i i "?f ooi hpi * Een verhaal van De Groene CARAMBOLE Jan Campert ACHTER in het caféstond een biljart. De Schrijver had nog nooit gebiljart, maar hij zag niet in waarom hij daar dezen avond geen begin mee zou maken. Dat redactie-diner had hem precies in de goede stemming gebracht. De Harmonicaspeler verklaarde zich bereid ? vijftig punten met hem te spelen. Hoe, waar en wanneer zij elkaar hadden leeren kennen, kon de Schrijver zich met geen mogelijkheid meer herin neren, maar dat zij vrienden voor het leven waren stond als een paal boven water. Standsverschil noch hun onderlinge financieele verhouding moch ten daarop van invloed zijn. Want indien dan de waarheid gezegd moet worden, de Schrijver had den Harmonicaspeler voor de somma van twee gulden gekocht, gekocht om hem dien avond te vergezellen van tablissement naar tablissement en af en toe een deun ten beste te geven. Maar dat heeft er niets mee te maken, zei de Schrijver, wij zijn vrienden.... je bent een ver domd f ideële vent.... Op welk soort ontboezemingen de Harmonicaspeler steevast antwoordde: Ik zal d'r nog eentje pakke, Mister.. .. De Schrijver nam er dan ook een om het even wicht niet te verstoren. In De Slok kreeg de Schrijver het biljart in de gaten. Niemand speelde. Er zat alleen een man met een uitermate droefgeestigen hangsnor naast, die, toen de Schrijver en de Harmonicaspeler besloten hadden vijftig punten te spelen, zwijgend en met een gebaar waarin het leed van gansch een wereld lag, de drie ivoren ballen ter plaatse deponeerde. De Harmonicaspeler begon met een serie van zes. De Schrijver stootte ook.... Bèje belaozerd, zei de Harmonicaspeler, toch seiker fan akiet! ' Me laoke', steunde de Hangsnor. De partij werd een groot succes. Voor den Harmonicaspeler omdat hij na twintig MIJNHARDT'S Jaxeer-tabletten ?ken zacht en zeker Dart 6 O et minuten de vijftig punten bij elkaar had; voer den Schrijver omdat hij het laken niet had beschadigd, hetgeen een wellicht nog grooter wonder was; voor den Hangsnor, omdat die bij nader inzien de kastelein bleek te zijn.... Zij waren alle drie zeer tevreden en besloten deze feestelijke gebeurtenis te vieren met nog een glas. Santé, Mister, zei de Harmonicaspeler. Het woord lag hem in den mond bestorven dezen avond. Proost, meheir, zei de Hangsnor droefgeestiger dan ooit. Maar de Schrijver zweeg. Dat schijnen schrijvers meer te doen, maar in dit geval was er een reden voor zijn zwijgen. In een hoek zat het Volksmeisje. Ze zat er welis waar niet alleen, maar dergelijke hinderpalen konden het vurig lan van den Schrijver allerminst beteugelen. Hij zette zijn glas neer, trok zijn das recht, mompelde tegen den Harmonicaspeler: Een wals ! en begaf zich zoo onwankelbaar mogelijk in de richting van het Volksmeisje. Asjemenou, luidde des Harmonicaspelers commentaar, maar hij speelde een wals, want hij was een plichtsgetrouw man. Zij wilde wel met hem dansen. Zij danste licht en soepel en met kennelijk ge noegen. De Harmonicaspeler trok uit zijn instru ment de meesleependste wijzen. De Hangsnor verwachtte niets meer van het leven. Mag ik U een glas.. .., begon de Schrijver. ??Best, zei het Volksmeisje, maar dan me vaoder en me moe en me broer ouk, ik sit niet alleenig. Dit is het, dacht de Schrijver, dit heb ik mij altijd gedroomd. Een