f. VI DE GROENE AMSTERDAMMER Opgericht m 1877 ONAFHANKELIJK WEEKBLAD VOOR NEDERLAND «'? <**r«an8 No.TTI? Redactie: Mr. R. H. DIJKSTRA, Mr. M. KAN N, Mr. N. J. C. M. KAPPEYNE VAN DE COPPELLO, TH. MOUSSAULT en Mr. W. VERKADE Red. en adminlstr.: Keizersgracht 355. Amsterdam C Telefoon 37964 - Po «giro 72880 - Gem. jlro G 1000 De abonnementsprijs bedraagt f 10.» per jaar. Abonnementen kunnen met elk nummer Ingaan, doch alleen tegen het einde van een Jaargang worden opgezegd. De partijvorming ter linkerzijde Prof. Dr. Ir. J. Goudriaan Buitengewoon hoogleeraar in de bedrijfteer aan de Universiteiten van Rotterdam en Delft. Onderdirecteur der Philipsfabrieken te Eindhoven IN tijden van internationale economische en politieke ontwrichting gaat in de democratische landen de stroom der nationale politiek met onver mijdelijkheid naar rechts. De ontwrichting zelve immers beteekent, dat de altijd voortgaande ver nieuwing der maatschappij moeilijkheden onder vindt, spaak dreigt te loopen, tot verwarring en vernietiging leidt. De schepen van den vooruitgang, op goed geluk uitgevaren naar het onbekende toekomsüand, worden door de stormen terugge slagen naar de havens van het behoud. En zij zullen gekalefaterd worden door hen) die veilig aan land zijn gebleven, tenzij de bemanning nog geestkracht genoeg heeft overgehouden om zelf in te zien, wat er aan de uitrusting ontbrak en mede de leiding te nemen bij het herstel. Zoo stelt een tijd als de tegenwoordige aan de leiding der linksche partijen nog veel hoogere eischen dan aan die der rechtsche. Twee nieuwe vraagstukken van wereldwijde beteekenis zijn plotseling op den voorgrond gekomen en beheerschen eensklaps de nationale 'politiek van elk Europeesch land. In September 1931 viel het Engelsche pond, weldra gevolgd door een geheele reeks andere valuta. Het monetaire vraagstuk, tot dien datum veilig gevangen binnen de eenvoudige formule van den gouden standaard, was daarmede eensklaps aan de orde gesteld en beheerscht van dat oogenblik de economische ontwikkeling van ieder land. In de eerste maanden van 1933 kwam het nationaal-socialisme in Duitschland aan het bewind. In Maart 1935 volgde de afkondiging van den algemeenen dienstplicht in dat land. Sedertdien zijn alle uitzichten op ontwapening en wereldvrede voor afzienbaren tijd verdwenen. Elk land en eerst recht elk democratisch land zal zich tot het uiterste hebben te wapenen om het dreigend noodlot te ontgaan. Deze beide vraagstukken leggen de leiding van elke politieke partij, die haar plaats in het volk wil handhaven, de taak op, haar volgelingen zoosnel mogelijk over de nieuwe moeilijkheden te onder richten en duidelijk uit te spreken hoe onder deze geheel nieuwe omstandigheden gehandeld moet worden. Hierbij doet zich voor elke partij in wezen dezelfde moeilijkheid voor, die men in n woord kan samenvatten als den strijd der 'generaties. TN d/t artikel over de partijvorming ter ?L linkerzijde, waarop de volgende week een tweede volgt, betoogt Prof. Dr. Ir. \. Goudrioan, dat de finandeele en bewa peningsvraagstukken, die thans de nationale politiek van elk land beheerschen, de leiding der politieke partijen de taak oplegt, zich te heroriünteeren, om, met behulp der jon gere generatie, de democratie te beschermen. . Bij de vernieuwing der rechtsche partijen moeten die der linkerzijde zich aansluiten, om, thans in de oppositie, door versteviging der partijstructuur, de op drift" geraakte stemmen te herorganiseeren. Zij moeten zich daartoe bezinnen op de geestelijke grondslagen, om, met de andere democra tische partijen, het geheele volk op te voeden tot zelfbewust staatsburgerschap. WANNEER de ontwikkeling geleidelijk en zon der schokken verloopt, is het niet meer dan natuurlijk, dat de leiding van elke partij in handen is V«rfcrl|f bttr In dm betklwnd*!. van de oudsten, die door een langdurige ervaring, op gedaan in een zich zelf in hoofdzaak gelijkblijvend milieu, het beste kunnen oordeelen over den te