GANGSTERLAND Bedrijfsorganisatorische methodes in de onderwereld HET bendewezen behoort bij Amerika, zooals de film en de auto en zooals in een nog nau welijks afgeloopen tijdvak de drooglegging er om zoo te zeggen tot het landschap behoorde. De tegenwoordige periode van groote gangsterorgani saties (Amerika heeft mér van die perioden gekend) kenmerkt zich dan ook doordat zij als 't ware uit drukking geeft aan de eisenen des tijds". Juist in de efficiency van de Amerikaansche misdaad en in de nauwgezetheid waarmee zij de wetten volgt niet de codes", maar de sociologische wetten van de maatschappelijke ontwikkeling die zich tijdens de Aera Roosevelt in het bestel des volks voltrekt, juist in haar rol van ordenende" factor in het bedrijfsleven zal zij haar einde vinden. Want Amerika maakt een aanpassingsproces door; het is bezig zich te richten naar West-Europeesche sociale voorbeelden. En lang voordat dit aanpas singsproces heeft doorgewerkt, zal de sociale nuttig heidsfactor van het racketeering hebben opgehou den te bestaan, waardoor de georganiseerde misdaad haar bestaansrecht zal hebben ingeboet en derhalve haar bestaan. Zoo vergaan zelfs van de misdaad profijt en glorie. Maar zoover zijn we nog niet. Op dit oogenblik bloeit het bedrijf der racketeers nog welig en zij richten dan ook hun belangstelling op die onder werpen, die in de Vereenigde Staten de aandacht vragen van universiteitsprofessoren, van politieke hiders, van den president n van de hoofden der W. P. A., n.l. op het gebied van vakvereenigingen, bedrijfsorganisatie, bescherming van gesloten be drijven, kortom van datgene dat met een groot en weinig zeggen woord heet: ordening. Na de opheffing van het drankverbod was de onderwereld" een tijd lang radeloos. De heeren hadden op een wijze, die men toch eigenlijk niet voor onfatsoenlijk kon uitmaken, langen tijd goed geld verdiend. Wat nu? De economische depressie woedde nog op zijn hevigst. Het legioen der wetteloozen kreeg wel nieuwe recruten, doch geen nieuw arbeidsveld. Het kidnapping kwam in de mode, maar dat was tenslotte het werk van enkele desperado's. Het was niets voor den kleinen man, den bootlegger of racketeer. Toen kwam het beschermingsvak" in eere. Er vormden zich organisaties, die zich aanboden om in een of anderen bedrijfstak, in n bepaald district, beschermingsdiensten te verrichten. Zij konden er voor zorgen dat b.v. het aantal wasscherijen niet zou worden uitgebreid, dat geen concurrenten zou den worden geduld en dat de prijzen in het bedrijf zouden worden gehandhaafd. Daarvoor vroegen zij een kleine vergoeding, protection money, die de waschbazen maar moesten verhalen op een hooger prijs per kilo droogtoegeslagen of kastklaar. Wan neer een baasje nu toch onder den prijs ging werken, dan kon hij er zeker van zijn een dreigbrief onder zijn eerste post te vinden. Hielp dat niet, dan tui melde er, bij ongeluk, een vrachtwagen met vaten zwavelzuur doof de schamele etalage van zijn itrijkinrichting. ? Of er ontplofte een bom, die een paar strijkstertjes het leven koste. Weigerde er eens een dappere om nog langer protection money te betalen, dan was hij zelf zijn leven niet zeker. Dergelijke bedrijfsorganisaties" ontwikkelden zich als kankergezwellen in alle mogelijke bedrij ven. Het vatbaarst waren die, die veel kleine baasjes telden en waar toch een zekere organisatie met prijsafspraken noodig was. Bakkers, barbiers, lood gieters e.d. Het was niet altijd mogelijk hierbij de grens te trekken tusschen bona f ide organisaties en rackets. Een patroonsvereeniging die jaren lang soliede en betrouwbaar