?/«t DE KLEINE KRANT Buitenland RECTIFICATIE fh ons vorig nummer is helaas een drukfout geslopen. In ons artikel over het Engelsche thee-lek stond: De positie van Minister Thomas in het Engelsche kabinet is natuur lijk net zoo sterk als voorheen". | Onze lezers zullen begrepen heb ben dat hier moest staan: niet zoo sterk". Het verheugt ons inmid dels dat onze voorspelling geheel is uitgekomen t Stadsnieuws LICHIAVOND IN AMSTERDAM ||ET L C. A. (Illuminatie-Comit Amsterdam) organiseerde de vorige week in samenwerking met den Bond tot Bescherming tegen Onderwater gevaar een schitterend geslaagde lichtavond". Doel hiervan was te onder zoeken in hoeverre onze stad beveiligd kon worden tegen onverhoedsche aan vallen van den vijand door middel van onderzeeërs. Het I. C. A. had daartoe langs de grachten een verlichting van vetpotjes aangebracht, terwijl alle woonschuiten, huisbooten, gondels en verdere vaste bewoners van de hoofdstedelijke binnen wateren door de zorg van het Comit mst lichtgevende verf bestreken waren. Op een door de Centrale Post gegeven sein werden de vetpotjes ontstoken. Dit ondervond evenwel eenige vertraging doordat het afgesproken teeken, het driemaal luiden van een koeienbel op het dak van het abattoir, niet overal even duidelijk gehoord werd, doch na korten tijd straalden Amsterdams grachten in een ongekende lichtweeldeDe vijand naderde nu snel per onder zeeboot, drong via het Damrak, de tunnels onder de Beurs en het Damplantsoentje door tot in de modder van het Rokin en stevende vervolgens door de grachten. De tocht eindigde helaas, doordat de boot vast liep in de bocht van het Kolkje, zoodat het verdere gedeelte te voet moest worden afgelegd. Wij mogen wel zeggen, dat deze eerste propaganda-avond zeer geslaagd mag heeten en wij zijn overtuigd, dat de talrijke toeschouwers, die het schouwspel bijwoonden, voldaan huis waarts gekeerd zijn. De autoriteiten waren uiterst tevre den, zij hadden tijdens hun onderwatertocht niets gezien. Ernstig eeval van sabotage Nader vernemen wij nog, dat onbskend gebleven elementen ds waxinelichtjes in de Rechtboomsloot, waar mede deze gracht geïllumineerd was, uitgeblazen hebben, zoodat de duikboot bijna was vergaan. BERICHT VAN ADRESWIJZIGING NAAM MET VOORLETTERS: BEROEP, BETREKKING:. OUD DRES STRAAT EN HUISNUMMER: NAAM OER WOONPLAATS:. >£«. &Uft«»t£...y JMM* to A f J_ . ' * / * NIEUW ADRES STRAAT EN HUISNUMMER: (ZOO NOODIO HUUatDlILTI) TELEF.- A POSTREKENING NR.:. J.! NAAM OER WOONPLAATS:. (TOEVOEGEN. INOICN NOODIO: CENTRUM. NOOAD. ZUID, OOST, INZ OF KANTOOR V. lESTtLLINQ). DATUM VAN INOANO EN HANOTEEKENINO: «*?«?De Honderdduizend er uit Interview met den gelukkigen winnaar WAT IK BA DOEN? FIETSEN l" De honderdduizend (naar onze lezers wellicht weten, de hoofdprijs der Staatsloterij) is deze week ge vallen op een nummer van een lezer der Kleine Krant. Nauw had onze loterij-redactie dit vernomen, of onze speciale verslaggever is den geluk kigen winnaar gaan interviewen. \Y7IJ traden binnen in de eenvoudige woning van den winnaar aan den Hengeloschen weg te Enschede. Het bleek, dat het grillige lot gewild had dat een eenvoudig vervaardiger van katoenen stoffen dit groote bedrag in den schoot geworpen kreeg. Nadat een in schamel zwart gekleede butler onze overjas had afge nomen, liepen wij door een schaars gemeubelde hall, die in dezen tijd van het jaar door eenige houtblokken in de groote oude schouw ternauwernood verwarmd werd, naar de eenige rookkamer van het huis, waar het geheele, uit acht personen bestaande gezin ver zameld was. De vader van het gezin, de 53-jarige J. J. t. C. is een eenvoudig man. Als wij hem de vraag stellen of hij nu niet gelukkig is, dat het Fatum hem