volgen weg. Onder deze omstandigheden is bij de leiding ook geen groote mate van activiteit, geen snelle beweeg lijkheid in het veranderen van taktiek noodzakelijk. De weg staat jaren vooruit reeds duidelijk afgeteekend. En het is volkomen begrijpelijk, dat de personen, die in het rustige klimaat van vóór den oorlog zijn groot geworden, in den tegenwoordigen tijd vóór alles hun hoop stellen op een terugkeer naar normale" omstandigheden. Hun ietwat passieve natuur vindt bevrediging in meer of minder fraai gestyleerde dooddoeners in den geest van: Wij leven in een bezeten wereld. Aan de verdwazing moet toch eens een eind komen. Vriezen wij dood, dan vriezen wij dood. Het is in elk geval niet onze eigen schuld". Maar de generatie, die opgegroeid is in de chao tische oorlogsjaren, de depressie die daarop volgde, de prosperiteit van 1925?29, de krach van 1929 met alle daaruit voortgevloeide consequenties beeft meegemaakt, vindt bij deze teksten geen bevre diging. De jongere generatie is niet zonder idealisme, maar zij heeft geen respect voor de quasi-idealistische frase, die reeds zoo veel onheilen heeft gesticht. Haar oogen zijn gericht op de werkelijkheid en zij zoekt naar de practisch Uitvoerbare daden om de afschuwelijke realiteit van vandaag Om te zetten in de betere werkelijkheid van morgen. Het is 'geen ondankbaarheid, geen gebrek aan waardeering voor de toewijding der ouderen, die hen drijft. Maar wel een gevoel van eigen kracht en eigen verantwoordelijkheid. Het is geen toeval, dat het extremisme zijn aanhangers vrijwel uit sluitend onder de jongeren vindt. Hóe passiever, hoe indolenter de houding der democratische partijen, des te sterker zullen zij de beste elementen van de jongere generatie van zich vervreemden. Daarom is het een eerste eisch van goede taktiek en van welbegrepen verantwoordelijkheid, dat elke partij veel vlugger en sterker dan vroeger haar leiding en haar vertegenwoordiging in de openbare lichamen verjongt. En tegelijkertijd is noodzakelijk, dat zij meer dan vroeger zich open stelt voor elke critiek, hetzij dat die van binnen of van buiten komt. Tegelijkertijd is noodig, dat de werkelijke leiding van elke partij zich minder aanhankelijk en dus afhankelijk betoont tegenover bepaalde personen, hetzij ouden of jongen. De democratie is in gevaar. De toekomst van de democratische landen staat op het spel. De demo cratie heeft recht op leiders, die haar ter overwinning voeren in binnen- en in buitenlandsche moeilijk heden. Dit is het eehige en beslissende criterium. ' , ' ? . ' ? ' . ' MET het bovenstaande wil niet gezegd zijn, dat de noodzakelijkheid van vernieuwing en ver jonging aan de Nederlandsche politieke partijen tot dusver is voorbijgegaan. Integendeel. De beide PAG. 2 DE GROENE No. 3139 grootste, de Roomsen-Katholieke Staatspartij en de Sociaal-Democratische Arbeiders Partij, hebben haar verantwoordelijkheid in dezen terdege begrepen. De Christelijk-Historische Unie is een goed stuk op weg en heeft nog onlangs in de rapporten pro en contra ordening getoond, dat de kracht van een demo cratische politieke partij volstrekt niet gezocht behoeft te worden in het opleggen aan haar volge lingen van een volstrekte eenheid inzake den te volgen weg, maar vóór alles in het handhaven van een bepaalde geestelijke sfeer. De Anti-Revolutionnaire Partij heeft zich nog zoo juist los gemaakt van de verslappende, door haar leider gepropageerde, gedachte van een eenheidskabinet, en is mede op de bres getreden voor de handhaving van de goede parlementaire practijk. Maar men mag toch de oogen niet sluiten voor het feit, dat er zoowel ter rechter- als ter linkerzijde, maar ter linkerzijde het meest, een aanzienlijk deel der kiezers is, dat niet meer door een der groote politieke partijen wordt gegrepen. De drie groote rechtsche partijen kregen tezamen 52,7 pCt. van de uitgebrachte stemmen, de dissidente rechtsche groepen nog 6,6 pCt. Die drie groote, althans van ouds gevestigde, linksche