11 mort gaan zien \ Thans is «r een FORD V-8 voor elk doel, voor ieders individueele eisch De keus uit twee V 8 motoren: voor maximale prestaties BS 60 rem-pk voor hen, die uitzonderlijke prestaties verlangen en toch zuinig willen rijden, rem-pi «*§£»fc, l x l voor extra zuinigheid rem-pk voor hen, die maximale zuinigheid als eerste eisch stellen en toch willen profiteeren van V-8 prestaties, rust en souplesse. En welk model motor U ook kiest, U be schikt over dezelfde groote carrosserieruimte, dezelfde flinke bagagebergplaats, hetzelfde rijcomfort, dezelfde veiligheid, die een 100% stalen carrosserie, veiligheidsglas in alle ramen en de nieuwe zelf bekrachtigende Ford-remmen U schenken. Ford-remmen garandeeren U de veiligheid van staal tusschen wiel en pedaal", Prijzen Ford V-8 Personenwagens vanaf f 1750/ laaf den Official Ford Dealer U de nieuwe, fraai gestroomlijnde modellen toonen. Maakt een proefrit in de nieuwe Ford V-8 en overtuigt U zelf van Ford-pertectie! N. V. NEDERLANDSCHE FORD AUTOMOBIEL FABRIEK AMSTERDAM ' i^WP***^^^*^^"*^P*l'^»^"i i' A ? "? " * ^^^^^^^^^^^^^J^^^^i^f^^f'^^^^^r^^^^^P'-'ZONDEVAL Theatermoraal van een recidivist H. B. Fortuin IK heb vele zonden. Ik kan mijn nagels niet met rust laten; ik betaal mijn belasting niet op tijd; ik heb gaten in mijn sokken; ik laat mijn fiets altijd buiten staan; ik lach als er iets naars gebeurt en ik verloochen oude vrienden. Dat alles zou nog over komelijk zijn, en als er eens een dag mocht komen, dat ik verantwoording voor mijn leven en mijn zonden zou moeten afleggen, zou ik daaromtrent nog wel tot een vergelijk kunnen ko men. Immers, nagels, belasting, sokken een fiets, het zijn alles zoo profane zaken, die bij een afrekening over geestelijke waarden nauwelijks gewicht in de schaal leggen. En dan.... ik heb veel liefgehad. Maar dat ik mij zelf tot de recidivistische en ongeneeselijke crimineelen reken, heeft een anderen grond. Ik weiger in een schouwburg te betalen voor hetgeen ik daar geniet. Waarom? Ik weet het niet. Voor het donker van de bioscoop heb ik wekelijks mijn zestig cent over. De kroonluchters en het pluche van den schouwburg wensch ik voor niets te krijgen. Ik reken mij daar tot een geestelijke en artistieke elite, die eenvoudig niet betaalt van wege de litesse. En dus behoor ik tot het gilde der ,,gate-crashers", der deurformanten, der suppoostverschalkers. Toen ik nog jong was en vol zelf vertrouwen en toen ik nog geen fat soen had om dit coram publico te verliezen, zei ik: Pers l" en liep door. Het lukte. Nu ik werkelijk pers" ben, en het voor mij een kwestie van leven of dood is, dit aannemelijk te maken, gelooft niemand me meer. Ik moet me legitimeeren, mijn loopbaan en werkkring schilderen, en dan nog een plaats koopen. Vroeger heb ik het eenige malen bestaan, dat ik bij een première op een jongen van een bloemenwinkel wacht te, bij den artisteningang de bloemen van hem over nam en, de bloemen hoog voor mij uit in witruischend papier, de deur in, den portier voorbij stapte die mij wat nariep, (ik hoorde niet wat), een gang door, een trap op tot ik in het domein der garderobières was, die met zorg de bloemen van mij overnamen, ze legden tusschen andere op den vloer van een zachtruikend vertrek, en mij duidelijk te verstaan gaven, dat ik nu verder overbodig was geworden. ' Ik wilde dan het tooneel over