. i Tooneel f f. -«i l ZOO JUIST VERSCHEÜEH Vertaalde boeken De eeuwige Marlitt MARLITT, oorspronkelijk een per soonsaanduiding, werd in den loop van vele vruchtbare jaren een soortnaam. De Marlitterij is aan tijd noch ruimte gebonden. Want, ofschoon in wezen door en door duitsch, duikt het verschijnsel telkens weer, in licht gewijzigden vorm op, overal waar ter wereld het vervaardigen van lectuur een broodwinning, het gebruik daarvan een verdoovingsmiddel Is. Het is einde loos geschakeerd en niettemin altijd aan zich zelf gelijk en welke gestalte het ook moge aannemen, altijd herkent men achter den schijn de kern. Deze wordt gevormd door het psychologisch inzicht, dat lieden met een zwak hoofd en een goedgezind, zij het helaas wat ijl, ge moed, behoefte hebben aan een kleine en besloten en daardoor veilige wereld, waarin zij zich met hun duidelijke man co's en hun vage verlangens een beetje thuis kunnen gevoelen en waar zij althans meer op hun gemak zijn dan in de werkelijkheid. De vrees voor de waarheid is een van de machtigste factoren voor het geluk. Daarom kan men zulke werkjes ter hand nemen zonder dat men voor zijn zielsrust be hoeft te vreezen. De aloude en internationale firma Marlitt is dus welbeschouwd een bouw onderneming, welke zich specialiseerde in middenstandsluchtkasteelen van alle moderne sentimenten voorzien, welke op zeer voordeelige voorwaarden binnen ieders bereik gebracht worden. Ina Seidel is een van de jongste firmanten, die haar kantoren heeft in Duitschland, de bakermat van het bedrijf. Haar laatste model ligt hier naast mij. Ik heb haar roman Waar geen keuze bleef" gelezen met een verbazing zoo krachtig en allesoverheerschend, dat ik vergat mij te vervelen. Eerlijk gezegd ben ik niet goed thuis in de Marlitterij van verleden en heden. De kennis making had dus de bekoring van het nieuwe. Zoo, deze wezenlooze bombast, deze opgeprikte zielenadel, deze dikdoenerige schöngeisterei, hél dit hysterische leugenbedrijf wordt dus mooi" gevonden en door uit het lood geslagen leeghoof den aanvaard als het surrogaat van een realiteit, welke zij met hun onvoldoende middelen niet. aan kunnen. De ont dekking van 'deze afgronden stemt droevig. Alles in dit lijvige deel is bedacht en geen enkele gestalte of handeling corres pondeert met een wezenlijk levensver schijnsel. De menschen welke er in op treden en die er hél vreemd uitzien en zich zelf een air van diepzinnigheid geven, zijn zonder uitzondering gemaakt naar de allerconvcntioneclste modellen en stinken alle naar de werkplaats. De gebeurtenissen, welke zonderling en verschrikkelijk moeten zijn, komen in derdaad in beteekenis en draagkracht .niet uit boven de allerbanaalste inci dentjes van het dagelijksch burgermansbestaan. Zoowel de eenzame geleerde als de verloopen kunstenaar zijn typische pop pen uit de poppen kraam van Marlitt. En dan de halfzachte reus, welke als hoofdfiguur moet fungeeren ! Wij zien hier duidelijk, waar de truc eigenlijk uit bestaat. Een schrijver die de klanten van Marlitt wil pakken, moet de kunst verstaan het onzekere en vormlooze Ie ventje van Marietje Jansen zóó op te doffen, dat het wat begint te lijken en op het eerste gezicht voor een belang rijke en boeiende manifestatie kan door gaan. Daar mag geen middel bij ge spaard worden en de heelëapotheek moet er aan te pas komen: wijsheid van den kouden grond, de beproefde Gartenlaubemystiek en vooral veel po zieHag. Dit alles worde, met een snuifje cunuchcncrotiek, goed dooreengehutseld. en opgediend in zware gedragen volzinnen, welke, óók als ze niet be grepen worden, diep in de verborgen duisternissen der Marietjes Jansen iets dreunen doen. Hoe buitenissiger, hoogdravender en wezenloozer deze litteratuur is, des te inniger genieten de klanten; die er mordicus van .overtuigd zijn, dat er een deel van die bonte metaphysica ook in hun binnenste leeft en werkt. En aan die kinderlijke