partijen kregen tezamen 31,8 pCt. der uitgebrachte stemmen, de linksche dissidenten (Communisten, Nationaal-Socialisten, enz.) tezamen 8,8 pCt. Het afgesplinterde stuk ter rechterzijde is dus slechts n achtste deel van de hoofdmacht, ter linkerzijde is het meer dan een kwart. Houdt men er bovendien rekening mee, dat eenige procenten linksche stemmen uitsluitend door voorkeur voor bepaalde personen zijn beheerscht, dan kan men niet ontkomen aan de conclusie, dat aan de linkerzijde 10 a 12 pCt. van alle stemmen op drift" zijn geraakt. En het ernstige vraagstuk doet zich dus voor, dit belangrijke contingent zoo vlug mogelijk te consolideeren. Het feit, dat de linkerzijde thans in haar geheel in de oppositie is, biedt een uitstekende gelegenheid de innerlijke structuur dezer partijen te versterken. WAT is het, dat de leden van een bepaalde politieke partij bijeen houdt en de partij haar innerlijke kracht verleent? De gehechtheid aan een leider? Deze kan nimmer een duurzaam fundament geven. Leiders zijn ster felijk, leiders zijn menschen, die zich kunnen ver gissen en fouten maken. Een partij, die alleen maar opgebouwd is op de gehechtheid aan een bepaalde persoon, beschikt niet over voldoende stevigheid om de stormen van dezen tijd te kunnen trotseeren. TK wil heusch niets tegen de Goede Werken i zeggen, maar Zomerpostzegels kan ik niet langerzien.'?Koopzomerpostzegelsl" Waarom? Ik koop niet anders postzegels dan wanneer ik ze noodig heb. En ik gebruik ze navenant zooals iedereen. Ik vind het prettig drie of vier soorten postzegels in de vakjes van het nikkelen doosje te zien, dat op mijn bureau staat en soms zeg ik 's Maandags: Maria, haal er nog tien van zes l" Tien van zes is genoeg. Iedereen weet wat dat beteekent. Want een postzegel is een vast iets. Of was dat althans. Je kon ze om zoo te zeggen in hét donker herkennen. Zonder er bij te denken wist je wat voor een het was. Ja, dat was de goede oude tijd, toen wij, als schooljongens, uit de postzegelalbums leerden dat alleen derde rangs landen er heele schilderijen op na hielden om op brieven te plakken. ZuidAmerikaansche republieken en zoo. Later leerde je dan ook nog, dat er in die landen meer kolonels en generaals waren dan soldaten, en dat begreep je dan ook heel best: hoe meer glans en schittering, hoe geringer de stabiliteit. De vernieuwing van het uiterlijk van den postzegel een ander plaatje" was een evene ment dat eens in de vijf of tien jaar of nóg veel zeldzamer plaats vond. Wat was het niet een gebeurtenis, toen Het Koninginnetje vervangen werd door De Koningin, .en Pier Pander, die het ontwerp maakte, zich in ons aller oogen met succes van een belangrijke staatsopdracht ge kweten had l Steker, toen hadden we een nieuwen Is het dan instemming met de propaganda voor of tegen bepaalde maatregelen? Maar het oordeel over eiken maatregel van economische of sociale politiek kan eerst definitief worden uitgesproken, indien de ervaring daarmede opgedaan aan het woord is geweest. Elke partij moet zich de vrijheid voorbehouden, wil zij het duurzame belang van het geheele volk inderdaad dienen, van inzicht over het al dan niet wenschelijke van een bepaalden maatregel te veranderen naarmate deze ervaring duidelijker spreekt. Het werkelijk samenbindende element in een politieke partij is iets anders. Het is een zekere gelijkgestemdheid des gemoeds. Elke sterke politieke partij heeft haar eigen geestelijk klimaat, waarin haar aanhangers door aanleg en opvoeding zich van nature tehuis gevoelen, en dat hen bijeen doet blijven ook wanneer hun inzichten over bepaalde concrete maatregelen divergeeren. De groote politieke leiders zijn de creatieve artistieke geesten geweest, die dit psychologisch klimaat met zijn eigen nuanceeringen zoo zuiver en zoo krachtig mogelijk hebben weten te ontwikkelen. En de onvergelijkelijke sterkte, die speciaal in Nederland de drie confessioneele partijen bezitten, is juist te danken aan het a-politieke religieuze