DE KLEINE KRANT Buitenland Hitler laat zich uit! Het is ons een voorrecht, na het geruchtmakend interview van Hitler met den Franschen journalist Bertrand de Jouvenel van de Paris-Midi ook onzen lezers uitlatingen voor te zetten, die wij te danken hebben aan een uitnoodiging van den Führer aan onzen politieken medewerker Opmercator. Op verzoek van den Führer wordt ook dit interview, evenals dat van de Jouvenel, eerst 6 dagen te laat gepubliceerd. ADOLF EN ZIJN SCHENDING Waarin een klein man groot kon zijn f\E Leider aller Duitschers, Adolf Hitler, ontving mij, nadat ik eerst zorgvuldig op verboden voor ouders gefouilleerd was, in zijn ruime werkkamer in de Reichskanzlei. Hij droeg een haast belachelijk eenvoudig smokinguniform; alleen aan de meubi leering van het vertrek en de dreigende revolvers van de lijfgarde was te zien, dat men hier voor een groot man stond. Het is heel vriendelijk, dat U uit Holland gekomen bent", ving de Leider aan; U woont toch in Ant werpen?" Ik legde dezen grooten Duitscher behoedzaam uit, dat Ant werpen in Belgiëligt. Aber selbstverstandlich!" zei hij onmiddellijk vriendelijk, ,,Ich weiss, Amsterdam, ons noordelijk plan-Holland-i6 bis! J»", ging hij dadelijk levendig door, die verdragsschending. Dat had nie mand verwacht na mijn oprechte" verzekeringen van 21 Mei 1935 en hst vredelievende" interview met Uw collega de Jouvenel. Ik zeg trouwens in ,,Mein Kampf": Die Breite Mas'se eines Volks wird an die Möglichkeit einer so ungeheuren Frechheit der infamsten Verdrehung auch bei ande ren nicht glauben können.. .." Mijn vriend Roehm, zaliger nagedachtenis, die wel eens wat ruw in den mond was, zei in zoo'n geval altijd: Adolf, leidt ze om den tuin!" wat ik hem dan ook gedaan heb! Hah, hah, hah," lachte de Führer bij die vroolijke herinneringen plotseling goedsmoeds. Nu heeft Mijn Volk geklaagd over de verzwaarde lasten van een onver wachte bezetting door een groote troepenmacht, terwijl er toch reeds nijpend gebrek is aan vet en andere levensbehoeften. Maar Ik heb gezegd: Das Fait accompli ist mehr wert als das Fett accompli!" Ja, wij leven in een heroïschen tijd, al zeg ik het zelf !" En," zoo vroegen wij, wat is Uw meening over de reactie van Uw handelingen in het buitenland?" Dat kan mij niet 200 veel schelen; wat je niet ken;., interesseert niet. Het was bovendien een geste voor binnenlandsch gebruik, bedoeld als propa ganda voor de volksstemming. Ik De Führer tijdens ons interview, in welwil lende beschouwing van het voor-vorige nummer van De Kleine Krant zou het zoo heerlijk vinden, als nu eens 2°/0 der bevolking uit overtuiging Ja" stemde. Het smoesje van Frankrijks inbreuk op Locarno werkt natuur lijk prachtig. Daarom spijt het mij zoo, dat wij met Belgiëgeen verdrag hadden als in 1914. Het is nu zoo'n leeg gevoel in je handen!" Nog n vraag. Bent U niet bang, om Duitschland, bij den bestaanden oorlogswil, door een nieuw Locarno voor 25 jaar, te veel vast te leggen?" Integendeel!" zei Hitler, bij Mij kunnen 25 jaar zijn als i dag!" Ik stond op: Ik weet, dat Duitsch land nog meer verdragen heeft. U zult nog te werken hebben!" Ja" zei de Führer, zich nu eveneens verheffend, Ik moet weer een bladzijde gaan schrijven in het Boek der Histo rie. En als dit een zwarte was, Ik zweer U, de volgende zal een roode zijn l" .JÜeinste (jKrant voor de ^Kleinsten Etn leuk spelletje je jarig bent, mag je misschien wel al je vriendjes en vrien dinnetjes op visite vragen. Als het regent moet je je binnen amuseeren, wat ook heusch heel goed kan. Allen in de kamer moeten aan den kant gaan staan met de oogen dicht en het gezicht tegen den muur. Dan leg je op iederen stoel een gebakje en daar overheen een dun papieren servetje, zoodat het gebakje niet te zien komt. Je