geweest was, kon morgen aan den dag veranderen in een racket, Het komt tenslotte slechts aan op de moraliteit van de vereenigingsbestuurders, of liever van de employé's, die in het vereenigingskantoor werkzaam zijn en van het toezicht dat op hen wordt uitgeoefend. Het spreekt vanzelf dat de heeren van de beschermingsbedrijven daar graag een lepel in de brei hebben. Vandaar dat zij in hun diensten nog een stap verder KUNSTZAAL VAN LIER ROKIN 126 ? AMSTERDAM Doorloopend Tentoonstellingen gaan en alles doen om den patroons te bewijzen dat zij wel degelijk kostbare en hoognoodige protectie kunnen verleenen voor vitale bedrijfsbelangen. De loonen zijn b.v. wat hoog? Geen nood, daar weten de heeren wel raad op. Zet u gerust de loonen naar beneden l En als het tot staking komt, bel dan dat en dat agentuur maar op. Een agent" zorgt dan voor een aantal goed bewapende en goed geinstrueerde onderkruipers. Tegen duur geld, maar zóó kan de staking gebroken worden. ZAKENMORAAL en integriteit staan in de Ver eenigde Staten in het algemeen gesproken nog niet op dien trap van ontwikkeling waarop wij in ons deel van de wereld beweren aanspraak te kunnen maken. Een bedrijfsleider zal al gauw een flink douceur betalen om iets te bereiken. Maar deze praktijk maakt hem natuurlijk toegankelijk voor de afpersingen van de lieden die met niets-doen protection money willen opstrijken. Tenslotte Iqopt zooiéts spaak. De bedrijfsleider is geen sucker" ~ hij wil zijn douceurs tenminste strategisch aan wenden. Een mooi voorbeeld daarvan geeft de volgende gebeurtenis, die mij vertrouwelijk uit de eerste hand werd meegedeeld, reden waarom ik mij veroorloof namen en plaatsen te wijzigen. De slotenmaker Simmons te Philadelphia had al jaren lang te stellen met de Union waarbij zijn arbeiders waren aangesloten. Hij kon niets doen, of de Union moest het goed vinden. Wanneer een machine moest worden verplaatst, moest hij voor een paar honderd dollar machineverhuizers laten komen. Want het kon nóg zoo slap in zaken zijn en er konden nóg zooveel handen beschikbaar wezen, werk dat hun Union niet voorschreef, deden za niet. Toen nu in het laatste jaar de zaken beter begonnen te gaan, kwamen de arbeiders met nieuwe en onevenredig hooge looneischen. Er scheen niets aan te doen. Simmons, die op geschoold personeel aangewezen was, had geen andere keus dan prak tisch zonder winst door te werken of te sluiten. Totdat er op een goeden dag aan de deur van zijn fabriekskantoor geklopt werd door een zekeren Mallory. De man die gedurende vijf jaren de Union in elkaar getimmerd had tot de hechte en machtige organisatie die zij geworden was, bood de vakvereeniging" voor driehonderdduizend dollar te koop aan. Als hij dat bedrag kreeg, zou hij ervoor zorgen dat de arbeiders voortaan naar de pijpen van de directie dansten. Mallory zei dat natuurlijk niet zoo cru. Hij praatte over veranderde tijden en aanpassing maar daar kwam het toch op neer. Simmons liet hem praten en wachten. Eenige dagen lang. En ondertusschen zocht hij contact met de twee luitenants" die die boss er op na hield. Die legde hij uit wat 'n gemeene verrader die Mallory eigenlijk wel was, zoodat ze hem weg joegen. Hij noemde alleen Mallory's vraagprijs niet. Maar ,,voor de moeite" om hun boss weg te jagen betaalde hij hen ieder vijftigduizend dollar zoodat hij de vakvereeniging" voor een derde van den gevraagden prijs in zijn zak had.... NATUURLIJ K zijn lang niet alle bestuurders van arbeidersorganisaties onbetrouwbaar. De wei nige samenhang tusschen de vakvereenigingen en hun totaal andere geaardheid, met