dit geluk beschoren heeft, antwoordt hij onmiddellijk met den eenvoud van den ongeletterde: ,Joa, met vrèmde woor den hebt wie nooit volle op 'ehad; zegt noe rondoet wat da'j bedoelt: ik bin nooit nich grootsig 'ewest. Joa," ver volgt hij, ,,dat was noe effetief een heele verrassing, Heern, geleuft dat meer. Honderddoezend gulden, woar a'j niks vuur 'edoan hebt, noe, ik kan wa' zeg'n, dat is mie nog nich dukkels 'ebeurd. Ik zeg nich, dat ik tot noe te klagen heb 'ehad, wie hebt oons best kun'n red'n. Meer dit is noe toch een oarig zwientien. Voor onbedorven oógen ThAAR wij de beschikking hebben ge kregen over een'vermaard gelegenheidsdichter, die tevens een groot kenner is van de problemen der kinder ziel, zullen wij evenals andere voor name bladen dezen geregeld aan het woord laten. ^Tc/ioenma/ïersjantje Schoenmakers Jantje, Was een bijdehand je, Met oogjes rein En een broek van bombazijn. Zijn Va klopte schoentjes, En Ma gaf hem zoentjes, En nu uit met de pret Jantje moet naar bed. TANTE KOBA Daar het haar van Tante Koba moet gepermanent worden, heeft zij geen tijd meer. ^en befiendig/ïeidsspelletje Vandaag gaan wij een nieuw spel letje doen. Hiertoe neemt men zijn fiets en brengt die in de huiskamer waar men de geheele kamer dóór op afstanden van 40 c.M. deelen van het servies zet. Vervolgens tracht men op de fiets gezeten los tusschen al dit porcelein te fietsen. Wie iets breekt is af. Het spelletje kan ook door meerdere personen tegelijk geschieden. (9/ts ruilfioefye Wie wil 20 ongebruikte Hollandsche postzegels van 15 cent ruilen voor 20 gaaf getande, gebruikte (met water merk). Br. I.K. O.O.K., Kleine Krant Jantje P. wil 300 beschuitbonnetjes ruilen voor oprichterscertificaat van goed rendeerende industrieele onder neming. ^Brieven Letter J. P., K. K/"1 Miene vrouwe zeg, noe da's fijn, nou kunne wie nog ees een autemobiel koop'n, en wie wol'n ees noar Egypte reiz'n. En ik neem er een biljart bis en wie holdtweer een viefdentuunman. En weet ie, wat of ik veur mien eigen nog goa doen? Fiets'n, want 'eleuft oe, dat ik nog nooit op zoo'n ding 'ezeten hebbe!" En wij verlieten het gelukkige gezin in de vaste overtuiging, dat het geld hier zeer welkom was en een goede besteding zou vinden ! Om te kort verhaal PIET BLONDHORST flLONDHORST, de onroerende makelaar, heeft een vlekkeloos ver leden; anders zou hij geen makelaar zijn. Ik ken echter een' vlek, die ik zal verhalen, niet om kwaad te spreken, maar omdat het heel goed is, dat het eens bekend wordt. Blondhorst zal een jaar of vijf geweest zijn, toen ik met hem in den zandbak heb gespeeld. Hij had de onzindelijke gewoonte hét zand in zijn mond te steken, maar daar maak ik hem thans geen verwijt meer van. Op een middag zou ik weer naar hem toegaan, juf bracht mij, ik zie het nog zoo voor mij. In den zandbak zat Blondhorst al te wachten, in zijn roode morsschortje, zijn mond vol zand. We zouden dien middag taarten bakken om ze later te verkoopen. Blondhorst's stiefmoeder zat erbij, zij stopte kousen en hield een oogje op ons, speciaal als Blondhorst weer zand in zijn mond wilde steken. Ik was zoet, zoodat zij van mij geen last had. We hadden samen in een ouden puddingvorm een groote taart ge bakken toen Blondhorst er zijn voet opzette en de taart bedierf. Hoewel ik zeer teleurgesteld was, liet ik niets ervan blijken. Toen zijn stiefmoeder echter even weg was, gaf ik hem een klap, die goed aankwam, zoodat hij begon te schreien en mij in de grootste ongelegenheid bracht. Wat verder gebeurd is, is niet het vermelden waard. Ik mocht niet meer bij hem komen spelen, en mijn moeder zei, dat die Blondhorst ook nooit een goede vriend voor mij zou zijn. En nu gaat hij eiken dag wandelen met mijn vrouw I HERMAN BBRNHARD Onze fotopagina DE SCHOONHEIDSKAMP VAN DE KLEINE KRANT Een aardige opname in de tuinen (der reduct/ebureoux van de Kleine Kront."