l V L enj! M T DE N.S.B. ALS PARODIE OP DE S.D.A.P. A» C. Josephus Jitta ONGEVEER drie iaar geleden, toen de Heer Mussert zich nog wel eens bezondigde aan de demo-liberale" methode, om door middel van discussies de waarheid te vinden, heb ik hem eens in een debat de vraag voorgelegd, waarom zijn geestverwanten zich toch socialisten" noemen, terwijl zij tevens de pretentie hebben, genadelooze tegenstanders te zijn van het wetenschappelijksocialistische stelsel, het Marxisme. De Heer Mussert heeft daarop geantwoord, dat hij onder socialistisch" verstond de mentaliteit van degenen, die den Keulschen Dom gebouwd hadden. Toen ik interrumpeerde, dat ik meende, dat die kerk niet door socialisten, maar door Roomsch-Katholieken was gebouwd, verweet hij mij, die beroerde debat methode toe te passen, die in parlementen gebrui kelijk is. Mijn slotopmerking over dit punt was, dat ik wenschte, dat alle argumenten, die in parlementen gebezigd worden, zoo sterk zouden zijn als dit argument. Sindsdien heeft dat niet opgeloste probleem mij altijd bezig gehouden. Ik meen thans eindelijk de oplossing gevonden te hebben. De N.S.B, en de S.D.A.P. dienen zich aan het publiek aan als elkanders antipoden. Toch vertoonen zij zeer belangrijke punten van overeenkomst in de wijze, waarop zij propaganda maken voor hun denkbeelden en hun tegenstanders trachten te bestrijden, De N.S.B, heeft heel wat van de strijdmethode van de S.D.A.P. overgenomen, helaas, zooals dat met navolgers dikwijls gaat, meer van de ondeugden dan van de deugden, welke laatste eigenschappen een goed opmerker met een beetje goeden wil toch ook wel in het socialisme kan ontwaren. De N.S.B, is in verschillende opzichten een caricatuur van en een parodie op de S.D.A.P., al zal het misschien eenige moeite kosten in de caricatuur het model te herkennen. DE S.D.A.P. en de N.S.B, vertoonen belangrijke punten van overeenstemming in de wijze waarop zij beide onze regeering, waarvan zij geen deel uitmaken, plegen te critiseeren. De socialistische pers wemelt van felle critieken op het beleid van het kabinet-Colijn. Al komt in vrijwel iedere rede en ieder artikel van den Heer Albarda een klein tusschenzinnetje voor, waarin hij wel zoo goed is te erkennen, dat de crisis, waarin wij verkeeren, niet door het kabinet-Colijn is ver oorzaakt, de algemeene strekking van vrijwel alle artikelen in de socialistische pers en van vrijwel alle redevoeringen van de socialistische leiders in en buiten de vertegenwoordigende lichamen is, dat de crisis reeds beëindigd of althans aanzienlijk ver beterd zou zijn, indien de regeering maar beter op de hoogte was, of meer durfde. De socialisten hebben voor de zoogenaamde burgerlijke partijen slechts een goed woord over, wanneer deze dezelfde denkbeelden verkondigen als de socialisten. De Roomsch-Katholieken met name zouden toonen goede Roomsch-Katholieken te zijn, door met de socialisten samen te gaan regeer en. De Vrijzinnig Democraten waren principieel zuiver op de graat, zoolang zij met de socialisten in de oppositie verkeerden. Nu zij mede regeeren hebben zij hun democratische beginselen geofferd. Men moet trachten zich niet al te zeer over deze strijdwijze te ergeren, wanneer men nog voldoende kracht wil overhouden om kennis te nemen van de wijze, waarop de aanhangers van de N.S.B, tegen de regeering en de politieke partijen te keer gaan. Het is in principe dezelfde methode, die de S.D.A.P. gebruikt, maar toegepast op een wijze die de gebreken van het model verre en verre overtreft. Om critiek van hetzelfde gehalte te vinden, moet men niet Het Volk" en de Vooruit" lezen, maar De Tribune". Ieder redelijk mensch, devaluïst of antidevaluïst, moet erkennen, dat de regeering op 28 September den gouden standaard los moest laten. Alleen de N.S.B, en de communisten wenschen van die nood zakelijkheid niets te begrijpen. Zij hebben