De Groene Amsterdammer

Historisch Archief 1877-1940

Alle jaargangen 1937 17 juli pagina 8

17 juli 1937 – pagina 8

Dit is een ingescande tekst.

I1ACA -1-?'-ir 'rot/wen en vrouwenleven WE GAAN Een feest met feestkleeding VLAK voordat ik in den voor zomer dit jaar op reis ben gegaan, kreeg ik toevallig een Engelsen maandblad met een heele serie raadgevingen voor op reis gaande menschen in handen, en ik heb ze allemaal opgevolgd en er niet het minste plezier van gehad. Ze waren practisch naar practisch. Zoo van: neem vooral allemaal onkreukbare linnen jurken mee, dat spaart strijkonkosten in het hotel uit. En laat voor ge op reis gaat, onder al uw hakken rubber rondjes zetten, dan loopen ze niet af. En neem alleen maar opvouw bare vilthoeden mee, strooien hoeden deuken zoo licht. Intusschen zat ik in Parijs ik ging naar Parijs met tóch gekreukte linnen jurken en snakte naar mijn vlotte zijdjes tusschen al die hupsche Parisiennes. En de practische rubberhakken bezorgden me com pleet minderwaardigheidsgevoelens, want ten slotte ga je niet naar Parijs om practisch te zijn. En in heel Parijs was geen enkele vrouw met een vilthoed te bekennen en bovendien was het er smoorwarm het heeft me twee nieuwe stroohoeden gekost, die ik onder invloed van de Parijsche sfeer te groot en te klein de ne te groot en de andere te klein heb gekocht, en die ik nu in Holland niet dragen durf uit angst voor een oploop. Ach nee, al die raadgevingen zijn niets gedaan, en practisch op reis gaan, brrrr! We zijn het heele jaar door al zoo allerellendigst practisch, en houden altijd maar door rekening met het feit, dat je je nieuwen winterhoed zoo moet kiezen, dat je hem minstens bij drie mantels en zes japonnen kunt dragen; moet dat nu ook nog als we eens, een enkelen keer in het jaar, de blommet j es buiten zetten en ons n of twee .weken lang een ander mensch willen voelen dan de dagelijksche huis-tuin-of keuken-juffrouw of -mevrouw, die we thuis zijn? VAN dat gevoel kan ik goed mee praten. We waren met zijn vieren, twee manspersonen en twee vrouws personen, op een autotocht naar Spanje, en op den allereersten ochtend in Frankrijk verscheen ik lichtzinnig van aanleg en niet voor het eerst in ,,la douce France", met vuurrood geschil derde lippen aan het ontbijt. Het andere vrouwspersoon monsterde me met zwijgende afkeuring ze was degelijk en voor het eerst in Frankrijk en zei vriendelijk, om het niet al te bitter voor me te maken: Nee, ik vind het je toch niet staan...." En ze wendde zich tot haar man en bood hem fier haar ongeverfde lippen ten ochtendkus. Ik stond er boven en zweeg, en bleef mijn lippen rood schilderen. En op den derden morgen sloop ze steelsch mijn kamer binnen, scharrelde een minuut of wat zwijgend in de buurt van mijn waschtafel rond, greep als bij toeval naar mijn lippenstift, en zei, alsof plotseling een idee haar trof: Zou die kleur mij staan?" Zoo is de mensch op reis. En de mensch, die op reis gaat, is ieder jaar opnieuw weer vergeten, dat hij of zij in minder dan geen tijd zoo zijn zal, grijpt in zijn verdwazing naar de raad gevingen uit krant of maandblad, en zwelgt in practischheid". Rubberhakken, onkreukbare, saaie jurken, je kunt het beste je alleroudste pak meenemen, op reis ben je toch niets waard. Ik zeg u, ik ben er dwars tegen. Ik ben vóór minstens een paar