Europa vergeleken, is er echter de oorzaak van dat gangsters ook van dien kant binnendringen. Zoo komt het voor dat door denzelfden gang", die de onderkruipers fourneert, eerst een staking geprovoceerd wordt. Een geliefkoosd terrein voor den racketeer is verder de wereld van de speelholen en de prostitutie. Een aantal arrestaties, een maand geleden, in sommige van de grootste hotels van New York bracht een geweldige opschudding te weeg. Ik had het twijfelachtige genoegen van een van deze arrestaties de onvrijwillige getuige te zijn. Ik logeerde eenige dagen in het Commodore" en stond op de siste verdieping op de lift te wachten om naar beneden te gaan. Het lichtje flitst op, de lift is er, de deur gaat open. Twintigste en dan direct naar beneden, want dit is een expréss to twenty". Maar op dézestiende stopt hij. Eenige heeren, een verwilderd uitziend jongmensch en een politieagent stappen in. De heeren bestaan uit twee breedgeschouderde knapen met hoeden op en de PAG. 6 DE GROENE No. 3004 rechterhand veelbeteekenend in een eenigszins uitpuilenden rechterjaszak: revolvers. Zoo schiet de heele zaak naar de eerste, waar de jonge maner verder uitgeleid wordt. 's Avonds las ik in de krant dat deze arrestatie nog maar een van de kleinere heldenfeiten was. Hét groote nieuws was de arrestatie, op straat, van Lucky Luciano" een aanzienlijk Italiaan diéin hét Waldorf Astoria hotel beweerde te wonen. Diens arrestatie was mogelijk geworden door een heel lang en grondig politie-onderzoek, en door het feit dat juist een paar uur te voren, en zonder dat Luciano daar nog lucht van gekregen had, zijn luitenants waren ingerekend. Deze heeren hadden namelijk een geniale en haast volmaakte organisatie opgebouwd. Zij waren er in geslaagd van de prostitutie in New York een gesloten bedrijf" te maken. Dat hadden zij bereikt door het gilde der souteneurs gestrengelijk te organiseeren. En door verder met zekere elementen uit het politiecorps samen te werken. De politie in New York is zeer streng en de stad is, op dat gebied, zeer schoon", hoewel het toch een groote havenstad is. Wat de politie niet afkon, deed Luciano's gang. Zijn menschen zorgden er voor dat meisjes, die aan lager wal geraakt waren, op straat geen emplooi konden vinden. De arme kinderen werden terstond bij de politie aangegeven, tenzij zij er in toestemden in bepaalde nachtgelegenheden of speelclubs te werken of bereid waren zich onder de hoede van georganiseerde souteneurs te stellen. Georganiseerd" is een vreemde uitdruk king, maar zij is hier op haar plaats. Van ouds ge vestigde souteneurs hadden de keuze tusschen: te verdwijnen of op commissiebasis voor Luciano's bende te werken en voorgoed den arbeid voor eigen rekening er aan te geven. Voor de vrouwen werden in bepaalde straten reeksen van kleine apartementen gehuurd, waar met zorg uitgekozen madams toezicht hielden. De georganiseerde commissie-agenten zorgden voor omzet en betaling aan het centrale bureau der orga nisatie. Maar deze bookers" stonden onder een strikte hiërarchische indeeling, zoodat van het actief personeel bijna niemand Luciano of zijn lui tenants persoonlijk kende. De vrouwen moesten verder aan de organisatie wekelijks twee dollar betalen als bijdrage voor de medische controle en evenveel als premie voor een verzékeringsfonds waaruit dan een waarborgsom betaald kon worden bij een eventueele arrestatie. (In Amerika kan men vaak een depot geven om uit een voorloopige hechtenis ontslagen te worden en toch de noodige waarborgen te bieden dat men ter terechtzitting zal verschijnen. In dit geval had de gang