T "* '-?'. p ' Ka en hooi dan bovt Tot ; uitgaven dan geraamd waren. Deze blijken thans voor het fonds, waar uit de gemeenten een deel van de uitgaven voor de werkloosheidszorg vergoed krijgen, over het vooraf gaande jaar (1935) reeds is3 4 millioen te bedragen. Het blijkt dus wel, dat wij nog steeds in den vicieusen cirkel zitten van budgetaire aanpassing, inschrompelend economisch leven en verminderde rijksinkomsten, waar wij niet dan door een, met behuln van credietverruiming gestimuleerde, eco nomische opleving, uitkomen. Het buitenland, m"t uitzondering van Zwit serland en Frankrijk.die dezelfde politiek hebben gevoerd, vertoont die opleving ook inderdaad. MINISTER SLINGENBERG'S POGING om met behulp van den nood der werkloozen de huren omlaag te schroe ven, deze merkwaardige proeve van deflatie-politiek, heeft slechts in de groote liberale pers toejuiching gevon den en de regeering is dan ook voor den algemeenen aandrang bezweken en heeft een uitstel van veertien dagen of een maand in uitzicht gesteld om een nader overleg mogelijk te maken tusschen minister Slingenberg en de groote gemeenten. Ondertu:schen zal ook de Eerste Kamer in het openbaar over deze maatregelen kunnen beraad slagen. Alles mogelijkheden voor een eervollen terugtocht van de regeering. Terwille van het lot van vooral de skilled labour"-werkloozen is het te hopen, dat zij zich deze gelegenheid niet laat ontgaan. Werkloosheid is toch reeds een zeer deprimeerend lot; en het gevoel werktuig tézijn om de huisbazen te dwingen, zal het gevoel van alleen-maar-object te zijn zeker zeer ongunstig beïnvloeden. De groote invloed dien de arbeid op den menschelijken geest heeft, wordt veel beter beseft door de organisa toren van een werkkamp voor te reclasseeren jeugd. Men beseft daar, dat veel vergrijpen bevorderd zijn door het ontbreken van arbeid en heeft gegronde hoop door een combinatie van tucht en arbeid jonge menschen weer sociaal bruikbaar te maken. OVER HET INCIDËNT-DE HOOG in den Volksraad beginnen nu langza merhand voldoende gegevens binnen te komen om n over de toedracht n over den achtergrond wat te kunnen zeggen. De heer De Hoog is leider" van het Indo-Europeesch Verbond, en heeft zich in heftige bewoordingen in den Volksraad beklaagd over de achter stelling van de Indo's en daarbij aan gekondigd de regeering niet meer te zullen steunen. Zijn groep, die tot voor kort altijd een van de meest gouvernementeele" behoorde en daarbij nauw samenwerkte met de Vaderlandsche club heeft nu ook tegen de begrootin gen voor defensie en financiën gestemd. Men heeft aan deze gebeurtenis hier eerst weinig aandacht geschonken, omdat Aneta al het opmerkelijke uit het Volks raad-ver slag had weggelaten. Eerst uit het Indische perscommentaar bleek, dat iets bijzonders was gebeurd: groot enthousiasme bij zijn aanhangers die in overprikkelde crisisstemming verkeeren. Groote verontwaardiging bij de overigen. Waardoor zijn zijn aanhangers ge prikkeld ? Eenerzijds zijn van velen hunner de salarissen verlaagd door de differentiatie naar standplaatsen; an derzijds is hun aandrang om grondei gendom te mogen verwerven, afge wezen in het belang der inheemschen. Over het algemeen heeft deze bevol kingsgroep echter niet meer te klagen dan een andere en de protesthouding, die zij aanneemt riekt wat erg naar belangenpolitiek. Bij een psychologisch juisten aanpak kan deze groep echter even gauw weer bijdraaien, als zij zich losgemaakt heeft. En dat is iets wat aan den nieuwen G.G. die dezer dagen scheep gaat wel is toevertrouwd. GUERILLA IN DE KEUKEN Zelf boter" maken De huisvrouw blijkt zich niets meer aan te trekken van sociale redeneeringen, zij past aan.... en de overheid staat machteloos. DAAR wordt een stille strijd ge streden in ons goede vaderland, een strijd die weinig gedruisch maakt en somwijlen tot kleine geniepigheidjes leidt: ik bedoel de guerilla tusschen consument en agrarische