zalige, onpractische jurkjes, met een frivole bijpassenden hoed, dure handschoenen, schoenen ,,dernier cri", eenige paren onbeschrijfelijk ondegelijke, dunne zij den kousen, een lippenstift. Zoodat je je voelt als de prinses uit het sprookje, vanzelf een ,,the world is mine"houding aanneemt, en de meneer schuin tegenover je op het hotelterras, die het waagde tegen je te glimlachen, afblaft met een blik, die hij drie dagen daarna nog voelt. Ik ben vóór een nieuw pak voor meneer, iets sportief s, Engelsch en een paar bruin-met-witte of zwart-metwitte schoenen, vóór een paar dure sokken, vóór een paar dassen, die hij in Holland zeker zou weigeren te dragen, maar die je hem ongemerkt in zijn koffer stopt met het oog op over een dag of wat. Ik ben er tégen, dat hij zijn pothoed op reis meeneemt, en ik zou willen adviseeren die op het laatste oogenblik ergens afdoende te ver stoppen, anders is er geen ontkomen aan. Ik ben er vóór, dat op reis gaan een festijn is, en bij een festijn hoort f eest plunje, anders is het er geen Here's to the travellers." Ik heb het eilacie alweer gehad, maar ik zal aan u denken. WlLLY VAN DER TAK FIFTY-FIFTY-HUWELIJKEN ACH, wij zijn zoo degelijk in deze lage landen l Als bij ons de jonge man geen minimum inkomen heeft, dat de moeder en vader van het jonge meisje goedkeurend doet knikken; als zij" niet een spaarduitje heeft voor een nette linnenkast met inhoud en hij" niet genoeg voor de meubeltjes van zit-, woon- en slaapkamer, dan trouwen ze niet zoo spoedig! Niet omdat ze niet zouden mógen. Maar omdat ze zelf niet willen. Onbewust denkt het ge middelde Nederlandsche jonge meisje (en wie zal het haar kwalijk nemen ? !) steeds aan de regels uit Speenhof's Twee Gelieven", waar hij de jonge maagd laat zeggen: Wat moet ik gaan beginnen, wanneer de bakker belt....?" Inderdaad: liefde in een hutje is romantisch, maar op den duur weinig aanbevelenswaardig. In het buitenland vél meer dan ten onzent is men, deze waarheid erken nend, gekomen tot de zgn. fifty-fiftyhuwelijken! Hij" werkt en zij" werkt! ledere maand komen er twee salaris-enveloppen f Ze wonen op een klein flatje; soms kookt ze, soms gaan ze in de stad eten, soms eten ze heelemaal niet l Soms gaat alles naar de wasscherij, soms spoelt ze zelf wat uit, soms wordt er heelemaal niet gewasschen. Soms neemt ze een werkstertje voor de flat, soms doet ze haar boeltje zelf, in een vlaag van zindelijkheid, soms ? en dat komt vaker voor wordt er in geen weken iets aan gedaan! In het begin is het allemaal machtig leuk. Vroeg opstaan» een gezellig ont bijt klaar maken, samen de deur uit. Vriendinnen zeggen benijdend: Die Elsie heeft het maar nig. Ze ziet er ook zoo goed uit; nu ja, geld genoeg voor mooie Ideeren en altijd een part ner bij de hand om 's avonds uit te gaan." En Elsie zal de eerste zijn om UITERLIJKHEDEN" fTENNELIJK pour Ie sport .