zoodoende macht over de vrouwen, daar zij kon weigeren bail te fourneeren.) Wanneer de bail, de waarborgsom, betaald was en de vrouw vrijgelaten, wist de gang haar wel veilig en wel New York uit te brengen. Kortom, het was een door en door georganiseerd systeem, een closed shop, en alle's zag er althans uiterlijk zoo keurig uit als het maar zijn kon. Zooals men vroeger de speak-easies moest weten, zoo wisten nu de inge wijden bij welke clubs en aan welke appartementen zij zich te vervoegen hadden. Maar zelfs aan haar volmaaktheid kan een zaak te gronde gaan. Dat was ook hier het geval. Het feit dat New York uiterlijk zoo verschrikkelijk netjes was geworden, werd suspect. En twee of drie daden van bedreiging en terreur tegenover leden der organisatie, die zich aan de strenge voorschrif ten niet steeds wilden storen, waren ruchtbaar ge worden. Een meisje, dat den moed gehad had zich aan het leven te ontworstelen en dat kellnerin was geworden, was door bedreigingen gedwongen om terug te gaan. En haar vriend was half dood ge slagen. Betrouwbare, extra uitgezochte recher cheurs werden op de zaak afgestuurd. Bende-leden uit de onderste rangen werden door de politie ge hoord. Deze hadden motieven genoeg om te be kennen. Zoo kwam de zaak aan 't rollen en nadat de politie voldoende bekentenissen had uit de ran gen van het gemeene volk en van de onderofficieren van deze bende, ging zij allereerst over tot arrestatie van Lucky Luciano's luitenants en lijfwacht, toen tot die van den grooten organisator zelf. Dit was het einde van dezen gang. Zoodat ik maar zeggen wil, dat in dit geval de partij van de ordening en de bedrijfsorganisatie het toch niet gewonnen heeft. M. K. v l Letterkundig leven MIDDELEEUWSCHE POËZIE H. Marsman D , ICHTERS DER MIDDELEEUWEN", een bloemlezing samengesteld door Dr. W. H. Beuckens met een inleiding door Anton van Duinkerken vormt het eerste deel van de ,,Bloemlezing uit de Katholieke Poëzie, van de vroegste tijden tot heden" onder redactie van Anton van Duinkerken, waarvan het 2de deel, Dichters der contra-reformatie" even eens door van Duinkerken ingeleid, en ook samengesteld, reeds in 1932 bij De Gemeenschap verscheen. Laat ons ho pen, dat het verschijnen van het derde en laatste deel Dichters der Eman cipatie" geen vier jaar op zich laat wachten. Maar in ieder geval, met dat deel zal een, voortreffelijk uitgevoerde, bloemlezing gereed zijn, waarin de Nederlandsche Katholieke poëzie, goed gekozen en ingeleid, verzameld zal zijn in een unieke, uiterst representatieve uitgave, die alle aandacht, en een sterke waardeering en verbreiding verdient. Geheel afgezien van de poëtische waarde der verzen, die men hier bijeen gebracht vindt, bewijzen zij dat men niet slechts verkeerd deed door de Middeleeuwen zonder meer duister te noemen (een misverstand trouwens, dat meer en meer tot het verleden behoort), maar dat men zich minstens evenzeer vergist als men zich het leven dier eeuwen te weinig geschakeerd denkt. Natuurlijk, de antieke bescha ving was ondergegaan, en de Hervor ming nog niet in zicht, maar al heeft men het recht op grond van deze eenheid van geloof een in den grond, ook van cultuur, de middeleeuwsche beschaving, haar godsdienst, haar filosofie, haar kunst en poëzie als een katholiek geheel te beschouwen, men verwaarloost de boeiendste individuen, en overgangen, conflicten en nuan ceeringen als men niet let op den geweldigen rijkdom aan individueele schakeeringen, aan antithesen in het denken, aan strijdbare tegen krachten binnen dat geheel. De bloemlezer, Dr. W. H. BeuCkens, doet in zijn keuze aan het