l 'S*. i ; DE HOGE VELUWE Mr. H. P. Marchant IHIIinillllllllllMIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIinillMHMHIIIIIIIUIIIIMIIIinilMHMIHIJI | DE GROENE publiceert het eerste f artikel van oud-minister Marchant na | zijn de missie ZIJ die op schandaal belust zijn en evenals de hondjes overal snuffelen naar prik kelende geuren, ruiken met de speurneus de Hoge Veluwe af. Men weet, dat men mij daar vindt, en dan is er wellicht gelegenheid om even het pootje te lichten. Het speuren is mij welkom. Daardoor kan alleen de aandacht worden gevestigd op het feit, dat een van mijn laatste regeringshandelingen is geweest, de Hoge Veluwe en de schilderijenverzameling voor ons volk te redden. Uit de zaak is met geen mogelijkheid schandaal te kloppen; voor den politieken detective is hier niets te verdienen. Toen het kabinet-Coiyn was opgetreden, was er een ontwerp van wet aanhangig tot het aanvragen van een crediet van ik meen een millioen, teneinde het landgoed De Hoge Veluwe aan te kopen. Het plan was verbonden met steun aan sierteelt, plannen voor werkverschaffing en met de bouw van een museum. Het kabinet was van oordeel, dat van de uitgave van een millioen voor dit doel toen geen sprake kon zijn, en het wetsontwerp raakte van de baan. Enige tijd nadat dit was voorgevallen, ontving ik in audiëntie mevrouw Kröller-Müller. Den heer Eröller had ik vroeger gekend, doch in jaren niet ontmoet. Mevrouw Kröller kende ik in het geheel niet. Xy deelde mij mede, dat zij diep betreurde, dat de plannen van de baan waren. Geheel haar leven had z\j gewerkt aan het verzamelen van haar schilderijen, en om van de Hoge Veluwe met het prachtige landhuis van Berlage te maken wat het is geworden. Zij had zich altijd voorgesteld, dat alles in zijn geheel en in goede toestand zou blijven, dat- het museum zou worden gebouwd naar de plannen van prof. van der Velde de steenblokken liggen grotendeels ter plaatse gereed en dat na de dood van het echtpaar Kröller een en ander zou worden gelegateerd aan den Staat. Het landgoed was eigendom van de N.V. Wilhelm Muller en Co., die alle eigendommen van de commanditaire vennootschap Wilhelm Muller en ('o. en het gehele vermogen van de hoofdelijk aansprakelijke beherende vennoten, den heer en mevrouw Kröller, ten behoeve van de crediteuren had overgenomen; de schilderijen waren eigendom van de Kröller-Müller-stichting. Als de Staat de Hoge Veluwo kocht, zich verbond om binnen zekere termijn het museum te bouwen, om daarin de schilderijen van de Kröller-Müller-stichting over te brengen, dan zou deze na het voldoen aan de voorwaarden de verzameling aan den Staat schenken. : Mevrouw Kröller maakte in het langdurig onderhoud op mij een sterke indruk. Ik had er een diepe eerbied voor, dat deze vrouw, onder alle tegenspoed die zij heeft moeten doorleven, altijd even vurig en onversaagd alleen was blijven leven voor haar ideaal: deze beide objecten voor verkaveling en verkoop te behoeden en ze in hun geheel aan het gemenebest ten goede te doen komen. Ik heb toen alle bescheiden, de zaak betreffende, bestudeerd. Alles wat mevrouw Kröller mij had verteld werd bevestigd. Ik ben met mijn Directeur-Oeneraal de Hoge Veluwe gaan bezoeken. Anderhalve dag hebben wij er rondgereden en gewandeld. Wij waren beiden verrukt, zodat onze conclusie was: dat moeten wij hebben. Maar zou er iets van komen, dan moesten de aanhangsels van het vroegere plan er af, en de Staat zou zich niet moeten buiden aan de voorwaarde van hét bouwen van het museum. De beide objecten waren alleen door het museum aan elkander verbonden. De onderhandelingen met de N.V. Wilhelm Muller en Co. leidden tot het resultaat, dat zij het landgoed met landhuis, boerderijen en alles wat er verder op was voor / 800.000 wilde ver kopen. Het is 0500 Hectare. Hiervan kan, als voor natuurreservaat niet bestemd, een, stuk worden verkocht, waarvan de verkoopprijs is te