naar de zaal, maar bontgekleede acteurs en huiverend-nabije actrices, wier aan blik mij hartkloppingen gaf, drentelden daar heen en weer. Ik vluchtte den, kelder in, tusschen geweldige ver warmingsketels, waar een dichte hitte mij tegensloeg. Ik steeg alle trappen op, totdat ik in een repetitielokaal van een dansschocj kwam, en tenslotte vond ik, langs een draaitrap, die kronkelde als de wroeging in mijn gemoed, de burge meestersloge, die nog met vacantie was. Ik verliet de loge met het gezicht van een wethouder, langs een suppoost, die dacht dat ik de zoon van iemand was, en, om de tooneelwereld met mijn bedriegerijen niet al te veel te dupeeren, ging ik zitten op n ha den goedkoopsten rang, op een geheel leege bank. Dat was het lot tarten. Een vriendelijke, maar noodlottige juffrouw in zwart luster met een wit schortje vroeg opgewekt mijn plaatsbewijs, omdat ik fout moest zitten. Ik had het niet.... De juffrouw had assistentie, een verdieping lager. Maar ik had mijn eerlijke hoofd en de slimheid van een ratelslang in een hoekje; ik verzon a la minute een verhaal, dat tot in de fijnste onderdeden van een gigantisch web van bedriegerij feilloos klopte. Een verhaal van kaartjes, een neef, een flauwte, een deur. En waarachtig, de juffrouw kon zien, dat het alles waar was. Want hier zat een net jongmensch, met een onmiskenbaar eerlijk gezicht, zonder kaartje op een goedkoopen rang: eerlijke armoede, zoo ziet gij er uit! EN nu.... Nu koop ik dan wel plaatsen, maar nog steeds wil ik liegen en bedriegen. Ook ik wil in het oord van schijn en spel mijn spel van schijn spelen. Ik speel een rol, net zoo goed als dat gebeurt aan de andere zijde van het voetlicht. Ik speel een rol van glans, van een vorst, een keizer, een heer.... En dat is verklaarbaar. Want w is een neiging in den mensch, om zich voor meer uit te geven, dan hij is. Ik heb nog nooit de maanbrieven van mijn kleermaker aan mijn pak gehangen (een hupsch blauw-zwart costuum, geheel op crediet gewerkt, paardenhaar, voering, alles). Ik laat niemand met opzet de gaten in mijn zolen zien. Ik toon mijn vingers niet, waaraan ik gepeuterd heb, en, als ik in den schouwburg niet kan zien, of als ik op een duurdere plaats een rijk nichtje zie zitten, ga ik, met een spiedend oog op de juffrouw, die óók al geen programma aan mij verkocht en geen dubbeltje kreeg yoor het aanwijzen van mijn plaats, (en wat voor een plaats, nogaantoe!) ergens anders zitten, beter, rijker, hooger of vooraner. Zoo is de mensch en zoo ben ik. Dan leef ik, dan voel ik me, dan ben ik gelukkig. Zoo klim ik tot de hoogte van een fauteuil-de-b&lcon of koningsloge, omdat daar ook deschoone Amélie zit, die heelemaal niet hoeft te denken dat zij meer is, omdat haar vader in het effectenvak is. Dan stijg ik naar het balcon, omdat je daar een zoo veel beter uitzicht hebt, o.a. ook op het tooneel. J e gaat naar boven. J e schuif t een rij in. Je klapt neer. Je zit. Je zit wat rustiger. Eerst alleen uiterlijk. Maar als er niets gebeurt, als het blijkt, dat de suppoost niet naar je keek, ook innerlijk. Het wordt donker en weer licht. Je zit er nog. Je bent nu heelernaal rustig en zeker. Mooi zoo. Niemand om je heen kan meer zien, uit wat voor kleine omstandigheden je bent gekomen. Je hoort nu bij de aristocratie van het balcon. Er is rust in je en stil genieten van de goede