rijk-geschakeerde middeleeuwsche leven volkomen recht. Doordat hij zich niet alleen tot de lyriek heeft bepaald, zooals de overigens zoo uitstekende anthologie van Kéuchenius en Tinbergen doet, vindt men hier o.m. het vehralende en didactische element, waar zonder de middeleeuwen niet denkbaar zouden zijn, goed vertegenwoordigd, en in het algemeen kan men zeggen dat, welke wenschen en bezwaren men in onderdeelen ook nog koesteren mag, de samensteller een rijke en geschakeerde verzameling bijeen heeft gebracht, waarin men zich, aesthetisch en cultuur-historisch, langen tijd met geest drift of met grieven, maar innig geboeid kan verdiepen. VAN Duinkerken heeft de uitgave ook ditmaal van een inleiding voorzien, en het ligt voor de hand, dat hij deze taak ook in het derde deel op zich zal nemen. Daarmee zal hij dan een werk hebben voltooid, dat de uitdrukking is van n der kanten zijner vruchtbare en veelzijdige persoonlijkheid. Ik blijf gelooven, ook met deze uiterst lees bare en belangwekkende inleiding vóór mij, dat de grootste kracht van den essayist van Duinkerken ligt in de apologie, en hoewel de trilogie Hedendaagsche Ketterijen", Katholiek Ver zet", en Welaan dan, beminde geloovigen" ongetwijfeld het Katholicisme van een door zijn persoonlijkheid bepaalden kant laat zien, en door haar dogmatisch intellectualisme de ge voelswaarden, de mystiek, de litur gische en intuïtieve elementen van zijn geloofswereld wellicht te kort doet. Hij is stellig het meest in zijn element, als hij, hartstochtelijk en scherp, kan betoogen en redeneeren, en, metho disch, tot de conclusies kan komen, die in de axioma's en praemissen waarvan hij uitgaat, in kiem reeds besloten liggen. Zijn historische kennis moet groot zijn, zijn theologische belezen heid en bedrevenheid frappant, maar ik ben steeds bizonder op mijn hoede wanneer hij zich beweegt op aesthe tisch en psychologisch terrein. Soms komt hij, vooral op het tweede gebied, tot verrassende vondsten, maar het is alsof hij die zelf niet opmerkt; ze staan er, hij heeft ze gezegd, en zelfs niet terloops, maar men voelt n aan het accent n aan den stijl, dat zijn tref fendste trouvailles hem zelf weinig zeggen, hij schrijft er overheen, alsof het storende futiliteiten waren in den dwingenden gang van zijn betoog. Hij heeft niet alleen behoefte aan zekerheid maar minstens zoo zeer aan stelsel matigheid, en zijn neiging om niet alleen redeneeringen, maar ook menschelijke organismen a. h. w. sluitend te-maken, brengt mee dat hij te sche matisch en te haastig reageert op de psychologische werkelijkheid. Hij kan niet lang genoeg afwachten, twijfelen, toetsen, vergeten, laten liggen, ver rijken. Hij begrijpt iets te gauw en doorleeft het daardoor niet aandachtig genoeg. Hij mist de langzame, bijna vrouwelijk-passieve nadenkendheid die b.v. Engelman in acht neemt tegen over het kunstwerk. Maar daar staat tegenover dat zijn forsche onder nemingsgeest gebieden onderzoekt en in kaart brengt, die Engelman ver waarloost voor een gedempt gesprek in een zomernacht. Zou er uit een samenwerking tusschen hen beiden, niet iets voortreffelijks kunnen ont staan? TOCH is de inleiding waardevol. Men mag, met mij, verschillende figuren scherper, gevoeliger en geschakeerder geteekend wenschen, men heeft hier een boeiend, goed geschreven, helder samengevat en overzichtelijk betoog. Het is geneigd trekken te verwaarloozen of te verkleinen die niet passen bij zijn vereenvoudigende psychologie van tijd en individuen, maar het biedt wat het geeft, in klaren, dikwijls zeer pregnanten vorm. Men concludeere niet, uit de