zich, naar de bekende uitdrukking van Minister Oud, buiten de volksgemeenschap gesteld. En hoe de N.S.B, haar politieke tegenstanders kwalificeert, kan men afleiden uit haar beweringen dat prof. Aalberse en Mgr. Poels met de commu nisten willen samenwerken. IN de tweede plaats hebben de strijdmethoden van N.S.B, en S.D.A.P. dezen karaktertrek gemeen, dat zij pretendeeren zelf de oplossing van alle moeilijkheden in den zak te hebben. De wijze waarop met het Plan van den Arbeid, waarvan de moeilijkheden verre boven het begrip der massa gaan, gecolporteerd wordt, is een sterk staaltje van demagogie. Het denkbeeld zelf is door de socialisten ontleend aan de Duitsche nat ionaal-socialisten, die op hun beurt weer het Russische vijfjarenplan als model hebben gebruikt. Dat het eerste socialistische plan van den arbeid, het Belgische, ontstaan is onder den invloed van de actie d er Duitsche nat ionaal-socialis ten, is mij door den hoogst verdienstelijken ontwerper van het plan, Hendrik de Man, zelf verzekerd. Dat is geen schande. Het is geen schande een plan te maken. Zelfs niet een plan, dat vijf jaren noodig heeft om verwezenlijkt te worden, of een plan van den arbeid. Het plan van den arbeid is zelfs een serieus plan, door ernstige mannen gemaakt, waarin tal van belangrijke gegevens en verschillende behartenswaardige opmerkingen voorkomen. Betreurens waardig is slechts de demagogische wijze, waarop met dat plan wordt gecolporteerd. Welke ernstige plannen hebben de nationaalsocialisten hier te lande echter ooit te berde ge bracht? Het zijn slechts groote woorden en holle frases, die aan het buitenland worden ontleend. Ook in dit opzicht is de strijdwijze van de N.S.B, een parodie op de strijdwijze van de S.D.A.P., waarin van het model een nauwelijks herkenbare caricatuur wordt gemaakt. MIJN conclusie luidt, dat de strijdmethoden der S.D.A.P. en der N.S.B, zeer belangrijke punten van overeenkomst vertoonen, namelijk dat zij beide den indruk trachten te wekken, dat hun tegenstan ders niet voldoende bekwaam zijn, om de moeilijk heden op te lossen, of dat zij daartoe niet den moed hebben. Bovendien pretendeeren beide groepen om strijd, dat zij voor alle moeilijkheden de oplossing in den zak hebben. Neemt men die beide punten als maatstaf, dan heeft de Heer Mussert het volste recht zich een socialist te noemen. In die beide ondeugden Weet de N.S.B, echter verre de S.D.A.P., van wier strijdwijze zij beweert zulk een afkeer te hebben, te overtreffen. Ten slotte is een zeer groot verschil, dat de S.D.A.P. evolueert in de goede richting en de N.S.B. n de tegenovergestelde richting. De strijdwijze van de N.S.B, is een caricatuur van de strijdwijze van de S.D.A.P. en zelfs een sterk overdreven caricatuur. Maar een caricatuur is in den politieken strijd een uiterst nuttig leermiddel. Het model, de gecritiseerde en het publiek kunnen er veel van leeren. HET JUBILEUMNUMMER VAN DE GROENE ter herdenking van den 60sten verjaardag van dit blad, verschijnt in December. Het wordt een overzicht van zestig jaren Nederlandsche cultuurgeschiedenis waaraan tal van vooraanstaande landgenooten hebben meegewerkt. Maar nog vóór dien tijd komt het TENTOONSTELLINGSNUMMER van de pers, waarin een uitgewerkt plan (in tekst en teeken i n ge n) voor een AMSTERDAMSCHE WERELDTENTOONSTELLING wordt opgenomen. Nieuwe abonnés ontvangen ook deze speciale nummers kosteloos! Zie den bon op bladzijde II. Nationaal geschenk VOOR de gedachte van n algemeen ge van het geheele Nederlandsche volk aan l jonge prinselijke paar valt alles te zeggen. J zeer als de vreugde over de verloving van prit Juliana alle schotjes in ons volk doorbro heeft, zoo zeer zou zich dat ook in een gezai lijk geschenk, dat dan ook een royaal kara zou kunnen dragen, moeten kunnen uiten. Helaas, het bestaan van een algemeen cc heeft toch weer niet kunnen beletten, dati allerwegen