schatten op l Va & 2 ton, zodat er ten slotte niet meer dan ruim zes ton mee zou zijn gemoeid. Aangezien er geen uitzicht was, dat van parti culieren een belangrijk bedrag zou zijn bijeen te krijgen, werd 'met grote vreugde het denkbeeld ? aanvaard om uit de fondsen van de NUM het bedrag van de koopprijs onder hypothecair ver band te lenen. De ministerraad hechtte daaraan zijn goedkeuring. . Vervolgens is, gelijk in het communiquévan de regeringspersdienst is vermeld, de stichting Het Nationaal Park de Hoge Veluwe ingesteld. Deze heeft dé6SOO Hectare met opstallen gekocht van Liberalen en Vrijzinnig-Democraten Naar een vrljxlnntge concentratie? E ENIGE weken geleden heeft op deze plaats een van mijn mederedacteuren een pleidooi geleverd voor een vrijzinnige concentratie, die zou ontstaan door de nauwe samenwerking tusschen Liberalen en Vrijzinnig-Democraten. Dat is een denkbeeld, dat men meer in Liberalen, dan in Vrijzinnig-Democraten kring hoort verdedigen. Erkend móet worden, dat bij de groote nieuwe tegenstellingen, die in de laatste jaren in de politiek zijn opgekomen, de verschillen tusschen beide ge noemde partijen op den achtergrond zijn gedron gen, indien men althans het naar het mij voorkomt, zeer weinig actueele vraagstuk der nationale ont wapening ter zijde laat. Maar tegelijkertijd heeft de tegenstelling tusschen, wat men vroeger de linkerzijde en de rechterzijde noemde, eveneens grootendeels haar beteekenis verloren. Tégen wie zou die nieuwe combinatie der vrij zinnigen front moeten maken? Zoowel tegen de socialisten, als tegen de partyen der voormaligen rechterzijde, als tegen het fascisme. Maar een actie tegen het fascisme heeft slechts kans op slagen, wanneer men de medewerking krijgt van de rech terzijde en de socialisten. Op sociaal en economisch gebied dus juist op het terrein van de brandende vragen van den dag.-?bestaat er in velerlei opzicht groote overeen» do N.V. Wilhelm Muller en Co. on betaald met het geld, dat de N.V. NUM in liquidatie haar heeft geleend. De NUM heeft als hypothecair crediteur toezicht op beheer en financiering. Er is een Algemeen Bestuur en een Dagelijks Bestuur. Ik ben, in de vergadering van l Mei, tot voorzitter benoemd van beide besturen. In het dagelijks bestuur zitten verder mevrouw Kröller, de heer van Poelje, de heer de Beaufort en de heer Talsma, burgemeester van Renkum. De heer van Deventer heeft zich voorlopig met de waarneming van het secretariaat belast. Aldus is dit enige natuurreservaat voor ondergang bewaard. Aldus is de Staat door schenking eigenaar geworden van een collectie schilderijen en kunstvoorwerpen, enig in haar soort. Met ik meen 150 van Gogh's, waarvan de echtheid zeer zeker niet valt te betwisten; een collectie,.die voor vijf millioen is verzekerd. Ala deze transacties niet waren tot stand ge komen, zou Ik mij diep hebben geschaamd.» Wanneer er een koop wordt gesloten, zijn er altijd lieden, die beweren, dat zij-voor minder geld zouden zijn geslaagd. deze transacties hadden noch de heer Kröller, DE GROENE een plastik van Hildo Krop is te zien en bij een abonnement pp DE GROENE AMSTERDAMMER gratis te verkrijgen in DE KIKKER van Hotel-CaféCENTRAL", Lange Poten, Den Haag stemming tusschen de Vrijzinnig-Democraten en vele groepen der rechterzijde en sommige socialis ten, dan wel de liberalen. Wie den indruk zou trachten te wekken, dat de handhaving der democratie en der vrijheid gewaar borgd zou kunnen worden door de nieuwe concen tratie der vrijzinnigen, kan van te voren nareke nen, dat hij een hopeloozen strijd onderneemt, omdat hij altijd in de minderheid zal blijven. Ge lukkig is die onderstelling ook geheel onjuist. De nieuwe concentratie der vrijzinnigen zou dus een ten aanzien van zeer belangrijke beginse len verdeelde party, moeten opwekken tot een stryd voor een ideaal, dat zy zeker weet, niet te kunnen verwezenlijken. Wat zijn de verwachtin