Schilderkunst t.' i Modernisme en traditie HENRI MATISSE HET i* onbetwistbaar, dut gedurende een linlvo eeuw alles wat van eenig belang was in de schoone kunsten zich heeft geconcentreerd op Parijs. Terwijl de kunstenaars in andere plaatsen zich er tue beperkten het pad te bewandelen, dut hun was aangewezen, heeft men in Parijs gevoeld, dat elke creatieve arbeid noodzakelijkerwijze een zekere stoutmoedigheid, het bereid zijn om eenig risico te aanvaarden met zich meebrengt en dit is dun ook de reden. waarom alle kunstenaars zich daar verzamelen. Op het oogenblik dat ik begon te schilderen was het geen gewoonte zich niet te richten naar zijn leeraar. Men vorderde langzaam en vooi/ichtig. De impressionisten hadden de leiding en de neo-improssionistcu volgden. Wij, de jongeien, bezochten de tentoonstellingen in da me La f fit t e. waar hun schilderijen hingen en wij werkten uitsluitend met hun voorbeeld voor oupj'n. Ikzelf bracht mijn tijd. nadat ik de acade mie verlaten had. door met het copieeren van werken uit het Louvre. en kwam sterk onder den invloed van .de meesters wier reputatie on aantastbaar is: Haphucl. Poussin. Ohardin en de Hollanders. Ik voelde, dat de middelen van do impressionisten niet de mijne konden zijn. M en moest verder gaan dan hun aangename kleu schikking en hun altijd vlinderachtige compositie. In n woord: ik wilde mijn gevoe lens eenvoudiger, maar vooral duidelijker en helderder uitdrukken. Als ik het Louvre uitkwam en over de Pont des .Arts liep, zag ik heel wat anders. ..Maar wat ?/oek je dan?" vroeg mijn leermeester, Gu'stave Moreau, mij eens op een dag. Wat men niet in het Lonvre vindt," antwoordde ik; kijk. wat je daar ziet," en ik wees op de oevers van de Seine. ..Denk je dan, dat de meesters van het Louvre dat niet gezien hebben?" vroeg Gustave Morcau. En toch, wat ik in het Louvre zag kon mij niet werkelijk treffen. Ik voelde mij als in oen bibliotheek van oude perkamenten en ik \\eiisehte uit te drukken wat mij ontroerde. Dus besloot ik op eigen gelegenheid te gaan werken. In dien tijd ontmoette ik een grooten langen kerel, mager, spichtig bijna, die sindsdien een tamelijken omvang heeft aangononïen: Derain. Wij gingen samen eehigen tijd naar Collioure, waar wij intensief werkten, aangespoord door onv.e vrijwel identieke 'Opvattingen omtrent schilderkunst. IV middelen, die door de vorige generatie gebruikt werden, waren niet in ovoreenstemming met hetgeen wij gevoelden. Wij moesten nieuwe wegen vinden: en is dat ten f lot te niet het lot Van elke nieuwe generatie J Op dat oogcnblik echter was het terrein vrjj wat minder a f gegraasd dan tegenwoordig en de traditie was afgestompt.'doordat zij zoo lang gerespecteerd was. Het divisionisme van Seurat was reeds «en geweldige nouveauté. Deze nieuwe schildertechniek maakte grooten indruk op mij. Eindelijk had de schilderkunst een wetenschap pelijke methode gevonden: men had gebroken met de empirische methoden van voorafgaande periodes. Ik ..bestudeerde het neo-impressio.