J '\* gehandhaafd blijven. Europa wacht angstig af. Tot den sprong bereid, staan de volmaakt geoutilleerde legerscharen in het gelid geschaard. Wat kan men verwachten in een wereld waar krankzinnigen regeeren ? I M HET JAPANSCHB PARLEMENT IS NEDERLAND, en wel vooral Nederlandsen Nieuw-Guinea ter sprake geweest. Een lid van de gematigde Minneseitopartij heeft aai den minister-president Hayashi de vraag gesteld of het Nederlandsche- wantrouwen tegenover Ja. an, waarop hij tijdens een reis in Nederlandsch-Indiëmeermalen was gestooten, niet te verminderen zou zijn door een niet-aanvalsverdiag, waarbij hij tevens de onderdrukking" van Japansche visschers en zakenlieden, en de mogelijkheid van uitgebreide concessies in Neder landsen Nieuw-Guinea ter sprake bracht. Wanneer men door het Europeesche voorbeeld aangestoken is, schijnen aanbiedingen van niet aanvals-verdragen weinig aanlokkelijk; een eenzijdige garantie van Japan voor een strategisch zoo belangrijk en voor Japansche kolonisatie zoo ongeschikt gebied kan er niet toe leiden onze goede betrekkingen met dit land te versterken. En de Japansche visschers en zakenlieden" zijn te vaak tevens officieren met een groote belangstelling voor strategische punten gebleken, dan dat de klachten over hun behandeling grooten indruk op ons maken. De minister-president heeft bestudeering van de vragen toegezegd en de nieuwbenoemde, uit de dagen der ontwapenings conferentie als tamelijk eng-nationalistische diplo maat bekende, minister van Buitenlandsche Zaken Sato, zal deze vraag wel mede ter behandeling krij gen. Het spreekt vanzelf dat de regeering in Indi altijd den Japanners graag ter wille is, doch alle voordeelen die wij kunnen toezeggen kunnen alleen op voet van gelijkheid met anderen worden gegeven. Voor voorkeursrechten plegen wij wat huiverig te zijn in het algemeen en in het bijzonder op punten van strategisch belang. DE CONFERENTIE VAN DESKUNDIGEN DER OSLOs t aten is in Den Haag bijeengekomen en minis ter Colijn heeft de conferentie geopend in een toon van gematigd optimisme. Terecht waarschuwde hij teg?n overspannen verwachtingen van dezen eersten verkenningstocht. Maar anderzijds zijn de goede wil en het vertrouwen zoo zeer aanwezig, dat aangeno men mag worden dat elke mogelijkheid voor ruimer wederzijdsch handelsverkeer tot het uiterste zal worden aangegrepen. Het groote bezwaar is, dat de Cslo-landen te veel in economische structuur op elkaar lijken, om veel aan elkaar kwijt te raken. Maar behalve dat alle beetjes helpen, en een uitbrei ding b.v. met de Oost zeestaten van waaide zou zijn, blijft er de mogelijkheid dat een of meer groote mo gendheden hun steun zouden willen verleenen. Al dadelijk zal dit reeds noodig zijn, wanneer deze soort saaienwerking een beperkter mterpretatie van de meest-begunstigingsclausule zou vereischen; maar bovendien zal b.v. Denemarken zijn contingenteerir.gen niet kunnen afschaffen, wanneer het niet vrijere uilvoeimogelijkheden voor zijn hoofdproduc ten naar Engeland krijgt. Misschien ook dat de Fransche heeren van het comitévoor Europeesche samenwerking, in hun land teruggekeerd, er toe kunnen bijdragen een samenwerking in Oslo-geest in hun land grooter ingang te doen vinden ? DE VORIGE WEEKEND WAS GETUIGE VAN DE vreedzame wapenschouw onzer twee grootste politieke partijen. Zoowel de partijraad der R.K. Staatspartij als de S.D.A.P. stelden hun verkiezingsprogiam vast, waarbij in tegenstelling tot vroeger jaren vooral dat van de laatste in kortheid en dui delijkheid uitmuntte. Bovendien werd