**-**v^"^"?»*?.: lr*"S.VJ ? .'- -. «?-.? ' -.- >VM. SWi Pi:i?' Als iemand verre reizen doet... Het land van Karel V en Casares Quiroga -W/J GINGEN NAAR ZEE .. .en zogen aldus de Costa Bravo WIJ zijn met vancantie naar Spanje geweest, hoewel tal van welmeenende lieden ons ernstig hadden gewaarschuwd. En wat ons voorspeld was, gebeurde: wij kwamen op zekeren dag tusschen de communisten terecht. Op een Zon dag. Deze menschen hadden ongeveer een jaar geleden het dorp San Cugat ver overd en zij waren er na een dag of drie weer door Barcelóneesche troepen uit verdreven. Op dien Zondag zou de verovering herdacht worden. De politie had uitgebreide maat regelen genomen, want de dag beloofde heet te worden, terwijl het traject, dat de communistische scharen bewan delen zouden, van de andere richting uit voor een concours van wielrenners gebruikt moest worden. De mannen van de guardia civil onder het volk als hijos de puta bekend?-waren voor deze gelegenheid buiten schot gebracht, doch alle plaatselijke politie was ver sterkt en met zonnebrillen, parapluies en tropenhelmen uitgerust. Zij poogde zich met man en macht te doen gelden en slaagde daarin wonderwel, want alle verkeer in de dorpen tusschen San Cügat en Badalona liep zoo vast als een muur. Als men er rekening mee houdt, dat de Spaansche dorpsstraten in normale omstandigheden voor n richtingsverkeer nog aan den smallen kant zijn, zal het duidelijk wezen, dat onze Ford een afstand van tien kilo meter in twee uur tijds wegvrat. Midden in Ripollet strandden wij in een haag van kijklustigen, terwijl van den eenen kant de communisten nader den en van de andere zijde een stofwolk het dorp-binnenwoei. In die wolk zaten de wielrenners. Wat er toen precies gebeurd is, kan ik mij niet goed meer herinneren. De Ford werd opgetild en onder de luifel van een wijnhuis neergezet. Het was daar zóó koel, dat ik mijn hoofd uit het portierraampje stak om weer door de zon gekoesterd te worden. En toen zag ik de renners op de hoofden van de communisten zitten, een inspecteur van politie onder een stapel fietsen liggen, en twaalf agenten die met moeite een muilezel beletten, zich op de menigte te storten. Tegelijkertijd ging de kerk uit. TN die landstreek kost de wijn zeven *? centen de liter en hij is voller dan in Bourgogne, zoodat ik spoedig neiging kreeg om flamengo te zingen. Dit zou ook inderdaad gebeurd zijn, indien de communisten er niet geweest waren. Een der hoofdkameraden kwam dadelijk op ons toe en vroeg mij hoffe lijk of er in Noorwegen nog schaats gereden werd. Eerst na een langdurige en zeer vermoeiende conversatie bleek het, dat onze NL-plaat aanleiding tot deze vraag had gegeven. De omstanders schudden het hoofd en spraken er hun verwondering over uit, dat die capitalistos zoo oerdom waren om uit de Lage Landen naar het arme Spanje te trekken, doch toen wij vertelden, dat wij onderweg waren naar de Costa Brava naar de zee boden zij onmiddellijk aan, ons door het dorp te loodsen en op een rustigen, grooten verkeersweg te brengen. Hetgeen ge schiedde. Als vorsten, voorafgegaan door vaan deldragers, zijn wij tot de grens van Ripollet geleid en daarna gingen wij, van gelukwenschen vergezeld, naar zee. Nu zijn wij weer terug in Holland en als souvenirs aan onzen gevaarvollen tocht hebben wij een stoffig pronkschip (een ? sinaasappelenschoener) een valsche duro en het facsimile van een zeemansliedje uit 1460, dat door den zoon van Columbus ontdekt is, meegebracht. Ook bezitten wij nog enkele her inneringen; aan den heiligen berg van Catalonië, waarop alle duivels ver steend en aan weer en wind bloot gesteld zijn en waar een wonderlijke geschiedenis in beeld is gebracht die in de kapel van de zwarte madonna, boven een voortreffelijk restaurant, te kijk hangt., Het is de geschiedenis van een kinderloos echtpaar. Na vele hu welijksjaren, toen het alle hoop op kinderen al had doen varen, vertrok de man voor een jaar of twee naar zee. Bij zijn terugkomst bemerkte hij met vreugde, dat door een wonder zijn wenschen juist in vervulling waren gegaan. Dit is een der vele wonderen van Spanje, doch het is niet wonderlijker dan het uitzicht, dat men 's nachts van den berg Tibidabo op Barcelona heeft. Alle sterren uit duizend zomernachten vindt men daar aan zijn voeten. En achter de Tibidabo begint het paradijs ! Dengenen, die waarde aan wonderen hechten en de kans durven loopen, ook eens als vorsten