r / Een verhaal van De Groene \r\ -V EEN snikheete dag liep ten einde, toen we langs de kade van de napolitaansche haven slenterden. De hemel en de zee waren blauw en versmolten in de verte wazig ineen. We droegen zware rugzakken en sloften van vermoeidheid. Het zweet liep in schoone streepjes over onze groezelige gezichten en viel op het overhemd, dat aan ons vochtig lichaam kleefde. In de haven lagen visschersbooten, een oorlogschip en een groot grijs watervliegtuig, lui, zonder beweging. Even sloom en roerloos waren de menschen, die hier en daar in de smalle schaduw van een stapel kisten sliepen of stonden te suffen. Zelfs een bedelaar, die tegen een planken schutting leunde, was in mijmering ver zonken. Hij hield zijn hand niet naar ons op. Onze broeken en schoenen zaten onder een dikke laag, grijze stof en over onze ongeschoren gezichten zwabberde de breede rand van een verfomfaaide panama. We waren twee zwervers, wat zeggen wil, dat we over te weinig geld beschikten om ons touristen te kunnen noemen. Mijn gezel was een jonge Duitscher, die niet meer naar zijn vaderland terug kon. Hij beweerde in Berlijn gestudeerd te hebben, was zwijgzaam, maar overigens een goed kameraad, die niet kankerde, wanneer hij moe of dorstig was. We sloegen met ons beiden een straat in en vonden een galerij, waar het koel was. Een schoenpoetsertje, dat daar liep, klampten we aan en lieten onze schoenen poetsen en broeken afborstelen, een luxe, die we ons telkens permitteerden, wanneer we in een stad aankwamen, niet zoozeer uit aesthetische overwegingen, dan wel ter verhooging van ons gevoel van eigenwaarde. Het poetsertje poetste er op onze aanwijzingen lustig op los en praatte ondertusschen in een snellen woordenstroom tot een paar havelooze vriendjes, die om ons heen liepen en ons van alle kanten bekeken. Misschien zagen ze hun eigen geïdealiseerd toekomstbeeld in ons. We haal den appels uit onze rugzakken en kloven daarop, terwijl we er n ons poetsertje in het vooruitzicht «telden. Het was een raar, vet kereltje, omstreeks twaalf jaar oud, met een rond, kaalgeschoren hoofd, waaruit loodrecht twee groote ooren staken. Hij praatte zijn grappig dialect en scheen onder zijn kornuitjes buitengewoon getapt, ze schaterden soms om wat hij zei. Hij werd Caco genoemd. Houd je van appelen?" vroeg ik hem. Ja, vooral van groote," zei hij gulzig grinnekend. Breng ons dan zoodadelijk naar een dormitorio popolare, maar het moet er zindelijk zijn." O, signor, u had dat aan niemand beter kunnen vragen dan aan mij. Mijn oom heeft een mooi logement en het is er bekend om zijn zindelijkheid. Ik breng u er heen voor een grooten appel." We stapten op en liepen op onze glimmende schoenen met ons gidsje mee, gevolgd door een troepje lompenkinderen. Een appel?" bedelde er een en haalde zijn vuile handje uit zijn broek, die met een touw aan zijn middel hing. Carita, aalmoes?" vroeg een ander mij treurig met zijn bleek gezichtje en mooie, groote oogen aan kijkend. Zie," zei een bloemenventertje met een rimpelig oudemannetjes gezicht. Hij liet met een vlugge schouderbeweging zijn mouw omlaag zakken, waar door een medelij den-wekkend stompje bovenarm te zien kwam. We stapten met ons allen over het plein, waarop