Als de kat van honk is . .. f i Mr. M. KAN N O ui h«?t prestige van den Volkenbond M KT het prestige van den Volkenbond in het bedenkelijk gesteld. Het (!ran-Chaco con flict bloedt dood ondunka diplomatieke bemoeiingen. Epidemieën plegen zonder medische hulp óók dood te bloeden. Bedenkelijker is het gesteld met de Abessynische kwestie. Het schijnt dat er een'samenkomst van de verzoeningscoinmissie zal plaats hebben en nog wel in Sche veilingen maar ondertusschen gaat Italiërust ig voort, oorlogsmateriaal, troepen en arbeiders'Mransporten naar Erythrco te verschepen. Ter zelfder tijd bereidt Japan een pénétration piicifique" voor in Nqord-China die niets pacifieks meer heeft. Zelden is het gezag van den Volkenbond gedaald tot een zóó laag peil. Het mag vreemd klinken, in deze kolommen, waar zoo vaak gewezen werd op het hoogst beden kelijk karakter van het verloop van zaken in onze dagen, maar voor den optimist en tot de opti misten bchooren zij diélezen en schrijven in De Groene", omdat ze gelooven in de uiteindelijke ontwikkeling der internationale rechtsorde voor den optimist, dan, ligt er reden tot groote ver heugenis in het bei eiken van het absolute nul punt van Volkenbondsgezag. Op het eerste gezicht doet deze opmerking wel licht vreemd aan, bij nadere beschouwing wordt zij duidelijk. Laten wij het Chaco-conflict even ter zijde laten. Het is een oude, geschiedenis, een ge schiedenis, die weinig te maken heeft met den staat van zaken op heden. Met Abcssyniëis het anders gesteld. Italië' trok profijt van de omstandigheid, dat in het afgeJoupen jaar de aandacht van Europa elders ge boeid werd. Deze actie van Italiëis ten slotte gericht tegen Engeland. In het kort komt het hierop neer, dat Mussolirii blijkbaar van de ver warring in Europa gebruik wil maken om het Italiaansche koloniale bezit af te ronden of de eco nomische invloedssfeer van zijn land op zeer dras tische wijze, en zeer snel, te vergrooten. En hoewel dit hier de facto in de eerste plaats ging ten koste van den Franschen invloed (Italiëkreeg immers medezeggenschap over den Franschen spoorweg, die Addis-Abeba met de zee verbindt) uit een oogpunt van koloniale en internationale politiek was deze actie tegen Engeland gericht. Italiëis economisch altijd min of meer van Kngcland afhankelijk geweest. Er zijn althans weinig landen» die wat toevoer van grondstoffen, zooals katoen, kolen, ijzer <en petroleum betreft, zóó absoluut afhankelijk zijn van den toevoer van overzee. En Italiëdrijft daar zoo ruftig in de MiddcUandsche zee.... zonder zich er , dagc'ijks rekenschap van te geven dat de Straat van CiibraltaV en het Suezkanaal maar gesloten behoeven te worden, om het hardhandig en vol komen zijn afhankelijkheid bewust te maken. Toegegeven: Engeland zal het niet zoover laten komen. Maar tenslotte héft 't er de macht toe. Dat zat Italiëdwars toen het Duitsche gevaar het hoofd opstak. Het was. zeker een van de redenen, die Mussolini deden besluiten zich van de Duitsche politiek af te wenden, Hitler zorgde gelukkig voor andere redenen. Maar het was óók een van de factoren, die Mussolini duJd"lijk mn.^kton, dat hij zonder Engeland ook geen geweld-politiek teyen : Duitschland. kon voeren. En het is dan ook aller minst een toeval'dot, toen het in dit 'voorjaar noodzakelijk was geworden om geheel Europa; tot n front te smeden dat in staat was een Duitschen aanval te pareeren, dat juist toen toen Engeland nog aarzelde en Sir John Simon ging zien of hij in Berlijn nog iets kon bereiken ' belangrijke troepen-verschepingen plaats hadden, die Italiëalvast een overmacht bezorgden aan de andere zijde van .het Suez-kanaal. Dit was een strategie, waarmee een tweeledig doel bereikt werd. Eenerzjjds werd kracht bijgezet aan de