-.isme omdat mij do wijze van schilderen zoo ongemeen voorkwam, maar in wezen gevoelde ik wel dege lijk, welke beperkingen men zichzelf stelde, indien men de te onverbiddelijke logica en de te groot o onbuigzaamheid klakkeloos aanvaard de. Or»k mijn kennissen vodden, dat ik oen H mieren kant óp wilde en eens op een dag zei Cros, terwijl hij een pas afgemaakt du«k van mij bekeek: Je zult wel niet altijd een van de onzon blüven." In hut neo-iniprcssionistische schilderij wordt het hoofdmotief altijd gesteund door een con trast, dat er aan ondergeschikt is. Voor mijn gevoel hebben het hoofdmotief en zijn contrast dezelfde waarde, of .liever gezegd, er is geen hoofdmottuf: het schilderij moet een geheel zUn van onderling gelijke waarden. Het schilderij is samengesteld uit vlakken, die verschillend .ge kleurd zijn en gezamenlijk een ,.indruk"'geven. Zooals in een accpord van -klanken elke noot een onmisbaar deel van het geheel uitmaakt,' zoo wilde ik.ook, dat elke kleur zijn waarde be hield. Een schilderij is levens een geheel van georganiseerde krachten en daarom kan men van oen voorstelling in rood-groen-blauw-zwart overgaan naar een-andere voorstelling in witblauw-rood-groen: het is hetzelfde schilderij, hetzelfde kleursentiment op andere wijze Boeken Het smalle pad der deugdzaamheid ED. COENRAADS samengesteld, doch de krachten zUn nu veranderd. Tusschen de verschil lende doeken be slaat het zelfde vet schil als tusöcheu de verschillende aspec ten van een schaak spel in den loop van een partij. Het schaakbord wisselt steeds van uiter lijk, maar de geest van de spelers blijft dezelfde. Ik brak dus voor goed met den u i terlijken schijn. Ik heb er geen zin in een bepaald voorwerp te copieeren. Waarom zou ik appels schil deren zooals zij er uitzien? Wat voor belang kan er ge legen zijn in de copie van een voor werp, dat in onbe perkte hoeveelhe den in de natuur aanwezig is en dat men zich altijd mooier kan den ken? In dit geval geldt alleen het ver band van het voor werp mot den schil der, met zijn per soonlijkheid en het vermogen van den kunstenaar om zijn gevoelens te organiseeren. te richten. ?. ' ? * "C . Ik houd van de heldere, on vermengde" kleur en het heeft mij steeds pijnlijk getroffen, wan neer ik zie, hoe zonder noodzaak frissche tinten vertroebeld worden. De aanwinst der moderne scholen is het vermogen om weer uitdrukking te geven door middel van de kleur, waaraan zich hetgeen men ,,fauvisme" noemde puurde: do uitdrukking door middel van de teckcning: de arabeske. de lijnvoering in oen zekere richting. Ten slotte heeft men do truditioneole opvatting aangevuld met nieuwe uitdrukkingsmiddelen en uien heeft haar in het kader van haar moge lijkheden de grootste uitbreiding gegeven. Het zou onjuist zijn te gelooven, dat er een geleidelijke overgang bestaat tusschen de traditie en de modernen. Zou men in dit geloof de traditie verlaten, dan zou men slechts een tijdelijke kracht overhouden, zonder basis, die slechts van kortstondigen aard zou /ijn, daar zij niet gevoed word. ??'?.