positie, van die prachtige plaats. En dan.... opeens, daar is het, het vreeselijke, het donderend luide, het bliksemend helle. Dat, wat de heele schouwburg ademloos zal doen toezien;" wat de acteurs 's avonds aan vrouw en kinderen zullen vertellen, wat men je nog jaren op straat zal naroepen. Een tikje op je schouder. Pardon, meneer, mag ik even uw plaatsbewijs zien?" Ze mogen. Ze mogen alles, als ik maar mag verdwijnen, spoorloos, plotseling, nu, voor eeuwig Hee meneer, dat begrijp ik niet; stalles-plaatsen, meneer, komt u maar eens even mee...." Mijn geest, het onsterfelijke er van, zweeft middenin de leege ruimte. Het sterfelijke' er aan is reeds gestorven van angst. Mijn geest wil terug naar mijn eenTceken/ng voor De Groene van Th. Ortmonn voudige, veilige plaats, op den grond, ' stalles, parterre, maar niet in die duize lende hoogte van macht en rijkdom. Maar mijn lijfelijk lichaam weigert nog. Mijn lichaam is nog 7 meter te hoog. Lacht men, joelt men? Of denk ik dat maar? Werpt men mij met steenen, word ik gevangen gezet, gedood ? Nooit meer, nooit meer! Ik mag gaan zitten op mijn echte plaats. O dank u, suppoost. Ik leef nog, ik kan nog zien. Ik heb tranen in mijn oogen.... En een week later zal ik weer fauteuil-de-balcon zitten, vóór Amélie en zegevierend kijken op mijn plaats in de stalles ! Verrassende mededeelingen ,,De raad bleek in hooge mate com pleet te zijn." (N.R.C.) ,,De velden zijn zoo onbrandbaar als een kruitvat." (Avp.) En een niet verrassende mededeeling Een foto van het extérieur geeft het gebouwtje aan den buitenkant weer." (Kerk en Wereld) Palndeluxe-brood Het geklop werd nog eens her haald, maar niemand liet zich zien." (N.R.C.) Deze herinnering uit het verleden vervulde hem met wrevel." (Het Kompas) Misplaatste dankbaarheid ,,Hij was een groot kunstenaar, maar dank zij zijn groote tekortko mingen geen groot mensch." (De Nederl.) ,,Kroonprinses Marie Josévan Italiëis voor de tweede maal moeder geworden." (Tel.) Burgervrouwtjes kunnen't maar eens. Wat? Moeder worden. Het juiste woord op de juiste plaats ..Onder den schijn van het drijven van staatswetenschap voert hij reac tionaire politiek." (De Soc. Dcm.) ,,De ware patriot is bereid zijn leven te geven voor de opstanding yan zijn land." (Hbl.) Het afschuwelijke woord ,,Zij zullen fsclsprekend geen mede werking vcrlee'ncn."Y-5Mm. C.) Fselsprekcnd wordt hij op wonderbaarlijke wijze gered." (N. R. C.) ,,De moeder is fselsprekend verrukt." (Gr.) Fselsprekend hebben de artisten toch ge speeld, en fselsprekend zitten ze nu weer in de autobus." (Hbl.) Barenwee ,,Er gaat een golf van humor door dieordeloozebewogenheid." (X.H.C.) ,,Er is een golf van geestdrift over het land gevaren." (Hbl.) ,,Er deinde over alle straten een golf van spontane vreugde." (N.H.C.) Geslachtelijke moeilijkheden ,,De Italiaansche regeeiing besloot zijn burgers uit Abessiniëte verwijde ren."1 (Alg. htd. Dbl.) ,,Hierop hebben de heeren Donker, Bakker-Nort en Boon een amendement ingediend." (Tel.) Onze adverteerende humoristen Wed. 53 j. wenscht kennism. met dito heer, met bestaan." (N.H.C.) ? Helderziende werkt op foto's, voelt ziekten aan, absoluut Christelijk, 75' et." (Rolt. Nbl.) Wie kan mij aan een f iets helpen, die reeds 3 maal is gestolen, tegen kl. vergoeding." (Hbl.) . i v ft PAO. «» DE BOENEN* 3117 PAR. II PE ^RflPMP Nft. 3118