een niéuw beginselprog' am ter vervanging van het oude van 1912 aangenomen, dat veel oude dogmatiek liet vallen en sterk den geest van den Belgischen minister Hendrik de Man ademt. Ook de beslissing t.a.z. van het militaire vraagstuk was vóór den verkiezingstijd hoog noodig; wij verwijzen hiervoor echter naar een afzonderlijk artikel hiernevens. Duidelijkheid was niet de eerste deugd van het Katholieke verkiezingsprogiam en de toelichtende rede van mr. Goseling maakte de duidelijkheid niet veel grooter. Het kan ook welhaast niet anders met een zoo bont samen gestelde partij; men mag zich nog haast verbazen over haar betrekkelijke eenstemmigheid op meer dere punten. N.URNNEMSCHE HYPOÏHEEIBM VOOR NEDERLAND HYP. KAPITAAL beschikbaar tegen billijke voorwaarden D* Dlr.: Mr. S. J. VAN ZIJ «T . Mr. J. r. VEKSTCEVKN DE S.D.A.P. EN DE LANDSVERDEDIGING Mr, W* Verkade PAG. l» Di <SROENH Na. 3117 MET het congresbesluit der S.D.A.P., dat Zondag j.J. te middernacht is gevallen, heeft de laatste groote politieke partij in Europa afstand gedaan van het bepleiten van nationale ont wapening. Hier te 'ande waren de vrijzinnig-demo craten een jaar geleden voorgegaan, evenals in de af geloopen vier jaren de socialisten in Denemarken (met de Deensche radicalen), Zwitserland en Polen. Een volledige omkeer beteekent het besluit niet, want al werdhetintheoriebijnaunaniem genomen, technisch komt het standpunt der minderheid die 328 stem men bedroeg tegenover 1509 voor het meerderheids standpunt nog vrijwel op dat der nationale ontwa pening neer: en deze minderheid heeft de vrijheid behouden van haar standpunt te blijven getuigen, mits zij daarmee de eenheid der partij niet schaadt. Het besluit is verklaarbaar en zooal niet verheu gend men zou zich dan immers ook over zeer sombere internationale gebeurtenissen moeten ver heugen dan toch zeker wel gerechtvaardigd. Men mag zich zelfs afvragen of het feit dat dit besluit eerst in 1937 wordt genomen, deze partij wel tot roem mag strekken en niet een symptoom is van beangstigende logheid. De minderheid kreeg hier door een dankbaar uitgespeelde troef in handen, omdat zij kon aantoonen dat tal van argumenten, die thans door Albarda voor zijn standpunt gehan teerd werden, ook reeds van kracht waren toen het herzieningsrapport van 1934 d* nationale ontwa pening nog handhaafde. Wat men toen reeds kon voorzien, is thans voor een ieder onloochenbaar gewórden, n.3. dat van de zes argumenten, die voor de nationale ontwapening werden aangevoerd, ten minste de sterkste drie zijn vervallen. Het waren: i. De ontwapening van Duitschland. 2. De ontplooiing van den Volkenbond. 3. De waarschijnlijkheid van een internationale stakings- en sabotage-actie. 4. De onmogelijkheid voor Nederland om zich voldoende te verdedigen. 5. De ontoelaatbaarheid om in die omstandighe den ons volk aan een slachting prijs te geven. 6. De noodzakelijkheid om ergens een begin te maken en dat voor dit begin de kleine mogend heden aangewezen zijn. De eerste drie punten zijn vervallen; dit gaf ieder toe. Het vierde is altijd een zeer zwak argument ge weest in het licht van de bijna volkomen zekerheid dat ons land in een militair conflict met een groote buurmogendheid reeds uit simpel eigen belang door minstens n andere groote mogendheid zou worden gesteund. Het vijfde, vooral moreele argument vindt andere moreele tegenover zich; wij komen hierop dadelijk terug. Het zesde is alleen dan werkzaam, indien er ,een betrekkelijk groote waarschijnlijkheid is, dat het begin" voortzetting vindt; het