eenvoudig, lief, hartelijk kind. Ze zal niets weten van litteratuur. Van geen Lawrence en Van geen Joyce, van geen Vestdijk en van geen du Perron.... Ik vraag haar vanavond nog om mij te trouwen. Het komt prachtig uit dat haar ouders erbij zijn.... Het kan me niets schelen. Je moet het geluk weten te grijpen.... Hier is het.... Ik grijp het. Hoe heet je? Antonia. Wat een naam, dacht de Schrijver, Antonia. Antonia, wat vloeit mij aan, uw schedelveld is koeler maan Nee, dat klopt niet, dat moet iets anderszijn geweest, maar in elk geval blozen haar wangen.... De Schrijver was dien avond zeer roekeloos. Na het derde door hem aangeboden rondje vroeg hij haar hand. Het Volksmeisje lachte hartveroverend. PAS. l« DB GROENE No. 3101 Kom nou, meheir, zei de vader. As meheir nou morge es kwam praote, vroeg Moe en trok een gezicht alsof ze het niet zoo gek vond. Graag, mevrouw, zei de Schrijver, om drie uut kunt u mijn bezoek tegemoet zien. Gaonemenou, om twalef uur vaort me bout, zei de Broer. Die stoker was. Het gezin deed hem uitgeleide.... De schrijver keek het Volksmeisje na. Ze wa< rank en veerkrachtig, bij de deur keek ze nog eens om, ze lachte tegen hem.... Toen de Hangsnor hem op zijn schouder tikte was het bier in zijn glas verschaald: Me sluite, meheir, en het is op de kop zes gulde.... Uwes vrind is naot huis, die heb eer vrouw met sinkinge in d'r been.... De Schrijver stond op, betaalde en ging naar huis Den volgenden dag had hij een kater als een koningstijger. Het adres van het Volksmeisje wist hij niet. De Hangsnor ook niet. Ze kwam nooit in de saok. EEN jaar later schreef de Schrijver er een ver haal over. Voor een magazine. Dat kon hij eigenlijk niet doen. Het was beneden zijn literair'.1 stand. Het honorarium echter niet.... Hij kon, nu hij getrouwd was, het geld best gebruiken. Het was een aandoenlijk verhaal. Over het War» Geluk dat Voorbijging, over Gemiste Kansen en d« Troosteloosheid des Levens. Al de melancholie der harmoniecadeunen en van des Hangsnors uiterlijk lag erin verscholen. Met lepels kon men die er van af scheppen. Met soeplepels.... Het eindigde: Waar zal ik haar vinden? Wanneer zal de onrust mijner dagen en nachten worden opgehevei. Zal wellicht eens het Toeval ons tesamen brengen ? Kom tot mij, tot mijn hart dat trilt als loover Dit laatste was van Leopold, maar wisten ?e veel TWEE weken nadat zijn verhaal verschenen we; stond het Volksmeisje voor hem. In zijn werk kamer. Ze lachte nog even hartveroverend.. Ken u me nog? Hij lachte ook, een raar scheef lachje. Dat verhaol fan u, begon ze.. .. Daar hM je 't. Alsjeblief Dat was nou beslist effektief nét echt met <Te muzikant en die wals en me vaoder en me mo-, ik dacht drek bij me eige, «dat moet fan die mehe t uit de Slok weize en toen.... Hoe kom ik hier uit? Wat een ongehoorde stom miteit ! Dat is eens maar nooit weer.... Tja, zei de Schrijver.... ziet u eens... Aardig dat u gekomen bent.... de kwestie is.. . Nou en toen dach ik ik ken meheir z'n adr>s best 'es opsoeke, het sting in het telefounboek.. . Zie je wel, steunde de Schrijver, ik had een g->heim nummer moeten nemen.... Waarom kij':t dat kind me zoo aan? .... Aardige oogen .. -.To'h wel aandoenlijk.... Me friendin leest dat blad, zei het Volksmeis'e, daor had ik het fan te leen, siet