element, dat hen bijeen houdt. Wanneer de linksche partijen een vasten greep op het aan hun zorgen toevertrouwde volksdeel willen behouden, is het volstrekt noodzakelijk, dat zij zich op hun geestelijke grondslagen nader bezinnen, het intuïtieve gevoelselement zoo sterk mogelijk ont wikkelen en uit hun beginselen al datgene verwij deren, dat niet intuïtief door het sentiment kan worden beslist. Alles wat zich als beginsel aandient, maar betrekking heeft op bepaalde economische of sociale maatregelen, verstart tot dogma, indien men er zijn volgelingen voor altijd aan wil binden. Natuurlijk moeten er steeds strijdprogramma's zijn, die concrete maatregelen bevatten. Maar elk lid eener partij moet de volle vrijheid hebben tot een afwijkend oordeel, mits hij zich bij het uitspreken en motiveeren daarvan maar niet vervreemdt van het geestelijk klimaat zijner partij. Wanneer men deze vrijheid binnen elk der democratische partijen ongerept weet te handhaven, bevordert men de mogelijkheid van samenwerking met andere groe peeringen en wat nog veel belangrijker is prikkelt elk der leden tot zelfstandig denken over de problemen der maatschappij. Zoodoende vervullen de democratische partijen hun onmisbare taak van te zijn de opvoedings instituten ten behoeve van het geheele volk tot zelfbewust staatsburgerschap, ieder in het door hem zelf gekozen geestelijk milieu. ?IL i ai iet zegel, maar men hechtte zich er aan, want men wist ook dat men zich er aan kon hechten. De beeldenaar bleef. Het was een plechtig symbool, een garantie van waarde en stabiliteit. Maar?zoo schijnt het noch op het symbool der stabiliteit, noch op de stabiliteit zelve wordt langer prijs gesteld. Niet alleen in postzegels, maar in alles. Het gehalte van een rijksdaalder is veranderd. En verschillende kleuren en verschil lende prentjes in bankpapier volgen elkaar op als strandjurken en regenmantels. Wat de waarde ervan betreft, de meest-bevriende naties verwijten elkaar over en weer, dat hun bankpapier in koers gedaald is of, schrik niet, dat het niet genoeg in koers zou zijn gedaald l En hetzelfde biljet is in de eene plaats soms meer waard dan in de andere. Wil ik par occasion op reis, dan kan ik het bij die-en-die goedkoop" krijgen l Stabiliteit is ouderwetsch. Niet alleen in het nikkelen doosje op mijn schrijfbureau en in mijn , portefeuille, maar in allerhande gewichtige zaken is het zoek. In het huwelijk en in de politiek. Hei lijkt wel alsof de menschheid soms een periode moet ^'oormaken dat de golven hoog loopen en dat alles , beweging is. Maar op den duur zal de zucht naar stabiliteit het weer van het verlangen naar het nieuwe winnen; daar ben ik zeker van. Als we nu alvast eens begonnen met terug te keeren tot die goede oude eenvormigheid op het gebied der postzegels/ Dan wisten we tenminste dat we ergens weer van op aan konden PRUTTELAAR KONING LEOPOLD DE DERDE SCHRIKT NOOIT terug voor een verstandig initiatief. Hij heeft nu een brief laten publiceeren, waarin hij voorstelt dat verschillende landen een wetenschappelijkwerkende en tot raad geven bevoegde onafhan kelijke instantie zullen scheppen, die zich de econo mische problemen ter harte moet nemen. Niet een economische conferentie, niet een gezag-uitoefenende of schijnbaar-gezag-uitoefenende instantie als de Volkenbond of het Internationaal Arbeids Bureau, maar een onafhankelijk wetenschappelijk lichaam. De gedachte is schoon. Maar wringt hem de schoen wel op die plaats? Weten wij niet allemaal heel goed dat grootere vrijheid van handel en herstel van nor male credietverhoudingen de wereld weer in het gareel kunnen brengen? En is de zijn voordeel zoekende homo economicus er ook niet op uit om tot dergelijke goede en wintsgevende daden over te gaan zoo gauw de omstandigheden maar weer zijn ontstaan waaronder zulks mogelijk is? Behalve de onrust in Europa, is daar nu de roerigheid in het Verre Oosten nog bij gekomen. In de buurt van Peking zijn opnieuw de gevechten ontbrand. Hoe