tegendeel is echter thans het geval. De situatie is zóó, dat de Volkenbondslanden alleen nog hoop op behoud van den Europeeschen vrede kunnen hebben, indien zij door hun gezamenlijke bewapening den niet-leden toonen dat de weg der af dr ei gir g geen succes heef t en dat de eenige kans op concessies ter conferentietafel ligt. Wanneer Nederland hieraan niet mee doet, is thans het eenige gevolg: verhoogd gevaar voor anderen, en hun grooter bewapening, om de nalatigheid van n der medeleden te compenseeren. De kans op voorkoming van oorlog, die ontstaat door de militaire overmacht der Volkenbondslanden, bleek bij het congres het doorslaande argument; treffend werd het vertolkt door de eenvoudige woorden van een Groningschen religieus-socialist, die aan Banning de vraag stelde of hij zou wenschen dat Frankrijk en Engeland ontwapenden en zoo neen, of hij de moreele plicht aanvaarde zich ook niet aan bewapening te onttrekken. HIERMEE zijn wij aan de moreele vraag geko men. Vooraf zij vastgesteld dat deze voor indi viduen en groepen verschillend 'ligt. Dit verschil, vaak verwarrend, werd hier goed gezien. Slechts een enkele van het dertigtal detaters vergiste zich op dit punt. Eenerzijds bepleit ook de meerderheidsresolutie een ruimere toepassing van de dienstweigeringswet. Anderzijds vond de oude baas, die wat sentimenteel klaagde dit een vrouw een moe der misschien" het standpunt der landsverdediging had bepleit, geen gehoor, werd hij zelfs een beetje uitgelachen.... En de groote principieele winst bleek, dat algemeen begrepen werd, dat recht, op macht, d.w.7. het gebruik van geweld als ultima ratio" moet steunen. Daarom verwerpt nu ook de minderheid de leuze nationale ontwapening": ook voor haar staat de versterking van de internationale PAG. 4 DE GROENE No. 3118 rechtsorde voorop: zij aanvaardt een eventueel inter nationaal politieleger en zelfs een dergelijk machts apparaat uit contingenten, waaronder een Neder landsen contingent, samengesteld. Zoo hebten meerderheid n mindeiheid in de S.D.A.P. thans het standpunt van Van Vollenhoven als het meest juiste aanvaard; een reden tot eenigszins bittere genoegdoening bij degenen, die zich aan de zeer matige waardeering van dezen grooten Nederlander door de socialistische beweging hebben gestooten. Het ve. schil tusschen beide stroomingen in de S.D.A.P. vindt zijn grond in het wantrouwen der minderheid tegenover de groote mogendheden in den Volkenbond; zij wenscht voorwaarden te stellen aangaande den inhoud van het begrip collectieve veiligheid", als waarborg, dat ons land niet mee gesleept wordt in de machtspolitiek dier groote mo gendheden. De argumenten waarop het wantrouwen steunde, vormden het sterkste punt in dr. Banning's pleidooi voor de minderheid. Hoe kan Frankrijk een moreel recht op den steun van kleine mogend heden aan de collectieve veiligheid doen gelden, zoolang het 't meeste erts voor de Duitsche her bewapening levert? Zoolang niet de Volkenbond wordt losgemaakt van het verdrag van Versailles, de grondstoffenverdeeling geregeld begint te worden en.er eenig uitzicht is op een begin van internationale ontwapening, wilden de aanhangers van dr. Ban ning niet'handelen alsof een democratisch blok" zuiver in.dienst van het Recht zou staan. DIT standpunt, hoe begrijpelijk ook voor den volksopvoeder Banning, die eiken stap in dezen principieel wil rechtvaardigen, is voor den politicus Albarda, die de verantwoordelijkheid van dag tot dag te dragen heef t, onaannemelijk, omdat het hem geen uitkomst geeft voor de vraag, wat in