duiven koerden en de zon een regelmatig patroon teekende, door achter elke kei een schaduw te werpen. In het midden stond een oude fontein. Daar bleven we staan en het gevolg met ons. Ik haalde tot aller bewondering een fototoestel te voorschijn. Nu allemaal daar gaan staan, dan neem ik een foto en daarna krijgen jullie ieder een appel." Gehoorzaam gingen de kereltjes op een rij staan en putten zich uit in het verzinnen van gekke stan den. Toen bracht het poetsertje ons door nauwe straten, waar tusschen de vervelooze huizen de wasch en een ondragelijke lucht hingen. Er liepen wat havelooze menschen en op het trottoir zat, tusschen in het stof stoeiende honden en halfnaakte kinderen, een vrouw en hield bedelend de hand op. Napels zien en dan sterven," dacht ik hardop en cynisch. Van den stank" vulde mijn gezel aan. WE gingen een poort binnen en kwamen op een binnenplaats. Langs een versleten trap leidde het poetsertje ons naar een bovenverdieping, waar zijn oom het volkslogies had. Een dikke, vadsige vrouw deed ons open. Er was een gang en aan weerskanten deuren, die uitkwamen op kamers vol smalle, ijzeren bedden. In de gang die ergens een verbreeding had, leefde de oom en zijn gezin. Het echtelijke bed was door een gordijntje afgeschut. Het was er half donker en het rook er muf, omdat het eenige raam door een luik gesloten was. In een hoek ronkte oom" en stonk naar drank. Ik eischte voor mijn gezel en mij een aparte kamer op en we verwierven die voor een extra lire. Het raam kwam uit op de binnenplaats. Ik keek omlaag en zag juist, hoe het poetsertje de appels, die hij voor zich en zijn kornuitjes in ontvangst had genomen met grootsch gebaar aan het verdeelen was. Het was een vreemd stelletje om te zien, jongens van xo tot 15 jaar, de meesten op bloote voeten, sommigen gekleed in veel te wijde broeken, waaronder de vuile teenen grappig te voorschijn keken of in een jas, waarvan de mouwen waren afgeknipt. Dat alles hing dan met touwtjes en spel den aan elkaar vast. BEHALVE Caco, was er nog iets, waar de jon gens op de binnenplaats veel schik in hadden. Dat was Bianca, een hondejong, dat nog zoo klein was, dat het meer hobbelde, spartelde en rolde, dan dat het liep. Als het erg vroolijk was, kefte het luid in hooge piepgeluiden. Het kwam vaak op het hof en liep dan onbevreesd tusschen de jongensbeenen door. Soms werd het opgenomen en ging van hand tot hand. Bianca was zacht, onbedorven en lief en had, als alle jonge onervaren dieren, een onbeperkt vertrouwen in de menschheid, hetgeen zijn .aan trekkelijkheid nog vergrootte. De jongens wijdden veel aandacht aan hem en het was of ze hem dét wilden geven, wat ze zelf te weinig hadden ont vangen: Genegenheid en liefde. Hè, geef hem mij ook eens." Door allen werd hij geknuffeld en al ging Caco nog zoo vlijtig door met moppen verkoopen, Bianca leidde onbewust de aandacht van hem af. Hij inde de liefkoozingen van zijn bewonderaars met de beminnelijke welwillend heid, die eigen is aan alle lievelingen der mensch heid. Om Caco's mond kwam dan een sombere, treurige trek. Hij was jaloersch op zijn mededingertje naar belangstelling. I""\E laatste avond van ons verblijf in Napels was L/ aangebroken. We hadden den heelen