crisis-overheid" (waarmede niet gezegd wil zijn, dat deze overheid er een van speciale orde is, los van recht en wet, al heeft het er vaak den schijn van!) Wanneer men ons tèch al in zoovele mootjes en reepjes gesneden volk wil verdeelen in producenten en consumenten van inlandsche agra rische producten, waarbij steeds in het oog moet worden gehouden, dat de eersten in dit geval óók tot de laatsten behooren .. .., dan moet het opvallen, dat zij n ding gemeen hebben, nl. de ontevredenheid. Deze moge als vegetatiebodem voor nieuwe denkbeel den haar waarde hebben, als hoofdken merk van gansch een volk zijn er steek houdende bezwaren tegen in te voeren. De producent, dat is de boer of de tuinder, is hoogelijk ontevreden over den prijs, die hem ondanks talrijke crisismaatregelen, voor zijn producten wordt betaald. En aan den anderen kant gromt de consument, voor zoover hij niet zelf tevens agrarisch producent is, dat die zelfde crisismaatregelen hem het leven zoo duur maken. De vraag is nu: wie heeft gelijk"? Wanneer men een blik werpt op de indexcijfers der landbouwproducten, waarin de werking der diverse steun maatregelen is verdisconteerd, dan blijkt, dat de prijzen der akkerbouw producten gemiddeld een derde deel lager zijn dan vóór den oorlog en zelfs de helft lager dan vóór het begin der crisis. Voor zijn tarwe b.v. ontvangt de boer, als gunstige uitzondering precies den zelfden prijs als in de jaren 1910 tot 1913, maar dit is nog slechts van korten duur, want voor den oogst, die thans te velde staat, zal deze prijs met een tiende deel worden verlaagd. EEN ander voorbeeld: de veehouder klaagt, dat de gesteunde prijs voor zijn industrieel verwerkte melk be neden zijn productiekosten ligt en om gekeerd klaagt de consument, dat zijn boterprijs aan den hoogen kant is, althans zeker niet bespottelijk laag en in elk geval aanzienlijk boven de productiekosten. Wederom hebben beiden gelijk. Een gemiddelde melkprijs van 4 a 4", cent is te laag en staat niet in verhouding tot een binnenlandschen groothandelsprijs der boter van ? 1.40 a ? 1.50 per kilo. Op zich zélf is deze boterprijs, ondanks een belasting van tachtig a negentig cents, waarlijk niet hoog te noemen, in ernst en gemoede. De prijs is nl. ongeveer een derde deel lager dan vóór de crisis l De verklaring van het feit, dat de boer klaagt over zijn melkprijs, terwijl de consument toch een zeer loonenden boterprijs betaalt, is wederom zeer een voudig: via de binnenlandsche con sumptie van boter (margarine en vetten) moet alle melk worden ge steund, kaas, melkpoeder, geconden seerde melk en exportboter. En voor die producten wordt in binnen- en buitenland gén loonende prijs betaald l Er bestaat dus slechts een gedeeltelijk verband tusschen den industrie-melk prijs en den binnenlandschen boterprijs. Daar komt tenslotte nog bij, dat gedurende de crisis, de productie van melk, tegen de bedoeling en de logica in, is gestegen in plaats van gedaald, zoodat de opbrengst der crisis heffingen over een zér groot quantum melk moet worden verdeeld. Deze productie-stijging mag en kan niet worden herleid tot een steunbelastheid der veehouders: zij is een gevolg van het vooral in den beginne strak door gevoerde stelsel van steun aan landbouw-producten, in plaats van een steunend saneeren van het organische complex der gehéle bodem-productie. Reeds werd opgemerkt, dat de prijs van boter, hoe zwaar ook procentueel belast, een derde deel lager is dan vóór de crisis; boer en consument kunnen elkander dus, wat dat betreft geen verwijten maken: de prijs der in het eigen land verbruikte boter is loonend voor den boer en aangepast" voor den consument. Wat anders echter staat het met de margarine; de prijs daarvan is relatief hooger geworden vergeleken bij boter. Doch daarnaast bedenke men, dat de consument en dan speciaal de minst draagkrachtige aan den anderen kant zekere voordeelen geniet, in agrarisch crisisverband. In