1 J an het s.s. Hordena, dat onder Panamecsche (l) vlag voer en waarschijnlijk uit de om oorlogs leveranties beruchte haven van Gdynia afkom stig was. DB VERK1EZ1NOSVBROADERINOBN WORDBN thans alom in den lande gehouden in aantallen, die niet meer bij te houden zijn; over het algemeen rijn de onderlinge bestrijding der democratische partijen en de gebruikelijke demagogie gematigd; oud-minister Bijleveld, die ir. Albarda een lafaard genoemd heeft, valt er reeds uit en is dan ook des wege door het slachtoffer ter verantwoording geroepen. Wegens zijn omvang verdient de S.D.A.P.vergadering in de Houtrusthal in den Haag ver melding, waar Albarda tweemaal voor een zaal met 15000 deelnemers sprak. Mussert had er den dag te voren slechts 7000 aanhangers kunnen verzamelen. Op de onderlinge verdraagzaamheid wefkt wellicht ook gunstig, dat ook in deze weken nog sprekers van verschillende partijen op n podium optraden voor de beweging Eenheid door Democratie"; met name de groote manifestatie in het R.A.I. gebouw te Amsterdam, dat geheel gevuld was door 12.000 hoorders naar de woorden van minister Oud, Koos Vorrink, H. D. Louwes en prof. Geyl. OTEEDS DUIDELIJKER BLIJKT, DAT HET ERGSTE O der depressie ook voor ons land voorbij is. Het blijkt uit de blijvend hoogere indirecte belastingop brengsten, hier en in Indië, uit hoogere dividenden, uit den aanhoudenden goudstroom naar de Nederlandsche Bank, uit toenemende werkgelegenheid. Ons werkloozencijfer is echter blijkens het pas gepubli ceerde verslag van het Internationaal Arbeids bureau, ondanks de enkele tienduizenden, waarmee het verminderd is, nog steeds een van de allerergste, zoowel in percentage als in vergelijking tot 1929; er zijn landen waar dit cijfer thans reeds lager is dan in dat jaar van hoogconjunctuur. De opleving brengt ook aandrang tot hooger loon en gevaar voor stakingen met zich: arbeiders die hun inkomens met hooge percentages hebben voelen achteruit gaan hebben voor opleving een fijnen neus. De vakbeweging heeft door tactvol optreden nog juist een staking bij den scheepsbouw kunnen remmen en haar omgezet in onderhandelingen, welke tot loonsverhooging'ïn hebben geleid, doch de arbeiders schijnen deze nog te laag te vinden. En de toestand kan hier pas werkelijk gunstig worden, wanneer het internationale handelsverkeer weer sterk toeneemt. In dit opzicht had dr. E. Hei dring in zijn rede voor den vrijhandel groot gelijk. Maar of wij de verwachtingen hoog mogen spannen? ZELFS VOLLEDIGE OPLEVING ZAL DE B NNENscheepsvaart niet kunnen saneeren. Deze bedrijfstak is ondanks de evenredige vrachtverdeeling zoozeer in moeilijkheden geraakt, dat aan haar redding groote aandacht moet worden besteed. Tot nu toe berustte in de politieke wereld het mono polie daarvan bij generaal Duymaer van Twist, waarbij filantropie de hoofdrol speelde. Thans heeft de S.D.A.P. de binnenscheepvaart ook in zijn plan-onderzoek betrokken en het blijkt dat orde ning zoowel van dit bedrijf op zichzelf als van het verkeerswezen als geheel de aangewezen weg is. Een aantal schepen zal uit de vaart genomen moeten worden en de hypotheekbanken, die vóór de crisis dezen tak van vervoer te hoog hebben aan geslagen, zullen ook een veer moeten laten. Maar voor alles zal er meer gedaan moeten worden voor de vele kleine zelfstandigen, die zonder inkomsten zijn en vaak niet meer dan een gulden of vier, vijf per gezin aan wekelijksche ondersteuning genieten. Nu de S.D.A.P. zich voor deze groep heeft geïnteres seerd zullen wellicht ook andere partijen nog volgen, en zal er misschien eindelijk licht dagen voor deze verwaarloosde bevolkingsgroep. Zij zal dan zelf echter ook bereid moeten zijn tot een ; nauwere onderlinge samenwerking en zich niet langer mogen versplinteren over vijftien vereenigingen en comité's. i Damesnachthemd, v.a. ... ff. 1.25 Domespyama'j v.o . . fl. 1.95 Van batist en fijne popefin* Aparte modellen ? Ruime mafen fUInilunihrennuK Indanlhrin Onovertroffen