belangrijk de politieke omstandigheden zijn, die als het ware het klimaat moeten vormen, dat een economisch herstel gunstig is, ondervindt in binnenlandsch opzicht Frankrijk. Chautemps heeft duidelijk gezegd, dat men nu allereerst tot binnenlandsche rust dient te komen. Boven de partijen staat het landsbelang, is zijn stelling. En het is duidelijk, dat zijn regeeringsperiode gewijd zal zijn aan het overbruggen van verschillen en niet aan het geforceerd doorzetten van den wil van n of twee zeer vooruitstrevende partijen. INTUSSCHEN ZIJN HET VOOR FRANKRIJK NIET enkel de spanningen in de binnenlandsche poli tiek, die een moeilijkheid vormen voor het bereiken van het eerste en allergewichtigste economische doel: het terugvloeien van het kapitaal. Het zijn ook de spanningen in de buitenlandsche politiek, die dit beletten. Frankrijk ligt, om het nauwelijks over dreven uit te drukken, in de vuurlinie. Men kan er niet genoeg van doordrongen zijn, dat de vrede?die met veel kunst-en-vliegwerk nog net in stand ge houden kan worden toch een hoogst labiele vrede is. Er is geen twijfel aan dat, mocht dit labiele even wicht worden verstoord, het Frankrijk zal zijn dat de eerste stoten op te vangen heeft. De Spaansche affaire komt hoe langer hoe dichter bij den rand van den afgrond. Op het Engelsche compromis-voorstel, om Franco als belligerent te erkennen mits de vrijwilligers eerst teruggetrokken zouden zijn en diverse andere eischen zouden zijn vervuld, nebben Duitschland en Italiëgeantwoord met chicanes over de procedure der onderhande lingenagenda. Dit dreigde de zaak weer op een eindeloos zijspoor te brengen -?wat Eden nu juist met alle geweld wilde voorkomen. Maar bij wijze van een allerlaatste concessie, stelde hij voor om alle agenda-punten tegelijk te beantwoorden. Onder hands liet hij Mussolini weten dat Engeland bereid zou zijn tot een schikking in de theoretisch?nog steeds niet geregelde Abessynische kwestie, wanneer Italiëvan zijn Spaansche aspiraties afzag. Zoo ronduit is dat natuurlijk niet gezegd, maar hierop moeten de verschillende zachtjes gefluisterde wenken toch wel zijn neergekomen. Wat Mussolini hierop geantwoord heeft? De Popoio d'Italia bracht een officieur, artikel: de wereld wil blijkbaar niet inzien dat ficties als de Volkenbond en het doode formeele volkenrecht opgegeven moeten worden en dat feiten als het Romeinsche Imperium en het fascisme van Franco moeten worden erkend.... Hiermee is de zaak eigenlijk opnieuw vastgeloopen. Van een mondelinge discussie der geschilpunten in de niet-inmengingsconferentie ziet Engeland af. De mogendheden moeten nu maar schriftelijk ant woorden of zij het met Engeland eens zijn. Zooniet dan hoeft men waarlijk niet op nóg meergeduld van Londen te rekenen. En zeker niet op dat van Parijs. MET DAT AL IS DUITSCHLAND NOG NIET OP HET tweede plan gekomen, al ziet Londen tegen woordig het grootste gevaar in de eerzuchtige plan nen van Benito Mussolini. Het Derde Rijk secundeert den Duce wel is waar prachtig, maar het schijnt inderdaad zelf toch minder gevaarlijk te zijn. Want, al merkt daar in deze dagen de reizende vreemdeling niets van, de zorgen staan er voor de deur. Op dit oogenblik wordt de. oogst binnengehaald. Het werd hoog tijd. Juist in de twee laatste maanden heeft Duitschland veel graan moeten invoeren om ont brekende voorraden aan te vullen. Kwantiteit en kwaliteit van den nieuwen oogst schijnen echter nie* PAG. % DE GROENE No. 3139 mee te vallen. Maal-en-meng-percentages zijn nog rigoureuser geworden. Geen brood mag verkocht worden of het moet minstens vierentwintig uur oud zijn. Daardoor wordt het er niet smakelijker op maar dat is juist de bedoeling. Want zoodoende zal er minder brood gegeten worden en meer ander voedsel. Maar ook dat is (behalve in het midden van van den zomer) schaarsch. Zoodoende wordt de voedingstoestand van de bevolking in het herfst-enwinterseizoen wel hél bedenkelijk. Dat dit in hotels en pensions niet zichtbaar is, is de verdienste van een goedwerkend propaganda-instituut. En het kost, op de groote hoop, zoo weinig.... Maar, behalve op het gebied der voedselproductie, blijkt ook op het terrein der grondstoffenvoorziening de toekomst er allerminst rooskleurig uit te zien. Om in den nood aan ijzer tegemoet te komen heeft Göring nu een staatsmaatschappij opgericht tot exploitatie van de groote Duitsche beddingen van ijzererts van minder gehalte. Die exploitatie is on economisch. Maar het gebeurt wel meer en het is reeds gebeurd dat men tot oneconomische ertsen zijn toevlucht moet nemen. Wat echter op vallend is, dat was de snoevende taal van Göring, die voorspelde dat Duitschland zich snel van de buiten wereld onafhankelijk zou maken en dreigde dat die buitenlandsche ertsproducenten, die nu (zooals Zweden) uit angst voor het uitblijven van regel matige betalingen, aarzelden met het exporteeren van normale hoeveelheiden, er uit zouden liggen" wanneer zij niet lijings zouden komen aanzetten met die kwantiteiten die Duitschland voorloopig" nog noodig heeft. Welnu, dit zijn dreigenemten waar geen verstandig handelsman zich ooit door aan het schrikken laat maken. Duitschland in erts van het buitenland onafhankelijk? Kom, vanwaar dan deze belangstelling voor Spanje en de handelsverdragen met het door het Derde Rijk erkende gouvernement van Franco? Ook in ander opzicht gaat het in Duitschland niet zoo bijzonder goed. De onrust in de kerken duurt voort. Niemöller's broer, die hem op den kansel kwam verdedigen, is nu gearresteerd. E vaneens sprak te Berlijn, voor de roomschen pater Preysing, die het voor zijn broer, den door de nationaalsocialisten zoo gesmaden bisschop, opnam. De coöperatie tusschen roomschen en protestanten wordt daar steeds duidelijker. Op een goeden dag moet het daar zoodoende tot openlijk verzet komen; misschien eerder dan wij weten. De religie is een gevoelig iets en het hart der menschen dit wordt vaak mis kend is gevoeliger dan de maag. IN JOEGOSLAVIËIS DE SPANNING TOEGENOMEN. De Servisch-orthodoxe Metropoliet Barnabas is bezweken aan de verwondingen die hij bij de jongste betooging te Belgrado een betooging tegen de ratificatie van het Concordaat?had opgeloopen. Nu heeft het metropolitaansch (bisschoppelijk) college den premier Stojadinowitch en diens ortho doxe collega's in den ban gedaan. De ratificatie van het Concordaat is gestrand. En met de macht van Stojadinowitch zal het nu wel gedaan zijn. Dat is zeker geen ramp. Voor den Prinsregent Paul is dit alles een ernstige waarschuwing. Het Servischorthodoxe deel der natie vertegenwoordigt de traditioneele onafhankelijke Servische vrijheidsgedachte. Hierin spreekt misschien niet het gecultiveerdste deel van het Joegoslavische volk. Maar het is duidelijk en de figuur van Stojadinowitch liet op dit gebied ieder vermoeden toe dat men, met de vergrooting van den invloed van het geestelijke Rome, ook de vergrooting van de machtspositie van het wereldlijke Rome vreesde. Een dwaling misschien (tenminste in deze simpele formuleering), maar een verklaar bare dwaling. NEDERLAND IS BIJ DIT ALLES VERGELEKEN EEN oase van politieke rust en welvaart. Dat de wel vaart weer stijgt, danken we aan een van de meest Hollandsche eigenschappen, een eigenschap waar we trotsch op mogen zijn: aan onverzettelijk vol houden. Maar al te zeer behoeven wij deze eigen schap, nu wederom de Hollandsche luchtvaart zwaar getroffen is door de ramp van het Douglastoëstel Flamingo", dat, bestuurd, door den drieentwintigjarigen gezagvoerder Steensma, te Halle in België, brandend neerstortte en te pletter sloeg; tien passa giers, waaronder het sociaal democratische Hilversumsche gemeenteraadslid C. Nathans, en de vijf leden der bemanning, kwamen hierbij om. Een voorbeeld der Hollandsche eigenschappen zal de JAMBOREE te zien moeten geven. Wij nemen aan dat de Chief Scout Baden Powell ten zeerste voldaan zal zijn over hetgeen hij te zien krijgt. &?' :T *..-.- -'^' --..'-i:'-