- 's' Het schijnt, dat wij ons op het oogenblik in een periode Van veelbelovende gisting bevinden. waaruit belangrijke werken, die van blijvende ? waarde zullen zijn, kunnen ontstaan. Maar mou gelieve dun wel te bedenken, dat alleen de plas tische waarde meetelt en het is mijn vaste over tuiging, dat een deel' van de schoonheid van eenig werk steeds bestaat uit de uitdrukking van den strijd, dien do kunstenaar gevoerd heeft tegen een beperkt en star uitdrukkings middel. Een woord nog over den doopnaam van de school, die men het fauvisme" heeft genoemd. Deze benaming heeft allerwegen belangstelling gewekt en is het voorwerp geweest van tallooze min of. meer geslaagde grappen. Zg is echter niets anders dan het gevolg van een uitlating van dun kunstcriticus. Louis Vauxcejlesj die eens. n expositiezaal van den Salon d'Automne be zocht en daar te midden van een aantal doeken van hëdendaagscbe schilders een plastiek, van den beeldhouwer Marque ontdekte, uitgevoerd in den stijl van de Italiaanscho Renaissance. Vauxcqlles riop by" die gelegenheid uit: Kijk daar eens: Donatello te midden van de wilden l" Waarmee ik maar wilde bewijzen, dat men slechts een relatieve waarde mag toekennen aan benamingen, diéeen of andere school aanduiden, daar zij niettegenstaande het gemak dat men er van heeft den duur van een bepaalde bewe ging en den omvang ervan beperken. PAG. 10 DE GROENE No. 3018 Henrf' Matiste: Vrouwenport VERZOEK AAN DE minst gewone verzoeken /.ij n niet «Ui! i de oniioodigstc. liet verzoek. dat ik r ; gu doen. behoort tot d" ong«-w«>iio en (??' de toch noodzakelijke, liet- is het volgende. 'loiteieen Weet dut el' twee tjoort ..«Icsklllidigon" j u «j. schilderkunst z'ijn: Dat zijn Ie: de falsificatou < en ten ' tweede zij. die de expertises uil dooie». klakkeloos, durf ik wel zeggen, uitdeelen. l- 1*' misschien, ik weet go zijt allen argeloos on v ? nejgd het goede te beminnen, acht ge do falsi'' ca tours de trugischcn ou do deskundigen do het rschers. Maar ook dut is waar, aomrnigo verondi tstellingen zijn niet juist «-n do comici wat ?!? valsche schilderijen aangaat, zijn do vervalsch. i> (soms uitmuntende kenners) en de labbekakselh'ii (vonia sit v<-rbo) zijn de al of niet beroemde kuiHhistorici, wier naam in «Ie wetenschap oven gr» >i is, als groot is hot getal «lor vorkoor«|«>. dor onjn^i' toeschrijvingen. Dat alles was mij sinds I.-IMduidelijk, maar het wordt nu <<n dan ovordtiiiM^k. Wanneer we dan weten, hoe talrijk de fnïsil! ??;«??? tours zijn, «Ie «Iegelijk»- vervalsohoi-s, dan moot vin tijd tot tijd. ais de hoeren 'H avonds bij elkai«!-'i zijn onder eon goed gl«s wijn. vele kamers Vul ''f" van oen stillo pret. Schilderijen «looi- huu k||:* ?? ? handen vervaardigd, hangen toch in .vele m.i>«%i; menige verzameling gaat prat op seliildorijci welks duok of hout nimmer do gewaande der eenigo verf bracht . Dit is oon feit. daaruit, uit zulk weten, kornt mijn vorzot-K Ik zal «Ion kunsthistorici on y.elfs «Ion geschoolde) «ir-" miei nooit vragen een dagboek bij to h«"i-ltn van hun ontdekkingen. on onderzoekingen, ver ondersteld, dut zij die doen, want zelfs dan i- 'l'1' getal zoo gering, dat onze kennis daarbij si< ?*<litfl. een geringe baat vindt. Maar den amletvn. «l'!» wetcrs, den vervalschers, doe. ik een .