illusie ontleenen zij dan het recht zich zelf niet geheel voor de poes te achten. Er zijn altijd ongelopvige Thomassen, die mij van overdrijving verdenken. Daarom sta ik erop cenige treffende voorbeelden van ergheid te geven. Als in een trein een heer een dame zit aan te gapen, gebeuren er rare dingen; hoor maar: Een geweldige niet te bevatten volheid spande de waarde van het oogenblik tot een iriskleurige eeuwigheid." Dat komt waarschijnlijk, omdat het om de dooie dood geen ge wone trein was: ,,Het tempo nam toe, demonisch razend, huilend en blind joeg de trein door den nacht. De ver zwegen waanzin in de laatste uren van den nacht, beladen met de bange droomen van veel honderden slaapdronken menschen, die door de triomfeerende machine gesleept worden naar een doel, dat in de vreeselijke duisternis geheel onzeker geworden is, spookte rond door deze leege verlaten gang, waarin de slaapwandelaar stond." En: Terwijl Orley dronk rustten zijn oogen op haar treurige gezicht, alsof hij eigenlijk aan haar leven zoog." Ik heb zeker dertig van zulke parels opgedoken. Het is niet noodig en niet goed er doekjes om te winden, want daar is niemand mee gebaat: Waar geen keuze bleef," door Ina Seidel, uitgegeven door Van Holkema en Warendorff te Am sterdam in 't jaar onzes Heeren 1935, is een pretentieus lor, een weerzinwekkend leugenboek, waar men vergeefs n echt gevoel, n treffende gedachte in zoekt. Er wordt geklaagd over de moeilijk heden in het boekbedrijf. Als men nu eens begon met zulke schrifturen onver taald te laten ! J. GRESHOFF BAND" EN B UR GERS Wladimir Roesky's Merry Musicql Ladks, door H. J. van Nijnatten-Doffegnies. Van Dislweck, Bussum, '935- . HAAR schrijven is niet zoo bij zonder en vrijwel het gewone gematigd realisme, maar de beel ding van deze schrijfster, wier naam ik nog nooit gehoord heb, is nogal treffend, vanwege de rustige zakelijk heid, die op niets anders uit is dan waarachtige werkelijkheid.'Vroeger zou men dit boek een roman de moeurs" genoemd hebben, een zedenschildering, zonder intrige of bijzondere handeling. De titel zegt waar het om gaat: een damesorkestje in een populair café. Daar kan men van allerlei maken, iets onwaarschijnlijk romantisch, iets wrang sociologisch en zelfs socialistisch, iets ethisch of erg naturalistisch, maar men kan het ook nuchter en rustig realistisch behandelen en het is de. vraag of daarmee nog niet het meest bereikt wordt. De auteur geeft het dagelijksch leven van de ,,band", maar ook de afzonder lijke leden van dit heterogeen samenstel, doodeenzaam allen, zooals zij uit alle hoeken van de wereld toevallig in deze omgeving belandden, zonder andere betrekking tot elkaar dan die van hét dagelijksch samenspel. En zij beschrijft hen, hun uiterlijk, hun spreken en doen, hun verleden, volmaakt eenvoudig en onsentimenteel, zonder voorkeur en zonder ethisch accent. Zij zijn voor haar, die zij zijn en hun leege armoedige bestaantjes, als van schamele dieren» verloopen logisch en soms zelfs comisch volgens de grondlijnen van alle menschelijkheid. Daar tegenover stelt de schrijfster dan het zeer burgerlijk publiek, dat in het gröote cafékomt luisteren en maakt dit ook.... middelmatig, au fond niet zoo heel anders geaard dan deze zwervelingetjes, maar door hun uiterlijke omstandigheden bekleed met een bedriegelijk air van degelijkheid. Hoe dan het contact, de reacties van deze maatschappelijk zeer verschillende milieu's uitvallen, hoe de mannen min of meer heimelijk aangetrokken worden door de schijnbare romantiek van dit artistenbestaan, en hoe daardoor tijde lijk de degelijke gezinnen eenigszins ontredderd dreigen te raken, blijkt dan op dezelfde sobere manier. Er gebeurt eigenlijk niets ergs. Als het contract der band is afgeloopen, komt alles weer in de rails en er is enkel weer een stuk leven voorbij,. voor elk dezer zielige menschen op hun bezwaarlijken weg naar den dood. Eigenlijk