de laatste 2' a jaar is voor werkloozen en behoeftigen niet minder dan 50 millioen kilo blikvleesch beschikbaar gesteld voor 35 cent per kilo. Dit was moge lijk als gevolg van een agrarische crisismaatregel, nl. het afslachten van overheidswege van een kwart millioen koeien. Verder is de kaas een volksvoedsel bij uitnemendheid onbelast en daardoor spotgoedkoop, nl. 60" lager in prijs dan vóór de crisis. Hier maakt de consument dus wel degelijk crisiswinst" ten koste van den boer. Evenmin mag uit het oog worden verloren, dat eieren en groenten onbe last en daardoor zeer goedkoop zijn, terwijl ook de prijzen van varkensvleesch en aardappelen laag mogen worden genoemd, vooral wanneer men de distributiekosten buiten beschou wing laat. Wanneer men dan ook de totale rekening opmaakt, dat kan en mag de consument niet spreken van de looden lasten der landbouwcrisismaatregelen" en het kan zijn nut hebben, dat hij zich dit eens duidelijk realiseere, in plaats van uit gewoonte" elkander na te zeggen, dat deze maat regelen zoo onbillijk zwaar drukken. Zender deze maatregelen ? welke groote bezwaren er in verdeelend en saneerend verband ook aankleven zou een onzer belangrijkste bronnen van volksbestaan, de bodem-productie, tot een chaos vervallen met alle funeste economische, maatschappe lijke en andere gevolgen daarvan. En ook dan zou in den een of anderen vorm hulp noodig zijn, om in dien ondenkbaren noodtoestand te voor zien l Officieel is trouwens berekend, dat de gezamenlijke agrarische crisis maatregelen de kosten van levens onderhoud met 6 a 8",, hooger houden dan zij zouden zijn in het hypothetische geval, dat ze alle konden worden afge schaft zonder gevaar voor onze natio nale samenleving en zonder dat in anderen vorm sociale of andere steun gegeven zou moeten worden aan de exploitanten van den grond en hun arbeiders. aankoop een bepaalden prijs te betalen, maar niet.. .., om te koopen l Deze guerilla, die niet steeds ge schikt is, om het gezag voor de overheid en haar voorschriften te verstevigen.... een gevaar op zich zélf l is in den laatsten tijd plotseling fel opgelaaid en het lijkt er zeer veel op, dat de zich aanpassende" consument in een zeer belangrijke terreinstrook, nl. die der spijsvetten, een belangrijke en niet geheel meer ongedaan te maken over winning heeft behaald. Wat toch is het geval? De burger, die slechts de keuze heeft, om boter van ? i.óo a/1.70 of margarine van ? i.io a ? 1.20 per kilo op zijn brood te smeren, is eenigen tijd geleden tot de ontdekking gekomen, dat hij met behulp van plantenvet, sla olie en room of karnemelk zélf mar garine kan brouwen, die hem dan op 55 a 60 cents per kilo kwam te staan. Deze besparing van gemiddeld 50 a 55 centen werd voor een zeer belangrijk deel (i 7o°i,) veroorzaakt door het feit, dat de fabrieksmargarine, waar doorheen bovendien 10% boter moet zijn gemengd, aanzienlijk zwaarder is belast dan de som der grondstoffen van het in de keuken tezamengeflanste pro duct. De overheid in deze het Land bouwcrisisfonds derfde dan ook rond acht stuivers voor elke kilo fa brieksmargarine, welke door de huis vrouwen werd vervangen door eigengemaakte. Weliswaar is deze zeer voordeelige bereiding verboden en straf rechtelijk vervolgbaar, maar.... zij is tevens oncontroleerbaar ! En toen een officieus maandblad, uitgegeven door het departement van Sociale Zaken in de groote goedheid des harten, doch klaarblijkelijk niet op de hoogte van de strafbaarheid, uitvoerige recepten en kostenberekeningen publiceerde, terwijl ondernemende zakenlieden een voudige toestelletjes gingen verkoopen die het margarine maken nog verge makkelijkten, toen is de consument, zich niets aantrekkende van sociale redeneeringen, noch van strafbepa lingen, zich op groote schaal gaan toeleggen, op dit clandestien bedrijf! De rumor rondom de houding van Sociale Zaken" zorgde bovendien voor extra-propaganda. NIETTEMIN houdt de tot