrijft een lezpr, is wel ge'bleken hoe verschrikkelijk er aan alle ' kanten afgezet is. Ook wy herinneren ons, dikwijls bij het doorkomen van van dat station onze radio afgezet te hebbeu. . zame verschijning vonden wij onlangs in de Bussumsche Courant. Het is «ie heer Wouter Hulstjjn, die in een boordeeling van het schilderwerk v. n Willem Dooyewaard toont hoe en w it kritiek der schilderkunst moet. zi.ia. Hij schrijft over dozen1 schilder als ,,een der groote levende Nederlands ;e meesters". Hij is'n felle colorlst, durft de gewaagd te combinaties daarin aan, zonder nochtans-!e goede harmonie te verwaarloozen.Zijn kleur* ;i* weelde Is 200 uitbundig, dat menig au- a werk daarnaast verbleek?'. Dat is koren opzijn molen. Hier kan hij zijn kleurendrift uitleven in een schoone sy > fonie. Wie dit stukje verwerft, ra l zich <-'? lukklg kunnen prijzen I Dooyewaard's prij n zijn dit zij terloops opgemerkt op vallend hag". Zonder dat de figuren die hij uitbeeldt j t< geposeerds vertodnen. ontleenen zij toch .?? "<« hun voornaamste charme dan een natuur.' '< gebaar, dat welsprekend is. Zoo geef t DDP\ ? ? waard ons een weefstertje in een zeer pic><i> rale zittende houding, die de prachtige ana tomie van dit vrouwtje doet uitkomen. 0< < de gezichten zijn zielvol en rijk aan ui'* drukking". . ? Hier bereikt zijn kleuren-passie, vooral: n het tempera-werkv het stadium,van een orgie' Wij citeerden voor do vuist weg »-»i waarlijk, al wat wy citeerden isschcMUi en opbouwend. Het i*» do taal van e< i echten voorlichter wiens licht, tha?is kwijnend onder do korenmaat va/t' oen Erfgooierskrant, in do rubrieken der Gjoote Dagbladpers.. 'moeten , schijnen, al was hot alle*' maar om den bovengenoemden dam« Een les in de kritiek "n hl?eren dagelijks les to goyen i der schilderkunst -^Kriti^ der Schilderkunst. AAK .zien kunstschilders hun werk be- eh veroordeeld door 'geheel- pf half-miélukto collo- ? Naar aanleiding van het door inzender geciteerde vragen wij ons. n f wat de heer Hulstijn wel zou schrijven over schilders als Rembrandt of Rubent. Overigens zijn tcij het met den geachten inzender in geen enkel opzicht eens.-Discussie gesloten!. Red. De Kleine Krant. bc t eekenis gehad in het loven ji r mcnschen. Ze komen voor in de motieven der oudste uitingen van iS'dsdienstige kunst en nog heden ten >JfeHeau-omge ving geenszins gevarei Ut gen vertolken ze onze afscheid&**^*agtotverdierlUkingendatdegedach V>eten ook aan lieden die, omge- te aan zulk gevaar absoluut niet had r<n met ohzo niet onverdeeld har- voorgezeten bij zijn gewoonte om een K'Üke' gedachten, dit ondermaansche vaasje bloemen op zijn bureau te onIv rlaten. . . derhouden. Do bloemen zijn altijd draagsters ge- Natuurlijk haastte ik müte verklaj ven van een liefelijker, een milder ron dat het verre van mij was hem te k- ensconccptie dan die van het dage- beschouwen als een werkman, naar li. ;sche leven. Hindoe% gaan voort ze de mate van waardeering die Dr Jan o). altaren te strooien en wij snellen fö" T*"5"1' «ii.««.-tr««inf..£,»ii%tf »ai«./j« mar den bloemenwinkel op hoogt ijd> Jten als verlovingen, bruiloften en ju >iloa. ' ' Onlangs bezocht ik een man in een ?t i kt zakelijk bureau en voor bespreki ig van een strikt zakelijke kwestie. Voor hem lag een dossier. Achter dat ?oier stond een vaas met bloemen. Terwijl wüspraken waren de bloe?n, in haar liefelijke verschijning, in «rtdurende tegenstelling tot de beh. 'idelde stof en tenslotte kon ik mij Ingezonden stukken lloogacptena, namens -De kritieJccommissii''? O. HEYTIW-. ga's f Van Dcene, Nichiaus, Viola, Corn. Vcth enz.) maar meestal door geheel onbevoegde dames.en hoeren (Abas, de Gi-uyter, Plasschaort, Jo Zwartondijk enz.). i Een werkelijk goed kritikus is een zoldzamo veischijning. Zulk n zeldPAG. 20 DE GROENE No. 3009 t meer weerhouden van de \Taag «?i betrokkene wellicht jarig was. it scheen mij de eenige verklaarh,- y oplossing van de aanwezigheid v; i deze bloemen op deze plaats. Si aren en cigaretten zou ik er onmidd< lijk verwacht hebben en zelfs thee 01 koffie op een nót blaadje. De bloemen daarentegen kwamen m voor te zijn een buitengewoon e v es, alleen te verklaren door een b.i tensporig feestelijke stemming. Vch, neen, zeide de man mij .... ik h( v altijd bloemen op mijn bureau. 