\ K' \ actie en represailles", het ondersteunen van deze campagne in de organen der N.S.B. En wij kunnen thans weer den gunstigen kant zien van het laatste, n.l. dat er een scheiding der geesten" heeft plaats gehad tusschen de meeloopers uit allerlei sociale, persoonlijke en andere groepen, die ten slotte hun vaderlandsch hart toch op de rechte plaats hebben en de verdwaasden, die geheel naar de pijpen van Berlijn dansen. En nergens is duidelijker tot uiting gekomen hoe de Nederlander werkelijk over derge lijke acties uit het buitenland denkt, dan bij het galaconcert in Den Haag waar formeel alles in orde was en achtereenvolgens correct het Nederlandsche, Duitsche (met het Horst Wessel-aanhangsel, dat er tegenwoordig werkelijk officieel bij schijnt te hoorsn) en het Engelsche volkslied ter eere van de vorstelijke personen en hun buitenlandsche gasten werden gespeeld, doch het verschil in het enthousiaste meezingen van het publiek bij het eerste en laatste en het vrijwel volledig zwijgen bij het mid delste volkslied sterker sprak dan welke uitdruk kelijke demonstratie ooit had kunnen doen. DR. COLIJN HEEFT ZICH IN EEN INTERVIEW MET een Scandinavisch persvertegenwoordiger uit gesproken voor een hervatting der besprekingen met de Oslostaten tot het voorbereiden van vermindering der handelsbelemmeringen tusschen de kleine Staten in het Noorden, Nederland, Belgiëen Zwitserland. Het is al een oud plan dat indertijd is mislukt, maar thans, nu het verschil tusschen goudblok en sterlingblok na de jongste devaluatie is opgeheven, her nieuwde kansen biedt. Natuurlijk zou een algemeenEuropeesche samenwerking beter zijn» maar de autarkie van sommige landen laat dit helaas niet toe en dwingt ook tot een uithollen van de meestb'egunstigingsclausule. Zoo is een samenwerking der kleine staten, die ook ten aanzien van den wereld vrede en tegenover de ideologische blokvorming een gelijke taak hebben, verreweg het beste wat wij kunnen doen. De ministers Deckers en Gelissen hebben zich de gelegenheid niet laten ontgaan, weer eens een van hun bekende economische uitstapjes te maken, al zal in dit stadium ministerieel werk hij het onder zoeken van mogelijkheden met de Scar.dinaviërs nog niet heel dringend noodzakelijk zijn. Maar in ieder geval valt er voor Nederlandsche ministers in Scandinaviëtoch wel een en ander te leeren, zoowel t.a.z. der actieve welvaartspolitiek als ter leering hoe weinig gevaren voor ideologische blokvorming er zijn bij sociaal-democraten in landen met oude democratische traditie, mits men hen maar in de verantwoordelijkheid voor het gemeenebest laat d;elen. DE CONCENTRATIE BIJ HET BIJZONDER ONDER WIJS ter bezuiniging zal thans eindelijk, na vele jaren van voorsprong op het openbare onderwijs, zijn beslag krijgen. In staatscommissie bestaande uit de ministers van Onderwijs, Financiën, de fractieleiders en de onderwijsspeciaJisten .van de zes belangrijke partijen, is volledige overeenstemming bereikt omtrent objectieve regelen, volgens welke de concentratie bij openbaar en bijzonder onderwijs gelijkelijk moet plaats vinden terwijl bovendien de openbare school als vluchtheuvel" voor minder heden gehandhaafd blijft. Voorloopig zal de school strijd geen overheerschende plaats innemen in ons parlementaire leven. Slechts twee vragen moeten ons van het hart. Wat gebeurt er met de overmaat van door minister Marchant opgeheven scholen? Zijn er voldoende waarborgen dat bij het voorbe reidend lager onderwijs niet zulke maatregelen plaats vinden, dat de toevoer naar de openbare scholen wordt af gedamd? ONZE LUCHTVAARTMAATSCHAPPIJ, DE K.L.M, breidt haar diensten nog voortdurend uit.' Nu krijgt West-Indiëeen beurt. Verder schijnt er een zeer goede kans te zijn, dat onze Indië-lijn nu toch naar Australiëzal worden doorgetrokken. Het is voor de Britsche mentaliteit wel een bittere pil, dat het verkeer op deze lijn niet in Britsche han den kan