argumenten die Italiëdeed,gelden om zijn invloed ook over Abessyniëuit te strekken, anderzijd.» werd ernstig . afbreuk gedaan aan Engelands oppermachtige positie aan' heb 'Suez kanaal en de Roode Zee. De hechte vriendschap tusschen Egypte en Italiëvormde een effectieve 'bedreiging. De i verhouding tuspchen, Egypte en Engeland is toch al niet zoo opperbeSt en gedurende de laatste jaren kreeg Italiëop allerlei officieuze wijzen vasten voet in Egypte. Het is dan ook tegen Kngolaml dat zich in Italiëde verontwaardiging richt wegens de huiche larij" waarvan (iroot-Brittanniëblijk zou geven door na zelf op allerlei wijzen, die niet met een cthischen maatstaf zijn te toetsen, koloniaal gebied te hebben verworven te ijveren vóór bijlegging van het Abessynisch conflict, waarmee het dus automatisch tegen het Italiaansch imperia lisme partij koos. Mussolini geeft in zijn redevoeringen blijk. zich niets gelegen te laten liggen aan den Volken bond, niet)" aan de publieke opinie. Het is duidelijk. dat hij zijn profijt wil zien en dat hij meent dat hij. >mit? snel handelende, partij kan trekken van de concentratie,van Europa op het Duitsche vraag stuk. Maar de Engelschen zijn óók geen slechte diplomaten! Op het zelfde oogenblik houdt de Prins van Wales, die niets officiecis zegt of het heeft het fiat van Zijne Majesteits kabinet, een toespraak waarin hij Duitschland op een voor dat land bijzonder doelmatige wijze de vriend schapsband biedt. Treffender kon niet uitgedrukt worden, dat Oroot-BrittanniëDuitschland niet meer vreest. Treffender kon moeilijk iets gezegd worden, dat beter berekend was om in te slaan. «lan door de snaar der oud-strijders" te beroeren. En ter bevordering van de v:edes-ulee is dat ook al weer niet zoo kwaad. Want het is moeilijk om' meer pacifistisch van confessie te zijn dan juist de Engelsche oud-strijder! Het & juist die groote haast, die Italiëen, in het Verre Oosten, Japan aan den dag leggen om gauw den buit binnen te sleepen, die ons opti mistisch stemt. Die groote haast bet eekent, dat men het nu tijd acht om zijn slag te slaan. Want binnenkort zou het te laat kunnen zijn. Dan zou den wellicht de , groote Europeesche mogend heden niet meer zoozeer door het Duitsche vraag stuk in beslag genomen zijn. . De volkspsyche is gevoelig voor dreigende «n weer overdrijvende gevaren. Voor enkele maanden was men overal ernstig bevreesd voor dreigenden oorlog. Overvallen uit de lucht, plotselinge aan,val, dat woren de katastrophen, die men duchtte. En, naar de materieéle feiten gerekend, niet ten onrechte. De belangrijkste bron van dreigend ge.vaar was het nationaal-socialistische Duitschland met zijn credo van den krijg. Maar twee zeer belangrijke factoren weerden dat gevaar af. Allereerst., de militaire aaneensluiting van Europa, die besloten ligt in de reeks gebeurtenissen tus schen de Fransch-Engelsche gesprekken van 3 Februari en het Fransch-Russisch bondgenoot schap, dat onlangs gesloten is, en dat o rlogsbegin tot een hoogst riskante onderneming maakt. Kn vervolgens de moeilijkheden, die Duitsch land in zijn grondstoffen-voorziening begint te ondervinden en die het volhouden van een oorlog niet tot een riskante, maar tot een hopelooze zaak maakt, Duitschland is voor hut oogenblik van de voor pagina's der bladen verschoven haar de financieele rubrieken. Hopelijk komt een ander, het'goede, .het echte Duitschland, op de vóórpagina's terug. - ' ? ' . i '. i De politiek van Japan in China loopt parallel met tlie van Italië. Ook daar ineens n groote haast. Het doet denken aan Japan's politiek tijdens den wereldoorlog, toen het ook van de afwezig heid van Europa en Amerika partij trok om de capitulatie van China af te dwingen. Later moest de Japansehe diplomatie deze politiek weer prijs geven. ' .'''