waschccht, lonecnt, weerecnt ntec* Lt P. KOEDIJK bij de werkloosheidsverzekering? IN zekere kringen is eenige beroe ring ontstaan over het feit dat het een enkele maal is voorgevallen, dat een arbeider uit een vakorganisatie met werkloozenkas werd verwijderd, wegens handelingen die schade toe brachtenaan de betrokken vakvereeniging. De vraag, waar het hierbij om gaat, is: waar kan een werknemer zich tegen werkloosheid verzekeren, als hij ver vallen wordt verklaard van het lid maatschap der vakorganisatie met werkloozenkas, waarvan hij deel uit maakte ? Met name de Nieuwe Rotterdamsche Courant" heeft zich zeer bezorgd ge toond over de enkelen, die op deze wijze uit een vakbond gezet worden. Gezet moeten worden, omdat zij dan reeds gedurende geruimen tijd door hun handelingen hebben blijk gegeven, de richtlijnen van de organisatie hunner eigen keuze niet meer te willen of kunnen -volgen, sterker, dat deze menschen in de meeste gevallen die organisatie afbreuk zijn gaan doen. Vroeger waren het enkele communis ten of communistisch gezinden, die op deze wijze de vakorganisatie bena deelden en verwijderd moesten worden, in den laatsten tijd zijn het enkele fascis ten geweest, waarmede dat moest geschieden en het is bij de verwijdering van deze laatste categorie, dat de N.R.C." zich heeft laten hooren. Deze fascisten zijn verwoede tegen standers van eiken vorm van een werke lijke, vrije vakorganisatie. Ze moesten dus zoo eerlijk zijn, uit zichzelf als lid te bedanken. Deze menschen doen dat echter meestal niet en scheppen aldus de toestand, waarvan de Minister van Sociale Zaken nu, in de ie Kamer, overweging heeft toegezegd. Dit vraagstuk, als hier van vraag stuk mag worden gesproken, lijkt be langrijker dan het is. Immers, twee dingen moeten hierbij goed in het oog worden gehouden. Ten eerste dat de werkloosheidsverzekering geheel vrij willig is en dat de overheid daarmede slechts te maken heeft doordat zij toeslagen verstrekt op de premies, die de verzekerden betalen en als gevolg daarvan het vakbondslid dat wil over gaan of afgevoerd wordt, steeds voldoelde gelegenheid heeft, zich te laten overschrijven naar een andere werk loozenkas n vakorganisatie. Hij kan daarbij keuze doen uit zeer vele rich tingen, want er zijn moderne, roomschkatholieke (in sommige bedrijven ook nog oud-katholieke), protestantschchristelijke, syndicalistische (twee rich tingen) en neutrale vakorganisaties met werkloozenkassen. Deze laatste, n.l. de neutrale vak beweging, is door de N.R.C." geheel over het hoofd gezien in haar campagne. Dat is niet heel vriendelijk voor deze richting, waartegenover men anders altijd zoo minzaam doet. DE hierboven genoemde kassen zijn beroeps- of bedrijfsgewijze georganiseerd en met vakorganisaties verbonden. Voorts is er een werkloozenkas zonder vakorganisatie, n.l. de Lande lijke Vereeniging tot Verzekering tegen Werkloosheid, in de wandeling de Rijswijksche Kas genoemd. Dan is nog een ,als vakvereeniging gecamoufleerde werkloozenkas van een grooten werkgever te Rotterdam, name lijk de Vereeniging van Arbeiders in de Haven- en Transportbedrijven, diéin hoofdzaak zijn leden telt onder het personeel der Steenkolen-Handels-Vereeniging. Zelfs de fascisten, waar het hier in feite om gaat, hebben een werkloozen kas of zijn met de oprichting bezig, hadden althans reeds lang een zoo danige kas kunnen hebben. Wij citeeren hier uit artikel 2 van de statuten van de Nationale Werknemersvereeniging", reeds goedge keurd bij Kon. Besluit van 14 Septem ber 1933, dat het doel van die vereeniging o.m. is: f. het oprichten van een werkloozen kas en een bemiddelingsorgaan voor werkzoekenden". Als deze fascistische vereeniging zich hierbij binnen de grenzen der wet houdt, zal niemand haar de oprichting eener werkloozenkas, waarvoor ze nu drie en half jaar de tijd heeft gehad, kunnen beletten. Wel is het hierbij de vraag of deze vereeniging zich wat de arbeidsbe middeling betreft, aan de wet (op de arbeidsbemiddeling) houdt. Dit