l '*' Betooverde-Wereld-Tentoonstelling (Een ongeloofwaardig verslag) H. B. Fortuin IK zal het nooit vergeten. Het kwam door het plan, het plan om naar Parijs te gaan, zoo te zeggen het pro j eet van een monster-reportage. Het plan was gauw genoeg gemaakt. Het was als het ware een stoute gedachte» die weigerde gehoorzaam te worden aan de eischen der strenge realiteit. Het was ook niet de uitvoering. Het was niet het bijeen brengen van den uitgebreiden kring van redactie en medewerkers. Het was niet , de vliegtocht, die den ,,groep Hollandsche journalisten" tot voor het nieuwe stationsgebouw van de Air France bracht. Zelfs was het niet Parijs, met zijn grijze glorie, was het niet de wijdheid van de Place de la Concorde of de hooge verrukking van een Are de Triomphe. Nee, het was dat alles niet, het was alles samen. Het was het ik-weet-niet-wat, het totaal. Het was, dat het maar een plan was, dat, ondanks uitvoering fantasmagorie bleef. ZOO lag dan eindelijk dat groote hotel aan de Avenue Hoche in diepe rust. Uit vele kamers klonk gesnurk. De ruime vierkante binnen plaats roffelde en gromde van het gesnurk als een vliegtuigmotor. Tot zich plotseling uit de ramen overal aan dat hotel ijle substanties slierden, wazen van witte neveligheid, kortom geïmmaterialiseerde menschen, in wie gemakkelijk nog de personen te her kennen vielen, die zij buiten hun slaap moesten zijn, wier namen op pagina 3 van dit nummer te vinden zijn. Tien, twaalf veertien geesten telde ik. Plechtig en stil stegen zij tot ongeveer vijftig meter boven de avenue Hoche, en hielden daar een samenkomst. Toen vloog het geheel naar den Are de Triomphe. Dit vond ik onwaardig en onaardig. Mij probeeren kwijt te raken, alleen omdat ik wat vleezig was, daar ik mij, zeer laat naar huis gekeerd, nog stoffelijk in het luxueuze ledikant keerde en keerde? Ik stelde mij op de vensterbank, en trachtte mij alles, wat ik ooit over geesten las, van Dr. Tenhaeff tot en met Mevrouw Leoni, te herinneren. Maar ik bleef solide, zwaar en menschelijk burgerlijk. En dus zat er voor mij niets anders op, dan mij aan te kleeden, naar beneden te gaan (de lift ging niet) en langs den begrijpenden, glimlachenden blik van den portier van een wijdsch hotel de straat, de avenue op. Daar was de Are de Triomphe. Het heele geval was natuurlijk een nachtmerrie. Minder eten en minder drinken. Laat ik nu nog snel een glas fine" drinken, en dan gaan slapen om morgen weer op tijd ,,fit" te zijn. Hoera, laat geopende bar, met je gezellige draaideur, laat mij eens binnen, schenk mij eens een goede cognac. Dank u ober. Hebt u dat ook gezien, meneer?" Hier die Amerikaan met die whisky zegt, dat .hij net op straat uit een taxi kwam en boven zijn hoofd een stel geesten zag zweven, met doorzichtige lichamen?" ,,Amerikanen zouden minder moe ten drinken, als ze in het buitenland zijn. Die Amerikaan heeft zich vergist, geesten bestaan niet. Geef mij een glas bier. Bier is frisch." ZOO, de buitenlucht zal mij goed doen. Wat ben ik licht in mijn hoofd, niet alleen in mijn hoofd. Daar komt de Amerikaan naar buiten, wil in zijn taxi stappen. Ik zie hem van boven. Kijk maar op, leelijke Yank, dan zie je nog een geest. Daar ga ik de Jucht in. Tien, twaalf meter hoogte, veertien, achttien, vierentwintig, boven een schoorsteen, hoog boven Parijs, wat een lichtjes, en toch al drie uur 's nachts. Daar gaat ie, vlak boven den Are de Triomphe, en daar heb je de anderen. Redactievergadering. Wie houdt er boven de Etoile om halfdrie 's nachts een redactievergadering? Nu vraag ik. Dat komt toch nooit uit. Even lachen voor een foto, even naar beneden om wat vuur te eten bij den onbekenden .soldaat, nachtlucht maakt hongerig. En dan naar de tentoonstelling. De