worden gehouden, maar de snelheid en service" van de K.L.M, zijn zooveel grooter, dat zij niet te weren is. De Imperia! Air ways" gooien nu het roer om en gaan door tariefsverlaging hun kracht vooral zoeken in con currentie met de stoomvaartlijnen. Maar het is verwachten, dat de K.L.M, hierin zal volgen en ook de passageprijzen voor den dienst op Indiëzal brengen op een bedrag dat niet ver boven die prij zen van de eerste klasse op onze scheepvaartlijnen uitgaat. Veilig voor Griep en Keelpijn De antiscptische tandpasta Ivorol zuivert den mond van bacteriën en vermindert besmettings gevaar in tijden van griep en verkoudheden. PAG.-4.DE GROENE No.3lll /*,,? HOEWEL het mijn bedoeling is, juist een volkomen a-politieke beschouwing te houden, zie ik mij toch verplicht, te beginnen met een inleiding, welke ietwat naar politiek zweemt. Men hoort den laatsten tijd veelvuldig en in alle toonaarden betoogen dat de democratie in gevaar verkeert", óók in Nederland. Het zij zoo. De oude politieke partijen, zonder onderscheid, wijzen met vuur en verwe de groepeeringen aan, die naar haar wijze van zien een gevaar vormen voor de democratie. Het zij zoo. Er worden nieuwe groepeeringen in het leven ge roepen, bestaande uit vogels van diverse pluimage, die zich er toe zetten, om met vereende krachten en in georganiseerd verband den strijd aan te binden tegen de gevaren, die de democratie bedreigen, als hoedanig zij dan beschouwen de uiterst linksche en rechtsche groepen, welke zich steeds nadrukke lijker aandienen. Het zij zoo. De groepen, die als de bedreigers der democratie worden aangemerkt, karakteriseert men dikwijls als de georganiseerde ontevredenheid". Het zij zoo, want in dezen tijd van economische wereld-verdwazing met als gevolg werkloosheid, achteruitgaande verdiertsten, kwijnend handelsverkeer, toenemende overheidsbemoeiing en hooge belastingen, kortom sterk verlaagd welvaartspeil, kan het niet anders, of er moet veel ontevredenheid komen. De reactie van den mensen op stoffelijken tegenspoed hangt uit den aard der zaak af van allerlei factoren: gods dienstige, zedelijke, verstandelijke en aan het karakter ontleende. Doch het is een onweerlegbaar feit, dat wanneer groepen van menschen door de zelfde oorzaken ontevreden worden, de neiging ontstaat, zich aaneen te sluiten en twee dingen .aan te wijzen: een zondenbok en een panacee ! Wie ondanks de bewogenheid der tijden het hoofd koel weet te houden, zal noch met een onverschillig schouder ophalen, noch met een onevenwichtige boosheid op deze verschijnselen reageeren. Hij zal ze als feit aanvaarden en zich bezinnen op middelen, welke nerzijds in staat zijn, bepaalde landgenooten terug te brengen tot meer evenwichtig denken en oordeelen en anderzijds, oorzaken van zulke evenwichtsstoornissen weg te nemen. Den wind uit de zeilen nemen," wordt dit met een gemeenzamen t*rm wel genoemd. HET is duidelijk tn het spreekt vanzelf dat de Nederlandsriie regeering (het stelsel", ,,de democratie", of het kapitalisme", al naar men wil) bij haar arbeid fouten heeft gemaakt, ernstige fouten zelfs, in sommige gevallen voortspruitende uit het feit, dat de toestanden van dezen tijd geen prece dent hebben althans niet voor onze generatie. Wanneer men dan daarnaast bedenkt, dat het aanwijzen der fouten en het bepalen hunner grootte sterk beinvloed wordt door indiuidueele factoren, dan behoeft het niet te verwonderen dat in dezen tijd et vél critiek komt op het beleid der overheid. In die klachten schuilt vaak een kern van juistheid, doch generaliseering en het onvoldoende besef van andermans moeilijkheden, benevens het overschatten van eigen belangen en het onderschatten van de betrekkelijke onmacht der overheid, maken den toestand zeer verward, met als gevolg in vele ge/allen de een speurtocht naar zondebokken en panaceeën. Er zijn en worden echter ook fouten gemaakt, die absoluut" zijn, d.w.z. bij welker