afwachting van een principieel gewenschter situatie, het minste van twee kwaden is. En dan is de reëele situatie zoo, dat Nederland wel mede kan werken aan de verbe tering der internationale rechtsorde e'n daarvoor ook wel in tal van kringen in artdere landen sym pathie kan winnen, maar dat het in dezen geen voorwaarden heeft te stellen, zonder het verwijt te kunnen ontgaan in den langdurigen tusschentijd de voorwaarde tot die verbetering, den Volkenbond zelf, in gevaar te brengen. E ENIGERMATE geldt dit natuurlijk ook voor de binnenlandsche verhoudingen. Het is al moeilijk genoeg geweest voor deze verhoudingen, dat de zoo nocdzakelijke bekeering" van de ont wapeningspartijen zoo lang geduurd heeft. Bij al te veel vieren en vijven van de S.D.A.P. zal haar we derom verweten worden, dat zij de landsverdediging in gevaar brengt. In enthousiasme daarvoor te kun nen concurreeren met generaal Duymaer van Twist of de heeren van Nationaal Herstel zal haar toch al wel nooit gegeven zijn. Zij heeft te veel oog voor de andere bronnen van volkskracht, dan .dat zij die ooit zou kunnen opofferen aan de militaire middelen; zij kan zich daarvoor trouwens op het voorbeeld van Thorbecke beroepen. Maar er zijn voor waai den, die voor de S.D.A.P. levenskwesties kunnen worden, en die men eigenlijk had mogen verwachten nog scherper door meerderheid en minderheid beide gesteld te zien. Voor een arbeiderspartij, zooals trouwens voor lke democratische partij, is het van vitaal belang, dat evenmin als de oorlog een instru ment voor nationale politiek, het leger een instru ment voor partijpolitiek mag zijn. De voorbeelden in Duitschland, Oostenrijk, Polen en Spanje zijn in dezen ernstig genoeg om als waarschuwing te die nen. En al behoort het niet-politiek karakter van het Nederlandsche leger tot haar allerbeste tradities, de woorden door generaal Roëll bij de beëediging van prins Bernhard gesproken, zijn toch tegenover meerdere jonge officieren niet in het minst tegenover zekere reserve-officieren en een officiersvereeniging, waar de Spaansche opstand van het leger inliet bijzijn van twee ministers is verdedigd niet geheel overbodig. Zij zijn zelfs zoo weinig overbodig, dat meerdere verzekering van deze tradities vorm zal moeten aannemen in de leger instellingen zelf; dat ook gezorgd moet worden dat ons officierscorps minder eenzijdig van sociale- en daarmee van politieke samenstelling is dan thans. Hiervoor de grootst mogelijke zekerheid te verschaf fen, is een taak die allereerst op den weg van een aan de landsverdediging medewerkende S.D.A.P. ligt, en deze partij had het zich voor deze. taak gemakke lijker gemaakt, wanneer zij door haar wensch,n op dit punt nog scherper ais voorwaarden had gesteld. Mede tot heil van ons volk en tot bevestiging van een der beste tradities in onze defensie! ? «?K». 10 UB UKUCNt No. 3' '7 De reportage van de week De heer Tafari Makonnen" De Negtis en zijn gezin in ballingschap ELKEN dag wandelt een peinzende man, klein van stuk, vijfenveertig jaar oud, met diep liggende, treurige oogen, door de tuinen van zijn nieuwe villa Fairfield", die uitziet over de stad Bath. De naam, incognito, is ,,de heer Tafari Makonnen", rnaar hij is beter bekend als Zijne Majesteit Haile Selassie I, Koning der Koningen, Leeuw van Juda, Christen-Keizer van Abessinië. Haile Selassie leeft nu in verbanning. Met de Keizerin, vier kinderen en drie kleinkinderen blijft hij nog steeds hopen, eens zijn troon terug te winnen. Het eenige dat hij nog heeft is de Keizerlijke kroon, en die is veilig