is deze een zelvige gang in dit boek de eenige tragiek. * * * ... in zoover hier zedenschildering is, kan men die buiten onze grenzen vaak en beter aantreffen wat dit milieu aangaat. Maar in ons land en onze litteraruur is,zulke onbevooroordeelde, volkomen het onderwerp toegewende beschrijving van dit soort boh meartisten toch vrij zeldzaam en deswege opmerkelijk. , FRANS COENEN HET CONFLICT De kwestie jM.ar.sman in oe -M-ij. van Letterkunde TEGEN 21 September is een olgemeeno vergadering bijeengeroepen van de leden der Leidsche Maatschappij, die kortaf Letter kunde" pleegt genoemd te worden. Deze verga dering zal hebben te beslissen tusschen een demis sionair Hoofdbestuur en een niet minder demis sionaire Commissie voor de Schoonc Letteren. Laat ik het twistpunt nog even vermelden: De Commissie voor de Schoone Letteren wijst den C.C. van der Hoogt-prijs toe aan Mr. Marsman voor zijn dichtbundel Porta Nigra" en doet een voorste] aan het Hoofdbestuur om dezen prijs uit te reiken. * ' Het Hoofdbestuur weigert, en wel op grond van het feit, dat gezegde heer vier jaar geleden, naar aanleiding van de toekenning van denzelfdcn 'prijs aan Arthur van Sehendel, een artikel in de Groene Amsterdammer heeft geschreven; waarin hij n Maatschappij n Commissie beleedigd heeft. Het Hoofdbestuur verzoekt de Commissie een ander voorstel te doen. De Commissie weigert dit omdat *sij meent, het kunstwerk zonder aanzien des persoon» te moeten bekronen om zijn eigen verdiensten. Men kan nog zegj»en dat Hoofdbestuur en Commissie elkaar in een strijd van conige etappen hebben verslonden. Op het slagveld is slechts een Kcmeenpchappclijke staart overgebleven, over welks lot de vergadering zal moeten beslissen. Deze staart zou wel eens kunnen blijken oen organisch deel van het lichaam der oude Maatschappij te zijn, waarmee voorzichtig zal moeten worden omge sprongen. Ik raak in mijn beeldspraak verward, want het begrip springen behoort niet in verband met doze waardige instelling te. worden gebezigd, en de staart doet te veel denken aan het staartje dat het muisje hebben zal. Een muisje door een berg gebaard? Het omgekeerde is het geval: er is hier een gröote tegenstelling aan den dag gekomen. Men kan niet nalaten, om het aarzelend, ver ward en nauwelijks waardig verloop van dit geding te betreuren, en te vragen, waaróm de Commissie niet, na. haar verloochening door het Hoofdbestuur, ' met een gemeenschappelijke ontslagnaine in de hand ter vergadering is verschenen, of waarom het Hoofdbestuur niet dadelijk de consequenties uit zijn Pyrrhus^overwinning ter vergadering (staking van stemmen) heeft getrokken. Velen zullen zich den dag herinneren, waarop Johan déMeester een soort van revolutie maakte door er deze- ..Maatschappij", waarin naast de beoefenaars der litteraire en andere wetenschappen, die der schoone letteren gezeten zijn, eraan te her inneren, dat er zoo iets als een Letterkunde be stond. De prijzen, sedert ingesteld, zijn van het welslagen dezer omwenteling het gevolg geweest.; Laat ons daaraan vasthouden. Er is een Letterkunde. PAG. 8 DE GROENE een Litteratuur. Xe bot eek ent niets, of ze bcteekent alles. Die Letterkunde is er niet om de ..Maatschap pij", maar de Maatschappij" is er om de Letter kunde. Formeel moge het bestuur zijn bevoegd heid niet hebben overschreden; de Commissie heeft haar plicht gedaan en verdient daarvoor aller dank I De vorm van Marsnrian's protest, was jammerlijk» Het is wel een der grootste raadselen, die de meriHchelijke geest biedt, dat iemand schoone gedich ten kan maken, en toch hopeloos onbekwaam ?