beoordeeling gén subjectieve maatstaven als doelmatigheid, wijsheid, deskundigheid, belangen-taxatie, enz. te pas komen. Fouten dus, waarvoor slechts n hooit falende, algemeen aanvaarde maatstaf geldt en die deswege onvergeeflijk zijn. Die maatstaf is oud-vaderlandsch: de deugd zaamheid, het vage en toch weer scherp omlijnde oirbaarheidsbegrip. Hoe ook de crisis" moge hebben huisgehouden in ons economische en so ciale leven, bij de breede massa leeft toch nog een scherp besef Van wat oirbaar is en wat niet, zoodat óók de overheid hier een richtsnoer heeft voor al haar daden. IK wil mij beperken tot het agrarische 'crisis terrein, en zie dan, dat aan het hoofd van een groot landbouwcrisisbureau te 's-Gravenhage werd benoemd een man, die zoo juist uit de gevangenis was ontslagen; hij was wegens zeer groote malver saties en valschheid in geschrifte veroordeeld tot een langdurige vrijheidsstraf. Dat zulk een man kon worden benoemd tot een der allerhoogste functies op agrarisch crisis-gebied, was een volstrekte fout en daarom een gevaar voor de democratie en een kluif" voor het radicalisme, te meer omdat de EN DEMOCRATIE volksvertegenwoordiging zich slechts schoorvoetend en niet dan na een trommelvuur der dagbladen met dit zaakje" was gaan bemoeien. De voorzitter der Zuivelcentrale beging de vol strekte fout, aan bepaalde, door contract gebonden leveranciers van melkpoeder, annuleering der over eenkomst toe te staan, toen de marktprijzen op liepen. Anderen daarentegen sommeerde hij te leveren, waaraan dezen voldeden, totdat de kwijtscheldings-manoeuvre par indiscrétion (heureuse) bekend werd. Alsof dit nog niet genoeg ware, werd de zaak officieel doodgezwegen, óók inde Tweede Kamer. Pas een arbitrale berechting voorzien in de contractbepalingen stelde de Zuivelcentrale in het ongelijk, hetgeen haar veel geld en nóg meer prestige kostte. Ook in dit geval mocht men spreken van een volstrekte fout en dus van een gevaar voor de democratie". Toen de overheid zich het monopolie nam van de bereiding en export van bacon, sloot zij slachtcontracten af met de fabrikanten. 'Hoewel de bepa lingen van dat contract diep geheim waren (waar om?), werden zij bekend en toen bleek, dat sprake was van onzedelijk hooge vergoedingen. Doch de regeering ontkende dit jaren lang op gezag van haar speciaal daartoe aangestelden deskundige, die echter tevens verreweg de grootste belanghebbende was. Nadat op deze manier acht millioen gulden te veel voor het slachtwerk waren uitgegeven schafte de regeering het contract af en verving het door aanbesteding. De fabrikanten maakten toen een geheime afspraak, om 30 pCt. op den prijs te zetten bij de inschrijving. Nadat dit door de dagbladen was onthuld, bleek dat de hoogelijk verbolgen minister niet was gewaarschuwd door zijn adviseurRegeeringscommissaris, hoewel deze er wél van had geweten, volgens den bewindsman. Vrijwel onmiddellijk daarna trad de belanghebbende regeeringsadviseur ten lange leste af. Tot de grootst mogelijke verbazing echter van vrijwel ons geheele volk togen kort daarna een minister, vergezeld door zijn twee hoogste ambtenaren, naar het stadje, waar de fabriek van den gewezen functionaris is gevestigd, om hem .eigenhandig de versierselen op te spelden van Ridder in de Ned. Leeuw, een onzer hoogste onderscheidingen. De zeilen van het radicalisme zijn du moment boller gaan staan door deze volstrekte fout Kort geleden bepaalde déregeering, op advies van een Regeeringscommissaris, die zonder bijstand, advies of medeweten van bedrijfsleven of deskundi gen, met de Engelsche regeer ing was gaan onder handelen over den invoer daar te lande van gecon denseerde melk, dat deze handel voortaan gemono poliseerd zou worden in de handen zes Nederlandsche fabrieken en hun even zoovele Londensche agenten. Alle anderen werden practisch uitgescha keld en moesten hun relaties product van jarenlangen arbeid en kosten ? aan de zes uitverkoren concurrenten overdragen. Als motief gold, dat een en ander de eisch en de voorwaarde was geweest, waarop het Engelsche departement van Handel had afgezien van een prohibitief invoerrecht (op zich zélf al weinig waarschijnlijk, omdat Nederland 80 a 90 pCt. van alle in Engeland geimporteerde condensmelk, een uitgesproken volksvoedsel, levert). Nadien heeft het Engelsche Departement aan twee verschillende groote Nederlandsche dagbladen verklaard, dat deze eisch, deze voorwaarde, niet is gesteld. Na de eerste verklaring, bepaalde de mi nister zich er toe, in de Tweede Kamer mede te deelèn, dat de Regeeringscommissaris niet tot zulk een laagheid in staat is" (het verzinnen van dat argument) en na de tweede, herhaalde, categorische ontkenning van den Board of Trade heeft onze over heid in lle talen gezwegen. Niet alleen de ge dupeerden, doch een ieder, wien het hoog gezag der overheid ter harte gaat, vraagt zich thans af, waarom dan de onrechtvaardige exportregeling is getroffen, ? benevens waarom onze regeering het niet van vol doende belang acht, duidelijk te maken, aan welke zijde van het Kanaal lichtvaardig met de waarheid wordt omgesprongen. En het kan niet anders, of wederom neemt de windkracht op de zeilen van het radicalisme toe, als gevolg van een fout, die hoe men ook gestemd of gezind is een fout is l Ik wil het bij deze vier sprekende voorbeelden la|;en en deze opdragen aan hen, die die zich ge roepen achten, tegen het radicalisme en vóór de democratie hun krachten aanwenden. Er moge een leering in zijn besloten. De begrippen zonde en bokken liggen hier dicht bij. elkaar?en met politiek" heeft een en ander niet te maken! P. H. LAAGLAND De reportage van de week LKBLUIC ICOTTERIIMI Strijd tegen conservatisme en wansmaak HET is nog niet zoo lang geleden,,dat Rotter dam heelemaal niet leelijk was. Het had een eigen geheimzinnige bekoring. Singels, bin nenhavens en slooten waren talrijker dan gewone straten. Het verkeer in de binnenstad ging grooten deels door het water en verder over tallooze hooge ophaalbruggetjes. In het water de gezellige bedrijvig heid van kleurige schuiten, schippersfamilies en de klassieke schippershondjes. Langs den kant verborgen hooge boomen de onregelmatige pakhuizen en kantoren en het rommelig gedoe van laden en lossen. Zware sleeperskarren dreunden, met hoog op de bok de heerschers van Rotterdams straten, de geweldige, vloekende sleepers, die zoo fijn om niks een opstootje konden maken, waarbij de Rotter dammers onder de kreet wattedóeoen !" in een oogenblik te hoop liepen. En de paarden sloegen vuur uit de onmogelijke hobbelkeien, deponeerden nog wat meer glibberigheid op de bemodderde straten met al de heuvels en dalen van de eeuwige verzakkingen, zoodat de nette Hagenaar en de trotsche Amsterdammer en de deftige Arnhemmer zeiden: Ba, wat een vieze stad. Maar het was mooi, al had de Rotterdammer zelf daar geen oog voor. Lang bleef de dorpsche genoegelijkheid. Waar vond je zoomaar midden in de stad een vredig weiland met slooten en knotwilgen, koeien en scha pen ? Waar vond je een tweede Coolsingel en Blaak? Het water beheerschte de hoofdverkeerswegen en spoelde soms een heel eind over de straat, zoodat de witte en blauwe trammetjes (nu groote knalgele gevaarten) er doorheen plonsden. De oude, groene Coolsingel.... Aan den eeneh kant de statige Delft£che poort, afsluiting van de oude stad, die nu zoo zielig en onbeholpen staat in het moderne grootestadsgedoe, alsof hij met zijn eigen figuur geen raad meer weet. Aan het andere einde de hooge molen en het houten bruggetje over den Binnenweg. En aan den overkant, daar wist men de Zandstraal, de buurt van de zonde, waar nette menschen nooit kwamen. Direct aan den rand van de stad vond men het Zuid-Hollandsche platteland in al zijn schilder achtigheid. Massa's inwoners heeft Rotterdam in de laatste eeuw van de Zuid-Hollandsche