-verzoek. H'1' is niet dat zU dadelijk, zondaars zonder '..berouwmet portefeuilles steeds dik van expertises. !:«-m|V opgeven, wat zy zelf maakten en wat onder, /.elf* beroemden naam, zich in een museum bevinu' <'' wat in een. privé- verzameling het geluk ttitninukt v»n staatalui en dergelijke potentaten -r- dat toet» *«'" weer zijn hun een deugd toe te keu hen, wa.-n v-"1 zij te hunnen voordeole steeds verre bleven. .!"» doe geen beroep op hun deugd ik. doe een boiwp op hun ziu voor vroolijkheid, voor spot en op .u"11 «»!' ??' Thornton Wilder: Heaven 's my destination (Longmans Green & Co., London) GKOlüJK HKI'SII. humh-lsroizigor in schoolboeken, hoofd persoon van dozen in «Ie Ver* oonigilo Staten .spelondon roman, is iemand dioden laatst on regel van liet rijmpje.dal zijn kinder lijke Mchoolcahiois plueht Ie sieren, wat l te intonsief ter harte genomen heeft in zijn hoolo verdere loopbaan: (Seorgc Hrush is my name. America 's my nution, Ludington 's my «(welling place And II ou ven 's my destination. |)o historie van zijn mcdctloogen Jiiel monsch «?n kind en «lier. van zijn naïeve eerlijkheid. zijn «hveeperij mot «Ie <r/«t//f*ff-goduchto ((iundhi). voert lot «?onnictcn tussehi-n don handelsreiziger on «Ir krakende nuchterheid zijner Ainerikaanseho omgeving, liet zijn godsdienstige on w««rvl«lscho wrijvingen. «Me mot veel compositorische finesse. humor on li«-hte tragiek door Thornton \ViMeizij n uitgewerkt. l!oorg«> lirusii is my mime.... on hij vertelt dit aan ieder die hij ontmoet in trein. hooi. zomer kamp of hotel, aan do talloozen wien hij zijn levensUic'orieën uiteenzet. Xijn lovensloor (on praktijk) dor woerluorihoid en univorsoolo broederliefde uordl <lo«ir hot Aiiioriknansclio manvolk fijn . on vooral «u»k gitif gehoond. Ken hunner z«-gl: als je me nog langer ethisch dt»orzuagt, gooi ik die actentasch niet boeken «Ie Pullman uit. Mn hij doet hot ook: U rush mug later 01*11 taxi huren om zijn werkmateriaal w«-er op t«* visschun. Andoi'en. ?/.«Hmlsdot\v«M'stud«'nt«'n in Urush's boariling-house. nomen hun vriend er «»p gecompliceerder wijz«liissclion: Brush is natuurlijk ook gehoolonthouder. en do inod. stud. praat hem doodziek, om hom «?on goetlo «losis alcohol to kunnen voeren, l'en volgellilell Xomlilg sleopiMl /o den ptirilohl mee VERVALSCHERS mogelijke zelfvoldaanheid-. Duur doe ik o«>n beroep ? ip, liet i's toch to aartlig om hot to laten v«'i-g«>toii: schilderijen Ie maken en over malkaar, in verschillende laag «lus. gunsoh verschillende signatuur te /.etlen. Hel is een sardonisch genoegen, dat zij niot voor zich zolf mogen houden, tori minste niet Altijd mogen houden. Zij tiuieton mij «lat genoegen doen: zij moeten na vele vorvalschingon ook eens tan de waarheid wat «toon. tol hun neus er van krult. Zij kunnen oi-n laoh verwekken. di.o on* .?iHen dienstig is: zy kunnen do gevois van «!?? ?xpertises «Ion koddigsh'ii (lans «loon dansen.?een ? ?nsterfelükendajis der onwotoudheid on «Ier vervraundheid. Zij moeten dal «loon. lief hoeft niel 'Je geschieden tijiions hun leven, /.ij mogen wat :ij weten on begingen, i'onfijton. Xij moeten liet /,o|fs sparen, want tüdons hun lovon zoudon zij «»r' ?dierlei moeiten door kunnen hebben. Maar zij tiioeton. voor latere leering, oen dagboek houden: ? ??n wetenschappelijk dagboek. Xij moelcndaari'i hun nieuwe ..oude" of nieuwe ..nieuwe" schil?icrijen katalogiseeii-n. Xi.j moeten zo nauwkeurig '??n naam geven: hél onderwerp uitvoerig In??elirijvi'ii. een pholo aan «l»1'.eon'o zijde van hot ' -ifigboek. als hegoleiding er bij pin k ken t do malen ?.iu\\krnrig noleeren, hot sourt linnen IHHMUOII. <iat zij gebruikten: do verven. «Ho z«* gebruikten: ii naam opgeven, dien */ij het toedachten of waav<-ii«|or later zij hot zagen vei-schijnen: do linnd(???'