telt nu tot drie, en wie het eerst op zijn plaats zit, heeft ge wonnen. Als er ook groote menschen op visite komen, kun je nog een ander spelletje doen. Je gaat dan, zonder dat iemand het merkt, naar de gang en smeert den binnenrand van alle hoeden in met een ferme laag lijm. Degene, die op je volgenden verjaardag zijn hoed nog niet heeft losgekregén, heeft een chocolaadje verdiend. Een anderen keer een paar aardige grapjes met spelden en met brandende lucifers. _ Wie Is zoo gak om mee te raden? Toor de kleinijea i. Welke plaatsnaam zit verborgen in dezen zin: Jan en Kees zaten in het veen dam te spelen ? 2. En welke in dezen: Miesje reisde van Amsterdam naar Leiden ? 3. Ik ben een bloeddorstig insect, met lange pooten, dat in een web zit om vliegen te vangen; ik eindig op ,,-pinnekop". Wat ben ik? OPLOSSINGEN uag ?£ ONS RÊCHTHOEKJE Voor den politierechter Symbool 17EN meneer met een tamelijk fat soenlijk uiterlijk verscheen dit* maal in het zaaltje en men zou zich afvragen, wat dit toonbeeld van vrien delijkheid wel misdreven kon hebben. De politierechter, met zijn door vele en velerlei perikelen des misdadigen levens verscherpten blik, begreep alras, dat de zonnige meneer de plaats innam van den zondigen meneer, welke laatste er den voorkeur aan gegeven had, slechts symbolisch te verschijnen. Volgens dagvaarding heeft de meneer, van wien u het symbool bent, een contract verbroken, dat hij met getuige gesloten had. Geeft u dat toe ? Integendeel, meneer de rechter, niet wij maar getuige heeft het con tract geschonden. U zoudt hem bovendien een klap in het gezicht gegeven hebben.... Dat was een symbolische klap, edelachtbare. Bent u bereid, voor den vorm, symbolisch dus, te verklaren, dat het niet zoo kwaad bedoeld was? - Ik denk er niet over l Het is zijn gezicht, dus ik moet er naar kijken en daarom is het mijn goed recht, zijn oog 200 blauw te slaan als met mijn smaak overeenkomt. Door de dichte rijen van de publieke tribune ging een verontwaardigd: Oh!" En die contractbreuk.... Is door hém gepleegd. Want hij is zijn vriend gaan vragen, of die hem helpen wilde, als wij contractbreuk zouden plegen. Zooals u ziet, meneer de rechtbank, zijn wij onschuldig. Lang dacht de wijze kadi na. Dan knikte hij met het grijze hoofd en sprak: Ik verklaar u en den meneer, wiens symbool gij zijt, schuldig en ver^ oordeel u tot zes maanden gevangenis straf. Onvoorwaardelijk.. .. ? ! schrik te het symbool. Nee, symbolisch, sprak de rechter. En toen ging ieder tevreden zijns weegs. VOOR ONZE LEESSTERS Boter, jus, justitia YN het margarine-proces" werd er door den verdediger de aandacht op gevestigd dat volgens de letter van de wet een huisvrouw ook geen griesmeelpap, yoghurt, boter of zachte kaas in voorraad zou mogen hebben. Naar onze speciale crisispondent verneemt, ligt het inderdaad in de bedoeling dat men, voor het in voorraad hebben van deze artikelen, voortaan als georgani seerde bij de betreffende crisis-centrale zal moeten zijn ingeschreven. De voorraad zal voortaan in een gesloten kist bewaard moeten worden. Wil de huisvrouw daaruit iets halen, dan begeeft zij zich met de kist, haar inschrijvingsbewijzen en voorraadkaarten naar een controleur Landbouw Crisiswet 1933; deze verstrekt haar vijf formulieren, welke moeten worden ingevuld en geverifieerd door den Brigade-Commandant der marechaus see. Daarna stelt zij de papieren den controleur weer ter hand, waarna deze het verlangde uit de kist haalt en 2 formulieren daarvoor afgeeft. Beide worden door de huisvrouw ingevuld en onderteekend. Nadat de handteekening ter controle naar het hoofdkan toor der Centrale opgezonden en accoordbevonden is, geeft de huisvrouw een der formulieren aan een lid van Gedeputeerde Staten. Het andere laat zij ter