eilanden gekregen. Het drukt zijn stempel op de mentaliteit van de inwoners en op het stadsbeeld. Misschien is ook daaruit te verklaren dat zoolang boerderijen en weilanden tot in de stad behouden zijn gebleven. DE leelijkheid van Rotterdam heeft zich pas geopenbaard, toen de stad modern" werd Het verkeer, maar bovenal de hygiëne (het sterftecijfer was ongewoon hoog, cholera-epidemieën- een gewoon verschijnsel) eischte demping van de vele nuttelooze singels en slooten. Boo men werden gerooid. Het water en het groen, die zoo trouw door de eeuwen heen een waas van schoonheid aan Rotterdam hadden gegeven, ver dwenen. Al het leelijke en vieze kwam naakt te voorschijn. Het bleek dat de stad was opgebouwd zonder eenig plan, zonder zorg, zonder liefde en toewijding. Een afschuwelijk product van het jonge, ongebreit delde liberalisme. Geldverdienen was de hartstochvan de opbouwers geweest. En het geld dat verdiend werd, moest opnieuw geld opbrengen'en dus werd alles, geld, verstand, energie, aan de Haven besteed. Kantoren en huizen waren bijzaak. Enkele degelijke groote kantoren langs de havens en de Maas, een paar buitenhuizen aan Parklaan en Schie getuigden van wat meer aandacht voor het uiterlijk. De leidende figuren waren consequent en leefden ook zelf in hoogmoedigen eenvoud. Woonruimte werd daar gezocht, waar het het meest practisch was, dus dicht bij de havens. Woonstad en zakenstad waren n. Schoonheid en kunst waren luxe voor nietsnutters"; hier moest geld verdiend worden! De massa's bootwerkers, metaalbewerkers en zeelieden, die het havenbedrijf noodig had, moesten ook leven en wonen. Langen tijd werd de groeiende bevolking opgepropt in de binnenstad. Elk stukje grond werd volgebouwd, en hoe hooger de huizen, hoe meer wezens op een vierkanten meter konden wonen". Doelloos, kriskras dooreen werd alles volgesmeten. Stegen van 80 c.M. breed, nog gedeel telijk weer overbouwd, sloppen, hofjes, holen, daar woonde Rotterdam. In de smalle strook tusschen Schiedamsche Dijk en Baan b.v. waren 6400 men schen opeengestopt; tusschen Goudsche Singel, Kipstraat en Botersloot 17.300 ! JE zou de heele stad wel willen afbreken, ver zuchtte een ingenieur, die dagelijks met dit probleem te maken heeft Nu is er n voordeel. Rotterdam heeft geen last van de beroemde traditie en sentimentaliteit voor het oude. Er is geen traditie; er is weinig of niets antieks, dat de moeite waa :d is. De eenige moeilijk heid in dit opzicht is de DelftschéPoort, waar al heel wat raadszittingen en krantenartikelen aan gewijd zijn. Er is zelfs een vereeniging ter bescher ming van dit bouwwerk. Wellicht zal hij een eind achteruit moeten verhuizen om met het oude rijtje huizen aan de Delftsche vaart als een soort monu ment" bewaard te blijven. Maar verder hoeft men zich niet het hoofd te breken over compromissen tusschen de schoonheid van den ouden en de ischen van den modernen tijd. Men heeft volkomen de vrije hand en de /raag is, of men er in zal slagen de nieuwe stad een eigen, moderne schoonheid te geven. Erg hoopvol ziet het er niet uit. In de eerste plaats zal er gebroken moeten worden. En er wordt gebroken. Op sommige plaatsen lijkt de stad wel een ruïne. Zelfs het afbreken wordt slordig en zorgeloos gedaan; jarenlang ligt in het centrum een soort zandvlakte, omzoomd met de wrakke resten van wat eens de Zandstraatbuurt was. Zooal niet systematisch", dan toch met rukken en stooten, zal de heele oude stadsdriehoek wel afgebroken worden. Er zullen dan waarschijnlijk alleen kleine bedrijven, werkplaatsen en kantoren komen, zoodat de binnenstad volledig City" wordt en men er geen woonhuizen meer zal vinden. Het plan is goed en radicaal. Het eerste begin van uit voering is gemaakt aan de Meent, de doorbraak van Coolsingel naar Goudsche Singel. Ir. van Loghem maakte destijds een prachtig plan voor de bebouwing van dezen hoofdverkeersweg. Maar op het oogenblik is de Meent