te meer, waar déze instelling een bijdrage voor arbeidsbemiddeling vraagt, in de vorm van een hoogere contributie voor leden die door haar bemiddeling werk hebben gekregen. ER is dus keuze te over bij vrijwilligen of onvrijwilligen overgang van de eene kas naar de andere. En wij kunnen met een gerust hart verzekeren dat het in de praktijk zeer zelden of in het geheel niet zal voor komen, dat een werknemer zich niet of niet weer tegen de geldelijke nadeelen van werkloosheid kan verzekeren. We durven zelfs de conclusie neer schrijven dat aan het afsluiten of het overschrijven van een verzekering tegen werkloosheid, veel minder principiëele en practische bezwaren in den weg staan, dan aan welke andere ver zekering ook, vrijwillig of verplicht. Wij durven deze conclusie zelfs hand haven, na het besluit van het R.K. Werkliedenverbond tot het onvereenigbaar verklaren van het lidmaatschap van het R.K.W. met dat der Katholiek Democratische Partij. Wij geven toe dat de toestand in zoo verre gewijzigd zou worden, als het tot uitvoering van dit besluit zou komen, dat het dan niet meer om enkele ge vallen zou gaan. Wij twijfelen er echter niét aan of ook deze menschen zullen, als zij uitsluitend om hun politieke gezindheid geroyeerd zouden worden, hun lidmaatschap en daarmede hun verzekering kunnen overschrijven naar een moderne, neutrale of andere vak organisatie met werkloozenkas, zonder dat daardoor hun politieke of gods dienstige gezindheid geweld wordt aangedaan. Immers duizenden goedgeloovige arbeiders en employé's van allerlei gezindte (roomsch-katholiek en protestant) zijn uit eigen keuze lid van moderne of neutrale vakbonden met daaraan verbonden werkloozenkassen. DE werkloosheidsverzekering, het blijkt indirect reeds uit het voor gaande, is vrijwillig. De uitvoering dezer vrijwillige verzekering is zeer goedkoop, doch tevens goed, met een minimum aan ambtelijke bemoeiing, behalve dan natuurlijk voor de controle. Duizenden functionarissen .verrich ten den arbeid voor de werkloozen kassen, naast hun gewone werk, geheel of zoo goed als geheel gratis. Deze vrijwillige verzekering, nietambtelijk uitgevoerd, moest juist naar den zin zijn van de N.R.C." en andere zich noemende liberalen, die immers de uitvoering van sociale verzekeringen door organen, uit het maatschappelijk leven voortgekomen, altijd zoo toe juichen. Zonderling genoeg schijnt de werk loosheidsverzekering hierop een uit zondering te maken, hoewel deze moei lijke verzekering door een soepel werkend maatschappelijk organisme billijk en correct wordt uitgevoerd. Hier verlangt men nu juist een ambtelijke uitvoering, althans een uit voering die in de praktijk veel meer ambtelijk zou zijn. De logica is wel zeer ver te zoeken. Het is bovendien merkwaardig dat de Nieuwe Rotterdamsche Courant", die zich over de betreffende, tot dusver zeer op zichzelf staande gevallen bij herhaling zoo druk maakt, niet eens een keer den vinger heeft gelegd op een werkelijk euvel van veel grooteren om vang en ernstiger aard dan het ver meende onrecht, dat geen serieus kasbestuur iemand wil aandoen. Dit euvel is, dat het lidmaatschap van de werkloozenkas der Steenkolen Handels Vereeniging, de reeds genoem de Vereeniging van Arbeiders in de Haven- en Transportbedrijven", van bovenaf, zij het voorzichtig en bedekt, wordt gepropageerd en dat deze kas een indirecte drang of dwang voor dit personeel beteekent. De contributie van deze werkloozenkas wordt zelfs van het verdiende loon ingehouden bij de uitbetaling der loonen. Dat riekt bedenkelijk naar démethoden van de inning der vrijwillige" bijdragen voor het Duitsche Arbeidsfront" ! Hier zou de N.R.C." werkelijk gegronde redenen hebben te toornen tegen een toestand dien zij, zich op werpende als deskundig in en behoor lijk ingelicht over het vraagstuk der werkloosheidsverzekering, óók behoort te kennen. NATUURLIJK moet zelfs iedere gedachte aan mogelijk onrecht verre worden gehouden en zullen ook de