**? op reis, vertoonen deze man nequins van Jean Patou de drie voornaamste tendensen van onze broeken. De witte shorts, verbonden aan een vlot bovenstuk van dezelfde stof zijn een verbetering van het klassieke broekje met sportblouse. Uit Amerika komt oorspronkelijk het idee van het gebloemde korte jurk broekje, dat op verschillende geraffi neerde wijzen uitgewerkt, meestal verrassend jong en fleurig staat. Ten slotte de lange donkerblauwe hansop,' de aangewezen dracht voor haar die wat te verbergen heeft. Een vroolijke wit en rood gestreepte jas in stijl met het jockeypetje geeft het zomersche allure. fj? / l/ticoc/ne stralend te knikken en zeggen: Ja, het is geweldig gezellig l" Maar na een poosje gaat de gezellig heid er af ! Al deze dingen zijn aardig voor een jaartje of zoo ! In Londen echter leven paartjes, die het nu al tien of twintig jaar op deze manier gezel lig" hebben. De mannen zeggen niets, die zijn er aan gewend. Maar de vrouwen zijn wild-ontevreden! Eén ,,girl" van 42 jaar, die nu al 22 jaar lang dit flat-leventje van haastje, rep-je voerde, heeft er een grooten brief over geschreven naar een En gelsch dagblad! Ze heeft er schoon genoeg van ! En ik ben de eenige niet", zegt ze. Weet u waar ik en al mijn vriendinnen, die op de fifty-fiftybasis getrouwd zijn, naar terug-verlangen ? Naar een dood-onnoozel ouderwetsch vrouwenleven, waarin je tijd had om voor je huishouden te zorgen, waarin je kinderen kreeg, achter de kinderwagen wandelde en kousen stop te. We zijn de gezellige etentjes" in de stad beu; beu van de bioscopen en dancings, beu van het iederen dag weer naar kantoor of winkel moeten, waar we de grootste moeite hebben ons te handhaven tegenover de jongere gene ratie, die daar komt opzetten en die al haar best doet ons te overtreffen in efficiency of gesoigneerdheid. Ten slotte b l ij v e n we geen twintig..." Merkwaardig is ook, dat de gemid delde man er in een fifty-fifty-ménage niet béter op schijnt te worden. Som migen hunner worden erg zuinig met hun eigen geld ! Al te zuinig ! Vrouw lief verdient immers óók ? 't Komt voor dat hij, buiten zijn eenmaal vast gesteld aandeel in de huishouding, geen sou dokt voor extra's, die nu eenmaal altijd en overal voorkomen. Vrouwtje mag die betalen J Menigmaal vindt hij het ook niet notidig een hand uit te steken bij het werk dat zijn vrouw na haar kantooruren thuis wacht. Mee vaten afwasschen ? Merci bien, dat is vrouwenwerk l" En hij verdiept zich in het avondblad l En dan de gevallen waarin de man, den gevaarlijken leeftijd" naderend, opeens een jongere vrouw ontdekt, die, zij het tijdelijk, zijn genegenheid krijgt l Hij neemt haar mee, overlaadt haar met bloemen en cadeautjes. Zijn hüwelijkskameraad zit alleen op het flatje en moet maar zien, dat ze er komt. Soms volgt er een echtscheiding uit, dan krijgt ze maar een kleine uit- . keering: Ze kan immers haar eigen brood verdienen l Zou het waar zijn: Zou de moderne vrouw hier rebelleeren tegen haar eigen emancipatie, zooals sommigen zeggen ? Of zou het alleen maar het resultaat zijn van een verkeerde toe passing daarvan? Het is zoo moeilijk in de vrijheid de hooge gebondenheid zélf te vinden l ERICA PAG. M DE GROENE No. 3137 NIEUWS UIT DE VROUWENBEWEGING TNLICHTINGEN over de aca* demische studie voor meisjes zijn te verkrijgen bij mej. Dr. W. M. C. Juynboll, Laan Copes 105, den Haag en mej. H. M. Westermann, Nic. Witsenkade 34, Amsterdam. OP het Congres des activüs f minines te Parijs herinnerde de bekende schrijfster en politica Helene Varesco eraan, dat, hoewel men in haar land nog dikwijls vindt, dat de vrouwen zich alleen met lief dadigheid moeten bemoeien, de Roemeenschen toch zulk een goed ge bruik van haar beperkte politieke rechten hebben gemaakt, dat er nu reeds meer dan tweehonderd vrouwelijke