dag in Pompeji doorgebracht en zaten nu rustig voor het raam van ons armelijk hok. In de kamer schemerde het al. Op de gang liepen de eerste slaapgasten naar hun stede en langs den wand kroop de eerste luis naar ds zoldering. Er klonk gejubel op het binnenhof. Caco stond met opgestroopte pijpen midden in een groote zeepsop tobbe, die een vrouw daar achter gelaten had, terwijl hij het kleinste der schuimertjes, dat krachtig tegen stribbelde, het hoofd probeerde te wasschen. Met een handigen draai wist het jong te ontsnappen en wischte zich hard wegloopend met de mouwen het schuim van het hoofd. Juist op dat oogenblik werd Bianca op het hof zichtbaar. Het hondje liep par mantig op de jongens toe om zich te laten liefkoozen. Het ging van hand tot hand. Hij is weer gegroeid." En hij bijt, furbatto, kleine schelm." Laat hem maar bijten, daar krijgt hij sterke tandjes van." Ineens was de aandacht voor Caco verbroken. Hij] stond alleen en keek (uitdagend naar de groep jongens om het hondje. Jongens, we zullen het hondje leeren zwemmen." riep hij op een toon, of hij het diertje voor zich opeischte. Ja, dat doen we." Maar het wordt er misschien ziek van," zei het bloemenventertje angstig. . Wel neen, vooruit maar," en Caco greep het hondje en plonsde het ruw in het drabbige water, zoodat het er even heelemaal in verdween. Toen kwam het proestend aan het oppervlak. De jongens schreeuwden van plezier. Maar Caco duwde het on middellijk weer onder en daarna nog eens en nog eens. Toen had ik er genoeg van, sprong snel de trappen van het oude huis omlaag, en liep over het binnen hof naar de jongens, die met gespannen aandacht Caco's manipulaties volgden. Ik duwde de schooiertjes op zij en bracht het rochelende diertje vlug op het droge. Een stroom van scheldwoorden kwam over me, om me voor mijn bemoeizucht te straffen. Ik bracht het slachtoffertje naar mijn kamer, vast besloten het niet aan de tierende jongens terug te geven. Na een kwartiertje riep ik uit het raam. Jullie hondje is dood l" Het werd stil. Toen zei het bloemenjongetje met een verstikt stemmetje tegen Caco: Het is jouw schuld, gemeene duivel!" en hij liep huilend de poort uit. Nu hebben we geen hondje meer, zei een lange magere jongen. Ach, er zijn er zoo veel. We vinden wel een nieuw," zei Caco verzoeningsgezind. We vinden wel een nieuw," smaalde de lange jongen. En hoe wil je dat dan weer afmaken?" Jullie hebben allemaal mee gelachen," poogde Caco zich te verdedigen. Allemaal?" schreeuwde de lange jongen beleedigd, je deed het alleen, lafbek ! Daar i" en hij gaf Caco een klap tegen diens ronde hoofd, zoodat hij op den grcnd viel. Toen gingen de jongens, alsof ze het hadden afgesproken, allen tegelijk weg en Caco bleef met een spierwit gezicht op de steenen liggen. Den volgenden ochtend ging ik met mijn levend vrachtje in mijn rugzak naar het plein en vond daar het bloemenjongetje. Hij keek me met zijn treurige oogen aan: Anjelieren, signor?" Neen, maar wat zou je doen, als ik je Bianca terug gaf?" Verwonderd keek het rimpelgezichtje me aan. Is hij niet dood?" en dan met een dringend, smeekende stem: Geef hem aan mij; ik zal goed voor hem zorgen. U krijgt al mijn bloemen, geef hem." Beloof me, dat je Bianca