bezwaren die ik hier for muleer, dat van Duinkerken's intel lectualisme verdorrend zou werken op de gevoelsqualiteiten van zijn werk: noch de beperktheid van zijn dogma, noch de hermetisch gesloten vorm van zijn wijze van denken (binnen zijn grenzen zijn hem overigens de meest curieuze capriolen niet vreemd) ver minderen zijn hartstocht, zijn royaal temperament, dat in zulk een opval lende tegenspraak staat tot de jezu etische slimheid van zijn betoog. Soms echter overstroomt zijn gevoel dit betoog, soms overbrugt het betoog den gevoelsstroom, maar vrijwel nooit zijn intellect en gevoel twee ten nauwste verwante functies, zooals zij dat zijn bij een psychologische natuur. Des ondanks heeft hij ook hier werk ver richt waarvan de beteekenis het gevolg is van een ruime kennis van zaken, toewijding, begrip en overtuiging, en een persoonlijken stijl. Nieuwe Engelsche boeken JOHN GARRETT DE trosknechten der letterkunde voelen zich altijd veilig op hun gemak als zij een paar namen en. onderwerpen hebben die steeds te pas kunnen worden gebracht in kringen waar men aan literatuur doet. Een paar jaar geleden kon men niet met goed fatsoen uit dineeren gaan als men geen zeer bepaald oordeel had over de respectieve waarde van Priestley's The Good Companions" en Angel Pavement". Galsworthy was in den tijd toen de Forsyte Sage eindeloos dreigde te worden ooksteeds een dank bare opening voor gesprekken. De laatste vijf jaar is het mode geworden W. H. Auden, Ste phen Spender en Cecil Day Lewis als dichters met elkaar te vergelijken, drie jonge letterkundi gen dis op het oogenblik wel de inte ressantste verschijningen in de Engelsche literatuur zijn. Behalve het feit dat zij toevallig allédrie omstreeks 1926?1928 in Oxford hebben gestu deerd en alle drie aanhangers zijn van de theorie dat aan de literatuur geen absolute waarde toegekend mag wor den daar zij een sociale taak heeft, hebben zij weinig gemeen. Doch de letterkundige kritiek heeft de verleiding niet kunnen weerstaan» hun verdien sten tegen elkaar af te wegen. Als er een nieuwe bundel van Spender ver scheen, kon die nooit naar zijn eigen waarde worden beoordeeld: altijd wer den de beide anderen er bij gehaald en het einde was dan een antwoord op de vraag, wie der drie voor het oogenblik als koning in het zandkasteel der poëzie moest gelden. De drie dichters, vrien den tevens, waren het al lang moe als paarden in een dichterlijke Derby-race te worden besproken, en indien de andere litteratuurvormen, die zij thans als uitingsmiddel hebben gekozen, niet zoo klaarblijkelijk voortkwamen uit de rijke verscheidenheid van hun talenten, zou men haast gelooven dat zij dit opzettelijk hadden gedaan om een einde te maken aan een even foutieve als zinlooze vergelijking. Auden heeft twee tooneelstukken geschreven, alsmede uit muntende essays over Oxford en de Groep-beweging; Spender een belang rijk literair-critisch werk (?The Destructive Element") en Lewis het beste boek over hetgeen de jonge dichters in Engeland op het oogenblik nastre ven (?A Hope for Poetry"). Thans volgt hij de heerschende vraag naar litteraire sensatielectuur; zijn eerste roman Case to be Proved" heeft het leven op een kostschool als achtergrond doch geeft de atmosfeer hiervan beter weer dan menig boek dat de uitbeelding van dit leven ten doel heeft, en zijn jongste werk THOU SHELL OF DEATH" levert het bewijs dat hij het nieuw gekozen uitingsmiddel steeds beter gaat beheerschen. Het verhaal gaat over den dood van een soort Kolonel Lawrence, doch zijn verdienste ligt niet zoozeer in de intrige als wel in het inzicht in