weggesleten in een safe in Londen. Maar hij heeft FairfieM gekocht. Met andere woorden: hij is van plan lang in Engeland te blijven, langer dan hem lief is. En toch heeft deze deerniswekker.de man zijn geloof behouden. ,,Van het begin af", zoo vertelde de Keizer me toen ik hem onlangs bezocht, heb ik vertrouwen gesteld in de trouw van de Europeesche volkeren, en ik geloof nog altijd, dat zij hun gelofte waar zullen maken, door mijn zaak te ondersteunen. Niet alleen de onafhankelijkheid van Abessiniëis er bij betrokken, maar evenzeer de gevestigde grondslagen der internationale ver houdingen. Mijn volk en ik zelf hebben een zuiver geweten. Wij hebben alles gedaan, wat wij door onderhandelingen konden bereiken, en wij hebben onszelf zoo goed mogelijk met geweld verdedigd, toen de diplomatic gefaa'd had." Het leven in Bath is rustig. Weinig bezoekers komen naar het huis met de veertien kamers, dat verborgen ligt achter een hoogen muur en eenige boomgroepen. De Engelsche kok, de Engelsche tuinman en de beschaafde Abessijnsche secretarissen en dienaren vervullen zwijgend hun plicht. Zelfs des Keizers trouwe vriendin, de schoone en exo tische Astar Mangassa is daar niet. Jaren lang was zij de sensatie van Parijs. Maar zij vergiftigde zich tijdens de Italiaansche invasie en werd begraven in de heuvels van Addis Abeba. Haile Selassie's leven in de verbanning is een voudig. Hij staat om zeven uur op, neemt een Engelsen ontbijt, en maakt een korte wandeling met zijn ouderen neef, Abessinië's geduchtsten strijder, Ras Kassa. Hij werkt tot de lunch, neemt dan gedurende twee uren rust en speelt met de kinderen, wat misschien nog zijn prettigste ont spanning is. Na een Engelsche thee werkt hij wederom tot het diner om acht uur, en leest dan of schrijft dan tot middernacht door. , In Engeland gaat de Negus nooit naar restaurants of theaters, en, ofschoon hij zeer genoot van de films, die privaat voor hem in Addis Abeba gedraaid werden. Hij houdt niet van films met oppervlakkigen dialoog en luchthartige romantiek. In het algemeen heeft hij een afschuw van ,,het goedkoope in de kunst". Beethoven is zijn lievelingscomponist. In Engeland heeft zich zijn godsdienstig leven noodzakelijkerwijs. moeten veranderen. In Addis Abeba stond hij om vijf uur op, om in de kapel van het paleis zijn godsdienstige plichten te vervullen. Op Fairfield slaapt hij tot zeven uur, daar er geen Koptische kerk is om te bidden, en zijn godsdienst hem verbiedt dit thuis te doen. Hij denkt er daarom over, een Koptische kapel op de terreinen van zijn nieuwe woonplaats te bouwen, zoodat hij en zijn familie en gevolg den troost van hun godsdienst deelachtig kunnen worden. .De gebruikelijke Koptische vastendagen heeft hij volgehouden. Woensdag en Vrijdag eet hij uit-1 sluitend visch, fruit en groente. Met Paschen vast hij zestig dagen lang, hij voedt zich dan slechts met groenten, die in olie gekookt moeten worden, fruit en brood. Met Kerstmis vast hij wederom zestig dagen, maar dan mag hij visch eten. i HAILE Selassie heeft als Keizer steeds groot ontzag ingeboezemd, en als balling is hij vriendelijk doch koninklijk. 