niet in Caco's buurt brengt, voordat hij een stevige, groote hond is geworden." Ik beloof het, signor. Alles beloof ik u." Hier heb je hem dan, en ik haalde Bianca, die gelukkig knorrend het zonlicht in keek, uit mijn rugzak. Het ventje nam hem lachend aan en legde hem tusschen de bloemen in de mand en liefkoosde hem. En toen ik al bijna, over het plein was, hoorde ik achter me: . Grazie, signor, mille grazie; a rivederci l" J. LE FEBVRE HET GEHEELE SEIZOEN KAMER MET VOLLEDIG PENSION PRIJSREDUCTIES KURZAAl ? BUITENBADEN - PlfR PAG. 18 DE GROENE No, 3088 r. i' i". t * Schaken PIKANTE WENDINGEN a) Uit het tournool te Poilebrad DAT ook in meestertournooien grove fouten gemaakt worden, toont de volgende partij, ge speeld te Podebrad, (Tschechoslovakije), welke slechts 9 zetten telt. Wit: Dr. Treybal Zwart: Foltys x. cz?64 e7?e6 2. da?d4 d7?ds 3' «4?C5 C7?C5 4. d4 x es Ook Pgi?f3, gevolgd door Lfi?d3 is goed. 4. Pb8?cd 5. Pgi?f3 . LfSxcs 6. Lfi?d3 £7?fó 7. o?o L/4 moest geschieden. 7 f 6 x es 8.' Pf3 x es ? Een zeldzame blunder. Wit overziet den volgenden zet van zwart. 8 Pcóxes 9. Ddi?hs+ PeS?f7 Wit gaf op. Het is zeer merkwaardig dat de witspeler, die toch in dit sterke tournooi een hoogen prijs gewonnen heeft, tot een dergelijke fout in staat is. t») Vit bet tournool ts Zaadvoort ' Zwart: P. KERES abcdefgh Puzzles t llllllimlIllllllllllllllltlHIIIIIIimlIIMMIIIIIIIIIIIJIIIIIHIIIMIIIIM l Prijswinnaars zijn deze wsek: f oor f | het letter raadsel I. Koldewijn, Zwa- f | luwnest", Hoog Soeren (Apeldoorn); f | roor de vermenigvuldiging C. Hcver- f | kate, Lasondersingel 156, Enschede, f | Voor elke puzzle wordt een plastiek f | van Hild» Krap uitgeloofd. Inzendin* I f gen vóór Dinsdag op een BRIEFKAART; | l op de adreszijde het woord LETTER- = l RAADSEL of VERMENIGVULDIGING f f vermelden. iMlllimillllflIIIIIIIIIIIIIIIUMIIIIIIIIIIIIIIMIIIIIIIUIIIIIIIIIIIIIIlT Nfouwtt Opgaven Letterraadsel Van de onderstaande lettergrepen moeten 17 woorden gevormd worden, welker ie en 36 letters, gelezen van boven naar beneden, een vers vormen van Jaap van Gelderen. a - da - der - der -e-e-e-ed-eiei - ei - em - for - gen - hor- kei - krui la - lei - lis - me - na - ne - on - on - on pen - pen - pi - re - ren - rie - rup - si ten - tie - tig - tro - tuin - tus. Omschrijving %<?&"> ,. KW//.;'' ?"',.,,?,?."*'>'?* ^iiAÉi^-i^a W/'> m i. vrucht, 2. verzamelingen van sa gen, 3. gas, 4. Jeruzalem, 5. plantentuin, 6. Nederlandsen uitvoerproduct, 7. uitbarsting, 8. onvoorzien geluk, 9. zonnekeerpunten, 10. de ondervinding, 11. leer der werkelijkheid, 12. uitslui tend toebehoorend, 13. nuttigen, 14. onachtzaam, 15. zich langs den grond voortbewegen, 16. bestuurder, 17. be neden. Ver men igv uld tg ing l l a h c it ,, u Wit. S. LANDAU In de partij Landau?Kercs speelde wit de opening iets te vlot en offcrda twee pionnen. In de diagramstelling scheen hij hiervoor voldoende tegenkansen ver kregen te hebben, doch de Estlnnder vindt een diepzinnige, fraaie combi natie, waardoor hij de partij ten zijnen gunste beslist. Er volgde n.l.: na gs x fö+ i. Kg7 x fó. Voorloopig een kwaliteitsoffer 2. Ld6?es+ Kfóxe7 3. Le5xc3 PCI?e2+ 4. Kg3?f2 Pe2xc3 5. Tai?ei Wit hoopt een figuur te veroveren om daarna de kwaliteit meer te be houden, helaas ontpoppen zich dadelijk de diabolische plannen van zwart. S Ke7?do 6. Tci x C3 Kdó?c£ Kf2?ei Kcs?b4 Kei-?d2 as?34 9. Tc3?ei 34?33 10. h4?h5 ir. hsxgó 12. Tci?gi 13. Tgi?ai Ld3~bi Opgegeven. L. ? o o o o o o o o o o Vermenigvuldiger en vermenigvuldigtal bevatten 9 verschillende cijfers. Alle nullen zijn gegeven. Oplossingen Letterraadsel Vanavond roept gij mij, en ik Weet niet waartoe. (J. Jac. Thomson) 7. 