?'??'? ' . ' ? ?_ ? ' '''. ' : Ook nu heerscht er groote tegenstelling tusschen de Japansehe politici en de militairen. De politici ' zien zeer goed, hoe door deze politiek Engeland en de Vereenigde Staten tot solidaire tegenstanders gemaakt worden. Maar de militairen'weten hun zin door te drijven, in Mantsjoerije, in Tsji-har, in Noord-China. De heer Stem, onze medewerker voor Oost-Azië, zal dat de volgende week in een brief uit Tokio uiteenzetten. ' ? Als de kat van honk is, dansen de muizen op tafel. Het ziet er echter naar uit, alsof de kat gauw thuis zal komen. Nieuwe ministeries in .Engeland en Frankrijk, geen acuut oorlogsgevaar ' ; meer.... het zou wel eens kunnen zijn, dat al die plotselinge haast der veroveraa.ro een voor bode bleek. van een opgaande lijn van Volken bondsgezag. i Laval stelde na veel moeilijkheden een nieuw Fransen kabinet samen 'yldwln volgde Macdonald op als eerste Minister van het Brltsche Rijk D Laval: een Achreveri portret AT Laval..,.?", zei een dame op liet laatste bal in het Elysée, toen de mini «tot van buitenlandsche zaken eenvoudigweg in den rok aan den arm van een wereldsche dntnt in den officieelen stoet de zaal met de gobeujnen binnenkwam. Ze liet erop volgen: Het lijkt wel een zigeuner." Dit type kreeg hij van zijn geboorteland, het vulkaanrijke Auvergne. De vulkanen zijn gedoofd zooals de voorwereldlijke bosschen tot steenkool geworden zyn, De steonkbolhandelaars, bougwt» genaamd, komen uit die streek. Zij zijn de hout* koolbranders van de stad. Hun handeltjes leven in symbiose met de volksbar. Moeder de vrouw zit, vaak met de kinderen, achter do toog; vader gaat over het aangrenzende lokaaltje met v JUTmakers, takkenbossen, blokken en anthraciet. Zij vormen te Parijs een Verspreide, duid? herkenbare groep. Ze zyn taai en geduldig, ttert en vreedzaam en hun oogen hebben den-gloed van karbonkels. Laval bleef een echte Auvergnaat. Vele v»ilbstammen zijn door die ruwe bergen getrokken. men zegt, dat de Mooren er hun tenten opgesl iget hebben en sommigen er zich vestigden. Van dt Mooren heeft de minister de tanige tint, des stompen neus, de dikke roode lippen, de uiteenstaande oogen en den grooten mond. Aan welt atavisme dankt hij dat masker van afgodsb-elur En de sloome hardnekkigheid in de houding <W air van ledigheid en niettemin van aandacht, die onverschilligheid, maar tot actie gereed, de» gelaten ironie, die niets verwacht en op de teekonen van buiten gespannen blijft? Behalve aan zijn dikke zwartglanzende' i»a:a-de weerbarstige lok, die vroeger strijk en zet o«« het voorhoofd viel, is bedwongen kent men h«> aan de witte das. Zij accentueert de kopei klef van het onregelmatige, aantrekkelijke gelact. & schijnt daarop berekend, maar als men hem c nu*1 vraagt hoort men het andera: Ik weet er niets' van, vroeger droeg, i-c roode das, evenmin zonder opzet. > Eens tt on ?» pleitte maakte men er mU opmerkzaam ój», d*1! dit niet goed stond. Ik heb toen een andere gekocht, eep witte. Daar ben'ik bij gebte«»j Omdat deze dracht erg besmettelijk is doe ik el dag een schoone aan. Het is praktisch, ze k gewosschen worden en je doet er lang mee." Pierre Laval, deze flaneur, is van. beschei kom-af. Zijn vader was karrevöerder te Chat-jl' waar hij in 1883 het levenslicht zag. Het bel o.a. tot zijn taak de post van het station te Maar de jongen wilde-hooger-op; zelfs voor vervanging gunde hij zich niet ten volle den t ijd-f wilde studeeren. De pastoor interesseerde ^ voor hem en voorzag hem met geleerde bf^k1 (.> ii in de studiekosten te voorzien moest hij een l< -ats van kwcekeltng aannemen. Zelfs een beurs k t> er voor hem niet op overschieten. Zijn snelle ??; 'ang heeft hem niet van het volk vervreemd: l val is niet trolsch of op een afstand. En deze .