behandeld te worden, kan ik een reis naar Spanje raden. Men vindt er de heele wereld, den tijd van Karel de Vijfde incluis. WlLLEM DE GEUS De Belgische Ardennen Antwoord aait de families Ir. C4. v. d. W. en Ch. v. tl. W., te H. l N de tien dagen» die u ter beschik' king staan, is een bezoek aan de Belgische Ardennen zeker aan te raden. Luik is een goed uitgangspunt; van daar gaat de tocht langs de Maas naar Hoei en Namen en dan Spa, waar u een tweetal dagen zoudt kunnen verblijven. Vandaar trekken wij naar het Oosten, de schilderachtige landschappen van de Ardennen in. Het gebied is rijk beboscht en zeer gevarieerd. Inderdaad is het een rijk jachtgebied: wilde zwij nen, herten, hazen, fazanten, patrijzen en konijnen; de visscher vindt er, behalve forel, snoek en baars. Men vindt er alleraardigste stadjes en dorpjes. Han, met de fantastische grotten is overbekend. Evenzeer ver dienen bekendheid Bomal met de vallei van de Aisne en het oude stadje Durbuy, dat nog slechts 330 inwoners telt, maar verscheidene hotels, waar op ouderwetsch smakelijke wijze het wild bereid wordt. Meer gezocht zijn La Roche en het schilderachtige Houffalize. Het voornaamste jachtterrein in d: Ardennen is het oude bosch van St. Hubert; vooral hier is de wildrijkdom groot. Verder noemen wij nog Bouillon, Aarlen en Florenville, met de Semois en de fraaie Abdij van Orval. De autowegen zijn in dit deel van Belgiëvoortreffelijk; en er zijn prach tige wandelingen. C. S. Sport in Zwitserland Scholen voor bergbeklimmers In verschillende plaatsen van het hooggebergte zullen ook dit jaar weer alpinistische cursussen worden gehou den. Zoo bestaan er uitgebreide berg beklimmer-scholen in Pontresina in Graubünden op den Kleinen Scheidegg in het Berner Oberland, en in GletschBelvédère in het Wallis. Bergbeklimmers-cursussen met ver zekering der deelnemers bestaan in Davos en in San Bernardino in Grau bünden, in Adelboden, Grindelwald, Kandersteg en in Wengen in het Berner Oberland en in Montana in het Wallis. Datzelfde, maar zonder verzekering in Gstaad in het Berner Oberland. ONZE PRIJSVRAAG No. 4 De vertaalde roman Gevraagd wordt de hieronder in groote trekken aangeduide scène uit te werken als een fragment, gelicht uit een Engetschen, Franschen of Duitschen roman, in een vertaling die door een gemiddelden Nederlandschen uitgever zou worden ge accepteerd. Het fragment, dat ten hoogste 200 woorden mag tellen, moet de groote lijnen van onderstaand motief volgen: Hij maakt haar een verwijt van haar handelwijze en zegt het te betreuren geen macht over haar te hebben. Zij lacht hem uit en zegt overtuigd te zijn geheel op eigen beenen te kunnen staan, waarvoor zij bewijzen opsomt. Op dat oogenblik wordt het gesprek door een van buiten komende oorzaak verstoord. Als eersten prijs loven wij ook nu uit: een Dunhill bureau-vulpen houder met artistiek uitgevoerden standaard ter waarde van ? 17.50; als tweeden prijs een plastiek van Hildo Krop. De redactie heeft het recht de inzendingen te publiceeren. Op de beslissing der redactie is geen be roep. Inzendingen uiterlijk Maandag 27 Juli. Verslag en prijstoekenning in het nummer van i Augustus. (Herhaling van de opgaaf uit het vorige nummer.) HOOFDSEIZOEN 1 JULI-31 AUÖ. KAMER MET VOLLEDIG PENSION PRIJSREDUCTIES KURZAAL ? BUITENBADEN - PIER PAO. l*Di GROENE N0.30M ^ A25 - *i '* f K LAND f / ? Wl ZIJDE ? ? | 25 ZEE ZIJDE KLADSCHRIFT VAN JANTJE Tentoonstellen schijnt een goed middel te zijn om in den zomer de crisis te bestrijden; alleen in de hoofdstad hebben wij op het oogenblik ten toonstellingen van Aziaten, Engelschen, kunsthandelaren, rozen en nog enkele kleinigheden, jantje stelt voor. nog een stap verder te gaan. HET PLAATJE Hervormingen der spelling HET is geenszins de bedoeling een zwaar opruiend artikel te schrij ven over de misstanden in het Nederlandsche belastingwezen. Ik zou het trouwens niet kunnen; ik voel mij te zeer partij, om hier met genoegzame objectiviteit te oordeelen. Maar de uitvinder van het rijwielbelastingrnerk moet directe familiale connecties hebben gehad met den duivel. Het kan toch niet anders, of helsch vernuft, helsche menschenkennis, en helsche spot zijn hier samen gekomen, om dit absurde, dit maardan-ook-volkomen onmogelijke mo derne cultuurverschijnsel te produceeren. De vorm suggereert iets van een amulet uit het allerdiepste deel van centraal Afrika: in twee-dimensionalen toestand is het