gen, die zy van zulk een onderneming zou mogen koesteren? . ' ' Gelooft men inderdaad, dat er heel wat kiezers zyn, die thans niet meer hun stem uitbrengen op n der vrijzinnige partijen en die aan de nieuwe combinatie, wanneer zij eenmaal tot stand zou zyn gekomen, plotseling hun vertrouwen zouden schenken? ? ? Ik vrees, dat de nieuwe Vryzinnige" en Demo cratische" Partij, wanneer zy ooit tot stand mocht ' komeri;?men zal de naam nog een beetje moeten wijzigen, want deze benaming zou een verkeerden indruk wekken heel wat kiezers van den linker vleugel zou verliezen aan de socialisten en heel wat kiezers van den rechtervleugel aan andere; niet nader te noemen partyen. Zoodat het resultaat zou zyn, dat het aantal vrijzinnige leden in de ver tegenwoordigende colleges opnieuw zou vermin deren. ?Een zonderling resultaat van een vrijzinnige concentratie. ? . ? A. O. JOSBPBUS JlTTA, PAG. 2 01 GROENE Ne. 302S Weektrompet van den Wijzen Olifant HET accent' van de week v.'el op de rede van Hitlef. Ik laat daarover het woord aan onzen buitenlandschon medewerker, wiens beschouwingen de lezer hiernaast aantreft. Hoe men over die rede denkt, de positieve vredesgezindheid, welke die rede kenmerkt, geeft toch wel optimistische gedachten. De Europeesche toestand is er niet door verscherpt. Laval en Goering hebben ir.tusschen wanhopige pogingen in het werk gesteld om elkander te verstaan, en om zich met elkander te verstaan, en een bezoek van Laval aan Beriyn rijst als een hoopgevend beeld aan den horizont, maar er moet nog veel aan worden getimmerd. Zal eindelijk het bewustzijn eener Europeesche gemeenschap dagen? Zullen wij eindelijk naderen tot de oeconomische verstand houding, waarvan Hitler in zyn rede gewaagde, en waarnaar de droeve klacht verwees van den rapporteur bij den Volkenbond over de clearingovereenkomsten, die terecht de heerschende ellende verklaarde uit de belemmeringen in het behoorlijk functionneeren van het handelsmechanisme? **?? "'?..? v Nederland en Belgiëschijnen te dien opzichte van goede voornemens vervuld. Men beseft dtnoodzakelijkheid eener oeconomische toenadering en het regent* zelfs festijnen om die toenadering te besproeien, ter gelegenheid van het vertoef eener vredelievende duikboot in de Brusselsche .wateren Waar hield ons land zich mébezig in de afge lóopen week? Ik zou by na .zeggen met déHolland Engeland-wedstrijd, die op een aller-eervolste wyz« door onze dappere voetballers, die zich over off icieele belangstelling geenszins hebben te beklagen. verloren werd. Het contact met Engeland beperkt* zich echter niet tot den bal. De Minister van Oeco nomische Zaken verleende zyn medewerking tot het stichten van een bureau voor oeconomisch' en cultureele betrekkingen tusschen Nederlan» en Nederlandsch-Indiëmet Groot-Brittannië. Ver heugend symptoom van anti-autarchische gezind heid» maar niemand begrijpt, waarom de Commfc «ie van Toezicht op dat bureau alleen uit Engel schen moet bestaan. Intusschén is dit alles alleen maar ornament on» .- het centrale punt der belangstelling, het' bezuuv gingsontwerp, 'Op het oogenblik van het tor pers gaan dezer Olifantiade staat Minister Oud in DOK Haag over dat bezulnigingsontwerp te sprekerHet schynt noodig, want het is hevig onder vuur. Nog is de oppositie tegen de opheffing der Warer. wet niet koud, of de Vereeniging voor Volkscredicl wezen en Woekerbestrijding slaakt haar protesten. de gepensionneerden grommen, de rechterlijk' i macht is boos. En zoo zullen aUe posten wel worde» aangevochten, eer het ontwerp goed en wel in do algemeene-beraadslaging is.' De quaestie-Marchant. waarvan men de na-deining' in de afgelóopen week nog kon bespeuren, en die opnieuw actueel word' door 's heeren Marchant's brochure, hangt er ook al mee samen, omdat de heer Marchant scherp in het licht stelt, dat zijn bezorgdheid over het lot van dat ontwerp hem mede genoopt heeft tot zyn . door