-, Mvoud is zoo min een verdienste als berekening. Al vroeg vestigde hij zich te Aubervilliers, die .H leidersvoorstad van Parijs. Hij werd er burge(n ester, het zond hem in 1014 naar de Kamer en ii 1027 naar den Senaat. Hij was een trouw vriend \ n Briand, met wiens levensloop de zijne over????? i komst-vertoont. Ook t^val is pacifist in hart «?i nieren. Itij de algemeene? verkiezingen van 1019 brak li- tu dat op; hij werd verslagen en moest tot 1024 w <-hten alvorens, maar toen met vlag en winfpel. d;-» het hoofd van de en r t el l ijst in de Kamer terug !?? koeren. Daarmee begon do victorie. In '25 li ui hij in den raad der ministers met de porte!<;?.:Ulo van openbare werken. Andere departementen v; ii algemeen bestuur heeft hij naderhand beheerd. l n 1031 vormde hy zijn eerste kabinet en het v«\!m«nde jaar zag hom Briand opvolgen. iViarmee kwam hij op het internationale plan' '?i terstond op den voorgrond: hij ging spreken in t Washington. Berlijn. Londen. ?->it alles, de diplomatieke successen, ze hebben lu n niet over liet paard getild. Hij beschikt" over li- -l gevoelige voelhorons en laat zich niet door «l- «obeurtenissen verrassen. Of men hem ziet in li« weidsche bureau op de tu-eede verdieping van ?l- (juni d'Orsay aan don tuinkant of aan een 'l- uocratisch banket temidden van zijn kiezers. ?''"'i 's zichzelf: oen gemoedelijk man met boersche "Hii-awlerhoid, die sluw jnagheeten zonder scherpte. (???'lachtzaam en vooi-zichtlg, een, die het geloot' l" "ft on zich dus niet haast. Hij is een groot n-»ker van'de regie-sigardt en graag op grappen. ll'l houdt erv'an, ambtenaren zonder kwaadaardig- . li"«l voor het lapje tfe houderi en was de ? rst e!'*! uiHche ministor van buitenlandsche zaken, die l«i-^ehen de statige wandtapijten, voorstellende ?i- verloving van Hendrik IV on Maria de Medicis, v M radiopost liet opstellen. , ..Xoo", zei hij met een glimlach: heb ik alle l M'opeescliP 'concerten bij do hand." Men kent het Transvaalsehe1: alles sal rcg kom. ??! 'iit komt in orde, want het moet in orde komen"» * '-'l Laval. IVIaar het zou onrechtvaardig zijn '"in van fatalisme te beschuldigen. ' l'c Genève wordt hij gewaardeerd; Hij spreekt l'iifïzaam en zijn stem is van een die eer raad -'??''ft dan zijn wil oplegt. Zijn'blik is bedaard, zijn 'sip zorgeloos. Nooit is hij do gevangene van een ?J"Kma of knellende tucht geweest. Onnoodig daar -van alles achter te zoeken. H. VA.V Loux WEEKTROMPET DEN WIJZEN OLIFANT 'i IK heb mU de vorige week bepaald tot de groote quacstie, die alle andere gebeurtenissen in ons goede vaderland uit de aandacht verdrong: hot aftreden van Minister Steenberghe en de positie van het Kabinet. Inmiddels is de portefeuille van Oeconomische Zaken aan den nieuwen jeug digen Minister Gelisscn overgedragen, en nadert het voorloopig Verslag, over welks ongunstige kritiek de Regeering, zijn wij juist ingelicht, zich niet al te ongerust zal behoeven te' maken. Kr zal worden afgedongen, en daarmee zal de Rogeorin'* wel hebben gerekend, maar deskundige politieke weerprofften verwachten geen katastrophe. In-' . tusschen doet men toch goed, zijn oogen' open te houden voor alle verschijnselen, die het poli tieke leven omringen, en zeer zeker niet blind te zijn voor hetgeen zich in de Roomsch-Katholieke Staatspartij afspeelt. Dat die zich in do afgeloopen week voor ordening" verklaarde. geeft een merkwaardig symptoom van hetgeen zich in haar boezem afspeelt. Hebben de Katho lieken, ook al zou de Roomsch-roode samen werking in principe zijn afgewezen, oen steunen ? door dik en dun van het zittend Kabinet in het vizier? Ik waag het. dit te betwijfelen! Op de daden van den nieuwen Katholieken Minister is