kleine comitétjes met eigen cadeautjJ plannen als paddenstoelen uit den grond rijz Schotjesgeest ? Van eenigerlei principieel gr is nergens iets gebleken. En de veel nuchti uitleg ligt voor de hand, dat er allerlei hc en dames bij deze gelegenheid persoonlijk voren willen dringen; aan wie dat bij een n naai eenheidscomiténiet zoo gemakkelijk Maar zijn zij dan vergeten dat nationaal beteekent: zich zelf in het algemeen volksl wegcijferen; niet zich tegen het algemeen belang in als nationaal" op den voorg dringen ? W schrijvers |£jj fascistisch blaadje publiceerde naar aanleiding van de benoeming van prof. Van i Bergh een lijstje waaruit zou moeten blijken hij de zevende Jood der negen leden van de dtsche faculteit te Amsterdam zou zijn. zichzelf zou men dit onbesproken voorbij iien iaten gaan, maar bedenkelijk wordt het [bladen van betere standing als het BrusselKatholieke weekblad Elkerlyck" en de ?sche Courant" deze gegevens gaan over > verhouding is n.l. omgekeerd. Van de zeven I op deze wijze de ronde doen behoort n niet de faculteit omdat hij een bijzonderen leert, n is er afgetreden, n is lector, l zijn privaat docent. Blijft over n. Maar niet de godsdienstige maar de ras-kenfken aanlegt, zooals men dat in deze moderne te kunst pleegt te doen, dan heeft men den gen jood die vóór de benoeming van prof. den Bergh in de faculteit zitting had veru p: of. van Embden.... icid en hetze zijn broertje en zusje. DE KOMENMMBRVERKIEZINGEN Con t intimern ieuwing ? ,,In een land waar het afwisselen de taak van den dood schijnt, waar men, om hem die zit niet te laten opstaan, steeds herkiest, zout wettige beperking dezer, men kan niet zeggen, t heid, maar gewoonte, ja slavernij, onredelijk heeten?" (Thorbecke, Aanteekening dl. L, blz. S INNEN afzienbaren tijd zijn de zingen voor de Tweede Kamer te w En daarna zal dit lichaam wederom vier jaar het Nederlandsche volk vertegenwoor in zijn wetgevenden en controleerenden arbeid. tal van partijen is men dan ook reeds ijverig l met het samenstellen van min of meer voorh candidatenlijsten. De gewone kiezer merkt weinig van. Hoe belangrijk ook: personenku zijn geen zaken, die men in het openbaar of maar met velen kan bespreken. En het kam maatschap is zulk een eigenaardige functie, slechts een kleine kring kan beoordeelen of mogelijke candidaat hiervoor de capaciteiten ' Wel is het mogelijk, en zelfs noodig, een meenen kant van de personenvraag te bespreken, die der vernieuwing en verjonging van ons parlem De laatste honderd jaar verkeert onze Wi Europeesche wereld in zulk een snelle geestés verandering, dat elke nieuwe generatie (die wij ongeveer dertig jaar kunnen stellen) onder ~* aniere verhoudingen en met geheel andere geda werelden opgroeit dan de vorige. Zeer in het bijl is dit het geval met de generatie, die tijdens en den wereldoorlog zich zijn gedachten over de schappij heef t gevormd. Er is in 1014 een gedat wereld ineengestort van geloof in nafuur/ifl vooruitgang, in natuurlijke" goede verstandhc" ondanks belangentegenstellingen, in tal van tioneele zekerheden" van theologischen, maat pelijken en politieken aard. Deze geestelijke andering heeft in de niet-oorlogvoerende landen, het in minder scherpe vormen, evenzeer gewerkt in de oorlogvoerende. En wat de verandering i« ex-neutrale landen aan intensiteit mist, "lllrf terug aan de grootere quantiteit dier ge immers in de oorlogvoerende landen is de der front-generatie" niet teruggekeerd. Deze breuk, die door de generaties loopt en zijn scherpste (én daarmee vaak wat caricat'*1 uiting heeft gekregen in de jeugdbeweging ' zaakt, dat van de jongste helft van ons ki" juist degenen, die liet meest bewust het beuren hebben medebeleefd, de meer-dan jarigen slechts met moeite verstaan. Zoo < wegens den inhoud van hun idealen, dan toch* de wijze waarin zij die formuleeren en tot & brengen. Tot deze jongere