velen veroordeeld zwygen. Op een andere plaats in dit blad wordt deze zaak beschouwd. Een tweede zaak;, die vele hoofden bezig hield, is het allerwonderiykste geval Gutzelt. Het heeft noch mevrouw Kröller, een cent profijt. Bet bedrag van de koopprijs was voor hen zonder enig belang. Zy hadden in het bepalen evenmin enige zeggenschap. Hoe vreemd dit hun, die het monopolie van de gemeenschapszin voor zich plegen te vindiceren, ook moge schijnen, zij dienden uitsluitend het algemeen belang. Dat eert dit echtpaar en daarvoor verdienen zy de dank van het volk. Hoe ver sommigen in onbeschaamde insinuaties on onderstellingen durven gaan, blijkt uit de ge luchte verdenking, dat ik hieruit langs enigerlei weg financieel voordeel zou trekken. Aangezien de stichting Nationaal Park De Hoge Veluwe geen Staatsinstelling is, geniet geen van de be stuurders presentiegeld. Wel is in uitzicht, dat er bijdragen van particulieren zullen vloeien. Ik heb mU voor het voorzitterschap beschikbaar gesteld, omdat het geheel in sterke mate mijn belang stelling heeft. Het verheugt mij bijzonder, dat ik, nu ik als minister ben afgetreden, langs deze weg ' nog iets voor de kunst en het bewaren van natuurschoon zal mogen doen. Het is de zorg voor deze gewichtige belangen geweest, die mij als minister een vreugde heeft verschaft, waarin nu eens geen bitterheid was gemengd. Wellicht zijn er, die mij ook dit niet hebben gegund. Prof. Hügo de Vries ' r veel van of Nederland hier op zeer onbehoorlijke ? ijze voor den gek wordt gehouden. En ons natiotaal prestige eischt, dat men klaarheid verkrijgt uitrent den man, die naar Nederland uitwijkt, uit s«'edi»rland wordt ontvoerd en als Inj na een pleuh? ige onderhandeling tusschen de regeeringen terug :»ag.... tóch niet terug mag. Mag. Het woord wil" wil my niet uit den slurft Duister blijft de ??mei boven Zuid-Limburg. De Mijnwei-kersondeu blijven zich verzetten tegen de bcvoegd' -id van den Rcgeeringscommissaris in het Alge mene My'nwerkersfonds. Men deinst echter op ?? t oogenblik nog terug voor een acuut conflict, '?> zoekt zyn laatste heil nog eenmaal in onder't'iiidelingen. Het wetsontwerp ter yerleening van "?ntelooze voorschotten by de scheepvaart tracht * ndeiyk steun, te geven aan onze jammerlijk * -rschrompelende handelsiharine, maar herinnert 1 is aan den nood. Men doet wel alles om zich t spn dien nood te weer.te stellen, de vorming v u een comitévan overleg tusschen zes landtlike en middenstanders organisaties geeft et-u v rheugend bewys Van samenwerking. '?elukkig zijn er- meer verheugende gebeui-te??«??Hm, die ons een opkikkering goven na dVkaters-., »li ons ook in de afgelóopen week weer bezochten. ')c K.L.M, trotseerde den drulpenderi regen '?': hield haar vlootechouw en onthulde de Uiverpl 'kette, de gewiekste koopman die Di% Schmidt U'xener is kwam zoowaar uit Amerika terug met H'M nieuwe Rembrandfs voor het Rijksmuseum. ;? en Amsterdam gaat ratten vangenl ? :»e doodenlyèt van de week getuigt van menig ?'i'stig verlies. In deze kolom prijkt de beeltenis van <h>i, grooten Nederlandschen geleerde Hugo do ^"' ".s. En aan de grage schaar zijner lezers ontviel ''?? bekende auteur van detectiveverhalen, Ivans. '?m nieuwe gebeurtenissen op nationaal en '?» ??mationaal terrein is de dampkring zwanger. H'>-'c spoedig do werkelijke Lente haar intocht » op den thermometer en in de gezindheid nog steeds verwarde wereld. DES FÜHRERS LAPPENDEKEN Rijksdagrede, bedoeld als gerust stelling, geeft weinig houvast * Mr. M. KANN Het .