steeds ver der gaande bezuiniging gedwon gen, althans daar steeds op gespitste con sument met al deze redeneeringen van sociale billijkheid en maatschappelijk belang gén rekening! Bij elke crisishef fing probeert hij, om door de mazen van het net heen te sluipen en dit geeft de guerilla, waarvan in het begin werd gewaagd. Want voorop sta dat men den consument wél kan dwingen, om bij DE regeering heeft nu onlangs een tegen-aanval gedaan: de fabrieks margarine (en noodzakelijkerwijs ook de boter) werd door accijnsverlaging goedkooper en plantenvet en slaolie zeer veel duurder gemaakt. Een een voudige rekensom leert echter, dat hierdoor het voordeel voor de huisvrouw slechts is verminderd van 5°&? 55 tot 40 a 44 cents, dus in elk geval nog groot genoeg, om er lustig mee te blijven , dóórgaan ! *? Wanneer men aan den anderen kant bedenkt, dat om deze betrekkelijk kleine inkrimping van het profijt voor de regeering moest worden bewerkt door zeer rigoureuze maatregelen (de olie- en vetaccijns werden met resp. 67 en 63% verlaagd), is het duidelijk, dat het haar practisch onmogelijk zal zijn, om langs dezen weg den consu ment weer in zijn hok" te brengen. De fabrieksmargarine sterk in prijs te laten dalen, gaat al evenmin, want dan moet de boteraccijns in de zelfde verhouding volgen en met dat alles zouden zulke groote bedragen aar heffingsopbrengst gepaard gaan, dat ook dit practisch onmogelijk is, even als... .het doen post vatten van eet: overheidsdienaar in elke keuken De consument is dezen keer dus door gebroken en het ziet er niet naar uit dat de overheid hem weer terug za kunnen drijven, welken maatregel zi ook toepast, want men vergete niet dat plantenvet en slaolie artikelen zij r van dagelijksch gebruik en slechts ir den laatsten tijd mede worden gebruik voor verboden doeleinden. Zoo staan ook hier weer theorie en practijk lijnrecht tegenover elkander. P. H. LAAGLAND PAG. H DE GROENE No. 3090 TDe reportage van de week STATION-SPUISTRAAT R RRRRR ! ! Ja hallo". ..Amerongen voor U, mijnheer" aldus de Amsterdamsche telefoonjuffrouw. Mijn gezin dus, dat bij dit Stichtsche plaatsje de vacant ie doorbrengt. Waaraan zou ik dat onver wachte gesprek te danken hebben? De gansche inhoud van het gesprek zal ik U niet verklappen, maar het zakelijke deel komt hierop neer, dat nu het weer ineens zooveel warmer is geworden en er in de buurt van Amerongen een voortreffelijk strandbad blijkt te zijn, er bij mijn afstammelingen een groote hausse in zwempakken en andere badartikelen is ontstaan. En of vader niet kan zorgen, dat ze morgenochtend die zwemrommel krijgen?" en na eenige liefdesverklaringen bij voorbaat, omdat ik mijn bereidwilligheid betuig, is het gesprek beëindigd. Maar dat is gemakkelijker beloofd dan gedaan. Hoe krijg ik die dingen daar nu zoo, gauw? Amerongen ligt niet niet aan den trein zoodat ik het zelfs als expresgoed niet in een dag over" krijg. Een bode dus: er zal misschien wel een vrachtautodienst in die richting zijn. En aangezien de telefoon gids op dit punt geen duidelijke aanwijzingen geeft, ga ik zelf maar eens even op zoek in de richting van de Spuistraat, waarvan ik een vage voorstelling heb, dat er nogal wat vrachtauto's plegen te staan. AMSTERDAM, Spuistraat.... Maar dit is geen straat meer. Dit is een volledig station voor vrachtauto's, die zich langs de trottoirs (pardon: perrons) verdringen, volgeladen worden, wegrijden. En onmiddellijk worden hun plaatsen door een volgenden wagen ingenomen. Daar komt zoo'n goederentrein op gummibanden recht op mij af. Nu goed rechtshouden anders krijgen we een botsing en even goed doortrappen om een gaatje te vinden waarin ik kan uitwijken om de vrachtauto, die achter mij haar claxon op na drukkelijke wijze laat hooren, te laten passeeren. Rrrang ! Een meisje van een jaar of acht, aan moed;r's hand ontsnapt, heeft vóór mijn tegenligger langs willen oversteken en komt nu onzacht met mijn