kasbesturen een regeling die daar tegen de noodige waarborgen biedt, kunnen toejuichen. Verzekerings-technische, f inancieele overwegingen spelen ten deze bij de kasbesturen geen rol, doch uitsluitend de zorg om de organi satie tegen ondermijnende handelingen te beschermen. Bij het maken van een regeling als bovengenoemd zou dan ook voor komen moeten worden, dat onverant woordelijke elementen, wien het om niets dan afbraak te doen is en die vijandig staan tegenover iedere ge dachte van samenwerking en opbouw, daaruit de kracht en mogelijkheid zouden putten, hun vernielend werk voort te zetten. De Minister van Sociale Zaken heeft intusschen deze aangelegenheid aan hangig gemaakt bij de rijkscommissie van advies voor de werkloosheids verzekering, zoodat kan worden afge wacht met welk advies dit lichaam voor de dag komt. Wij meenen echter dat deze aange legenheid ook zeer goed zou kunnen worden behandeld bij de in de pen zijn de wettelijke regeling der werkloos heidsverzekering, die waarschijnlijk wel spoedig op het tapijt zal komen. Dit is dan tevens, nu- in de rijks commissie van advies of straks bij de wettelijke regeling, een goede gelegen heid om ook de gestie van de werkgeverskas(sen) eens onder de loupe te nemen* PAG. 4 DE GROENE HET JUBILEUM der AUTOBANDIETEN Gangsters voor 25 jaar WIJ spelen autobandieten !" Deze uitroep was vijfentwintig jaar geleden zeer in tel bij de straatjeugd van de verschillende groote europeesche steden. De kinderen hadden bij dat spel hun petten achterstevoren op het hoofd gezet, reden in zelfgeknutselde sportkarren rond en trokken met houten kruissabeltjes op tegen de denk beeldige tegenpartij. Bij de groote menschen ging het gesprek van den dag ookal over de autobandieten, waar de dagbladen in het voorjaar van 1912 voort durend geheele kolommen aan wijdden. Daarin was nu weer eens te lezen, dat de parijsche politie de autobandieten op het spoor was en dat hun vangst nog slechts een kwestie van enkele dagen kon zijn en dan weer stond vermeld, dat de autobandieten voorloopig onvindbaar bleven. De sinistere naam van de Bende van Bonnot" kwam in het begin van 1937, juist 25 jaar later, op nieuw op de proppen, toen een brutale bank overval zich had voltrokken aan den Boulevard St. Germain, die voorloopig onopgelost bleef. De fransche dagbladen haastten zich dezen aanslag te combineeren met den overval op den banklooper in Marseille, die voor de gangsters zoo'n bizonder grooten oogst had opgeleverd. Men wees van bepaalde kanten op de overeenstemming tusschen den tijd, waarin Bonnot opereerde en die waarin deze nieuwe reeks van aanslagen zich afspeelde. En inderdaad, beide tijden hadden tot achtergrond een periode, waarin de sociale basis van de maatschappij teeke nen van onrust vertoonde! De aanslagen van Bonnot vonden plaats tijdens de langdurige vooroorlogsche staking van de chauffeurs, die 144 dagen lang de rust van Parijs verstoord had. De bank overval van den Boulevard St. Germain, de aan slagen van Marseille en Nice vonden plaats tijdens de jongste stakingen in de belangrijkste fransche industriecentra, die voor het grootste gedeelte zeer tegen den-zin van de huidige Volksfrontregeering uitbraken. Maar de daders van den overval aan den Boule vard St. Germain werden onverwachts gepakt en voor het assisengerechtshof te Parijs gevoerd. Daar maakten zij zulk een jammerlijken en deerniswekkenden indruk, dat men al heel spoedig begreep hier allerminst met afstammelingen van de roemruchte bende van Bonnot te doen te hebben, doch alleen maar met een vijftal kwajongens, die met meer geluk dan wijsheid hun slag hadden geslagen. In de houding van deze vijf gelegenheidsinbrekers, die een daad begaan hadden, die hun geestkracht verre te boven ging en waarvoor zij nu de schuld op elkaar schoven, was geen spoor van overtuiging, geen spoor van verachting voor een maatschappij, waarvan zij de wetten geschonden hadden. 