/.ijn. om een hoogst onaantrekkelijke levenshouding te vermijden. Nu, na het thans gebeurde, heeft deze heer wederom de schoone gelegenheid laten' voorbijgaan om zijn mond te houden. ( Maar die bundel gedichten, dip hij heeft uitge*' geven, behoort tot de Litteratuur J De Commissie, n de Vergadering, die haar gestie moet beóordeelen, behoorcn alleen verantwoor delijk te zijn tegenover Deze l 7e hebben zich niet af te vragen welk figuur de heer Marsman slaat, nu hij lof en een prijs in geld zal hebben te incas-, seéren van een Commissie, die hij gedisqualificeërd heeft, hoogstens zal hun gevoel voor humor door deze stapeling van kolen vuürs Op 's mans weer barstig hoofd worden geprikkeld ! Zij hebben niets te maken met het prestige, of. familiaarder en juister gezegd, de pühteneur der Maatschappij", die bovendien'nooit kan worden geschaad doordat 'zij, zonder .omzien, haar' plicht doet tegenover wat haar bovenal ter hartVvmoet gaan; de Letter kunde. . CORNET.IS VETII ' Stuk - regie - spel EDUARD VERKADE VOO B het tot stand komen van een tooneelvoorstclling zU»i drie zaken onontbeerlijk: ut uk, regie en a pel. Het stuk houdt voor een opvoering hetzelfde in, als een architectonisch ontwerp voor een bouwwerk, een par tituur voor een concert. Voor den deskundige is hier alles zwart op wit vastgelegd. Na het beschouwen, of lezen, van een architectonische te kcning, ziet hij het geheel in de ruimte geconstrueerd, .bij het lezen van een partituur hoort hij het orkest. Een leek zal een tooncelstuk kunnen lezen zonder het gespeeld' voor zich te zien. Hij, leest het verhaal, de intrige. Op een architectonisch ontwerp ziet hij uitsluitend de opstand of een perspcctiefteokening. Om meer te be grijpen behoeft hij gedeeltelijk de kundigheden van den uitvoerenden architect en den aannemer, van den dirigent en zijn koorleiders, van den regisseur mot zijn staf (decorateur, costumier, inspeciënten). Het materiaal voor een gebouw is tot op zekere hoogte willoos; een orkest bestaat uit musici, die ver schillende instrumenten bespelen en door den dirigent geleid worden, ook tijdens de uitvoering; terwijl de tooncelspelers, na de instudeering, zonder leiding zelfstandig optreden. Dus: dichter, regisseur, spelers. Stuk-regie-spel. Deze drie factoren vallen bij een voorstelling niet voor een ieder te onderscheiden. Ten allen tijde worden schrijver, regisseur en spelers na een uitvoering geprezen en gelaakt voor datgene waar zij part noch deel aan hebben. De regisseur is het moeilijkst te controlecren, behalve voor deskundigen. E eerste vraag is de keuze van den regisseur., Is hij de aange wezen man een speciale opvoering voorbereidend te leiden ? Bij het verdeelen van een stuk Is de eerste vraag, of het tooneelorkest in aantal en gehalte compleet is, de ver schillende rollen van het stuk wel te bezetten zijn. Bij de keuze dient ge let op het innerlijke .en uiterlijke wezen van den speler, noodig voor do rol. Na het kiezen komt de > vraag, in welke banen moeten de spelers worden geleid. Daarvoor moet de regisseur van het gelezen en herlezen stuk vast stellen, waar in zijn tooneel-partituur de sleutels, kruisen en mollen staan, de overige teekens, de regie-indicaties (bij 'waarlijk gröote auteurs zooals Shakespearc uitsluitend in den tekst verwerkt). Behalve de leiding van hot indivi dueel» spel dor medewerkers gaat het bij de opvoering om eenheid in de speelwijze: de baste, het rhythme, de gemeenschappelijke sphecr, den gees telijk bindenden achtergrond, opdat alles te samen tot een eenheid uit groeit, in het concept of het stuk in ' meerdere of mindere mate vastgelegd. Bij werken van Bernard .Shaw moeten de bouw en de gedachtengang vooral in het oog gehouden worden, waar deze zoo licht verdoezelen onder zijn lerscheijL humor. Achter alle Reegtigheden * schuilt de philosoof ' Shawi Hij vraagt van den regisseur vóór alles inzicht en intelligentie; van Ue spelers eischt hij hart n begrip. 