nu eens het beeld der zon, dan weer een ruitvormig maisbroodje, geflankeerd door ongemoti veerde, met een zielig spleetje door boorde, zijarmen. En eigenlijk is het ook een amulet, ter bezwering van het booze oog van den controleerenden ambtenaar of politieagent. En ik kan mij geen Goden voorstellen, die met deze on berekenbare lieden kunnen vergeleken worden. Stelt u zich voor, dat u een dun uitgewalste plaat koper zijt, maagdelijk nog als een onbeschreven en niet ge stempelde plaat zijn kan. In een of andere fabriek, die de order van het ministerie heeft weten los te krijgen, komt nu een hartelooze ponsmachine» verdeelt u in fragmenten van boven beschreven vorm en geeft u een op schrift, luidende ,, Rijwielbelasting" plus eenige jaartallen. Waarna u bij honderdduizenden aan de loketten tegen rijksdaalders wordt ingewisseld. Nu treedt het plaatje in het openbare leven. De nieuwe eigenaar kan ver schillende wegen inslaan: Hij kan het bevestigen met de in den handel ver krijgbare ondoelmatige bevestigings machinerieën. Hiervan is het nadeel, dat het plaatje verloren gaat. En de bevestigingsinstrumenten boven de vijftig cent (de zgn. dure) hebben weer De oogen van Amsterdam kij ken door een bril van Sclunidt J. M. SCHMIDT, opt.cien. Rokin 72 tegen, dat men de fiets ook kwijt is. Daarom dragen velen de amulet op de linker borsthelft, wat óók mag. Alleen, het ziet er bespottelijk uit. Maar tenslotte staan ooren ook gek, en daar zijn we ook aan gewend ge raakt. In mijn jeugd begon ik altijd met in half September, na drie waarschuwin gen, een plaatje te koopen. Een dergelij ke moreele inzinking moogt u natuur lijk niet vertoonen. Want als straf wordt het dan voor i October gestolen. Een tweede plaatje, dat ik in mijn onervaren heid dan nog wel eens aanschafte be vestigde ik niet meer aan mijn rijwiel. Ik bewaarde het los: het gevolg was, dat ik, als ik mijn fiets bij mij had, het plaatje had vergeten, en als ik mijn plaatje wel had, stelselmatig zonder fiets was. Zoo kostte de belasting mij elk jaar meer dan 17 gulden 50 en in dien strengen winter van 1934 zelfs vijfentwintig gulden. Uit dezen warboel is maar n op lossing: geen plaatje te koopen, te leenen, te dragen of aan de fiets te bevestigen. En daarom is dit artikeltje tóch opruiend. Maar voor de geschetste oplossing zijn uitzonderlijke kwali teiten nobdig van hoofd en hart en koelbloedige oneerlijkheid. Allereerst is geboden een steeds wakker schuld besef, dat positief reageert, door bij het minste of geringste onraad, zelfs als het maar een nachtwaker of admiraal met vacantie schijnt, onder krachtig, doch onmerkbaar remmen het rijwiel tot staan te brengen, af te stappen en losjes weg, onschuldig fluitend de tegengestelde richting in te loopen. Maar als alle listigheid is mislukt, en je wordt aangehouden, toon dan de mentaliteit van Amerikaansche gangsters als ze gearresteerd worden. Zie den beambte moedig aan en zeg: Ja meneer (tegen den agent), dat is nou zoo beroerd. Ik heb het niet, daar heeft u groot gelijk, gróót gelijk in; gewoon vergeten omdat ik naar het postkantoor moest en haast had, op mijn bureau. Ik moet zo van 5 cent en 8 briefkaarten van 3." Deze volmaakte onlogische opsom ming van nevengeschikte feiten heeft altijd het gewenschte gevolg, behalve als de agent haar al kende. Het uitsluitend betalen van boete is meestal voordeeliger dan ook nog een plaatje te koopen. H. F. De minister van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen, Prof. Dr. J. R. Slotemaker de Bruine, heeft een wijzi ging in de spelling tot stand gebracht. Wij hebben de wijzigingen critisch bezien en zijn tot de conclusie gekomen, dat dit nog slechts een begin kan zijn. Onderstaande, in het Utrechtsch Dagblad in fascimile afgedrukte, bood schap van den minister ter gelegenheid van het jubileum der Utrechtsche Universiteit, kondigt de nog komende wijzigingen reeds aan. Dat de lezerkring van De Groene met de spelling medeleeft, staat wel vast. Daarom kunnen onze lezers zich nu reeds verheuchen over de heuchelijke activiteit van den minister, die van zichzelf zou kunnen getuigen: dit verblijdt mij, die met onderscheiden banden aan de spelling onzer taal ver bonden ben, in bijzondere mate" en die daardoor ongetwijfeld het besef ver sterken gaat van wat hetgeen voor lezerkring n land n volk een uniforme en vooral zuivere spelling beduidt. «? +WÏ> 6*. ' !^ ? ,v PAG, 17 Ok GROENE N» MM