'Zoo veel mogelijk zijn de hofgebruiken op Fairfield behouden, of schoon alleen de Keizer en de Keizerin nog AbesUW BEDRIJF heeft voor schriftelijke propaganda veel voordeel van een Alg. Adressenbureau, dat behalve Adressen ook prima outillage heeft voor adresseren, etc. Inl. bij De Mutator", Alg. Adressenbureau W. Parkweg 112-g, Antsterdam-Z. Tel. 91077 sijnsche kleeren dragen. Haile Selassie draagt nog steeds zijn beroemde b!auw-zwarte jas en witte shamma, die door de Keizerin geborduurd is. De Keizerin heeft een middenweg gevonden met een eenvoudigen bruinen mantel n Engelsche hoeden. Kort geleden hebben zij hof" gehouden op een bazar, die zij in een restaurant gegeven hebben in Bath. Tweehonderd vereerders betaalden elk twee en een halve shilling om de ceremonieele buiging voor den Keizer en de Keizerin te mogen maken, beiden gezeten op een verhooging die bedekt was met rocd, goud en Scharlaken, de kleuren van Abessinië. Het volkslied van Abessiniëwerd ge speeld, en de Keizerin pinkte een traan weg. Df omzet in de bazar bedroeg 200 pond sterling. De Keizer heeft geen hobbies, lievelingsdieren of bijzondere tijdverdrijven. Lulu", de lievelingsterrier, die uit Abessiniëwerd gesmokkeld, verbor gen onder een bank in de coupévan den Keizer, dartelt nog steeds rond. Maar de beide lievelings leeuwen, aloude symbolen der Keizerlijke waardig heid", zijn gestorven in hun kooien, gedood door een machinegeweer, opdat Mussolini ze niet voor zijn legioenen in Rome zou kunnen toonen.... De Keizer brengt een groot gedeelte van zijn tijd lezende door. Zijn gelief koosde onderwerp is diploma tieke geschiedenis, hoewel de diplomatie hem in de ure des gevaars in den steek heeft gelaten. Zijn lievelingsfiguren in de geschiedenis zijn de groote nationalisten Napoleon, Garibaldi, Cavour en Lincoln. Opmerkenswaard is, dat twee van deze vier Italianen waren, en twee ballingen. Hij stelt ook belang in kerkelijke en medische geschiedenis. In zijn jeugd genoot hij zijn opvoeding in een Fransche Roomsen-Katholieke Missie. Hij is buitengewoon gesteld op humanistische onderwer pen. In 1024 maakte de Universiteit van Cambridge hem tot eeredoctor in de letteren, en als tegenbeleefdheid schonk hij de Universiteit twee olifantstanden. Hij ontving ook andere eeredoctoraten en waa-digheden, die hij buitengewoon op prijs stelt. Elke week gaat de Keizer naar Londen. Er is veel werk voor hem te doen, vooral finantieel. Zijn fabelachtige" rijkdom is een sprookje. Hij bevindt zich in moeilijke finantieele omstandig heden. De honderd" metalen kisten, de honderd" koffers, en de tien ton bagage", die hij volgens de verhalen op zijn vlucht uit zijn land heeft mee genomen, waren niet gevuld met goud, kostbare steenen, en Mexicaansche zilveren dollars", maar in hoofdzaak met zilveiwerk, meubelen en mooie tapijten. 4550 stuks zilver, ongeveer de eenige bezittingen, die Mussolini niet in handen kon krijgen, zijn kortgeleden op een publieke verkooping geveild, om den Keizer in leven te houden". De verkoopsprijs bedroeg 2525 pond, waarvan de keizerlijke familie en hun naaste volgelingen eenigen tijd zullen kunnen bestaan, totdat hij zijn waardevolste bezitting, 8650 aandeelen van den spoorweg Djiboeti?Addis Abeba kan verkoopen. Hun marktwaarde bedraagt 125.000 tot 200.000 pond. Vier maanden geleden weigerde de Fransche regeering botweg ze te koopen, daar zij wist, dat Mussolini dit als een vijandige daad zou beschouwen. De Italianen hopen ze voor niets te krijgen. Maar wellicht worden de aandeelen particulier aan een neutrale instantie verhandeld en dan weer verkocht aan Mussolini. ' i Op zijn beurt voert de Keizer een proces tegen een Belgischen! senator, die tegelijk koffiekoopman in Luik is, over een bedrag van 14.000 pond; die men hém volgens den eisch schuldig gebleven zou zijn voor den verkoop van koffie van des Keizers parti culiere plantage in Abessinië. Twee jaar lang tracht de, Keizer reeds zijn chalet van 13 