fiets in botsing. Tranen <?n een bloedende lip.... (mijn achtervolger heeft gelukkig goede remmen gehad en ze tijdig gebruikt); snel met fiets en kind naar het trottoir, waar eenige expli caties aan de moeder mijnerzijds en een glas water van een winkeljuffrouw, die dergelijke ongevallen kennelijk geregeld bijwoont, het incident besluiten. Wat doe je ook met een fiets op een stations emplacement" vraag ik mezelf af, moesten we dit gebied maar niet liever aan d* vrachtauto's laten?" Maar ik moest er voor de vrachtdiensten zijn en het blijkt me straks, als ik even moet wachten en den tijd dood met een kleine verkeerstelling, dat mij aan doorgaand verkeer in vijf minuten toch nog 184 fietsen en ij personen-auto's passeeren. Dat wil dus zsggen resp. 3000 en 200 ruim per uur. Volledig station is deze straat dus nog niet, maar ik zelf neem mij heilig voor, om als het eenigszins kan (?.e Nieuwe Zijds Voorburgwal te verkiezen. Een dienst op Amerongen is gauw gevonden. Bijna alle diensten staan met elkaar in contact en kennen aansluitingen op en verbindingen met plaatsen, dis ze zjlf niet aandoen. Ook zijn er kantoortjes waarbij geheele combinaties zijn aangesloten, zoodat minstens een zestigtal plaatsen bereikt worden van dit ne vieze hokje in de Spuistraat uit. En ten slotte vind ik zelfs een dienst, die Amerongen driemaal per dag aandoet. Voor een paar dubbeltjes wordt het vurig gewenschte pak aan huis bezorgd. HET probleem van deze combinatie straat-station laat mij echter nog niet los. ,,Leidt dit overvolle vrachtverkeer niet tot verkeersstremmingen?" vraag ik aan een agent, die vlak bij mij geposteerd staat. Het antwoord laat aan duidelijkheid niets te wenschen; het blijkt, dat op de drukke uren, voor al tusschen 4 en 6 uur 's middags omdat de lange trajecten meestal 's nachts gereden worden geregeld verkeersopstoppingen plaats vinden, die soms wel tien minuten duren. En dat ondanks de inhammen, die in het trottoir gemaakt zijn en on danks een zeer streng de hand houden aan de verkeersvoorschriften. Maar ja, als zoo'n bakbeest van een twintig meter lengte in die nauwe straat moet keeren, dan wordt het doorgaande verkeer een paar .minuten vastgelegd en op drukke dagen ze komen in September weer staat er dan al gauw een heele file ! Een huiseigenares verklaart heelemaal geen last van de drukte te hebben. Zij mag dat wel, zoo'n druk vertier, en de chauffeurs zijn zulke leuke jongens! Een bedrijfsleider van een groote clichéfabriek begrijpt echter maar al te best, waarom dezs juf frouw zoo heelemaal geen last van die vracht diensten heeft. Dacht dat dat oude krot van haar anders nog iets waard zou zijn ? Nu huizen er in dat perceel niet minder dan zestien diensten, elk met een klein kantoortje, dat een behoorlijke huur prijs opbrengt." Zijn eigen ervaringen zijn anders. In kleuren en geuren komt het verhaal van wat zich voor enkele jaren bij zijn fabriek heeft afge speeld. De in het aangrenzende gebouw huizende vrachtdienst had de hebbelijkheid om zijn geweldige auto geregeld vlak voor de fabriek te posteeren. Het gevolg was, dat de kleurendrukinrichting op de onderste verdieping, die veel licht behoeft, geheel verduisterd werd. Vriendelijke verzoeken, dreige menten, niets hjelp. De politie had geen bevoegdheid tot ingrijpen. Maar het bedrijf was zwaar gedupeerd. Toen had de directeur een genialen inval: hij kocht vijf handkarren en liet die m«t planken en kettingen muurvast aan elkaar bevestigen en zette ze voor de bedreigde ramen. Al spoedig kwam de eigenaar van de vrachtauto's met hangende pootjes opdagen: ..Of er geen schikking te treffen was?" Natuurlijk was dat mogelijk. Als hij maar kon garandeeren, dat vóór halfzes geen auto's voor de ramen stonden, dan zou hij buiten den fabriekstijd zijn wagens zoo mogen zetten als hij wilde. En nooit hebben wij meer last gehad, behalve een keer nog een heele uitstalling vrachtgoederen voor onze deuren. Je