'k keek hem lang en oplettend aan, M^do zijn blik dio, als die eens gev.-r igenen en gekooiden vogels, waaide, 'i -i- eenige kale en natte takken dio v. ,f het venster zichtbaar waren tegen «li n achtergrond van een verscheme>v 'den namiddaghcmel en sprak toen, u< i licht wrocdelijk, een invallende gcil:< hte uit dio nauwelijks terzake dien* de was en stellig in gcenerlei ver*>«> d stond tot de zakelijke dingen dio t*1' sprake waren geweest. ? ...Onze oude letterkundige Dr J" ten Brink, zoido ik,' gewaagt in zij'- litterarische Kritieken van om'oks 1800 van een te Amsterdam ? taand genootschap Floralia dat ti speciaal bezighield met de bot dering van de liefde tot bloemen planten bij hetgeen in die dagen rd genoemd de werkende stand". ten Brink verhief de verdiensten n dit genootschap hemelhoog, want, ?'"o betoogde hij, alles wat kan ge.?»an worden om de verdierlijking ' ;«n den werkman" te voorkomen is in .te prijzen, en alles wat deze ver'TlÜking in de hand werkt, zooals '?v. de Kermis met haar aanklove van v. Brink drie-kwart-eeuw geleden aan dit begrip gehecht heeft. Ik vervolgde, onder de nog altüd wat wantrouwende blikken van mijn gastheer, met te betoogen dat, ten eerste, het handwerk zich sinds do tijden toen de economie nog in de windselen lag en de liefdadigheid bloeide als een fooy" van de beter gesitueerden aan do werklieden, hoog verheven had boven de geringschat ting dier dagen, maar dat ik, ten tweede, hoe hoog ook ik het handwerk aansloeg, nog immer meer waardeering gevoelde voorde werkers vanhet hoofd, de z.g. intelligentsia, waaronder ik hem met overtuiging rangschikte, zoodat ik, concludeerende, niets dan ach ting voor hem gevoelde en het vaasje bloemen in afwijking met Dr Jan ten Brink zou willen verklaren uit zuiveren schoonheidszin zonder meer en niet als panacee tegen vordierljjking, van welk verschijnsel ik overigens geen spoor opmerkte in zijn gedragingen. Mijn antwoord scheen hem niet te bevredigen.* Xadat ik hem verlaten had, bleef ik nog geruimen ttfd over hot vraagstuk van die bloemen nadenken. Ik dacht aan den onaandoenlijken Britschen staatsman met zijn garden ia in het knoopsgat, aan steenon Hindoeoudheden mot hot Lotusmotief, aan do witte bloemen dio destijds mijn bruid in do handen hield en aan Witte bloomcu die ik op graven heb gestrooid. En terwijl ik het zakelijk resum van het besprokene aan mij liet voor bijgaan f kwam ik plotseling tot do con clusie, dat in dit dikwijls wel schamele leven de bloemen de roeping zijn blij ven vervullen die zij in den tijd der pok niet immer zachtzinnige ouden hadden te vervullen, die zij in het midden der vorige eeuw, onder nog immer schreeuwende klasse-tegenstel lingen, door de bemoeienissen van het genootschap Floralia verder moesten bevorderen en die zij nog altijd te be vorderen hebben wanneer het zaak is uiting te geven aan een spontaan fees telijk of hartelijk of vergovonsgózind gevoel. ' Opdat wij niet verdierlijken" Geschiedenis van den normaalvinger HEINZ ENGEL NEEN, u hebt niet verkeerd gelezen! En het is er mij ook niet om te doen, u een kinder achtig verhaaltje op den mouw te spelden. De zaak, waarom het gaat is een ernstige zaak, veel ernstiger dan u kunt vermoeden, want de geschiedenis van den normaalvinger is niets minder dan dégeschiedenis van uw eigen veiligheid bij het luiste ren naar de radio! Maar nu zullen we het niet nog geheimzinniger maken, maar zakelijk worden. Welnu, wat is er van met dien normaalvinger? Van wie is die vinger, wat heeft dit te beteckenen, wat hebben wij ermee te maken? Deze vinger behoort tot geen menschelijk lichaam, maar is wel uit metaal naar het voorbeeld van een vinger gemaakt. Zijn levend voor beeld is zelfs een buitengewoon toedere meisjesvinger, ja, we kunnen wel zeggen, dat zoo'n dunne vinger in werkelijkheid niet bestaat. Het bovenste deel is van blank metaal. voor tweederde is zij evenwel door een isoleerende laag omgeven. Onze normaalvinger is dus in wer kelijkheid een electrisch instrument, dat de zeer voorname taak te vervullen heeft om electrische toestellen, vooral radio-ontvangers, nauwkeurig te be tasten, voordat zij de fabriek verlaten. Een controle-instrument, fijngevoe liger en daarom betrouwbaarder dan ons eigen gevoel. En