8. h7Xgó i. 2. 3 4 56. 78. 910. ii. 12. 1314. 1516. 1718. vrede abominabel nota a r r oga n t vlade orangeade n a w i n te r determineeren r .o e d e olie ernstig pater trede greppel ijswafel moker «II? e e n i g GEMEENTE 's-HERTOGENBOSCH UITGIFTE «n de Provincie Noord-Brabant) van T Wil ? 2,500.000, 4'/2 pCt. Obligatiën, LEENING 1936, in stukken van f 1000.?en f 500.?, aan toonder. Ondergeteekenden berichten, dat de inschrijving op bovengenoemde obligatiën, met recht van voorkeur voor houders van per l December 1936 aflosbare obliga tiën der 5% Leening 1931 ten laste der Gemeente 's-Hertogenbosch, zal zijn opengesteld op DINSDAG 11 AUGUSTUS 1936, van des voormiddags 9 uur tot des namiddags 4 uur, bij hunne kantoren te AMSTERDAM, ROTTERDAM"Tn 's-GRAVENHAGE, alsmede te 's-HERTOGENBOSCH ten kantore van de INCASSO-BANK N.V. tot den koers van 1OO'/4 pCt. op de voorwaarden van het prospectus d.d. 5 dezer, waarvan exemplaren, benevens inschrijvings formulieren, bij bovenvermelde kantoren verkrijgbaar zijn. INCASSO-BANK N.V. NEDERLANDSCH INDISCHE HANDELSBANK, N.V. AMSTERDAM, 5 Augustus 1936. WITCHOC AFKesrn&G VAM wrrrs CHOCO LADE, JS VOEDZAAM EN VER KWIKKEND EN EEN WELKOME VERRASSING VOOR ALLE WERKERS MET HOOFD OF HAND EN VOOR DE BEOEFENAARS VAN ALLE SPORT VERKRIJGBAAR IN: TEGELTJES f 0.25 per ons tmsm TABLETJES fO.CS per «tuk ROTTERDAR' ^ ALKMAAR" ? **ur WITCHOC Vermenigvuldiging Het sleutelwoord is Pernambuco. - l iiitiiitiiiiiHiliiiriiiiiHiriiiiiitiiiiriiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii | OF DE ZON SCHIJNT | j pf dat het regent De Groene houdt u f | in uw vacantie op de hoogte van wat f j er in de wereld gebeurt en gaat gebeuren. | f De Abonnementsprijs is van heden af tot 31 December f 3.5O I ?*,'?' , ' . , . H Hier langs ?(knippen 3 ! ONZE PRIJSVRAAG No. 5 ?-'?.', Berichtgeving Gevraagd wordt een proeve van berichtgeving over den toestand in Spanje, zooals een Nederlandsch dagblad, naar keuze van den inzender, zou leveren, indien de opstand niet van rechts, doch van links zou zijn gekomen. Als eersten prijs loven wij wederom uit: een Dunhil bureau-vulpenhouder met artistiek uitgevoerden standaard ter waarde van ? 17.50; als tweeden prijs een plastiek van Hildo Krop. De redactie heeft het recht de inzendingen te publiceeren. Op de beslissing der redactie is geen beroep. Inzendingen uiterlijk Maandag 10 Augustus. Verslag en prijstoekenning in het nummer van 15 Augustus. 19 DE GROENE No. 3068 >! met ingang BON Ondergeteekende wenscht zich ..?<=?. ingang van heden te abonneeren op DE GROENE AMSTERDAMMER. De abon nementsprijs van heden af tot 31 December 1936 bedraagt f3.50. Abonnementen kunnen slechts op 31 December eindigen en worden anders stilzwijgend voor een jaar verlengd. Naam: l iiiiiini Straat: : Nr Woonplaats: