if I DE GROENE AMSTERDAMMER Opgericht in 1877 ONAFHANKELIJK WEEKBLAD VOOR NEDERLAND 61e jaargang No.3117 Redactie: Mr. M. K A N N, TH. M O U S S A U L T, Mr. N. J. C. M. KAPPEYNE VAN DE COPPELLO en Mr. R. H. DIJKSTRA Red. en admlnlstr.: Keizersgracht 355, Amsterdam C. Telefoon 37964 - Postgiro 72880 - Gem. giro G 1000 De abonnementsprijs bedraagt f. 10.?per jaar. Abonnementen kunnen met elk nummer ingaan, doch alleen tegen het einde van een jaargang worden opgezegd. G E V RAAG D : een Mr. M. KANN DE politieke evolutie is het product van vele factoren. Soms hebben behoudende invloeden de overhand, soms vooruitstrevende. Maar steeds compenseeren zij elkaar min of meer; althans zij behooren dat te doen. De laatste tientallen jaren hebben echter zoo groote veranderingen in ons maatschappelijk en econo misch bestel te zien gegeven en ons voor zoo groote problemen geplaatst, dat het afwisselende spel der parlementaire krachten op den achtergrond ge drongen is. Langzamerhand zijn wij verzeild inden ideaal-toestand, dat wij geen conservatieve partijen meer hebben?tenminste, wanneer wij ons tot de ser ieuse partijen bepalen. De sociaal-democratische partij (toegegeven, dat zij de vlegeljaren nu ruimschoots te boven is) kan men moeilijk conservatief noemen. Zij propageert een zeer boud opgezette plan-politiek en streeft op sociaal-economisch gebied een groote mate van ordening" na. Per saldo verschilt het zuiver staatkundig beleid der Socialisten niet zoo veel van dat der Katholieken, die de straffe planpolitiek verwisselen voor een geproponeerde grootere royaliteit inzake werkverschaffing, uitvoering van openbare werken, kortom, uitgaven politiek" en die nu bij uitstek in de ordening van het bedrijfsleven een panacee zien tegen bijna alle economische kwalen. Beide partijen hebben een broertje dood aan bezuiniging en aanpassing. Kan men dan de Vrijzinnig-Democraten, onze eigen onvervalschte Radicalen, conservatief noe men, omdat zij in de practijk een flink stuk weegs hebben meegewandeld op het steile pad van de aanpassing? Toch moeilijk. Zij blijven wat zij zijn, maar zien dérealiteit. Daarvan getuigt ook hun bekeering inzake de militaire vraagstukken. Een bekeering, waarin op stuk van zaken de socialisten deelden. Zijn dan de liberalen conservatief? Misschien maar wanneer deze partij nog eenige kans heeft, moet de kracht van haar actie komen uit de gelederen van haar jongeren", die verre van conservatief zijn en van wie velen al bijna nét zoo geporteerd zijn voor de vooruitstrevende idealen van dezen tijd die samengevat kunnen worden in het eene woordje: ordening nét zoo geporteerd als de jongere" Christelijk Historischen. Dus, want over de. C.D.U. hoeven wij niet te spreken, ook de Christelijk HistoDr. P. H. Riteer Jr. Dr. P. H. Ritter Jr., aan wien reeds eenige \ maanden de gelegenheid ontbrak, actief deel te j nenun aan den redactioneelen arbeid voor ons ' blad, heeft ons verzocht hem te ontheffen van zijn redacteurschap van De Groene. Hoewel onze redactie dit besluit van den heer Ritter betreurt, evenals wij meenen dat onze lezers dit zullen doen, moet zij toch dit bestuit respecteeren. Wij willen echter geen afscheid ne men, zonder voor het forum onzer lezers den heer Ritter hartelijk dank te zeggen voor wat hij voor ons blad heeft geschreven. Allereerst denken wij daarbij aan de ttDe Weektrompet van den Wijzen Olifant," welke hij meer dan een jaar voor ons schreef, tot zij voor de Kanttéekeningen" plaats maakte, maar ook aan vlotte reportages en puntige artikelen die van zijn hand in ons blad hun eigen plaats verwierven. Het spijt ons, den heer Ritter uit onzen kring te moeten missen, maar wij hopen nog meerdere malen bijdragen van zijn hand te mogen ontvangen. De Redactie. rischen kan men niet meer conservatief noemen? Dan misschien ook de Anti-Revolutionnairen niet. En daartoe zou na Colijn's rede in de Eerste Kamer ook bijster weinig reden zijn. OF ligt het criterium tusschen vooruitstrevend en conservatief misschien op een ander terrein? Wanneer wij de politieke vragen van dit oogenblik bekijken, zien wij dat zij niet op zuiver politiek gebied liggen, maar meer van sociaal-economischen aard zijn. Zij zijn wetenschappelijk te definieeren (hetzijngeen gevoelskwesties") en, wanneer men de omstandigheden kent, kan men met een vrij groote mate van objectiviteit de juiste oplossing dier vraag stukken aangeven. Het zijn niet vragen van voor of tegen", zooals in het midden van de vorige eeuw de Grondwetswijziging, die de ministerieele ver antwoordelijkheid bracht, of later de wet die de algemeene leerplicht instelde of, na den oorlog, het algemeen kiesrecht. Maar het zijn vragen van meer of minder" ??overheidscontrole op het be drijfsleven, prijsregelingen voor landbouwproducten, contingenteeringen en andere maatregelen van handelspolitiek. Er is niemand meer, die principieel voor protectie is. Dat was vroeger anders, zoowel in het Anti-Revolutionnaire als in het Katholieke kamp. Toch is het de vraag of wij, wanneer we ons slechts met sociaal-economische kwesties bezig houden, niet gaan lijden aan een zekere eenzijdigheid in ons politiek menu. Het is mogelijk ik waag het niet, daarover een oordeel uit te spreken dat de Antithese", de oude tegenstelling tusschen Links en Rechts heeft afgedaan. Wat betreft deze hier boven genoemde sociaal-economische vraagstukken en program-punten, zien wij, zonder dat een nauw keurige scheidslijn valt aan te geven, bij Links en Rechts dezelfde zacht vervloeiende kleurengamma die loopt van enthousiast" tot sceptisch", van socialist via radicaal tot liberaal en van Katholiek, via Christelijk-Historisch tot Anti-Revolutionnair. MAAR is hier nu alles mee gezegd? Men kan van brood alleen niet leven. Het materieele speelt in de politiek tenslotte geen overheerschende rol. Zelfs niet de eerste rol. Dat kan slechts tijdelijk zoo schijnen. De politieke arena de verdeeling der partijen, de lijst van vraagstukken waarom gestreden wordt moet den menschen nog iets anders geven. Het politieke leven is een afspiegeling van ons zieleleven. Over de menschelijke psyche heersenen allerlei affecten, gevoelens, bindingen aan idealen. Wij zien dat duidelijk, wanneer wij in de historie terugblikken. Die affecten blijven altijd dezelfde. Er zullen altijd menschen blijven, die in hun diepste gevoelens de van God gegeven absolute monarchie als ideaal aanhangen en menigeen die nationalistisch een 'moderner zienswijze is toegedaan, zal ergens diep in zijn hart dit denkbeeld terugvinden. Dit is nu maar een voorbeeld, en een sterk voorbeeld, maar van deze psychologische archaïsmen zijn er meer. En er moeten er meer zijn. Het kan niet anders. Af en toe komen wij dan ook uitingen tegen die daarop, en op niets anders, terug te voeren zijn. Wij kennen die uitingen eigenlijk allemaal. Het zijn psychische affecten die een rol spelen bij den braven provincialen notabele wiens hart fierder klopt wan neer hij een troep soldaten, met muziek voorop, ziet voorbij marcheer en. Of wanneer zijn eenigszins beperkt denkende buurman zegt dat 't een schande is wanneer de staat 'menschen, die te beroerd zijn A LS in 1866 de kranige, doch aan de rechtsZJ geleerdheid volstrekt vreemd gebleven" minister " ?*? van Koloniën Fransen van de Putte, afgaande op de adviezen van den dogmatisch-romeinsch-rechtelijk ingestelden jurist Kappeyne van de Coppello, de Indische bevolking dreigt gelukkig te maken met de toekenning van het Europeesch eigendomsrecht op den grond, is het Thorbecke, die, hoewel hij deze be doeling om haar voor willekeurige beschikkingen door den staat te vrijwaren, waardeert, de intrekking der wet en daarmede de val van het ministerie bewerkt. Hij schaart zich dan naast de conservatieve oppositie, omdat hij inziet, dat deze wet zou leiden tot verwrin ging van het inheemsche grondenrecht, tot proletariseering van de Javaansche boerenentot ontbinding der natuurlijke dessagemeenschappen. Thorbecke ziet deze onheilen zoo duidelijk, omdat hij behalve jurist ook historicus is, en behalve het Romeinsch-Napoleontische ook het oud-Germaansche rechtssysteem kent. Evenmin nu als de inlandsche dessa uit zou komen met een eigendomsrecht uit de Romeinsch-rechtelijke school, evenmin ook als een Westersch erfrecht zou passen op een matriarchale maatschappij, of een verkeersreglement te land op ontmoetingen van sche pen ter zee, evenmin kan men het absolute eigendoms recht, zooals dat berust op de verhouding van den eigenaar tot zijn gemunt geld, kleinodiën, klein en groot vee en huis, zonder wijziging toepassen op groote product ie-eenheden, waarvan het gzbruik, het niet-gebruik of het misbruik beslissend is voor het levensgeluk van duizenden en nog eens duizenden medemenschen. Een zoo groote, uit eigendom voort vloeiende beschikkingsmacht, is alleen te verdedigen, wanneer het misbruik daarvan aan banden wordt gelegd door een heerschende sociale moraal of door een sociale wetgeving. Ontbreken die, dan moet de gekrenkte menschenwaarde zich weleen anderen uitweg zoeken door middel van aantasting van het als onrecht ervaren recht. Dit zoozeer ontbreken van waarborgen voor het sociaal gebruik van een, vooral op maatschap pelijk nut gericht, eigendomsrecht, dat het tot onhoud bare toestanden leidt, hebben wij een juridisch luchtledig" gedoopt, toen wij in De Groene van 6 Fe bruari over de staking bij de General Motors" in Amerika de volgende woorden schreven: Toen de directie (der General Motors) vervolgens de staking wilde breken door de werktuigen van een der onderdeelen naar elders te vervoeren, is bszetting der fabriek gevolgd. Dit gaat den onwettigen kant uit, maar men moet niet vergeten, dat hier een juridisch luchtledig bestaat...." 'T1 EGEN deze zinsnede is de heer F. G. A Ver?* s.teegh opgekomen. Hij schrijft ons de vol gende ontboezeming, welke wij hier gaarne willen beantwoorden: ? Daargelaten nog, dat Dr. P. A. evengoed en beter had kunnen spreken van een poging der directie het bedrijf in gang te houden inplaats van de staking te breken", met de bezetting van een fabriek door de arbeiders gaat het niet den onwettigen kant uit", doch een dergelijke bezetting is volkomen onwettig en onrechtmatig, om bij een dermate flagrante inbreuk op het eigendomsrecht, die bovendien een strafbaar feit oplevert, nog maar niet nader in te gaan op de qualificatie juridisch luchtledig". Het ware te hopen geweest, dat de Heer Sloan, directeur der General Motors, den noodigen steun van Regeeringszijde verkregen had, maar dan ook onmid dellijk, in zijn verzet tegen deze terreur van de zijde om te werken, steunt van zijn geld. De lezer houde mij ten goede het is er mij niet om te doen, een grapje te maken. De Engelsche caricaturist Low heeft voor aezen beperkten reactionnairen medeburger een type geschapen: Colonel Blimp. Welnu, de Blimps hebben in de politiek een functie. En zeer zeker nebben dat de minder be perkte, de ontwikkeldere conservatief-voelende bur gers. Zou het, overigens hoogst relatieve, succes der nationaal-socialisten misschien daaraan te danken zijn, dat onze serieuze politieke partijen geen toe vlucht meer bieden voor den Waarlijk Conservatief ? Vroeger hadden wij tenminste duidelijk en uit gesproken: Rechts en Links. En Rechts was (of scheen) conservatief. Maar wij hebben gezien, dat dat nu zeer zeker niet langer zoo is. En toch, of wij het er zelf nu mee eens zijn of niet, er moet een politiek dak boven 't hoofd komen van hen, die i'. en sociale conflicten van den heer Lewis, die immers zoo handig'' geweest ' is, het bedrijf slechts in enkele vitale deelen te laten staken met het gevolg eener extra schade van de General Motors, die thans de loonen van de niet stakende arbeiders betalen moet. Het traangas en de vuurwapenen, waarover Dr. P. A. schrijft, waren er waarschijnlijk niet eens aan te pas gekomen. Een flinke straal van de brandspuit zou zoo goed als zeker voldoende geweest zijn, aange nomen dat deze brandspuit tenminste ook niet bezet" was. Ik geviel alles voor een zoo goed mogelijk bestaan van den arbeider, die natuurlijk het recht en in zeke