administratie van den voorraad en aanteekening op haar inschrijfregister afteekenen door den Commis saris der Koningin. Omslachtigheid wordt thans geheel vermeden. Mér formulieren komen er nu niet aan te pas en de huisvrouw kan zich met haar pond boter naar huis begeven. Slechts is het nog noodig dat zij zich, ter controle op onmiddellijk verbruik, laat vergezellen door den Commandant-Veldleger. Effe Grinneken . . . .! De wagenbestuurder als slaapwandelaar (Björnx Strisse) (Eigenlijk behoort bij deze goede mop ook nog een plaatje. Wij kunnen dit door plaatsruimte echter niet op nemen, en vertrouwen dat onze lezers deze mop ook zonder dit plaatje even zeer weten te waardëeren.) VOLGT DEN SCHRIFTELTJKEN Fes Fa FisBESTAAN DE UIT 1O WEKELIJKSCHE LESSEN Instrument ONDERRICHT IN ALLE VAKKEN. PRIJS 21 CENT PER LES. OP AANVRAAG O PROEF LESSEN GRATIS aanlog overbodig! WIJ GEVEN HIERONDER EEN OVERZICHT VAN ONZEN Vleugelcursus Les 1: Het instrument, de witte toetsen, de pooten, en het klankverschijnsel. Les 2: De noten, de ladder, het kruis en het mol. Het pedaal. Orgelpunten. Les 3: De inwerking van het klavier op de handen. Psalmen en gebroken accoorden. Les 4: De maat- en toonsoorten. Het hars. Les 5: Boven- en klemtonen. Les 6: Het samenspel; onafhankelijkheid der beide tianden. Les 7: De aan-, maat, en dubbelslagPraaltrillingen en zweving. Les 8: Muziekgeschiedenis van de Chineezen tot Pijper. Het water-en kerkorgel, de mis, de romantiek en de myriatonaliteit. Les 9: De grootmeesters: Beethoven, Wagener, Bechstein en dergel. Les 10: De zwarte toetsen. Het brillant en virtueus spel. Chopin en hot. Elke leerling ontvangt nabetaling van het lesgeld het fraaie FeS l?& FiS-Diploma. 3nstttuüt Fes FA'AX-aioÖ&cröam, (Stro HET IS OM TE VULKANEN lette van VOLHARDING is alles. Iemand die op z'n tanden bijt zal zege vieren. Ik schrijf dit naar aan',. iding van de onthulling van Gravin F.nal in het Ritz a ? 2,50 de persoon ' n bate van de stichting Kop Op". Gravin Knal is 55 jaar geleden be: mnen aan een gobelin van 2^2 bij 3. ,'e was toen nog een meisje, en haar ouvernante bestelde de kleuren bij .?n artist, en de rest kwam in een rol ;it Parijs, maar 't patroon werd hier n daar meteen al gematigd door ?ravin Knal's Mama omdat er nogal . ael cherubijnen in voor kwamen, /aar de vroegere moeders eenigszins uiverig tegenover stonden. Enfin, ze egon beneden links aan een slinger, .vat ze allemaal zoo onderhoudend . ertelde in de openingsrede voordat de ip die alles bedekte door een wetauder was weggenomen. Ze vertelde erder aardige anecdotes, over hoe ze an een vinger bezig was toen ze haar ::>an leerde kennen, over een omge?illen inktkoker, en ze wees tien eigene maakte stukjes aan van haar zoon ?> kolonel als kind, die als het ware as opgegroeid met de zwevende Icemenmand, die ze zelf had bedacht p een wolk, waar ze van de Boerenorlog tot de opheffing van de paarderam aan werkte. Enfin, 't was alles ver. azend geanimeerd en de Stichting kreeg etto een tekst en een cocoslooper en i aar mee uit. Maar niemand hoorde ets van de moeilijkheden waarmede iravin Knal 55 jaar lang kampte, liemand begreep hoe 'n groote ijzeren vil er was noodig geweest om dit gewellige werkte volbrengen. Om te beginnen weet niemand, tenninste niemand buiten óns, dat ze bij saar meerderjarigheid bloed vergif t ijng kreeg aan haar vingar, waar z^ de ;roene arsenicum van de wol voor de oomtakken had in geprikt. Tóch ette ze door. Later redde ze de gobelin an brand door een springende vonk iit het haardvuur beet te pakken, '??aardoor ze wekenlang verbonden und liep. Nóg later kwam de mot. Ze verkte toen zelf in een mouwschort iiet verdelgingsmiddelen, die op haar ?eel sloegen, maar de gobelin werd ;;ered, Zoo waren er duizsnd