Tentoonstelling NATUURLIJK nu geen gezeur met entrée's. Laten we maar op den grond gaan loopen, paviljoens zijn er niet in de lucht. Hallo, daar heb je de Duitsche adelaar boven op het Duitsche paviljoen. Wou je er af, jongen? Heb je honger? Hups, daar ga je. Kom maar mee, ik zal je wel voorstellen." En daar heb je de proletarische man en vrouw van het Russische gebouw. Vervelen jullie je? Ja, het is natuurlijk verkeerd, dat julie zoo dicht bij elkaar staat en elkaar nooit eens kunt knuf felen. Weet je wat, kom er af, wij zijn een groot gezelschap, maar jullie kunnen er best bij." En plotselimg ging de poort van het Russische paviljoen open, en kwam er een heel leger uit, van allemaal Stalinportretten, wel tweehonderd, keurig in den pas. En ze liepen tot vlak voor het Deutsche Haus, en ze riepen: ,,Huuh die Hitler, hij durft niet eens, naar buiten te komen". En toen bleef het den heelen tijd stil. Maar in eens gingen de deuren open en reed de auto met den Führer zoo van de wandschildering van het Brandenburger Tor weg over de heroïsche trappen van het paviljoen midden tusschen de Stalins. En daar had je waarachtig ook Goering enGoebbels, van de prentbriefkaarten. Dat was een begroeting en een vroolijkheid. Zoo ging het verder bij elk paviljoen. En daar kwam Mussolini uit het Italiaansche paviljoen ook hard aangeloopen om zijn handteekening te zetten. Er werd voorgesteld. Zoo zat het heele gezelschap op het gras. Kom," riep de directeur van ons blad, die vond, dat er met zooveel dictatoren in het gezelschap iets moest gebeuren, ,,kom, wat gaan we doen?" Weet je wat," zei de plan-maker we gaan de stad in. Maar eerst gaan we naaf het pavillon de l'Elégance". En zoo sjokte het geheele gezelschap over den Pont d'Iéna, bij het Belgische paviljoen, waar koning Leopold zich nog bij ons voegde, links af, naar het paleis van de mode. Voor aan den bonten stoet liepen Hitler en de Duce te praten over vriendschapsbezoeken, dan kwamen de Stalins in marschformatie, dan wij, dan eenige pharao's uit het Egyptische paviljoen, een stuk of drie nationale helden uit Polen, en dan nog een paar obscuurlingen, die nie mand kende. We traden in het paleis der mode. Een intrigeerend licht-donker heerschte in de ruimte. Daar, op eilandjes van licht stonden vrouwen, verleidelijke vrouwen in kleeren, in kleeren Een wereld die zelf ons, in onze om standigheden, fantastisch leek. Boomen als verwrongen droomen, gewaden als verlangens, stoffen als zinnen. En de vrouwen waren slechts de persoonlijk heid hunner kleeren. Naarmate wij haar gewaden schooner vonden, lach ten haar gipsen gezichtlooze gezichten vriendelijker tegen ons. Zoo werd ik voorgesteld aan een vrouw, wier zachte nerz-avondjas als een wade om haar heen lag. De auctor intellectualis stelde iedereen aan iedereen voor, en als een groote bruidsstoet, gearmd, stapten wij allen over de zachthellende trappen, door de kronkelwegen van het paviljoen naar den uitgang, waar de zorgzame architect reeds drie ten toonstellingstreintjes aan elkaar ge koppeld had, waarin het geheele gezel schap plaats nam. Een rit over het terrein, langs de koloniën, langs de landen, de Seine langs naar den kant van de uitvindingen en de techniek. En toen reed het treintje met razende vaart een brug over, een avenue door en het draaide met een wijde bocht over de Champs Elysées om de colonne van de Place de la Concorde, waar het na drie groote cirkels beschreven te hebben, tot stilstand kwam. OT zoover had ik alles met een gerust geweten ervaren. Maar mij toch te gek. De ONRUST IS ER NU OVERAL TER WERELD Maar de onrust in België' draagt een heel bijzonder karakter WAAROM? Leest het zoo juist verschenen boek van Dr, M. van Blankenstein WOELIG BELGI Rijk