gemeenteraadsleden zijn. OP ditzelfde congres schetste Mlle Baetens het groote aandeel dat de vrouwen als burgemeester, als raadslid, als lid van verschillende commissies hebben in de in Belgi zeer zelfstandig gebleven stedelijke regeeringen. Het is ook een verheu gend verschijnsel, dat de Belgische regeering de medewerking van individueele vrouwen en van de vrou wen-organisaties meer en meer op prijs blijkt te stellen. De kunst van ontwaken Recept om jong te blijven WE kennen ze allemaal wel, die menschen, die met een boos gezicht wakker worden: de verkeerde-been-uit-bed-stappers. Welnu, laten wij ze voor het gemak de V.B.U.B.S.-ers noemen; zij hebben ongelijk. Hun tactiek deugt niet. Een V.B.U.B.S.-er handelt als volgt: de wekker loopt tien minuten eerder af, dan noodzakelijk. Resten er negen en eeh halve minuut om bij te komen. Die worden, uit angst weer in te dommelen, met moeizaam opengesperde oogen doorgebracht. Achter die oogen waren ongeordende gedachten rond, b.v.: van zoo'n ding, van 59 cent in den uitver koop, mag je toch minstens wel ver wachten, dat het wat te laat begint te ratelen, of: morgen zal mijn griepje wel doorzetten, dan moet ik er toch in blijven.... De laatste minuut dringen zich de zorgen van den vorigen dag weer op den voorgrond. Dan: een ruk aan het gordijn, een blik in den spiegel. Vrouwen ! Bent u zich er van bewust, dat vijf en zeventig procent der V.BiU.B.S.-ers tot het zwakke geslacht behoort ? Aldus, V.B.U.B.S.-ster, toont het grauwe ochtendlicht u meedoogenloos: rimpels, mondhoeken in dalende lijn en een vale tint. En dan wendt u pogingen aan, dit alles door een kleine maquillage te verbergen. Maar reeds in het jaar 40 verkondig de Martialis, een Romeinsch dichter, de onplezierige waarheid, dat een ge camoufleerde onvolmaaktheid grooter schijnt, dan ze wérkelijk is. En hij doel de hier speciaal op onvolmaaktheid, die van binnen uit veroorzaakt wordt. Daar is geen crème, poeder of lippen stift voor te fabriceeren. Uw hart en uw geest, V.B.U.B.S.-sters, vormen uw uiterlijk. Lezen en studeeren is een coquetterie die u zich niet slechts veroorloven moet, maar die ik u ook sterk aanbeveel. Zonder twijfel klaart uw gezicht er van op, dus wordt mooier. Intelligente oogen zijn op zich zelf al een schoon heid, lederen ochtend straalt daar (Slot volgende pagina) PAG. 15 DE GROENE No. 3137 voor liet gocdverzorgde interieur tapijten N. V. KON. VER. TAPIJTFABRIEKEN R'DAM, A-DAM, DEVENTER, MOORDRECHT TOONZALEN TE AMSTERDAM: SINGEL 464 Losse nummers van De Groene: 20 et. Ouder dan 3 maanden: 60 et. Toezending uitsluitend na ontvangst van het bedrag. Moison de Bonneterie ,. AMSTERDAM Kalverstnaat ^ DEN HAAG , Groenma^kt-Buitenhof De ceintuur en Corsetpantalon Moins que rien" zijn gemaakt van zijden Lastex"-tulle. Een ideale, luchtige zomerdracht, onzicntbaarondershort, bad pak of zomeravondjapon. Zij steunen het figuur krachtig en la ten volkomen bewe gingsvrijheid. Ceintuur in rose . CorsefPantalon. n rose . Bustehouder, laat den rug ge heel vrij . . . . 22» ZlCHTZENDINGEN FRANCO Een ctt+uppel DE PIJN HOUDT OP In 3 ??cendan. Bén druppel op den likdoorn verdooft dt he vigste pijn ca weldr» kan de likdoorn net wortel en «l Worden verwijderd. Kopp vandaag cea flctclijt m' ^ M m

De Groene Amsterdammer Historisch Archief 1877–1940

Ga naar groene.nl