reeds bedorven. Zonder eenig systeem worden de afgebroken gedeelten hier en daar volge bouwd. Hier wordt een tamelijk'aannemelijk blok gebouwd, daar wordt het,oude wat opgekalefaterd. De Coolsingel, de trots van groot-Rotterdam" geeft nog minder hoop. Het is een soort illustratie van het elck wat wils". De een heeft aardigheid in hoogbouw, zooals de Bijenkorf en het hotel Atlanta, de ander houdt meer van laagbouw, ook al om practische overwegingen, zoodat ten Noorden van Wat er van den geve/ van een door architect Oud ontworpen restaurant werd gemaakt PAG. 17 Dtf GROENE No. 3111 de De/ftsche Poort verrijst... het stadhuis de Doelen en het restaurant NieuwPschorr dit soort vertegenwoordigen. Als troost voor degenen, die in de hooge gebouwen verblijf moeten houden, zullen de daken van dezen laag bouw dan beplant worden. Verder vertoont de staalkaart het mooigemaakte" stadhuis met tierlantijntjes, pilaren, beelden, en wat er al niet meer te ontdekken valt, naast het sombere steengevaarte van het nieuwe Postkantoor en in de verte de strakke lijnen en het glas van de Bijenkorf. Tusschen het oude Gymnasium en het gebouw van Schieland is een restaurant geklemd, waarvoor de architect Oud een opvallend mooie, zuivereenvoudige gevel ontwierp. Het ding was echter een voortdurende aanklacht tegen zijn omgeving en detoneerde dusdanig, dat de handige exploitant met wat reclame voor strijkjes en mosselen, wat versiering om het kale" weg te nemen, de zaak redde. De drukke zijde van Rotterdams boulevard is voorloopig nog overgelaten aan sigaren- en vischwinkels, aan exploitanten van bioscopen n restau rants om van hun pandjes en panden te maken, waar ze lust in hebben, zij het dan onder controle van de noodige commissies. En overal schettert de reclame. Geen schutting, geen muur, bijna geen gevel, of er is de meest smakelooze reclame op. En of dit nog niet genoeg is heeft men op de gekste plaatsen nog reclamezuilen en borden neergezet. Dat ook aan reclame artistieke ischen gesteld mogen worden, schijnt onbekend. Tot zoover de perspectieven voor de binnenstad... De buurten, die omstreeks ,1900 gebouwd zijn, de ?buurten van het driehoog-achter en driehoog-voor, [de buurten van de tusschenkamers en alcoven, [kunnen niet werkelijk verbeterd worden. Men zou ook daar de heele boel moeten afbreken. Natuurlijk is daar voorloopig nog geen denken aan. Hier en daar ziet men in zoo'n grauwe straat een fiisch rood blok, maar al gauw is het nieuwe er af en is het. ondergegaan in de bedompte gorigheid van de buurt. MAAR Rotterdam is niet alleen de stad van de Coolsingel en provinciaalsche stationnetjes, van rommel en alcoven, het is ook de stad van Maasen Waalhaven, van het wonder van glas-en-beton, de fabriek van van Nelle, van het flatgebouw in den Bergpolder, van den wolkenkrabber aan de Schie en het G.E.B.gebouw, van het tuindorp Vreewijk, volgens deskundigen eenig in zijn soort. Moderne techniek en wereldhandel maakten Rotterdam tot een stad zonder licht en lucht, zonder schoonheid en vreugde. Toen er geld verdiend werd, verwaarloosde men de stad. Diezelfde techniek maakt het thans mogelijk de stad bewoonbaar te maken. Het verlangen groeit, de wil om dit volgens een vast plan aan te pakken en een einde te'maken aan de practisch nog bijna onbeperkte bevoegdheden van grond- en ,huisexploitanten eveneens. De strijd tegen conserva tisme en wansmaak is nog lang niet gewonnen, zooals vele fouten in nieuwe buurten of oude her bouwde straten bewijzen. Maar de hoofdzaak is: er is geen geld. Wanneer het noodige geld op welke wijze dan ook weer gevonden wordt, dan zal het een dankbaar werk zijn van het leelijke Rotterdam" een stad te maken, waar aan de ischen van het moderne zakenleven, n aan de ischen van gezond heid, schoonheid en ontspanning van den modernen mensch in een harmonisch geheel voldaan wordt. S. Z. PAG. 5 DE GROENE No. 3111 l **'«?» , ,«??? A ?"? l }