ïoninkiyk Hemielijn dat den constitutioneelen Vorst omhult op het oogenblik dat hy treedt voor de afgevaardigden des Volks om plechtighjk tv verzekeren dat hij volgens daartoe ge stelde regelen en tradities uitvoering zal geven aan den geconatitueerden wil van de gemeenschap is een zinnebeeld van de boven opeenvolgende party-inzichten verheven en daarom zoo stabiele opperste zorg voor land en volk, een symbool der smettelooze integriteit zoowel van persoonlijke omgeving als van beleden idealen. Zoo is de lappendeken, waarmee de Ftthrer zich kleedde toen hy zyn langverbeide regeerings' verklaring Aflegde in de tijdelijk tot Rijksdag ingerichte Opera het zinnebeeld van de wisselende invloeden, de onberekenbare ingevingen en de tegenstrijdige inzichten, die het misleide en toch zoo capabele en in duizend opzichten zoo ver dienstelijke Duitsche volk verder voeren langs den wand van een- gapenden afgrond Zelden was een lappendeken bonter. Men kon aan Hitlcrs rede herkennen van wien du stof afkomstig was van de tallooze verschillende aan elkaar vast geregen stukjes. Het zou verheu gend zyn* wanneer men daarin het naderen mocht y.ien van een parlementair tijdvak waarin uitvoe ring wordt gegeven aan de bedoelingen van een verzameling verantwoordelijke raadgevers, maar ?wie daarin gelooft, vergist zich. Het is de nood. die hier de vader was van zoo tallooze vaak tegen strijdige, maar toch op hetzelfde oogenblik uit gesproken gedachten. Van wat voor stof waren de verschillende lapjes 'r1 Daar was allereerst propaganda voor binnenlaudsche luisteraars. Dat was het lange, zeer lange eerate gedeelte. Hier was Hitler zelf aan het woord. misschien met wal correcties on pot loodst reepen van Goebbels. Ons interesseert dat deel niet. Maar ook Schacht stak zijn hoofd binnen den lappenwinkel. Wij. hier, moeten dan altijd oppas8«.»ii! We kregen zoowaar te hooren. dat de liberale economie, het vrije ruil verkeer, zooveel beter was dan die dolzinnige autarkie. Met de trnditioneel nit ionaal-socialistische principes klopt dat geens zins. Wij weten echter dat het nijpt met de-grond stoffen voorziening, in Duitschland. Het in 't voor uitzicht stellen van een wijziging van inzicht en politiek behoeft niets anders te zyn dan een ma noeuvre om, ter verheerlijking van den vrijen import vun grondstoffen.... de noodige credloten te krijgen ! Hot behoeft niets anders te zgn?is het dat wel, dan verheugt het ons van harte. Maar ónze schuld is het zeker niet, wanneer het gefronste voorhoofd en de brillenglazen van den.heer Schacht ons achterdochtig maken. Meer houvast geeft ons de passage over een heel zwakke mogelijkheid om toch weer met den Vol kenbond samen te werken. Wanneer hierin vol komen oprechtheid, volkomen goede trouw en af itahd van alle chicancercn gelezen moet worden. kan er wel degelijk een fundament voor vruchtbare Hamenwerking gelegd worden. Ook dat kan slechts met oprechte verzaking der principes uit Mvln Kfiini»/. Maar ook in ander opzicht was Hitler hier vol tegenspraak. Op geen enkele wyzó is hiermee immers te rijmen zijn afkeer voor multilaterale verdragen van veiligheid. Wanneer hij hierin het rechtstreeksehe woord prefereert, is hij inconse quent. Nog incónsequenter en verwarder is zyn opvatting over de samenhang tusschen Versailles" n G0nêve". Nadat die dcelen van het yredes-: verdrag, die op don duur als eenzijdig servituut niet op Duitschland kunden blijven drukken, geschrapt zyn, heeft hot geen zin meer zich over dérest op te winden. Vooral wanneer men zich, zooals Hitler, op het standpunt stelt dat het overige paisibel moet worden opgelost. Het verdrag omvat ook goede hoofdstukken en het Volkenbondshand vest is er een doel van niet omgekeerd. Op dit punt schynt de grootste verwarring te heersenen en de heer Neurath schynt dat in het concept niet duidelijk genoeg te hebben kunnen toelichten. Geheel, met do multilaterale internationaal- ' rechtelijke overeenkomsten vervlochten zijn de eenzijdige militaire verplichtingen, die op Duitsch land drukken. In Hitlers uitweidingen over deze PAG. 2 DE GROENE No. 3025 zaken kan men dan ook geen onderscheid maken tusschen de verdragen en de militarittatie. Vandaar weer de bontste tegenstrijdigheid. Het Rijnland zal gedemilitariseerd blijven. Dat houdt het Verdrag van Locarno