'Ook op dit domein liet de malaise van het individu zich blijkbaar gelden. HOE geheel anders was de geestesgesteldheid, van waaruit Bonnot juist 25 jaar geleden zijn aanslagen volvoerde. Bonnot n zijn naaste mede standers, Callemih, bijgenaamd Raymond la Science, Garnier, Vallat, de ró-jarige Soudy, bijgenaamd de man met de karabijn", Carouy, meenden met hun systematische aanvallen op bankinstellingen, de maatschappij in haar grondvesten te kunnen aan tasten. Niet alleen tegen de bankdirecteuren en tegen Hl, ARNHEM HYPOÏHEEIBAKI VOOR NEDERLAND HYP. KAPITAAL beschikbaar tegen billijke voorwaarden D* Dlr. i Mr. ?. J. VAN ZMftT. Mr. J. F. VCftSTECVCN de bourgeoisie richtte zich hun terreur, doch even zeer tegen de bankbedienden, om dezelfde redenen waarom hun strijd ook tegen de controleurs van de metro, van de spoorwegen of tegen de drukkers van visitekaartjes zou zijn gegaan, wanneer zij er nog de kans toe hadden gekregen. Het duel van de leden van de bende van Bonnot met de politie van de Derde Republiek was een gevecht op leven en dood, dat niet in 't midden in den steek zou worden gelaten of verloochend worden. Zoo duidelijk was dit bewustzijn van onverzoen lijkheid bij Bonnot aanwezig, dat hij na de arrestie van zijn vriend Callemin of Raymond la Science" zelfs een aanval op het meest gevreesde bolwerk van den staat, de Santé-gevangenis, be raamde. Frankrijk leefde in die dagen op een vulkaan. Op klaarlichten dag overvielen hij en zijn helpers het bijkantoor van de SociétéGénérale in Chantüly. Zij drongen de bank gewapend binnen en sleepten den inhoud der kassen naar buiten. Het publiek sloeg dit alles met veel belangstelling gade, doch waagde niet iets te doen. Terwijl zij in volle vaart met hun auto weggereden, pakte n van Bonnot's helpers het geweer van Soudy af en schoot er mee op de gapende menigte. Nieuwe interpellaties volgden in de kamer, ditmaal van de zijde van FranklinBouillon. Het gevoel van onbeschermd te zijn werd voortdurend grooter in 't land en niet ten onrechte. Bovendien werd dit gevoel van onveiligheid bij de burgerij nog versterkt door de oneenigheid, die er in de leiding van de politie zelf heerschte, omtrent de strategie, die men tegenover Bonnot diende te volgen. Er bestond een zekere rivaliteit tusschen den pre fect van Parijs Xavier Guichard en zijn onder prefect Jouin. De mémoires van den commissaris Marcel Guillaume, die thans bezig zijn téver schijnen, werpen op dit interessante onderdeel eenig licht. In ieder geval had de interventie van FranklinBouillon tot gevolg dat de politie versterkt werd. Na Callemin of Raymond la Science" werd nu ook Garouy gearresteerd. De onder-prefect Jouin raakte op het spoor van Bonnot en dat zou hem duur te staan komen. Hij drong met een aantal inspecteurs door in een huis in Levallois, waar Bonnot zich schuil hield. Een worsteling ontstond, doch Bonnot wist te vluchten, na den onder-prefect van Parijs een kogel dwars door het hart gejaagd te hebben. DOCH de dagen van Bonnot waren nu geteld. Steeds nauwer werd het net om hem toege haald. Men raakte opnieuw op zijn spoor. Thans had Bonnot de wijk; genomen naar een garage, die' een anarchistisch geestverwant in Choisy-le-Roi toebehoorde. Midden op een open terrein verhief zich dit gebouwtje, uit een grof soort van kalkzandsteen opgetrokken. In den ochtend van den 29sten April 1912 naderde een aantal hooge politieautoriteiten, vergezeld van de noodige inspecteurs en agenten, deze garage. De garagehouder, die aan 't werk was, speurde onraad, schoot zijn revolver af om Bonnot, te waarschuwen en werd zelf eenige seconden later gedood. Bonnot verscheen aan het venster boven de garage. Eén oogenblik zagen de politieautoriteiten het donkere gezicht met den knevel dat zulk een frappante gelijkenis met Josef Stalin vertoonde. Daarna zag men nog slechts twee brownings, die onverstoord hun inhoud naar beneden afschoten. De politie blies ijlings den aftocht en trok zich buiten schots afstand terug. Versterkingen werden met spoed opgecommandeerd, twee