de kronkel wegen van karakter en omstandig heden, dat er uit blijkt. De dag zal ko men waarop Lewis meer over menschen dan over moorden zal schrijven, en het boek dat dan zal verschijnen zal een bijzonder boek zijn, n middel om het leven te verlichten, niet om het te ont vluchten. . BESPROKEN WORDEN: W. H. Auden en Christopher Isherwood: The Dog Beneath the Skin (Faber & Faber) Stephen Spender: The Burning Cactus (Faber & Faber) Cecil Day Lewis: Thou Shell of Death (Collins) New Writing (John Lane The Bodley Head) Auden's tooneelstuk is de beste satire diésinds vele jaren in Enge land is verschenen. Het psycho-analytisch jargon, de dagelijksche goede daad van den padvinder, de egocen trische niet-sociale dichter, de kampeerwoede, de filmmaniakken, de goedgeloovigen die geld steken in de N.V Sahara Electriciteitswerken alles en allen worden genadeloos gekastijd. D overgave der wereld aan domheidsmacht wordt in naakte taal blootge legd, en de tragiek schrijnt des te die per omdat wij er bij schateren van den lach. Leering en vermaak heb ben elkander hier op volmaakte wijze gevonden. En even zeer heeft Auden hier de twee aspec ten van zijn eigen temperament har monisch in dienst van het drama gesteld: aan den eenenkant zijn geestigheid, speelsch en onweerstaanbaar; aan den ande ren kant zijn mannelijke ernst en diepe verontwaardiging, zijn doelbe wust streven naar een betere wereld. Zoo is déleering niet dor geworden en de vroolijkheid mér dan een tijdelijke ontvluchting der werkelijkheid. De invloed van zijn medewerker Chris topher Isherwood (die jaren lang in Amsterdam heeft gewoond) is vooral merkbaar in de zorgvuldige weergave der gesprekken, zooals dat van den kolonel die zegt: Kan geen woord ver staan, meneer. Stokdoof, goddank". De zelfde eigenschap vindt men ook in het verhaal The Nowaks", dat de beste bij drage is van NEwWRiTiNG. I". Deze uitgave, die tweemaal per jaar zal ver schijnen, is gewijd aan scheppend werk van jonge schrijvers, wier werk wegens omvang of stijl niet voor de gewone tijdschriften in aanmerking komt. Zij staat onafhankelijk van alle partijen, doch zal haar bladzijden niet open stellen voor schrijvers met reactionaire of fascistische gevoelens". Dit eerste deel bevat werk uit Tsjecho-Slowakije, Rusland, Frankrijk, China, twee geemigreerde Duitschers en veelbelo vende jonge Engelschen als Edward Upward en William Plomer en verdient de aandacht van alle goede Europeanen NEW WRITING" bevat ook vier mooie gedichten van Stephen Spender, die wellicht de verklaring be vatten waarom het eerste verhaal van de vijf die in THE BURNING CACTUS" vereenigd zijn als mislukt moet worden beschouwd. Het korte verhaal vereischt een economisch gebruik van het proza, en Spender beheerscht dezen uitings vorm blijkbaar nog niet ten volle. De geestelijke autobiografie The Dead Island" (deze vermoedt men er althans in) had zich wellicht beter geleend voor weergave in poëzie dan in dichterlijk proza. Hier staat tegenover dat in The Cousins", een studie van de verhou ding tusschen n intelligente jongen die op het vasteland is opgevoed n twee Etonians, die een vacantie door brengen op een Engelsche buitenplaats, n By the Lake", waarin een knaap tastend zoekt naar een eerste sexueele toenadering, n diep inzicht verraden in het zieleleven van oudere kinderen. Het ware te wenschen dat Spender aan een dergelijk onderwerp eens een volledigen roman wijdde. ff HOOFDSEIZOEN 1 JULI -31 AUG. KAMER MET VOLLEDIG PENSION MUSREDUCTICS KURZAAL ? BUITINBADEN - PUR PAG. 7 DE GROENE No.3084 f. 8.50» l - -, i N-W" li«y ! f H 1. v Tt., t f. ~