nu zult u mis schien vragen, waarom dit betasten zoo'n belangrijke kwestie is, omdat het tenslotte toch een radiotoestel betreft en wat kan daarmee nu gebeuren? Dat is juist de hoofdzaak ! Want er zijn maar weinig mensehen, die er aan denken, dat de radio ook een deel van de electrische installatie ge worden is, evenals de lampen, de stofzuiger, du straalkachel en wat er verder nog op dit gebied bestaat. En evenals deze dingen niet alleen bedrijfszeker maar ook veilig moeten zijn want de electrische stroom kan zeer nadeel ige gevolgen hebben moet ook van'bet moderne wisselstroom-apparaat verlangd kunnen wor den, dat gedurende zyn bediening door den electrischen stroom geen schade aan personen of zaken aangericht kan worden. En dat wordt juist door onzen normaalvinger voorkomen! In de groote radiofabrieken, b.v. bij Philips, mag geen apparaat de .fabriek ver laten, voordat de normaal vinger, met een fijngevoelig meetinstrument ver bonden, het toestel van binnen en van buiten, van .het chassis tot het laatste schroefje van de bedienings knoppen betast en onderzocht heeft. De normaalvinger is heel vernuftig geconstrueerd, want de uitvinder ging van het standpunt uit, dat kleine en groote. slanke en dikke vingers het toestel kunnen beet pakken. regelen en inschakelen, zoodat alleen een controle-instrument, dat aan deze onvermijdelijke of toevallige aanra kingen beantwoordt, practisch bruik baar is. Nu zult u gemakkelijk kunnen begrijpen, waarom deze kwestie u persoonlijk aangaat. Ieder instrument dat niet van te voren door den normaalvinger onderzocht is, moet als zeer gevaarlijk worden beschouwd! Eti bij ieder toestel, dat dezo proef door staan heeft, bestaat de absolute zeker heid, dat geen enkele aanraking nadeelige gevolgen kan hebben, onver schillig of het toestel al dan niet inge schakeld is. Daarom is het nuttig, dat df normaalvinger, die als alle wel doeners een onbekend en terugge trokken leven .leidt, eens voor hot voetlicht gebracht wordt! Echte vinger en normoo/vinger Maatregelen ££.V Hof 10 .loc* altijd trui anders dan een Rechtbank", dat blijkt klaarlijk, ala men het vonnis overtceegt, door het Anutterdanuchc Hof geveld over zekeren slitcadoor, deirelkc zekeren bioscoopdirecteur met ..Maatregelen"' had bedreigd. De Rechtbank, slecht* 's mans intenties bedenkende, vond hierin een bedreiging met ..feitelijk* heden" en strafte tien verdachte" met een nuutnd gevangenis. Doek ht t Hof, in hooger beroep en verstand, sprak hem vrij, want ?? maatregelen".kon men geen feitelijkheden" nof' men* ' ? ? . . .' "? Inderdaad, icat aijn maatrege len?" Maatregel, regelniaat, regelmatig is naar of volgens regel, niet soo- maar. Een regelmaat .is ee n vaste, gelijk' verdeelde opvolging. Maar dan springt de maat" ineens naar' voren en krijgen wij maatregel". Is dat n tautologie of zegt hel 1 1 zelf de als regelmaat? In elk geval' zegt het alleen, dol als iets gebeurt, het in een gelijkvcrdeelde opvolging gebeurt. Maar niet wat er gebeurt, doch wel dat iets gebeuren sal. Wordt dit nn een bedreiging, dan is 't bedreiging met een vorm, afgezien van ccnigen inhoud. .Vce«. Of ja. Want men kan niet met een vorm dreigen, zonder aan inhoud, zij 't ook algemeen, te denken. Dus is hier een bedreiging inet alle denkbare fciici jhedcn, de allerergste dreiging, nog trcl in nistenfucontinucn vorm. Xoo hnd de -Rechtbank-tocli icccr gelijk, dio enkel ovcncoog, dat de stucudoor dvri bioscoopdirecteur ..ktcaad tril de". Dovti de Rechtbank tras nift dialectisch, hd Hof iccl, maar bleef in de. dialectiek «teken, dctcïjl dia lectiek zich niet goed tot een bepaalde, positieve uitspraak leent, doch »aor vele kanten uitvloeit, die elk een deel der waarheid bezitten. Kan men dan ? echter de dialectiek voor positieve rechtspraak gebruiken? Ja n neen. Ja, als men tenslotte, de redeneerknoop nutar doorhakt, neen, als men blijft dóór-denken. Is het dan maar niet beter bij de rechtspraak heel niet te denken? Ja en neen, en zoo tot in 't oneindige. Ik voel toch meer roor df ondoordachihedën der Rechtbank, al zou 't mij voor den stucudoor gespeten hebben, als 't Hof ook zoo was geweest. Ft C. 'n l' g. ' lii»ViU:i n.|rr )ii\t ;li-lV t l, <t '??i «l «?r ???i \( .V ?u in ar ?».',-' lii T. PAG.21 DE GROENE Ne. 9009