generatie behooren $ door de mobilisatie uit hun studie- en opleidingstij'1 gerukt, zij, wien het oorlogsgebeuren omstre'W puberteitsjaren overviel en allen die na hen Dat wil dus zeggen: de oud-gemobiliseerden < 48, en verder vrijwel allen onder de «40 jaar. zi:h moeilijk vertegenwoordigd voelen door rieden boven dien leeftijd, enkelen, die op lateren |/<f n<>g een sterken geestelijken ommekeer hebben naikt, daargelaten. (Wij denken hierbij b.v. \itmaridalsjhr. de Geer.) Tot de oudere generatie t e< 'iter minstens 85 pCt. dezer zittende Kamer. inze volksvertegenwoordiging in den votzrner uiteengaat, zal de gemiddelde leeftijd feuvn tusschen de $6 en 57 jaren liggen. \tien leden der Kamer zijn dan ouder dan 6$, rmale grens voor pensioengerechtigdheid, die de S.D.A.P. ook als normaal maximum voor ke functies is gesteld. En al is de leeftijd van ! 6 f er n, waarbij velen nog over hun volledige racht beschikken, toch is het niet meer heele1 een gezond teeken wanneer bijna déhelft van 'en der Volksvertegenwoordiging 60 jaar of is. Bij de Christelijk-historischen en de isten is dan zelfs de gemiddelde leeftijd omzestig. Dat evenwel jongeren lang niet altijd ind^r goede politici beschouwd behoeven te n, b'-ikt wel uit het feit, dat bij de Vrijzinnigater de jongste, en van de Katholieken op-drie?jongste afgevaardigde fractieleider is; ook bij tialis'en en anti-revolutionnairen is de helft der e ouJtr dan haar voorzitter. N1GE lessen van het buitenland tot slot. 'oen de Duitsche Rijksdag in 1930 aftrad, w ge; ? iddelde leeftijd harer leden eveneens 57 BIJ t Ie daaropvolgende verkiezing steeg het ' naiïmaal'Socialisten van 24 tot 107 en het communisten van 54 tot 77. De gemiddelde l van de leden dezer twee extremistische fracties ? ? Jo jaar. De stem van de jongeren, die in düiomele partijen niet meer tot uiting kwam, ich andere wegen gebaand. Belgiëbleek het in 1034 onder invloed van de nischc en financieele moeilijkheden slechts ijk een regeering te vormen, waarvan de onanssen alle beneden de 50 jaar waren, wilde L"f vertrouwen in het overheidsgezag in breede hertellen. En bij de verleden jaar hierop de kamerverkiezingen werd de juistheid van «fe bevestigd, doordat in alle partijen de generatie vrijwel weggevaagd werd door de lak der kiezers. \hier te lande verschuift de politieke gezindheid generaties. Typeerend was bij het referendum * Groene" in dit opzicht de verschuiving van ang voor het economische liberalisme van '!? de oudste naar 14 pCt. bij de jongste oep. Wanneer de normale groei der gene«cft in het politieke leven niet kan uiten, zoekt een'gewelddadigen uitweg in het extremisme. hierom is het van belang, er reeds bij de iatstelling op aan te dringen deze zoo te doen nebben, dat de verkiezing van het komende * vele nieuwe, en wel jongere gezichten zal MR. W. VERKADE PAG. 2 DE GROENE No. 3101 ROOSBVBLT HEEFT BEN ECLATANTE OVBRwinning behaald opzijn tegenstander Landon, die hem zoodra dat duidelijk werd op goed democratische wijze heeft gelukgewenscht. In plaats van een kleinere overwinning dan vier jaar geleden, zooals verwacht werd, is Roosevelt's meerderheid van 1932, die reeds belangrijk was, nog sterk ver groot. De verhouding der kiesmannen 523 tegen over 8 overdrijft de stemmenverhouding natuurlijk zeer sterk, maar in het Congres is de Democratische meerderheid toch ook zoozeer vergroot, dat Roosevelt zoo noodig de grondwet zal kunnen amendeeren en daarmee zelfs het Opperste Gerechtshof, het eenige staatsorgaan dat hem nog trotseerde, kan dwingen zijn politiek te aanvaarden. De overwin ning in de vertegenwoordigende lichamen bewijst wel, dat het niet alleen Roosevelt's innemende per soonlijkheid is, die hem de overwinning heeft be zorgd, maar wel degelijk de New Deal"-politiek. Het Amerikaansche volk heeft zich uitgesproken voor een sociale politiek in Europeeschen zin en tegen de