?koning, zoo ««r wi is photographeojvn: z'ijii'or \ ??rschillendo. «lic«Ho «lan phot ograplu'etrn: zij moel"ii opschrijven aan ? wien' zij hot work verkocht on: '»»k niet \vi-get ou als zij het soins «ingosigiioer«r \-rkochti-n. Xij moeten /.«urn boek onder zich li-«uden tijdens him leven; bij hun doo«| hot ver-. in;iken «tin hot l'ivulenkabinol te Amsterdam, al "l niet mot hel beding, dat hot na oen h«-pnalden 'i.id pas. gepubliceerd mag wordon. al of niet «tnder i'»m naam.... " Wanneer zij zi»o iets «loon. maken zij zieh zoi«r v. rdionstolijk. Xe zijn nuttig; zo houden don zin >'???* liet komische li-vondig (dut kun niot h'doroon J) '*?? («loon menige t«ie.sehrijying to niot: ze wordon «iiissehien zelfs openbaar onstJ-rfolijk: zo yor-. 'li'-nen den «hink «lor Xauwkourigon: zo genieten ????n eei- voor Imn soms onbetwisthaure kennis on I*I.A*«»ifirAKHT. naar een bovriomlo nièix- nohlo met «-on serie ccrvcame doehtoi-s. die /ich na een uitvoerig diner nii't vri««n«l«'lijko convoi-salio als minder eer/aam ?on «ehtonswaurdig ontpoppen: zoowol do nohclc nioedor «Is de doohtors. Al de/.e on vele dergelijke lourlieries «ie Scapin zijn eigenlijk alleen maar aartlig. wanneer men -/e'bij Wilder loost on als Ie/er/elf iets korter dan Hrnsh dupe blijft van het geval. -?on dit pl«'it voor hot boek on hot sehrijvorstali'iit «lat eraan werd besteed. Dat «>p liet seliooiie geslacht do (ooim-loozc si room van Hrnsh's prodicatUtt weer oonigszins anders werkt dun op het voormelde manvolk. kan men zonder meer aannemen. Toch laat niet iedere vrouw en ieder meisje zich door zijn ith'nnmt hcduvlmcii. Alleraardigst is h ij voorbeeld «Ie i-olverdeeling hij het eindelijk terugvinden van 11 ober! a. hel meisje mot wie hij /.ich getrouwd waant. Xeor zwaar hoeft Hrnsh die verplichting opgenomen, maar Koherta huldigt gansch andere opvattingen on meent dal .die céne naohl van lihortinago. jaren geleden, hem noch haar tol hel l n-stijgen van de stadhuis! rappen hoeft Ie. nopen. Xij schat (Jeorgo Hrnsh op een goe«l dool van zijn juiste waarclo: zij «oht hem oen moraliseoreiiden. doodgncion kletsmajoor. en hel meiske \* nauwe lijks |o| hel gelukkige huwelijk (c bewegen. Toch: «Ie -bruidskrans wordt gevlocliten. Hrnsh is natimrlijk 'n allorvoorhi>(>l«ligsl huisvader IHJ wien oen vrouw hel mi! .\liihe imd Nol nitli.nidl. l-'«-ii kind siert hun existentie. n\ xeill ook de/e dochter op wal ongcltrnikelijke wijze hun heider leven Mimen: Vooral «lo/.e episode on het olivorwaollle einde meer s|o| dan ontkiioopin'g maken ..lleaveit 's my ileslinntion" lot oen der ond«'rhouden«ls|e on meest intrigeerende brokken amnsenients* loelnur. die mij in «Ie lailste jjireu onder d«- oogen kwamen. . .Mol do reehls/aalscèiic! Déman die hel klaar speelt op een dag drie velschillende Verdenkingen op /ich Ie laden. en wiens welhespraaklheid «fsluil op de gcroiilinoerdl^id van den rechter, die al /on veel praatjes heel'l inoot«>ii ««nhooron welke /ijn middagslaap vi'ï-sl»!!'»'