compagnieën van de Garde Républicaine, geweldige versterkingen van de politie , en de Garde Mobile rukten aan. De cijfers hierover 1 luiden nogal verschillend. De bekende schrijver Louis Aragon spreekt in zijn boek Les cloches de Bale" van xooo man, de voormalige commissaris ?an Parijs, Guillaume, spreekt in zijn mémoires van PAG. 5 DE GROENE No. )<2ft Links: de belegering van de garage waarin Bonnot zijn laatste schuilplaats had gezocht. Het gebouwtje is half ingestort door een bom-ontploffing; de eerste agenten betreden voorzichtig de galerij; de politieprefect Lepine (links) vuurt nog zijn revolver af. Rechts: het huis waarin tevoren vergeefs de arrestatie van Bonnot was beproefd. In de kamer met een kruisje gemerkt is zoo juist de commissaris Jouin doodge schoten ; zijn lijk wordt in de ambulance-auto ge dragen. 600 man. Ook wanneer men dit laatste als juist aanneemt, kan men zich heel goed voorstellen, welk een gigantische strijd Bonnot gedurende den geheelen dag tegen deze overmacht gevoerd heeft. Tegen den middag trachtte men het gebouwtje door een bom in de lucht te laten springen. Wel zakte het gebouwtje scheef, doch Bonnot bleef uit zijn twee brouwnings doorschieten. Eerst tegen den avond, toen Bonnot's schieten zwakker werd, verlieten zijn be legeraars hun loopgraven en gingen tot den storm loop over. Bonnot werd stervend in zijn bloed op een bed gevonden. Toch wist hij nog de kracht te ver zamelen om zijn revolver op de binnendringenden leeg te schieten. Op den grond vond men een papier tje, waar hij zijn testament op geschreven had: Ik ben een beroemd man. Mijn glorie wordt naar de vier windstreken der aarde weerkaatst. Dat is genoeg om hen jaloersch te maken, die zich daar hun leven lang zoo verschrikkelijk voor inspannen. Wat mij betreft, ik had het graag zonder roem gesteld. Ik heb volgens mijn overtuiging willen leven en omdat jullie idiote maatschappij dat niet toestaat, zooveel te erger voor haar, zooveel te erger voor jullie." Dan volgen nog een paar regels, met bloed eronder geschreven: Mijn maitresse is onschuldig, Dieudonnéis onschuldig." Kort na dezen gedenk waar d i gen 29sten April 1912 ondergingen de laatsten van de bende die nog vrij waren hetzelfde lot in Nogent-sur-Marne. Tegen Garnier en Vallat werden machinegeweren gebruikt. Zij lieten evenals Bonnot een testament na, dat minder individualistisch getint was dan dat van Bonnot en dat zich richtte tot de arbeiders in 't algemeen. HET proces tegeri de gevangen overlevenden vond een jaar later plaats. Callemin, Soudy, Monier en Dieudonnékregen de doodstraf. De idealiste Rirette Maitrejean werd vrijgesproken. De russische anarchist Ribaltchicle (de latere Victor Serge), die te fatsoenlijk was om de verdachten te belasten en, daardoor een schijn van medeplichtigheid op zich laadde, kreeg gevangenisstraf. Carouy, die gezworen had zich niet levend te laten krijgen, had zich in de gevangenis vergiftigd. Met de grootst mogelijke on verschilligheid lieten Soudy, Callemiri en Monier zich naar de guillotine brengen. Dieudonné, die op 't laatste oogenblik gratie kreeg, werd naar het bagno gestuurd. Men weet, dat Fr ank r ij ks knapste journalist, Albert Londres, de rechterlijke dwaling inzake Dieudonnébewees en zijn bevrijding bewerk stelligde. Dieudonnéis thans een geacht meubel winkelier in de Rue du Faubourg St. Honoréte Parijs. Dit was het einde van de" autobandieten. Sinds dien zijn er andere gekomen. De techniek van de inbraak per auto is verfijnd. Chicago en New York weten daar van mee te praten. Maar het niveau van de autobandieten, die tegenwoordig den nieuw zakelijken naam van gansters" dragen, is gezakt, wat de amerikaansche filmindustrie ons daar ook van wil wijsmaken. En de beruchte Al Capone heeft stellig nooit weet gehad van de boeken van Bakoenirie, Paul Lafargue of Georges Sorel. J. GANS Déwitste tanden, indien U poetst met wat goeds, dus met IVOROL Tube 60 en 40 et. Dooi 20 et. l **lr -r» ".O.?/ '? v Vitn -1