heerschappij der belangengroepen, waar door vroeger de Amerikaansche politiek beheerscht werd. En het heeft zijn dankbaarheid ge toond aan den man, die door zijn moedige politiek de crisis heeft overbrugd. Heeft het Amerikaansche volk zich hiermee ook uitgesproken voor Roosevelt's buitenlandsche poli tiek? De gedachten daarover zijn in dit groote land, vooral waar het Europa betreft, wel heel vaag. Maar men kan wél zeggen dat deze politiek althans geen bezwaar heeft opgeleverd om den president voor de volgende vier jaren plein pouvoir" te geven. Zal Roosevelt nu de politiek voortzetten, waarin hij in het vorige najaar werd geremd door de naderende verkiezingscampagne en den slechten indruk dien de halfslachtige Europeesche politiek in de Vereenigde Staten, maakte? Dat Roosevelt voorstander is van een ruimeren internationalen handel en minder protectionisme, is een hoop volle belofte voor de economische nooden der wereld. En het zou niet de eerste maal zijn dat een Amerikaansch president, die in zijn eerste ambtsperiode het vertrouwen van zijn volk wist te verwerven, na zijn herkiezing zijn krachten ging inzetten voor verbeterde internatir .iale verhoudin gen. Mogen wij van Roosevelt thans een initiatief voor een nieuwen aanpak" in de wereld verwachten ? MUSSOLINI HEEFT TE MILAAN KLANKEN LATEN hooren, die eer tot verdeeldheid dan tot ver broedering aanleiding zullen geven en hij heeft daarbij de denkbeelden van Roosevelt's voorganger Wilson gehoond. Openlijk heeft hij wederom het Macchiavellisme als systeem aangeprezen. Tot de leer van Macchiavelli behoort echter behalve het cynisme en de list ook de bluf, en wie zich niet door de groote woorden van den Duce laat verschrikken doorziet de leegheid en het gebrek aan perspectief der rede. Is Italiëmet Duitschland de spil rond welke alle Europeesche volken" moeten samen werken", zoo zij mede willen? Wat de twee tot n spil zou maken blijft in het duister en dat versterkt er de aantrekkingskracht niet van. Op Hitler's ideaal van een anti-Russischen kruistocht is hij althans niet ingegaan. Bovendien kloppen Duitschlands avances tegenover Engeland weinig met den dreigenden toon die Mussolini tegenover dat land heeft gebezigd, wanneer het niet bereid zou zijn tot een accoord, waarbij het de voorrang van het Italiaansche belang in de Middellandsche Zee er kende. Ook voor het Britsche Rijk is de zeeweg naar Indiëhet leven zelf" en de beloften van Mussolini zijn volgens zijn eigen politieke theorie en practijk niet voldoende waarborgen voor het behoud daar van. Frankrijk is door Mussolini zeer uit de hoogte gekapitteld over zijn formeele houding inzake Abessynië. VA/AT MUSSOLINI OVER MIDDEN-EUROPA GEZEGD v* heeft was althans veel interessanter. Eener zij ds de erkenning van het Hongaarsche irredentisme in een omvang, dien men in Boedapest zelf niet meer geloofd heeft: Mussolini sprak over 4 millioen Hongaren onder een vreemd juk terwijl, de zeker niet te lage Hongaarsche statistiek van niet meer dan 3.400.000 Hongaren spreekt die als minderheden in het buitenland leven. Anderzijds waren er de vriendelijke woorden voor Joego-Slavië. Maar de twee andere leden der Kleine Entente bleven onge noemd. Tegenspraaken die nog niet opgehelderd zijn. Dat Oostenrijk een goedkeurend knikje kreeg lag voor de hand. Al heeft Schuschnigg nu zijn laatste Heimwehrministers uit de regeering gezet en door meer Duitschgezinden vervangen, hij houdt het PAS. 3 DE GROENE No. 3ioi roer stevig in de hand en de kans op een nazi-over. rompeling is voorloopig tot een minimum gedaaldMaar zou dat zoo blijven als Italiëde Kleine Entente of twee harer leden weer tegen zich in het harnas jaagt? HOEZEER OP ENGELAND ALLE POLITIEKE ZORGEN van het wereldgebeuren terecht komen, blijkt wel uit het feit,[dat de Engelsche regeering en haar pers zich de luxe niet blijkt te kunnen veroorloven onvriendelijk