1 Zoo is b j v. voor het. slagen van de rol van Mevrouw Warren noodig een ongecompliceerde gevoelige uitbeel ding. Het is typeerend, dat een actrice van het formaat van een Tilla Duricux volkomen faalde in deze gröote vrou welijke opgaaf, .torwijl Rika Hopper, i' i algemeen erkend, <'<in uitstekende creatie bracht. In Wapens en de Mensch" werden een drietal rollen door ouden» acteurs gespeeld. Majoor Petkoff bleek na enkele voorstellingen innerlijk en uiterlijk geheel te slagen, kapteiri Bluntsphly was in overeenstemming met de opvatting vttn de regie, doch deze rol stelt geheel andere physioke eischen. Nicola daarentegen, uiterlijk op zijn plaats, viel uit den stijl van de regie, bij alle anderen doorgevoerd. Dergelijke serieuse opvoeringen zijn leerzamer en hebben grooter waarde, ondanks alle tekortkomingen, dan een verdoezeld*?, tot op zekere hoogte artistiek-oneerlijke, welke alleen op uiterlijke effecten en de geestige in trige drijft, daardoor vaak een moor populair verkoop-artikel wordt. |N ons vorig artikel schreven wij ???over de1 hooge eischen die ..De Ge borduurde Bal" vort S. I. Hsiung aan regisseur en spelers stelt. Wat de regie betreft is Defresne in zér veel op zichten geslaagd. Als geheel ix het een boeiende vertooning. Bijzonder gelukkig was de keuze v,an Frits van Dijk voor den regisseur, de bindende kracht in het stuk. In zijn handen werd het een volmaakte creatie, plastisch, qua geest en dictie vol fijne phantasie. De bindende kracht had nog kunnen worden ver sterkt door passende muziek. De inspicient (Sternheim) bleef op zijn bescheiden plaats, maar hem ontbrak de plastiek in zijn zwijgende rol, gelijk Van' Dijk die zoo goed volhield. Hij werd daardoor een type, geen karak ter. Decor en costuum waren fraai, maar vielen als kleur vaak in elkaar weg. Een nog rustiger achtergrond, en kleeren van tooneelmatiger kleurselmkeermgensnit.had het effect verhoogd. Het contrast tusschen de Chineezon en de bewoners der Westelijke land streken werd uiterlijk gechargeerd. terwijl het fijne psychische Verschil vervaagde. In, de oorspronkelijke Chineesche legende kunnen nimmer Europeanen bedoeld zijn. Ondanks de doorgevoerde creatie van Van Dalpura. die een visie op een ander ras vol humor bracht, miste de geheele familie van den eersten mi nister de distinctie, welke voor deze groep een hoofdvereischte is. De wijze waarop Van Dijk dit probleem oploste, had als voorbeeld kunnen die nen. De Tijger Generaal verviel het .meest in-een'grove klucht-figuur, die met een Chineesch aristocraat, hoe onnoozel-gcvaarlijk ook. niets meer gemeen had. 1 Van de kleinere rollen wns G roenier in zijn d'rio wachters het' meest eom-ploet in phantasie en uitrusting. ,De scènes, waarin de zoete melodie van het werk het'meest moest,klinken slaagden plastisch, ?maar waren te weinig innig of te eentonig van klank. soms te geestig" voor diepe ont roering. Storm mist vooral den onder toon van het gemoed, die Gcorgctte Hagedoorn in gröote' mate bezit, al gebruikt zo deze hier te weinig. Willy Haak reed inderdaad prachtig paard, en trof door haar overgave en bereikt technisch kunnen. Waar, stuk en inhoud duidelijk be doeld zijn als ontspanning brengende tijdpasseering, is versnelling van tem po en het aanbrengen van coupures ' hier en "daar nog noodzakelijk. Phantasie moet zoo min mogelijk worden onderstreept en aangedikt. ' Zij toch is het onverwoestbaar bezit, waarmede zij alle surrogaten van tooncelspeplkunst zal blijven verslaan. roonee/ uit Oe geborduurde bol". Stadsschouwburg. Amsterdam Bioscopy FILM-FATUM L. J. Jordaan Frank Capra: Lady for-a' day" (Studio 32, Rotterdam) FILMS schijnen er een eigen noodlot op na te houden een fatum, dat men dikwijls niet al te best begrijpen kan en dat de zonderlingste verrassingen in petto heeft. ?Er komt een klein meisje op het doek met het gefriseerde hoofdje van een bazarpop en de onuitstaanbare groote-ménschenallures van een ge raffineerd cumediantje. Alsof er geen werk als ..La Maternelle" heeft be staan, dat de waarachtige schoonheid van de echte kinderziel openbaarde, zoo maakt men wekenlang queue om dit gemaniëreerde gedoe in golven van sentimentaliteit over zich heen te