dingen, 'naar het ergste gebeurde drie maanden ;rug toen de vleeschkleur van de Matste cherutijn op was, die ze altijd ?it Parijs had laten komen. De wolibriek brandde af en wilde niet meer < ;>hieuw beginnen, en ze had toen nog laar twee onnooozele strengetjes : jodig voor een vu<stje, die ze nergens ? on bij krijgen. De Hollandsche fa! ieken leverden alleen maar vloe;nde zalmtinten. Manchester en Leeds l xdden de goeie kleur maar de verl -ïerde kwaliteit. Óók naar Belgiëen ustraUëstrekte Gravin Knal haar ' oelangels uit, maar tevergeefs. Toen pakte ze een koffer en ging ad en wel met haar gezelschapsdame, ie per slot van rekening óók geen cent vaard is, naar Parijs, waar ze alle ?dressen plat liep tot iedereen haar Kende, maar niemand had de goeie ^leeschkleur. Toen liep ze een anti quair tegen het lijf. Deze man nam haar zonder de minste bedoeling mee De oogen van Amsterdam kij ken door een bril van Schmidl J. M. SCHMIDT, opticien. Rokin 72 naar zijn huis, waar hij haar alles liet zien omdat ons volk zich dikwijls sterk interesseert voor stukken van waarde. Zoo kwamen ze eindelijk ook terecht in een zaal bij twee gobelins (oude), die zóó muf roken dat de gezelschaps dame na een tijdje met een smelling bottle op de gang moest staan. Enfin, Gravin Knal bekeek de eerste, die een gewoon jachttafreel voorstelde met wat honden en een wapen op de achtergrond zonder nige fantasie. De tweede was niet veel beter. Ook hier een afgezaagd thema: een man en vrouw. De twee verschoten figuren zaten op een bank; de zachtroode man in een smeekende, halfhorizontale houding met n knie op de grond, de vrouw in blauwe draperieën, waarboven een soort pape gaai zweefde met een kroon. Het geheel sprak niet tot Gravin Knal. Toen echter viel haar het vleesch van de vrouw in het oog en stelde ze onmiddellijk met een schok vast dat het volkomen overeenkwam met de kleur van de laatste cherubijn in Holland. Intusschen stond de antiquair er eerbiedig naast en fluisterde dat het een van de meest beroemde gobelins was uit het eerste tijdperk, en Gravin Knal zei dat 't eigenlijk niet goed was je dood te staren naar een vroeger tijdperk, en de antiquair zei dat ie dacht dat 't soms goed was naar de mooie dingen van een vroeger tijdperk te kijken ter oriëntatie omdat de leelijke dingen zonder dat je het merkt meestal vanzelf meewandelen naar een volgend tijdperk, waar Gravin Knal niet eens op in ging, óók al omdat haar lieve hersens met de vasthoudendheid van een bloedhond werkten in de richting van haar eigen gobelin met de, op een oortje na gevilde cherubijn. Toen, instinctief, nam ze een besluit. Ze vroeg de prijs, waar de antiquair zichtbaar van opschrok. De volgende morgen zei hij het haar benepen door de telefoon en daarna schriftelijk na veel gereken aan de hand van stukken uit z'n safe. Die prijs was liederlijk, maar er hoorden papieren bij met zegels of je een rashond kocht. In elk geval, Gravin Knal schreef naar haar bankier en 't werd een heele financieele correspondentie tusschen auto riteiten tot ze eindelijk met het ding in een speciale verpakking naar huis reisde als overwinnaar. "~ Wat ze toen deed was grootsch. Ze DANSEN EEN IEICHAAFO aiNOEM mlt* In TANZ KLAUSE Mmlntr. b/h LEIMCHCPICM liet het dure museumstuk ophangen in de erkerkamer, bekeek het even, schudde toen wüskrachtig het hoofd en riep om de behanger. Deze, die de groote effen gedeelten van haar gobelin mee had helpen af maken als zijzelf te bezet was, was verrukt over de kleur van de vrouw, en Gravin Knal gaf hem verlof haar linkerarm heelemaal uit te peuteren... En zóó was het, met deze moeizaam verkregen draadjes, dat Gravin Knal tenslotte het laatste vuistje van haar levenswerk voltooide. Niets zonder moeite", zei ze later eenvoudig. Kunst