op het Italiaansche aanbod-onderdwang in te gaan. Blijkt ook uit de koortsachtige haast waarmee de bewapening wordt voortgezet. Deze moeilijkheden worden ook weer vergroot door den staatsgreep in Irak; de verjaagde en ver moorde ministers waren toch al niet bijster proEngelsch, maar de nieuwe heeren" zijn het zeker nog minder en zullen de nationale en godsdien stige minderheden, waarvoor Engeland zich als oud-mandataris extra verantwoordelijk voelt, in nog grootere mate dan vroeger in gevaar bren gen. Dat de oppositiepartijen in Engeland bij deze nationale gevaren weinig principieel optreden spreekt wel van zelf; en ook dat zij door deze situatie innerlijke tegenstrijdigheden en weinig krachtige perspectieven laten zien. De grootste oppositiepartij Labour,, heeft dan ook bij de ge meenteraadsverkiezingen een groot deel van de winst, bij de vorige gelegenheid behaald, weer verloren en de socialistische aanval op de regeeringsverklaring klonk weinig constructief. Uitgesloten is het o.a. dat er iets komt van het linksche desiratum der nationalisatie van de wapenindustrie, al bewijst het conflict tusschen hét luchtvaartministerie en Lord Nuf field, dat het pad via de particuliere industrieën voor de regeering ook niet over rozen gaat. Maar voor principieele politiek heeft Engeland thans geen tijd! DE NEDERLANDSCHE VOLKSVERTBGBNWOORDIging slaat zich met groote vaart door een aantal kleinere wetsontwerpen heen om straks zooveel mogelijk achter den rug te hebben, als de begrooting in de openbare zitting komt. De Eerste Kamer be zegelde de verbeterde rechtspositie der handels reizigers, remde de al te snelle mechanisatie in de sigarenindustrie, welke den staat op groote sociale lasten brengt en gaf den ministers groote volmach ten voor het beperken van de rijtijden van chauffeurs en heerrijders"; dit laatste evenwel niet zonder aanzienlijke oppositie. De Tweede Kamer kon zich niet vereenigen met het initiatief-voorstel-K. ter Laan om den leerplicht tot acht 8 jaar te verlengen. Hoewel wij op dit punt verre bij het buitenland achterstaan en een dergelijke maatregel bovendien de werkloosheid zou inperken, oordeelde de Kamer het beter, dat voor een dergelijke materie het initiatief van de regeering komt en dit onderwerp niet in de sfeer der naderende verkiezingen wordt behan deld. De geleden nederlaag heeft den heer ter Laan echter niet afgeschrikt een tweede wetsvoorstel tot steun aan de mobilisatieslachtoffers in te dienen. DE VEREENIGING EENHEID DOOR DEMOCRATIE" hield haar nationale betooging in Amsterdam's Apollohal. Deze organisatie doet voortreffelijk werk. Allereerst voor de versterking van het onderling begrip der verschillende volksgroepen: zeer juist gezien was het in deze stadsbijeenkomst allereerst een plattelandsvertegenwoordiger op te laten treden die de posities zoo voortreffelijk heeft geschilderd als de heer Louwes deed. De rol der arbeiders in onze volksgemeenschap werd aangestipt door dr. Banning, hoewel de nadruk lag op den geestelijken achtergrond der democratie. Heel duidelijk was wederom de gemeenschappelijke ondertoon bij alle sprekers, dat in Nederland de democratie gegrond vest is in het Christendom. Uit de massale opkomst (de Apollohal was geheel gevuld) blijkt, dat deze jonge beweging nog steeds in sterken groei verkeert. En misschien nog verheugender was het feit, dat, hoewel er N.S.B.ers in de zaal waren, incidenten als bij de Haagsche vergadering zich niet hebben voorgedaan. Dit was, behalve aan de ernstige kracht der betoo ging, vooral ook te danken aan het voortreffelijk georganiseerde toezicht, waarvoor de Amsterdamsche politie had gezorgd; een zooveelste bewijs, dat de democratie, mits zij de kracht waarop zij recht heeft toont en geen verraad in eigen kring duldt, van extremisme niets te vreezen heeft. * F kruq brut \ i (. ' - (? i * la toure prerriLcre quaUte 's, ?