!!. krijgt Ion slot i o toch hel vrijsprekende vonnis dat hom toekomt, omdat.... die rechter oven benauwd is voor /ijn vrouw als «Ie doorsneevortlnchten voor den rechter. Kn .Institia wordt, gemoedelijk: . . , .liidge Carhury put hi> hand on Hrush'- >h..nldi*r and stoppeil him Hrnsh slood slill and'looked al the groiind. The .lililge «.poke wit h somo el'fort: .AVell boy... .. l'm an old fooi yon know.. ..in the routine.... in the routine.... 10» slow. g« slow. sec whnl l mean? l don't like t<> think ol' you geit ing into any umieeessary iroiihli-.. ., The huinun race is pret tv stupid:. .. doesn't do any irood to insult t hem. (.io gradnal. see what l moanl-" :..\o." suiil Hrnsh. looking np i|iiickly. pn//.|ed. <teen, misdadiger is <ir»i-ge Hrnsh: 'wel onvorhel.'rlijk. T\v«*e namen van .\*>derlandsche auteiirs mnar dan ook alloen die twee schoten mij een enkele maal Ie hintten hij «Ie lectuur van ..lloaven's my dcslhuition". Me heden Veel gepre/.err Kisschot (Lijmen. Tsjipi is m loop-nloos-gcesiiuer. meer ontgoocheld. Henriet t e van Kijk /on het levenslot van (icorgf Hrnsli in lyirlosker toon en in meer onlie/onneii kohier opdissehen. .l »«? slot-r vaii Wildi-r is lioniinnelijk. getomper«ler. gelennier. w;it tam soms. .\Je| «lal al verrassend dat de man van The bridge of San l.nis Hev dit /onitige en Innige avontuur de wereld heen intrc/ondcii. In Aniorika is hol op hel oogenblik liel meest gole'/.on hoek. ? ? In kort bestek Dr Herman Wolf: Nietzsche als religieuse persoonlijkheid (Sijthoff, Lelden) MlSHCillKX «leed «Ie titel inoer verwachten» <l:m ? 'het boek gaf, maar wij konden oen ckcre teleur stelling »iet ontgaan tijdens liet lezen' dcaor vcrznin'e. li.ng'essays, genoemd naar oen. dat 40 bl/.. van de ruim joo beslaat. Het is duidelijk dat Dr. Wolf veel heeft gele/en en het is ook duidelijk dat hij dit wil doen blijken, doch het is niet duidelijk dat Xietzsche een .verdediging. van zijn rcli^icnzu persoonlijkheid noodig hoeft op die plaatsen, -u-aar.dit gebeurt. Toch heeft het hoek zijn verdiensten. Kr wordt /oovcel in verteld over andere, waarbij veel hclangrijkc^hotikcii. dat liet voor velen 'n tip kan gijn, die eens te-lezen. INA BOUDIER-BAKKER zestig jaar /AM MJVMK/t-HAKKKK. die den Itett enn deze muund haurzetttiynli- jaar bereikt, ineen /JO/JHluire nehrijfnler, muur hel in de rraay D f zij hethelften kun. en o/ zij hel zei f n tcnardeert. J n elk yeeal' deed zij nimmer htm r bent um 710/1 M/a/r te worden. in dien zin. dttl zij whreef. lenl zij ieinl dat meti" la* tij eerzieeey helyren men liever niel la*. Xij inderdaad m tui l yedaeht aan deze dinyen eun irereldieijzen aard. noch tuen zij Hrhrijeen, mit-h in hel erreoly run haar t luuiibuun. Xij Hebreet al» zij muetit. naarmate de tinderireriien zieh in haar yeenl i-unrdetlen en hel znn niet moeilijk zijn in haar whrifluren een yradutie. een elima.e Ie einden die leyelljk de nnlieikkeliny harer nerxnnnlijkheitl uin-nbaarl. /fat tcare Ie uen. zei/K in zulk uilyeMftruken eniHrh irerk al* bet hare. IVunl hel ei>ineht whijnl un hel eerde yeziehl de jnrxwtnlijk' held uil Ie whakelen. um enkel de nbjeelieee teereld" in .lenurden te neh'ddt-ren. Muur ielj beyrijjien nn vel dal die nbjeelieee n-ereld". yned bettehfnnrd. de unit/eelieee unzer eiyen indrukken in. zuitdul ank de efiieiiH ten xlnlli- enkel zi''h zeleen yee/l. duur ')»«?