eischt offers", en ze zei dat ze wist waarom er zooveel armoede was bij schilders en schrijvers. Ze werken te vlug. Ze raffelen alles af. Vijfenvijftig jaar is niets te lang voor iets goeds. Maar ze hebben geen tijd en geen volharding. Ze willen geld zien. Voile!" ©verspannen MIJNHARDT'S ZENUW-TABLETTEN Koker 75ct Uit het dagboek van Pietken Het huuwelijk <ul . HET huuwelijk is de pozisie waarin dat eene man geplaatseert is als hij de jaren van ferstant en ferantwoordelijkeitsgevoelens bereikt heeft en na rijp ooverleg tot het besluit is gekommen dat zijne roepinch erin bestaat van den zaaterdag zijne zuurgewonnene penningen tot den laatste toe aan zijne aangebeden vrouw af te lammeren. Het huuwelijk is gesteundt op den reegel der vermeenigvuldiginch en daarom golt in den ouwden tij t de bekende spreuk van gaat en vermeenigvuldicht u. Maar er is daar veel mis bruik van gemaakt want somige gewee tel ooze vermeenigvuldigers pasten deeze spreuk links en rechts toe zonder hunnen alibibi achter te laaten hetgeen annleidinch gaf tot talrijke betwistin gen bij de vaststellinch van de daders. Daarom heeft de kerk tesaamen met den amptenaar van den burgerlijken toestant den wijzen maatreegel getrofen van iederen vermeenigvuldiger eenen numeroo te geeven en de spreuk van gaat en vermeenigvuldicht u te veranplaseeren door deze van blijft thuis en vermeenigvuldicht u. Dank zij deezen maatregel is er een einde gekommen aan den arnasiestischen toestant die onze tezamenleeving eewen lang geteistert heeft en de nieuwgebooren staatsburgers in bitteren twijfel bracht over den oorspronch van hunnen boomstam. Voort aan kunnen zij inzage neemen van het trouwboekske van hunne voorgangers en desgevolgent met een gerust geweeten hunne tsoês in hunne mont steeken en op hun twee ooren slaapen. ledere ernstige mensch zal moete toegeeven dat dit eenen grooten fooruitganch beteeket die gerust op een lijn mag gestelt worden met de uitvindinch van den eelektrieken tram, de radiejom, de konfeerensie der ont wapening, de taxi-girls, de belastingen en den footegrafie instantanee. Heelas ! ouwde gewoonten zijn moei lijk om laaten en de wet is er totiertoe nog niet voleedich in geslaagt om de laatste jonchmans uit te roejen aloewel dat er in verschgillige streeken zware boeten gelecht zijn op de uitoefeninch van dit ambt. Mijn moeder zecht dat ze nog veel te braaf zijn met die keerels die zich zelfs tot in de deftiche faamieldes binnedringen onder het maschger van de vriendschap met meneer en desnoots met madam zecht ze en aldus in staat gestelt worden om de wettelijke afstamminch op dwaalspooren te brengen. Mijne moeder zecht dat ezoo maar dat is alemaal latei n voor mij hetgeen dat toch nie belet dat ik onzen kozijn Meedar in mijn kijkers zal houwden als hij nog eens ons I reine komt be zoeken om haar verslach uit te brengen over de ferkrachting van het Locarnopak door Hieteler binst dat de Gaspijpe in volle vertrouwen de konteurs opneemt in de stat. En ik zal mijn best doen om spoe dich frans te leeren op de school en in staat te zijn van de reedevoeringen te ontsijferen welke dienen heer met zijnen otomobiel in ons Konsieta haar kuischge ooren fluistert achter de voordeur alswaneer dat hij haar snavents naar huis brencht bij gebrek aan den laasten tram die altijt voor zijn uur vertrekt. Ge kunt nooit niet genoech weeten in het leven zech ik en als ik de jaaren der fermeenichvuldiging zal bereikt hebben zal ik eenen gereekomendeerden brief schgrijven aan mijne moeder gelijk dat den kooning van Engellant komt te doen naar de Kamers om haar te vragen van de buitegewone kreedieten niet te fergeeten op mijne siviele lijst voor het geval dat ik tot het planten van mijnen wettelijken stamboom zou willen overgaan.