nu h«-t wachten. Zijn optreden heeft vooralsnog ni't geleid tot een terugnemen van het wetsontwerp van zijn voorganger tot regeling van de pacht. dat inmiddels bij de Kamer is ingediend. Wie het herleest komt tot een hernieuwde overtuiging omtrent zijn gevaarlijkheid en zijn juridische ketterij. Ik herinner er aan. dat het wetsontwerp zich alleen om den pachter en niet om den ver pachter bekommert, en dat de Reehter de bevoegd heid ontvangt, wanneer hij do partijen niet tot overeenstemming kan brengen, de pachtovereen komst inietig te verklaren of de voorwaarden der overeenkomst te wijzigen. Terecht merkt do N. H. ft. op. dat deze enormiteit wordt geschapen: zonder de eerste voorwaarde, die volgen-* hei B. \V. voor de bestaanbaarheid van een overeen komst' vereischt wordt, zonder de toestemming van partijen, komt niettemin een handeling tol stand, die partijen over en weer bindt. Int'usschen hebben de Katholieken in sterke mate de aandacht tot zich getrokken door de pu blicatie van hun ontwerp-beginselprocram. Kr /.i.jn in dat beginselprogram verschillende dingen merk waardig, Vóór alles is morwaardig. dat de niachtsstaat in liet ontwerp-prugratn der Staatspartij onverbiddelijk'wordt verworpen. Dil i* uitertnalo belangrijk. De Katholieke groep is er zich van bewust, dat zij een borstwering heeft te ?vormen' tegen do aandringende dictatuur, en zij .verklaart zich onbewimpeld voor handhaving dor parlemen taire demokratie en tegen den Kenheidifstaat. Ook in zóó verre verwerpt zij den eenheidsstaat, dat /.ij ?/eer bepaaldelijk partij kiest voor de autonomie' van territoriale en geestelijke groepen. Toch is do aansluiting van oorspronkelijke Katholieke -godachten bij de moderne eischeii eoner structuivele staatshervorming, aan den geest der ontwerpers van het program geenszins vreenul geweest. Men verklaart zich vóór de erkenning van het organisch karakter der samenleving, en voor do doordrijving van dat organisch karakter in de staatsrochtelijko organisatie. Daarbij sluit zich aan de positieve ' instemming met de ordenii.gsgedarhte. die intusschcn ietwat vaag gehouden i-*. Men vraagt zicii at'. hoe de Katholieken die ordening wijlen verwezen lijken. Met verwerping der vrije concurrentie is die verwezenlijking mogelijk, maar is zij mogelijk zon der oeconomische dictatuur? .-?..'. ' Intusschentis het positieve en verheugende ele ment in dit program, dat hot tracht de gedachte .van den i-echtsstaat te vereenigeu met de moderne i staatsrechtelijke, begrippen van organisch en cor poratief karakter, begrippen die men inderdaad ' /ondoi' machtsstaat tot gelding brengen .kan. Ik wil mij echter va n de week niet al te zeer in politiek noch in de door een slechte politiek. te voorschijn gekomen wetgeving- verdiepen. Want wij beleefden in de afgelqopen week een politieke' pauze. De ele(inenten, die oen wild einde maakten aan oen zonnig Pinksterfeost. dat duizenden nanr buitoii lokte, (oen kilometers lange file van auto's aan don Moerdijk) hebben voor afwisseling gezurgd. on du lovenHtragiok. ilio onverstoorbaar doorgiuvt, hou do wereldges zich draait of wendt, gaf allcrdroevigstc momenten tijdens het feest d.er uitstorting van den Heiligen Geest. Zoo herinnerde een reeks van ongevallen ons allen aan de donkere zijde van het menschenbestaan. Er is een gebeurtenis, waarbij ik iets langer wil verwijlen, en dat is de steeds verder gaande onthulling van de toestanden te Oss, die ditmaal ook onzen teekenaar heeft geïnspireerd. Toon do Soep gaat de Amerikaansche gangster koningen naar de kroon steken, en de gloed der branden schijnt zelfs de Ossenaren in het verleden niet zoozeer te hebben verschrikt, dat zij konden komen -tot een waardeering van hetgeen de pers aan den dag bracht. Men