~Een /euk groepje prijswinnaresien met den gekozen hoofdprijs, onzen foto-redacteur PAG.; 16 Dl GROENE N». 3078 KLADSCHRIFT VAM JANTJE Op het"* Nederlandsche Muziekfeest te Wiesbaden is slechts een deel der Nederlandsche musici tegenwoordig of vertegenwoordigd geweest; anderen hebben gewei gerd deel te nemen aan een muziekfeest In het land waaruit zoovelen hunner collega's zijn verdreven Hoe wraakzuchtig sommige menschen kunnen zijn MADEMOISELLE was aan een tuinman blijven hangen, wat ze Mama in Mei vertelde met haar neergeslagen hoofd op een enorme ver lovingsring. En we vonden dat toen wel aardig omdat 't feitelijk altijd een stumpertje was geweest, dat niets an ders kon dan Fransch, dat ze boven dien zelden praatte als er iemand bij was, maar alleen onder het inmaken van asperges en kersen en het ophalen van ladders tegen het personeel, dat er geen stom woord van snapte. Daarom begrepen we ook eigenlijk de tuinman niet, en dachten dat ie haar gekocht had als kat in een zak omdat je iemand moeilijk kunt kennen (innerlijk ge sproken) van alleen maar tegen elkaar gesticuleeren. Maar bij nadere infor matie bleek de tuinman een meer ont wikkeld bloemwinkeltje te zijn, dat twee oude mannen uitzond met harken en grasmaaiers voor aanleg en onder houd van tuinen, dat ie indertijd zelf geleerd had in Versailles, wat hun aanknoopingspunt was geweest. En om dat 't bloemwinkeltje niet goed meer ging, en geen raad wist met de twee oude mannen, die ie links en rechts voor niets uit harken stuurde omdat ze al in betrekking waren geweest bij de kweekerij van z'n vader, daarom dacht Mama aan onze voortuin, waar ze geer geld aan wilde besteden uit zuinigheid, maar waar ze, om mademoiselle te helpen aan werkverschaffing voor haar fiancé, en omdat ze er al jarenlang op gebroed had, een rotstuintje bestelde onder het raam van de mangelkamer en langs het paadje naar de deur met goeie cactussen en begonia's en paarse dingen op hooge steelen tegen inkoops prijs omdat ze 't niet voor zichzelf deed, maar voor 't bloemwinkeltje, dat tóch al half failliet was en dus dankbaar met alles. Enfin, mademoiselle mocht hem voorstellen, en hij zat met eelthanden op een punt te transpireeren, en hij maakte zenuwachtige berekeningen, en mompelde op een afgeknauwd potloodje, maar tenslotte vond ie alles goed, óók de prijs, die de helft was van Henriëtte van Eyk De oo«en Van Amsterdam kij ken door een bril van Schmidi J- M. SCHMIDT, opticien, Rokin 72 de eerste, omdat ie natuurlijk wel voelde, dat ie wat moest doen om er in te komen, en omdat ie ook het gras van de achtertuin zou mogen maaien, en omdat Mama hem een vriendin in uitzicht stelde, die pas hertrouwd was en alles nog moest laten aanleggen. Eindelijk ging ie weg, nog steeds rekenend en vol rimpels, met een einde loos relaas over dure latijnsche planten toen ie al op de gang stond. Bij de tochtdeur echter beloofde hij alles compleet binnen de week. Hij werkte de volgende drie dagen onder het raam van de mangelkamer met de twee oude mannen, die melk kregen van de keukenmeid omdat ze er zoo naar uitzagen, en ze kwamen met de rotstuin aanzetten op een ge huurd karretje, en wij bleven zoo veel mogelijk aan de achterkant, omdat de twee oude stumpers ons aan de voor kant aldoor groetten, wat niet prettig was omdat de kleinste een verwaar loosde wijnvlek had onder z'n pet. Om vijf uur verdwenen ze, en made moiselle kwam ons stralend waarschu wen, en we gingen er heen maar had den nog nooit zóó'n dun rotstuintje gezien, met veel te weinig steenen, hoewel 