ren zin de plicht heeft te trachten zijn rechtvaardige eischen met wettige middelen te verwezenlijken, ik gevoel ook veel voor De Groene, waarvan ik reeds lange jaren abonnéen trouw lezer ben, maar n de arbeider n De Groene moeten het niet te bont, in casv te rood-bont maken," E manier waarop onze geachte opponent over het" eigendomsrecht en de" arbeider schrijft, doen ons vsrmoeden, dat hij bij zijn woorden niet voldoende aan de concrete verschillen tusschen Neder land en Amerika op dit terrein heeft gedacht. Aan het ontbreken van sociale wetgeving, van een goede arbeidsinspectie, van een overheidsinstitüut voor be middeling, en aan het feit dat eerst de regeer ing van Roosevelt hierin verandering begint te brengen; aan de gehuurde misdadigers, waarmee de directie poogt het bedrijf in gang te houden", waarbij men voor de grofste middelen niet terugdeinst. Dat men bij de dezer dagen plaats gevonden moord op den stakingsleider Norman Redwood het eerst aan medeplichtigheid van den bouwer, waar gestaakt werd, dacht, werpt op het gewetdadig karakter dezer arbeidsconflicten een schel licht. Dan was hij ook niet zoo optimistisch geweest over de werking van het brandspuit-middel, - deze week is nog weer gebleken dat een traangasaanval van de politie (fabriekspolitie?) op een door stakers bezet gebouw door het werpen van projectielen is afge slagen. Dan had hij misschien ook niet gesproken over een zoo goed mogelijk bestaan" want het gaat voor deze automobiel-werkers niet maar om wat meer of minder toon, maar allereerst om de vraag, of het tempo van den loopenden band ad libitum kan worden verhoogd, met het gevolg dat driekwart hunner (officieele cijfers !) met veertig jaar afgeleefde invaliden zijn, dan wel of, zooals bij de Nash-fabrieken en anderen, dat tempo in overleg met vertrouwensmannen uit het bedrijf wordt vastgesteld. Maar het feit dat n de regeering Roosevelt is toch allerminst een wilderevolutionnair en mrs. Perkins iseereenbureaucrate , n de publieke opinie, de kerken voorop, n zelfs een deel der belanghebbende aandeelhouders met hun sympathie der stakers steunden, had hem toch op weg moeten helpen; dergelijke verschijnselen doen zich toch zoo maar niet voor, als het alleen maar om inbreuk op eigendomsrecht ter wille van loonsverhooging gaat. Wij voelen alles voor de zekerheid van eigendom en bezit, behoudens de grenzen der wet, en waar deze grenzen der wet behoorlijke waarborgen bieden tegen calamiteuse misbruiken van deze rechten, zooals hier te lande, keuren wij bezetten van fabrieken en der gelijke onvoorwaardelijk af. Ons betoog was dan ook allerminst een pleidooi voor het rooóbönte, maar slechts voor een beter begrip en bescheidener oordeel tegenover de bonte verscheidenheid der wereld, die zich in juridische schema's niet laat vangen. Dr. P. A. gelooven dat alle verdriet komt van het algemeen kiesrecht, dat het nou maar eens uit moet zijn met die werkloozensteun, en met al die belastingen en bijzondere heffingen, dat onze weermacht schandelijkerwijze niet genoeg in tel is en dat in Indiëde inlander op zijn nummer gezet moet worden, etc. Want in allen ernst, schijnen wij niet veel vooruit strevender dan wij in werkelijkheid zijn ? Daarom: Gevraagd een conservatieve staatspartij.1 DE NIEUWE BROCHES "?""M ,...- < 5O ' EEN ENGELSCHE KRANT, DB NEWS CHRONICLE, bracht dezer dagen het bericht dat een aantal Londensche medici een instituut hadden opgericht met het doel de wereld van misdadigers, zooals dieven en oplichters, te bevrijden. Zij zouden den sleutel tot dit probleem hebben gevonden en reeds vele misdadigers hebben genezen in het Instituut waar zij er hun werk van maken de patiënten" lichamelijk en geestelijk te onder zoeken. In Londen kan men voortaan rustig slapen. Dat er bij ongeluk tóch nog in 't holst van den nacht iemand het slot van uw voordeur komt forceeren zal er voortaan tot de allerhoogste uitzonderingen behooren en slechts toegeschreven kunnen worden aan eenige verkeerd gelezen woorden uit een overi gens onfeilbaar maar toevallig wat haastig geschre ven doktersrecept. Minder rustig slapen voortaan de Berlijners, die hun huissleutel aan het politie-bureau hebben moeten afgeven voor het geval dat iemand 's avonds eens mocht hebben vergeten het licht uit te draaien tijdens een luchtalarm. De Berlijners kunnen echter het gevoel niet van zich afzetten, dat zij nu geen oogenblik van den dag of den nacht meer onge stoord van hun privé-leven kunnen genieten. Nóg gemakkelijker dan voorheen kan de niets vermoe dende burger v.orden gearresteerd. Moeten wij, zelfgenoegzame en zelfverzekerde bewoners dezer lage landen, ons niet duizend jaar in de geschiedenis terugdenken, tot den tijd der Noormannen toen wij hier rondliepen met een strop om den nek, om ons een dergelijken toestand te kunnen herinneren? Wanneer wij de voordeur in het slot hebben laten vallen en bij de kachel kruipen of in bed, wenschen wij ons niet meer te laten storen. Niet door het inbrekersgilde en niet door de politiek. A propos, wanneer deze menschlievende Londensche doktoren zich nu eens in plaats van met misdadigers, met politici zouden occupeeren (inderdaad, een psychia trisch onderzoek dezer heeren zal in vele gevallen tot een curieuze uitkomst voeren) zouden zij dan de wereld niet een nog veel grooter dienst bewijzen ? INDERDAAD, DE POLITICI MAKEN HET LEVEN l lastig en gecompliceerd. Hoe gecompliceerd dat leert ons hetgeen zich in Oostenrijk dezer dagen .tijdens het bezoek van Von Neurath heeft afgespeeld. Bij het accoord dat op il Juli 1936 onder Mussclini's auspiciën tusschen Duitschland en Oostenrijk tot stand kwam, werden alle hangende geschillen geliquideerd. Maar het gewroet der Nazi's, vooral der Oostenrijksche nazi's, hield niet op. Men trachtte deze nationale" tendenzen onschadelijk te maken door de nationale richting wat meer den vrijen teugel te laten en lieden met nationaalsocialisïische sympathieën zelfs in de regeering op te nemen. Het Duitsche Rijk scheen voorloopig genoegen te nemen met de erkenning dat Oosten rijk een Duitsche staat was, dus met een abstract Deutschtum. Hitler begreep zeer wel dat Anschluss op dit oogenblik niet te bereiken was. Italiëzou zich er daadwerkelijk tegen verzetten. En Mufsolini is tenslotte Hitler's eenige steun en toeverlaat. Maar men moet niet uit htt oog verliezen oat de Anschluss het einddoel fcliift van dezen Oosten rijker Deze kroon op zijn werk kan echter door allerlei andere zaken voorbereid worden. Vooral door de officieele aanvaarding van een beide Rijken verbindende Nationale Idee. In de politiek is er altijd veel veranderlijks. Wanneer dan eenmaal de tijd rijp mocht wezen.... Het was dus een ieder duidelijk dat dit Oostenrijksch accoord slechts een voorloopig accoord was. Van het dreigend zg. nationale gevaar maakten intusschen de Legitimisten gebruik. De groote kleurlooze middenstof, de brave gematigd-onverschilligèboeren en burgers die, in groote meerderheid katholiek, een afschuw hadden van het Hitler-nationalisme, zagen een waarborg van veiligheid in een herstel der monarchie. Was eenmaal Habsburg weer op den troon geheven, dan zou iedere Anschluss voortaan onmogelijk zijn. Intusschen maken de politieke omstandigheden (de tegenkanting van de Kleine Entente) ook een herstel van de Monarchie op dit oogenblik nog niet tot iets dat uitvoerbaar is. Evenwel, wat dezen tegenstand betreft, daarin kan ook de tijd verandering brengen. Zoo vlug zal dat evenwel niet gaan; en of de uit vrees geboren liefde voor de monarchie dan nog in' zoo belangrijke mate aanwezig is als heden ten dage, dat staat natuurlijk te bezien. De republikeinsche gevoelens en de arbeidersbeweging zullen in het weinig standvastige Oostenrijk ook wel weer eens hun beurt krijgen. PAG, 3 DE GROENE Ne. 3117 Maar hoe dan ook toen het beleefdheidsbezoek van den Duitschen minister van buitenlandsche zaken in Weenen . eeds in alle finesses was voorbe reid, vond Schuschnigg het noodig Oostenrijks volstrekte onafhankelijkheid nog eens te onder st reepen, door aan te kondigen, dat