u.... Kasewe l, hè?.. .. Ik herkon me eige drek.... reuze goi-d geschreve'.... Hoe was die laatste zin ook weer: kom tot mij.. ? en daarvoor had hij Leopold misbruikt.... Als <~t nou maar.... ? Nou en toen las ik die advertensje van uw es vrouw voor een dienstmeissie en omreede ik graag fan 't febriek wil.... De Schrijver haalde een zakdoek voor den (Kg, veegde zich hit voorhoofd af. Heb uwéhet warm? Het vriest anders twee graode. Nee, nee.. . ? dat niet.. .. Wel, ik zal z.en wat ik.... Ik weet natuurlijk niet of mijn vrouw al iemand op het oog heeft, ze is nu niet thuis Komt u vanavond even. Graog meheir. De Schrijver stond op. Gaat het uw ouders goed? Hij moest toch iets vragen. En uw broer? Het Volksmeisje schoot in een lach. Me broer? Heb uwédat geloufd? Da's toch seker me gelant.... Het Volksmeisje vertrok. Nee, zei de Schrijver in zichzelf, er zit een. verhaal in, maar ik mag hangen als ik het schrijfu. mmmi mmwm VOOR NEDERLAND Gr pi. Kapitaal . . . Fl. 2.700.000,Rw«rv« 1.372.668,Pandbrlevan 24.203.000,Hypothaken . . . . 28.484.990,Da Olr. i Mr. 9. J. VAN ZIJST. Mr. J. F. VERSTEKVEN U|T HET DAGBOEK VAN PIERKEN Het verstand en zijne gevaren PAKT allemaal uw griffel zei de meester en maakt mij eens een schoon opstel over het ver» stand komt met de jaren. Waarop ik in mijne handen speekte en schreef: Iedereen wil het van de jeugd hebben den dag van vandaag maar ze vergeten wat ze op school geleerd heb ben in hunnen jongen tijd. De jonkheid heeft nog geene ondervinding gelijk de grijsheid die van het rumathisme weet en onder de automobiels geraakt. Wie geven ze eene dekoratie? Den artist wiens film is afgedraaid. Kijk naar Alexander, Caesar en Napoleon: hoe ouder ze werden hoe meer sterren ze op hun kraag droegen en hoe meer hun jas werd uitgeklopt en de keizer binst den oorlog ook. Maar zij deden maar bestendig voort omdat de oude heeren koppig zijn en dat ze hun gedachten niet meer kunnen ophouden. Eenen grijsaard moet rechtgehouden worden met stokken, brillen, peper op zijn eten en pillekes van broeder Titus. Als ze dat allemaal overleven krijgen zij een pensioen gelijk ons Peetje en ik ben blij want dan dokt hij altijd af. De meester heeft ons geleerd dat wij de witte haren moeten respekteeren maar e zoo eenen schoonen permanent in het platinablond is algelij k ook niet mis zegt mijn vader als mijne moeder op boodschappen is. Als ge een ouden man verplant schiet hij geen wortel meer maar eenen jongen wel. Dat en is geen kwestie van verstand maar van kracht en dat heeft ook zijn belang in het leven. Het is gelijk ik en onzen Homer. Hij is de kracht en ik ben het Onze prijsvraag TELKENMALE is de redactie na het uitschrijven van een prijs vraag in spanning, op welke ver nuftige wijze de lezers aan de opgave :?illen beantwoorden. Ditmaal luiddezij: Een bekend politicus zat voor de radio t ?n rede houden. Als hij in de studio i Jmt, merkt men, dat hij meer dan l htelijk aangeschoten is. Hij is echter r 'et te bewegen, van zijn rede af te zien. Op welke wijze kan de omroeper dezen spreker het best tactvol bij de luisteraars i-.leiden in 60 woorden? De prijswinnaars Volgens oordeel der redactie was de b-ste der oplossers H. de G. te R. met d volgende inleiding" : ,,Het woord is thans aan ons Kamerli'' Jhr. Fol Vandennatte. Men