/ andere en de anderen het-n. Hel 1'ernehit eehler mei de lyriek, en daaruft knnd hfl Inrh allern aan. in. dut de ei»ieim niel dal zelf. muur hel andere, hel niel-zeli. hel bi-lanyrljknl tn-hl i-n duufitfi al zijn uundu-hl en kunnen eoneenlreert uut te teeten hue dul andere" leeil in hem. Kn dal miemen ieij dan. hel nbjeelieee en duen den epieiin m!nni-hien yeen die nul en zijn hem zelden aanyenaam ? duur zijn leerk eun den iiérmtitnlljken kant Ie naderet-, n'aar hij unn dien itnitermtitnlijken morzel. Kn'zun leitien >elj I nu Ittmdier-Hakker, rnnral tut huur zentiynlfn yi-lnuirteday. niel mef> dabieune b-' lunyMlelliny in huur -fierMintnlljke unlir-ikkeliny lattl''i eullen.^ dui'h lirrer ueer huur werk -spreken.-, hu-oimiulnehuiiiiij- en menm-heneerbeeldiny. \'an huur eerxlelinytm-erk Machten lul l>e Klop'op do Deur. /'?'/ muyltttfule . hnek harer luienjaren, llyl duur een yunmhr rrrku yem-hriften. ttlltbekend en " meerendeel yelli'fd. d ir de mai'ht harer fanlanie en dr nlerke ? behui-ile lul^iitinn eau huur kunnlenaartiaanl in breid brengen. Hnkele dezer Inteken Z'jn zelf* klanniek yen-orden in dr uundtii-hlm liefde eun meerdere ,yenrrullen, en men heeft Het Ueloolïle l .«rul. l>e Straat. Van den Overkant, muur Imei-nul Armoede. Dit i* »w/«r« 'lijd eun eele junyeren ten beel/e het ('redi> yeicccttl. de melailehulixi'h*xri'ii(inehr kijk «»/> hel leren, hel f'in'dr ttirrle-yrrnel. dul leyen hel einde der enriye een n'. Ir midden eun erel Mloff'elijkt' leelrnarl. di duudelijkr yemlei<leryir eun stuteele leren* ander tenin?den. hraeht.iJm ,:iilk nu buik tt kunnen m-hi-ijem. uittel men ;n Hjkitjt -eitelen nirl i!jn Hjdyenfiolrn muur lutfi ndien de kun#lenuui- zijn. dir hen. nl* 'l teare. zielizcleen in n n x/» »«?</«/ durl zim. %tm heet! l nu Itondirr >iiduun. l/il yihrrlc llollundfrh bnryi flijkr ?faénilieleei-n'uet'i- t.rn i>i'fi»di run derliy. ceerliy juut . kun men jn hau>- <n>ui-n uannehonn'en. maar met het beyrin. dr uundin-ld. df liefde, dit dr kuntttfntwr ran zelf uiittbrenyl al* hc<i> dul uunfih'tiurtlr Ie ren. 'rn sl-tlle hot leren. Irr hurle ?/«»"/, f k denk. dut d il ei n ynMff lui in., dr nfnftiel Ir zijn n'uarin dt\ tijdyfmuiten ziehzrli herkennen. 'I#..'men , zei/ ZIM niet een'kurf beyrlfi ? zij 'l inaur ran ff n kleinen hntk run turn lijd't d In hef eigenlijk rn!;i niriiHi-li yeyeren meer Ie zijn ui Ie duen ? Deze Ifulhtndnehe rimiuneii re zal onder di In'xti >i yenuemd «?«»/?«/»?»». T:niilunft miy l/o(land#eh lettt r'lei-rn brnluul. ' FR-JXS C<?£.VZ:.V tri! : j ia 23i WMï. den iel.»»d* u e.! Ci '1 ?u. i k/, « ot-.« fd. ?t' eo de. di no. pn DCl liji lier irt-r «u fii' 2n en »n ar n r. ?e' 4 (na Boud/er?Bakker PAG. GROENE No.3018