kon er niet in of uit. Maar toen hebben wij een jongen onze pui laten schoonspuiten.... En in een oogenblik was alles voor het gespat gered !" EENIGE dagen later hebben wij het geluk, hat hoofd van de Amsterdamsche verkeerspolitie te ontmoeten. En wij laten de gelegenheid niet voorbijcc.an om hem eens over het vraagstuk van Station Spuistraat" te interpelleeren. Commissaris Bakker blijkt juist de rechte man hiervoor te zijn; immers hij is voorzitter van een commissie die de vraag in studie heeft of er op een andere plaats niet een werkelijk station voor deze diensten te maken is. De kwestie blijkt nl. reeds 15 jaar lang een verkeerspuzzle te zijn, sinds den tijd, dat deze vrachtauto diensten zich zoo reusachtig gingen uitbreiden. Er zijn twee moeilijkheden: het gebrek aan ruimte in de binnenstad, waar deze diensten toch gevestigd moeten blijven, en voorts of er rekening gehouden moet worden met de groote belangen van de betrok ken huiseigenaars. Daarom is er telkens met vreugde uitgezien naar een zich aankondigende uitkomst, waardoor men hoopte, dat de opstoppingen wat zouden minderen: een jaar of twaalf geleden begon de regeering met een concessie-stelsel voor auto bussen en iedereen verwachtte toen dat de vracht auto's spoedig zouden volgen. Te meer verwachtte de commissaris dit, toen het bestuur van de vereeniging, waarin deze diensten in waren samen gebracht zelf kwam klagen over de beunhazen" en de afroomers". Maar aan den raad om zelf een concessie-stelsel aan te vragen heeft de vereeniging geen gevolg gegeven. Toen gingen de spoorwegen klagen, en dachten wij, dat er onder aandrang daarvan wel maatregelen genomen zouden worden. Maar weer mis.... Toen werden de bezwaren inderdaad ineens veel minder, omdat men over de lange trajecten, Twente, Maastricht, Groningen, algemeen 's nachts ging rijden en de drukte zich samentrok op de late middaguren. En thans, nu het weer onhoudbaar gaat worden, is het wachten eigenlijk weer op de staatscommissie onder voorzitterschap van prof. F. de Vries uit Rotterdam, die wel binnenkort rapport zal uitbrengen over de verkeerscoördinatie". Het blijkt nl. wel dat andere landen ons daarbij ver vóór zijn: zoo is in Duitschland de regeling zoo, dat de vrachtdiensten de trajecten loodrecht op de spoor lijnen voor hun rekening nemen en het locale verkeer, doch dat zij daarbij ook voor den af- en aanvoer van en naar de stations zorgen. In Engeland is een stelsel van kringen waarbinnen concessies verleend worden. Enz. enz. In afwachting van dit Nederlandsche rapport is het nu wel heel moeilijk om groote kosten te gaan maken voor een geheel onberekenbaar aantal auto's. Er zijn er nu onge veer .... 300. Excusez du peu ! Maar het is mogelijk dat er maatregelen worden genomen waardoor ze sterk verminderen. En als men nu een groot terrein gereed gaat maken met perrons en overkappingen en nette kantoortjes en het blijkt over tweederde van de diensten omgeslagen te moeten worden, dan wordt dit cf een strop voor de ondernemers of voor de gemeente. En geen van beide kunnen die thans velen. En" zoo spreken wij tenslotte de vraag uit, die ons op de lippen brandt, welk terrein komt er dan wel voor in aanmerking ?" Het blijkt, dat het terrein van de oude groentemarkt tegenover de Nassaukade ernstig overwogen is, maar daar komt ook al het nieuwe Politiebureau en misschien ook de brand weer en het is de vraag of er dan nog een plaatsje over is.. .. Bovendien is het weer dichtgooien van dat water een vrij dure geschiedenis. Commissaris Bakker kan dus ook weinig definitiefs zeggen, voordat de commissie-De Vries gereed is. Maar dan, zoo wenschen wij elkaar toe, zal er zich hopenlijk toch een gelegenheid voordoen om Station-Spui straat te .... spuien". G. A. ? «T* De drukte in de Station-spuistraat; het ri/Wie/verfceer in ~ten benauwde situatie De handkorren, waarmede een clichéfabriek zich wapende tegen de schaduw der vrachtauto's