in. Maar Locarno" bevestigt hiermee (en met de waarborgen der Westgrenzen) juist eei» groot aantal punten uit het vredesverdrag, die Hitler niet heeft kunnen liquideeren. Opnieuw doemt de vraag op waarom dan de rest van Versailles" in de prullemand moet! Ware, hetgeen na de duidelijke dreigementen van Engeland wel moest. de eerbiediging der gedemilitariseerde zone nu eens niet bezworen, dan zou men niet op inconse quenties gestooten zyn en dan zou men de zaak beter hebben kunnen begrijpen. Men zou dan na Hitlers rede zóó geredeneerd hebben: Duitschland wenscht het vredesverdrag als vernietigd te be schouwen, d.w.z. alle bepalingen uit het Verdrag van Versailles te schrappen die op het overwonnen Duitschland een verplichting leggen ten gunste deioverwinnaars. Het geraamte van internationale rechtsregels wenscht het te behouden. En al loopt het niet weg met het stelsel van multilaterale veJIighcidsverdragen, het accepteert die toch, zooals het Verdrag van Locarno. Maar nu dienen wij ook de daarin nog eens uitdrukkelijk vervatte servituutsbepalingen, zooals de demilitarisatie van het Rijnland, als geschrapt te beschouwen! Dit zou volkomen logisch geweest zyn. Maar een onverbiddelijk Veto van Engeland .zou er het gevolg van ztfn geweest. En voor een goed ver staander is dit toch de eenige interpretatie, die er voor de redeneering overblijft, wanneer men haar ' van haar tegenstrijdigheden ontdoet. Het halve woord, dat deze verstaander slechts noodig heeft, luidt dus zóó: We zijn jammer genoeg niet alleen door de verdragen, maar ook tengevolge van zekere bedreigingen, verplicht met de demilitarisatie van het Rynland net zoo om te springen als. verleden jaar, met de bewapening en den vliegtuigbouw. Offieietl zullen we het du* niet doen!" . , * * " ' ?* ? Voor een dergelijk wantrouwen, een dergelijk ? niet steeds veronderstellen van de gewone goede trouw, zou er geen plaats zijn. als er niet was het UHtionaal-socialisme. als er niet was de ervaring. als er niet was het tot politieke belijdenis verklaar de en aan een heel volk opgedrongen boek Mei» .Kanipf. Na de Veroordeeling van Duitschland inde resolutie van d en Volkenbondsraad van 17 Maart.. dit is zonder twijfel de merkwaardigste passage uit Hitlers rede. Hij maakte de vergissing de motie van 17 April te verwarren met zyn bruskeering dei- zoo juist begonnen besprekingen op 14 Maart. toen hy de of f ideële militarisatie afkondigde en den 'dienstplicht instelde tot schrik van geheel Europa. Deze vergissing spreekt boekdeelen, om dat hy even een glimp laat zien van Hitlers ware bedoelingen bedoelingen die niet anders kunnen dan volkomen stroken met Melit Kaïnpf. Om te kunnen zien welke gedachten-nssociatie aan deze vergissing ten grondslag ligt, moet uien de beteekcnis begrijpen der manoeuvre van 11 Maart. En die was niet anders dan dat Hitler, toen hij begreep dat de ouderhandelingen wel zouden leiden tot een verlof tot herwnpening, maar slecht H . gereduceerd en in overeenstemming met een reductie: en-veiligheidsverdrag alom, besloot te nemen wat hij nooit kon krijgen, n.l. de ongcredvceerdc beienjicning. Zoo bok nu. De eigenlijke zin van al het onsamenhangende is slechte dit: vredelievend als het gaat, met gewéld als het nielinovereenstem ming gaat. Maar het nationaal-socialistiSch doel moet bereikt worden J ? Vredelievendheid met een reservatio nicntalis is echter geen vredelievendheid. Dit innerlijk voor behoud achten wij wel niet bewezen. Maar de. tegenstrijdigheden in de rede zijn toch oorzaak dat zij volstrekt geen houvast biedt. En zóó bezien verliest deze rede alle beteekenis die er men aan zou willen hechten. Do lappendeken gaat dan beden kelijk lijken op die nieuwe kleeren van den keiier, waarvan het onnoozele kind in alle openhartigheid uitriep: Ik zie niets l" den lei.»' d« ii ee,i eev tfdi zoi l' de» di no; pa ocl Uji. de: rer «u ril 2n en ui ar ?t.' Ie n r. <? ?ir