zoodra de tijd daarvoor rijp zou zijn, een volksstemming zou worden gehouden over de vraag of men weer tot den monarchalen staatsvorm zou terugkeeren. Deed Schuschnigg dit, omdat de nationale infiltratie zijn positie begon te ondermijnen? De eigen" nazi's hebben er tenslotte voor gezorgd dat Von Neurath's bezoek een stijve formeele aangelegenheid is ge worden. Hun demonstraties moeten voor den gast even pijnlijk zijn geweest als voor de gastheeren. Een vreemde constellatie: Von Neurath, die in Duitschland de diplomatie der oude school vertegen woordigt, een vakman die niet uit het nazi-kamp afkomstig is, arriveert om van de groote vriendschap te getuigen die het nationaal-socialistische Rijk koestert voor het onafhankelijke Oostenrijk. Hij kent den vastbesloten onafhankelijkheidszin van de Oostenrijksche regeering en respecteert dien vol komen. Zonder twijfel is hij daarin zelf te goeder trouw. Maar met veel ophef en hoera-geroep wordt hij opgewacht en gehuldigd" door de nazi's die tegen de regeering en tegen het ideaal der onaf hankelijkheid demonstreeren.... ACHTER OOSTENRIJK BEGINT DE BALKAN. DAT daar de politieke rust ver te zoeken valt, is werkelijk niets nieuws. In Boekarest moet Tartarescu een aantal daar geaccrediteerde gezanten zien te loodsen. De (zeer bevriende) Tsjechische gezant, die zich als officieel vertegenwoordiger misschien wat al te vrij heeft geuit in een overigens verdienstelijk geschiedkundig werk, waaraan men in Polen aanstoot genomen heeft, heeft reeds zijn koffers gepakt. De Duitsche, de Italiaansche en de Portugeesche gezant zijn zoo onkiesch geweest een demonstratie van de Ijzeren Garde bij te wonen ter gelegenheid van de begrafenis van twee leden dezer nazi-partij die in Spanje gesneuveld waren. De Ijzeren Garde is een verboden beweging, De regeering beschouwt haar als een opstandig element. Het lijdt dus geen twijfel, dat deze gezanten onjuist gehandeld hebben door feitelijk aan een demon stratie tegen de regeering mee te doen. Een regee ring die zichzelf respecteert, weet hoe zij hierop moet antwoorden. ALLERLEI SOORTEN FASCISTISCHE POLITICI ZIJN in de weer om ons het leven moeilijk temaken al is het duidelijk dat de ster der dictaturen ten ondergang nijgt. Göring was ,,op een jachtpartij" in Polen, maar eenig diplomatiek succes vermocht hij er niet te boeken daar de Polen het Duitsche Rijk weer eens hevig wantrouwen ten opzichte van zijn bedoelingen met Dantzig. . In Spanje zijn de aanvallen der fascistisch gezin den na de inneming van Malaga weer dood geloopen. Nu zijn dan de regeeringsgezinden tijdelijk weer in den aanval, maar teekening zit er toch niet in den burgerstriid. Het is duidelijk dat zonder indruk wekkende Italiaansche hulp Franco Malaga nooit had kunnen innemen. Van Mussolini's kant was het zenden van troepen een inbreuk op het Gentlemansagreement met Engeland. Dit wordt hem nu inge peperd : de, Negus heeft een uitnoodiging ontvangen om zich op de kroningsfeesten van Koning George te laten vertegenwoordigen. ONZE EERSTE KAMER, DIE DOOR HET EVENREdig kiesrecht, onvermijdelijk een doublure is geworden van de Tweede Kamer, heeft zeer in be langrijkheid verloren, al heeft zij wel eens een en kele maal de Kamer voor Honderd in gunstigen zin gecorrigeerd. Daarbij komt dat in onzen senaat" van tijd tot tijd politieke veteranen" worden bij gezet of minder tactvolle politici, zoodat men uit dit gezelschap nog wel eens afwijkende klanken vermag te hooren, van wat aan de overzijde van het Binnenhof bon ton" is. Zoo moet men den aandrang naar herstel der coalitie, waarvoor St. Joris-Van-Wijnbergen nog eens zijn oude strijdros heeft laten optuigen, en dat nu ook in deze Kamereenigen weerklank vond, niet geheel repre sentatief nemen voor de partijen, die zij schijnen te vertegenwoordigen. Toch waren de pleidooien van de heeren Van Lanschot en de Savornin Lohman voor een kabinet op positief-christelijken grond slag" wel symptomatisch voor die naar het oude terugverlangende geesten, welke er zich maar PAG. 7 DE G JM7