vreeze b; dezen opgewekten, van levenslust ^.Telenden spreker geen zwaarwichtige, di ge behandeling van zijn onderwerp : r»- "? ii ? " DE NIEUWE OPGAVE De necrologie Gevraagd wordt een necrologie van "laximaal 150 woorden over het Vrouwtje van Stavoren samen te -'ellen, zooals een modern blad, uit?f.'lande van den stelregel: van de dioden niets dan goeds", die zou jiitbliceeren. Als eerste prijs loven wij weder om uit: een Dunhitl bureau-vulpen houder met artistiek uitgevoerden standaard ter waarde van ? 17.50; als tweeden prijs een plastiek van Hildo Krop. De redactie heeft het recht de inzendingen te publiceeren. Op de beslissing der redactie is geen be roep. Inzendingen uiterlijk Maan"K 16 November. Verslag en prijsoekenning in het nummer van 21 November. ,,De schommelende Gulden, nuchter bezien/" Slechts vragen wij uw toe gevendheid voor een kleine storing aan een vitaal onderdeel der zendapparatuur, ontstaan door vochtabsorptie, niet d la minute te verhelpen, dat hinderlijke, hikachtige bijgeluiden veroorzaakt." (De omroeper laat zijn woorden reeds van tactvol" eigen gehik, met toe nemende frequentie, vergezeld gaan.} Den tweeden prijs verleenden wij aan G. A. H. te Z., die instuurde: Door den ongunstigen athmosphenschen toestand hier ter plaatse is het mo gelijk, dat de zoo juist aangekondigde rede eenigszins verminkt overkomt. Mis schien worden wij zelfs gedwongen, de uitzending geheel te onderbreken. In dat geval kent u echter thans de natuurlijke oorzaak en behoeft u niet bevreesd te zijn voor een ongesteldheid van den geestrijken spreker of een defect aan uw radiotoestel." IN het algemeen kan men de op lossingen verdeelen in eenige groote groepen. Een groot aantal inzendingen liet den omroeper spreken van een ongeluk, den spreker op weg naar de studio overkomen", al of niet gevolgd door het gebruik van een opwekkend middel". Een tweede groep spreekt van zenuwen" of overwerktheid", ondanks niet gedisponeerd zijn niet witten afzien". Deze oplossingen, die meestal op zich zelf aardig uitgewerkt zijn missen o.i. het onmisbare humo ristische bestanddeel. We treffen dit wel aan bij F. D. te B., die schrijft: Zoo juist bleek, dat mr. van Cauveren, die in zijn vrijen tijd een hartstochtelijk bijenhouder is, een lichte verwonding aan de tong heeft opgeloopen, door een bijensteek." Voortreffelijk bedacht l Een goeden gooi naar een prijs doet H. E. de Z. te S.: De aangekondigde rede zal een humoristischen vorm hebben, n.l. alsof de candidaat, eenigszins verstand en als we samen zijn mogen ze van ver komen om zich tegen ons te meten. Verleden week stonden we naar den tram te wachten als onzen Homer plotseling tot de vaststelling kwam dat zijne budgetaire middelen ontoereikend bleken te zijn voor de aanschaffing van twee biljetten. Kijk zei ik daarop, ik zal in den zak van het konijnevoer kruipen. Ge neemt mij tusschen uwe knieën en als wan neer de conducteur komt vraagt ge een biljet en verder gebaart ge van pijkens. Nondeku zei onzen Homer dat is een idee en ik den zak binnen. Het was plots pikdonkere nacht en ik werd overvallen door droefgeestige spreuken over den dood en de ijdelheid des levens als ik almeteens uit mijne wijsgeerige overpeinzingen wakkergeschud werd door de stem van den conducteur. Alabonheur zei hij