heeft zelfs een vergadering ten raadhuize belegd om tegen de slechte aanteekeningen te protesteeren. Maar toen .de Ossche boeven er voor zorgden dnt. hangende de beraadslaging, vijf perceelen in de vlammen werden gezet, kwamen de ssenaren wel wat van hun proteststemming terug. Ver koelende branden zijn dat geweest. Maar, in trouwe het zou gewenscht zijn, nu de Rijkspolitie en marechaussee hun gevaarlijk en voortreffc-lijk werk hebben verricht. dat men zich nbg meer dan tot dusver ging bezighouden met de bestu deering der centrale oorzaken van dit plaatselijk banditisme. Wann<-"r een overzichtschrijver gewaagt van een pauze in de politieke gebeurtenissen, dan wit hij daarmee niet vaststellen, dat de Begeering zonder problemen zit. De komkommertijd nadert. maar wat wij nu al over de komkommers hooren. stemt verre van opwekkend. Ze mogen namelijk niet naar Duitschland. en de nieuwe moeilijkheden die er ter zake van den uitvoer van onze tuin bouwproducten over de Oostelijke grens zijn ontstaan, vormen een nieuwen slag voor ouzo toch «l zoo zwaar getroffen land- en tuinbouw. En hield liet nu daarmee maar op. Er rijzen ook nieuwe onheilen voor onze scheepvaart. Ditmaal dóór de onverbiddelijke handelspolitiek van Japan. dat het vervoer ter zoo van Xcdorlandsch-Iudi mot zijn moordend-la ge tarieven den nekslag toebrengt ! Terwijl ik dit schrijf, zijn mijn gedachten nog half bex.ijr mot Noord-Brabantseho aangelegen heden, l )e marechaussee.»zal .na het behalen bnror Osscho lauweren, niet op haar lauweren, kunnen «aan rusten. Xiouwe euveldadeii in hot gebied heneden don Mpordijk vergen haar inspanning. Aan de Xedorlandsch-Beljiische gron* hoorscht ??en smokkel-orgie. IV smokkelaars hniulelen aldaar in groot en stijl: zij rennen met wilde wag»"'non door alle barrières?', en de dertig pottekes bier die uien ia het gezapige Vlmimsche buurland voor een gulden kan opslokken, maken de situatie niet kalmer. He Minister van Justitie, die al met zijn hoofd in zijn handen zit over het netelige aeval niet don Haagschon politie-commisHaris. waarover (elders in dit blad een woordje wordt «»»zog'd en een. plaatje H getoekend. zal ook aan deze woeste potVM-teerderij, aan de grens ziju aandacht moeten wijden. Eu cte smokkohjuacstie is extra moeilijk, lloevele workloozon zouden er .zijn. «i ie op deze ntanior een duitje trachten t o verdienen? Wie onder al do/e -bedrijven hardnekkig voort-" gaat met 'haar gestadigo ontwikkeling. dat is de K. L.'Jf,' Tweemaal in do week kunnen wij nu naar Indio .«?u de tocht kan ??de pauzes meegerekend in .V'2 dag worden volbracht. Zoo wordt 0117.0 .kolonie .onze buur., hetgeen voor den samenhang -dor- beide 'Hijksdoolon zijn? "gróóte- beteekenis hóeft. Maar men wordt toch angstig bij die duize lingwekkende ontwikkeling van die vliogtochniok. on-ik. die gewoonlijk langzaam ga, heb er mij oVer 'verheugd, dat :de heer Plesmaii zulk een snelle ontwikkeling van de stratosfoor.-vliogerij voorloopig uitgesloten acht. Ik eindig mot onze beroemde badplaatsen. Noordwijk, de gouden jubilareaso* krijgt koninklijk bezoek, en do Schevciüngscho pier bereidt zich voor óp du ontmoeting van Italiaansche en Abcssijnscho afguvaardigdc,n. Schevoningeri wordt dus, hoe hot zomerseizoen afloopt, in ieder geval internationaal. Hopen wij dat de conferentie goed duet aan do badplaats-conjunctuur. Kn hopen wij ook, dat do Italianen en Abessijnen op «Ie pier broederschap zullen drinken. Want nA de dondorrodo van Mussolini is het daar in Afrika nog niet pluis! ? . ? ' hiera»n| 1 onder. ?dat l,... l den oiei tt <r d. u ee/j t e* o k*».' Hot. i afdt zoi eet de^ die no? paoch. lijk liet ver ai 2n en in ar s.' ie :n . r, ?e 4 '? ?> . , t .':?? PAG. a DE GROENE No. 3028 PAG. 3_'DE GROENE NP. 3028