laten gaan. Maar een aangrijpende, ernstige kinderfilm als ,.No greater gldry" verdwijnt na een week van het programma. Er Verschijnt een knappe, doch ietwat koude dame nut een fameust- sopraan in een matig. pasklaar gemaakt blijspelletje en de belangstelling is overweldigend. Een zelfingenomen, schoon eenigszins vul gair heer met een smeltende tenor marfkt zijn opwachting in een slecht soort opera-libretto en men breekt de zalen af. Maar een geestig, amusant on knap werk als ..It happened one night" wordt minzaam weggewuifd. Il Duce ha stmipre ragione" en ook het publiek heeft altijd gelijk. Maar -tegenover zulke onverwachte wendingen van het film-fatum is. men geneigd; zich de oogen uit te wrijven en de recensent; wiens taak het evenzeer is de massa te bestudeéren als de film. schudt verbijsterd het nioode hoofd. Want de ervaring heeft hem geleerd, dat pp den langen duur dépublieke smaak het inderdaad nog zoo mis niet heeft en dat niets gevaarlijker is clan dezen publieken smaak a priori als ontoerekcnbaar te beschouwen. Hoc is dan dit gelijk matig apprecieeren van een Paulette Elambert en een Shirley Témple mogelijk? Hoe kan het zijn, dat toch , waarachtig niet taaie of hoogdravende meesterwerken als No greater glóry" en It happened one night" met zulk een vergaande onverschilligheid wor den bejegend? Ziedaar een probleem dat minstens zoo interessant is als. de montage der Russen.... en tien maal zoo duister! Intusschen is er opnieuw een werk aan den horizont verschenen, waar van men zich in spanning afvraagt, welke ontvangst het van de zijde der bioscoopbezoekers zal geworden. Lady for a day" fis .-Vmoqt men weten niet alleen een voortreffelijk gemaakt, doch tevens zeer amusant en onderhoudend blijspel. De aller aardigste intrigue van het oude appel vrouwtje, dat een dochter in Spanje heeft, die op het punt staat met een rijken grande" van dat land te huwen en die nu haar moeder wil komen bezoeken, biedt aan den filmer talrijke en dankbare mogelijk heden. Want gezegde moeder en appelenvrouw heeft (misschien a Tinstar van The bridge of .San Luis Rey") door haar brieven de dochter steeds in den waan gelaten dat zij de hoogste ?kringen van New York frequenteert en om die fictie vol te houden helpt haar een berucht, maar goedhartig bende leider met zijn heele ..gang" als ge fingeerde lieden der gröote wereld. Dit geval is als gezegd voor den talent vollen regisseur om, van te smullen en de even knappe als geestige Frank Capra haalt eruit wat er uit te halen is. Hat amusante scenario werd door hem verfilmd in een ononderbroken serie verrassende, intel ligent gevonden en veimakelijke wen dingen. Daarbij komt een bezetting der hoofdrollen door May Robson. Ned Sparks, Guy Kibbee en Warren Willi'nm. die zich moeilijk beter laat donken. Om kort te gaan ziehier dan' een film, die het hartstochtelijk ver-. langen naar amusement volkomen bevredigt en die tevens met' hersens en talent gemaakt werd. De handeling is eenvoudig, spannend en in hooge mate onderhoudend de verfilming geestig en brillant * de rolbezetting perfect. Wat in drie-duivelsname (zoo denkt men) kan daA een hartig» en welverdiend succes in den weg staan? Wel, vrienden het film-fatum. dat gaat werwaarts het wil en dat in stoot bl}jkt een heel publiek met blindheid te slaan../, of den recen sent het zij in allen ootmoed toe gegeven ! . Hoe dan ook de ontvangst van deze film blijft een belangwekkende vraag.. Twee weken heeft zij hot in Tuschinski's avaht-gardetheater vol gehouden wat zal de rest van net land doen? i ' ' Want het is waar: er komt geen poppedijntje-mct-permanent-wave in voor en May Robson heeft alleen maai* een heel gevoelige spreeketem. De Kribbebijter" ia AHwmbra In het vorige nummer stond vermeld dat, de Nederlandsche film te Amsterdam in Corso en Royal draait! Men deelt ons thans mede dat zij ook in Alhambra wordt vertoond, ' ' j PAG. 9 DE GROENE No. 3M2