tegen onzen Homer, nog een beetje en ge komt met gansch uwen verhuis op den tram ! Apropos wat zit er daar in die baal? zei hij. Nu zitten we er proper voor dacht ik, als de andere zich maar niet misklapt. Wat er daar inzit? zei hij, een hoop roest ijzer en om te bewijzen dat hij de waarheid sprak gaf hij eenen schop tegen de baal dat ik eenen kilometer verder rolde. Nu is het groot oogenblik aangebroken dacht ik en ik riep met volle stem: boem! boem l en onzen Homer kreeg eene bekeuring. Daaruit kunt ge leeren dat het verstand niet altijd beloond wordt en mijn opstel was af. *? %r angeheitert" van een dorpsfeest weg gehaald, zijn beginselen uiteen zet." Velen lieten trouwens den braven spreker na een festiviteit verschijnen. Geestig was Mr. D. H. R., te A.: tijdens deze rede zullen wij een demonl r stratie geven, van wat er te bereiken is met onze geluidsinstallatie, met de echokelders en geluidsvervormingskamers, waardoor het mogelijk zal blijken, de rede vaak geheel te veranderen." CHARIVARIA De redactie begroet met vreugde den terugkeer van den oudsten medewerker aan De Groene in dezen hoek. Hoewel Charivarius nog niet geheel van zijn ziekte is hersteld, kan hij zijn taalzuivcrende werkzaamheid hervatten, tot verheugenis van zijn vrienden, en tot srhvilf itaf j~~ii.~J en tot schrik der taaibedervers. Verrassende mededeelingen We moeten de uiterste beperking in acht nemen en kunnen dus slechts een overzicht in het kwadraat geven." i"^-/ Alle menschen zijn pakkendragers; de onzichtbare zijn meestal de zwaar ste." (Wottdbloenicn, Kal.) Paindeluxe- brood Ik heb besloten het -voorschrift voorloopig op te schorten." (Min. v.S.Z.) Verbetering van den toestand kan in de toekomst niet verwacht wor den." (Tel.) Plauderstübchen Zij had een gezwel aan den dikdarm." (Mbl. t. d. Kwak:.) De Prins kleedde zich in het bureau om. De Prins kleedde zich daarna weer om." (Hbl.) Co'sy Corner De nota biedt gelegenheid om uit te vinden of het hem werkelijk ernst is met zijn voorstellen." (Hbl.) Ja,wat dacht je dan, dat ik je Jet had "uitgevonden ?" (Tel.) Dat lastige Hollandsen Het gebrom zwelde aan." (Hbl.) Heijermans zinde op wraak." (Ons Toon.) Uit de hoogeschool der journalistiek Bangkok is een aangename, stad om er te zijn." (Hbl.) niet Red. Na het bekend worden van den aanslag was men dadelijk inmiddels van alles natuurlijk op de hoogte ge komen." (Tel.) De volle honderd procent ICO % ,,De commissaris komt voor hon derd procent op voor de belangen der neringdoenden." (Hbl.) Indien de beweging voor 100 % in werking zal treden is dit geld in een paar dagen op." (H. P.) De niet volle honderd procent 100 % Hij wist dit toen met 80 % zeker heid te rapportecren. "?.-//£. Ind. Dbl.) De streep eronder ,,Haar kousen die haar kleine voet zoo flatteus onderstreepten." (H.D.) De symbolische beteekenis van het huldeblijk wordt prachtig onder streept." (N. Haarl. C.) Onze adverteerende humoristen Voor mijn neef zoek ik een knap bemiddeld meisje van eerste familie ten einde met hem een huwelijk aan te gaan." (Tel.) \ ..Leuke dansclub in Z. vraagt be- \ schaafde leden, goed milieu, gratis contributie." (Hbl.) Correspondentie Charivarius ontvangt weer gaarne knipsels: i B f f I i B nlltllltl|||H innniimmiiimniiitiiiiniiiui' . !i PAG. 17 DE GROENE No. 3101