kamers, de Villa Traz Fleuri" iri Vevey, Zwitserland, te verkoopen. Het zou hem een eind verder helpen, als 'hij een kooper vond, maar het schijnt, dat niemand er interesse voor heeft. . Zelfs in moeilijkheden en verbanning heeft hij zijn ruime wijsgeerige denkwijze niet verloren. Zijn geloof is verankerd in den Ethiopischen Bijbel, de Kebra Negust (Glorie den Koningen van Ethio pië), die hem leert, dat rechtvaardigheid zal op stijgen gelijk de morgenster." DE keizerlijkp familie van Afrika's laatste daar gevestigde monarchie past zich snel aan bij haar nieuwe leven; De i8-jarige prinses Tshai (?De Zon") leert voor. verpleegster in het Kinder ziekenhuis in Londen. Later zal zij wellicht, een medischen graad behalen. Schuchter en zwijgzaam, is zij toch een lieveling van het Britsche publiek. PAG. S DB GROENE Ne. 3118 \ De heer Tafari Makonntn, eens De Leeuw- van Juda", thans eenvoudig Engcïsch loncfecfe/mem, stopt te Londen uit een taxi Als ,,Zuster Tshai" vervult zij rustig haar plich'» gekleed in het gebruikelijke roze en witte uniformSoms vertelt zij haar jeugdigen patiënten een ver haaltje van Abessinië". Zij is dol op films, en heeft een hartstocht voor ping-pong. Zij. tennist, kleedt zich Europeesch en goed, en spreekt vijf talen, daar zij in Frankrijk en Engeland is opgevoed. De achtien-een-half-jarige Hertog van Harrar is juist naar King's College, Tauntón, gegaan, als interne scholier. Hij gaat elke weekend naar huis, maar is verder aan dezelfde discipline onderworpen als elke andere jongen. Hij houdt van voetbal en aardrijkskunde, hoewel zijn belangstelling uitgaat naar technische richtingen. Hij heeft een zonnige natuur, veel gevoel voor humor, speelt graag zijn gramofoonplaten en is nooit moede zijn speelgoedrevolvers af te .schieten. Kroonprins Asfaou Wosan (?Verwijding van den Horizon") is thans in Jeruzalem met zijn familie. Hij studeert en liet zijn snor staan. De Keizerin heeft, ondanks haar wensen een nieuw leven binnen te treden", haar verbanning met minder gelijkmatigheid opgenomen. Zij besteedt haar tijd in diepe overdenkingen en lezen. Tuinieren is haar eenige afleiding. Haar tranen komen ge makkelijk, wanneer men spreekt over het lot van Abessinië. Laatst moest men een spreekster op een vergadering verzoeken haar ? oproep te bekorten, daar anders de Keizerin, die zich onder het gehoor bevond, haar zelfbeheersching zou verliezen. Haile Selassie's oproep voor oorlogsfondsen is een treurige mislukking geweest. Hij vroeg 2 millioen pond, doch slechts eenige duizenden werden inge schreven. Maar de kroon op al deze laagheid is van den meest overnachten kant gekomen. Het Zwitsersche gouvernement, beschutster van den Volkenbond, in het verleden de edelmoedige gast vrouw van Mussolini, Trotsky, Lenin, Koning Constantijn van Griekenland, Karel II van Oostenrijk-Hongarije, Dr. Brüning, oud-kanselier van Duitschland, Otto van Habsburg en Abdoel Medjid, ex-Kalief van Turkije, heeft geweigerd Haile in Zwitserland te herbergen, hoewel hij daar bezittingen heeft. En thans heeft de Volkenbond hem officieel medegedeeld, dat er met hem in de komende zitting van den Bond geen rekening gehouden kan worden. Geen Abessijnsche koning heeft zich ooit over gegeven, en Zijne Majesteit Haile Selassie I, Negus Negesti, Leeuw van Juda, Christen-Keizer van Ethiopiëis geen uitzondering. Ondanks al zijn maat regelen in andere richting, heeft hij nooit afstand gedaan, en hoopt hij nog steeds terug te keeren naar zijn land als Gods tijd gekomen is". JULIAN S. BACM Jr. 3] \\ ?J""» l -I»