't stampvol planten zat, wat natuurlijk geen kunst was, omdat ze die toch in voorraad hadden gehad in het winkeltje. Mama wees dus vernie tigend naar een misselijk stukje rots en vroeg wat hét beteekende, maar mademoiselle vond alles prachtig om dat liefde blind is. En omdat Papa dien dag nog met daglicht thuis kwam, lachte hij zich dood, en hij stapte op het gras, en vroeg om een vergrootglas, en was heel geestig over de rotstuin in het algemeen, tot ie struikelde over een onzichtbaar puntje, waarna ie onmid dellijk, met een groene knie op z'n grijze pantalon, naar binnen ging voor een aangeteekende brief aan de tuin man van mademoiselle, waarin ie zei. geen genoegen te nemen met de huidige situatie, dat ie meer rots moest hebben, en geen cent zou betalen vóór en aleer ie stènen zag. Hij schermde zelfs hier en daar met de rechtbank, en liet iets doorschemeren in de richting van mademoiselle, die ontslagen zou kun nen worden. Dat was Vrijdag, 's Zaterdags gin gen we met het weekend weg, wat ik altijd onaangenaam vind door de aan wezigheid van mijn ouders, waar ik dan maar doorheen tracht te bijten tot 's Maandags. Toen we die Maandag naar huis gingen, voelde Mama griep in haar troispièces, en Papa had iets aan z'n biceps door het golfen, en Desmond, die reed, was weer drie pond aangeko men op de weegschaal in Noordwijk, waardoor ik aan mijn liefde voor hem begon te twijfelen, wat ik hem zei, waar ie zich niets van aantrok, wat zoo ontmoedigend is voor me, waar mee ik maar zeggen wil dat we tóch al genoeg aan ons hoofd hadden voor we er waren. We klommen dus somber naar bui ten, en Papa toeterde om hulp, maar op de stoep stond Sofie te wuiven en te gesticuleeren inplaats van onmiddellijk naar ons toe te komen voor de bagage. Toen we nader keken wees ze naar iets verschrikkelijks aan haar voeten. We staarden een oogenblik zonder te begrijpen. Toen drong het als n man tot ons door, dat de tuinman zijn gal had uitgespuugd in onze voortuin en op hét paadje naar de deur tot vóór de stoep, waar Sofie niet af kon. Voor 't hek stonden kijkers. De schim van de vrouw van de Indische suikerman in het huis rechts gluurde in een roze kimono door de slaapkamervi trage, en uit onze eigen bovenétage hing het doodsbleeke gezicht van mademoi* selle. We keken blindelings naar de ruïne aan de binnenkant van de taxishaag. Voor 't hek, dat niet open kon, lag een enorm blok beton, en de heele tuin, zoover het oog reikte, was een chaos van gebroken scherven, en stoelpooten, en hooge pieken en bonken van steen met stukgeslagen zonnewijzers, en kaboutertjés, en gebersten waschtafelbladen, en kiezel, en puin. Papa vloog stikkend naar de politie met Desmond er achter aan voor de .veiligheid. Mama en ik bereikten moei zaam het huis langs het achterpaadje voor de vuilnis, waar Sofie ons vertelde, dat het 's morgens vroeg gebeurd moest zijn. En mademoiselle kwam ons bef»AG. 17 DE GROENE NO.JOW wusteloos tegemoet en maakte op Mama's verzoek alles af, en we moes ten tien gulden betalen aan een firma, die de boel weghaalde, en de Indische vrouw van de suikerman stond 's mid dags om drie uur nóg te kijken achter de vitrage, en «r kwam een ontzettend brutale brief van de tuinman, die vroeg of ie nu groot genoeg was geweest, en nog veel rger dingen, waar we hem gelukkig voor konden aanklagen, wat we deden, al was het alleen maar om aan te toonen hoe laag zoo iemand staat, en hoe wraakzuchtig sommige menschen kunnen zijn. liiKhiniki A.S. Vrijdag Première voor NEbERLAND van de GROTE SUCCE5F1LM met TWEE BEKENDE STERREN FRED ASTAIRE en GINGER ROGERS (Filma.Radie-film) HEEL DE WERELD SPEELT en LUISTERT naar de MUZIEK uil TOP HAT. TOEGANG ELKE LEEFTIJD rr* ?ïl Vf