geïllustreerd, gecarlonneerd f 1.50 ALOM IN DEN BOEKHANDEL T daar werd het teekenaar zei echter: Wat kan h jou schelen of het echt is? Als h maar prettig is. Stap toch in", en daar ging het weer, gestuurd door de vaste hand van den architect. Nadat we. bij het eerste groote café, dat wij heelemaal vulden, geweest waren was al mijn twijfel weer versmolten. En ik zag aan de gezichten van mijn collega's dat het iedereen net zoo ging. We stapten in, en we reden naar Bal Parisien", waar het heele gezelschap aan tafeltjes ging zitten. Er was een echt Parijsche revue, die ons allemaal veel plezier deed hoewel 't niet veel bijzonders was. Er werd gedanst; ik walste met mijn juffrouw zonder ge zicht, wat haar echter uitstekend stond. Zij was alleen bang voor haar jurk, waamee zij den volgenden ochtend om halftien weer kreukeloos in het Pa viljoen moest staan. Goèbbels gedroeg zich niet goed, en moest door ons ver scheidene malen tot de orde geroepen worden. En de Führer wilde aldoor aan ons tafeltje komen zitten, wat vervelend was, omdat hij zeurde. De proletarische man danste met de vrouw, met hun armen, met hun em blemen de lucht in, totdat men wilde sluiten en met de rekening kwam. Maar iedereen liep de deur uit, naar het treintje, zoodat de directeur, die alleen achter bleef voor iedereen betaalde. WE reden, maar ook Parijs lijdt aan sluiting. Toen begrepen we, dat het uit moest zijn. Het feest te lang rekken is niet goed. We namen weer plaats en reden naar ons hotel. In het statige Royal Monceau verwekte onze late thuis komst eenige sensatie. Personeel werd gewekt, en het moet tot de eer van het hotel gezegd worden, dat werkelijk drie kwartier nadat wij daar in het bartje plaats genomen hadden, een keurig souper voor honderdzevenentwintig menschen in de pompeuze eet zaal klaar stond. Er werd gespeeched, er werd ge klonken, iedereen sloot vriendschap met iedereen. Adressen werden ge noteerd, men beloofde te schrijven. Toen het dessert geserveerd werd, schenen de eerste zonnestralen door de ramen. Wij stonden op, en wilden allen onze gasten van dien avond weer terug brengen naar de expositie. We stapten in, sommigen wat onzeker. Maar wat was dat? Het treintje nam een aanloopje over de avenue Hoche, bonsde twee maal op den grond en steeg toen langzaam boven de huizen, boven Parijs om zich te richten naar het Noorden. Twee uur later zetten wij voet aan land op Schiphol. We namen hartelijk afscheid van de dictatoren, van de proletarische man en vrouw, van de presidenten, van de pharao's, natuurlijk van de gipsen mannequins, we streel den den vergulden adelaar, waarna het treintje weer lucht koos en als een dunner wordend stiertje ver in de lucht verijlde. Wij, -(zie pag. 3 van dit nummer) keken elkaar eens aan, schudden elkaar hartelijk de hand', en zeiden: Zullen ze dat. thuis ooit gelooven?" PAG. 26 DE GROENE NP.3I-H SURPRISE AANBIEDING Wij bieden U aan 1 Luxe cassette bevattende: 100 vel prima wit Briefpapier en 100 prima witte Enveloppen en 100 witte Briefkaarten alles keurig bedrukt met moderne letter, volgens Uwe opgave met naam, adres, telefoonnummer enz. Dit alles te zamen voor den sensationeel lagen prijs van fi. Bovendien ontvangt U als surprise 100 visitekaartjes bedrukt volgens Uwe opgave Aangezien drukwerk, tengevolge loos wordt, geven wij U op ons -BESTELFORMULIER, Aan Handelshuis Lieban, Den Haag. Gelieve mij te leveren, alles bedrukt volgens onderstaande opgaaf: 100 VEL WIT BRIEFPAPIER, 100 WITTE ENVELOPPEN 100 WITTE BRIEFKAARTEN, f} QO met n jaar ruilgarantie bij verhuizing. Dit alles te zamen voor ? J**J\J Tevens ontvang ik als surprise 100 visitekaartjes. Betaling: 8 dagen na ontvangst en goedkeuring der goederen. U gelieve het papier, de enveloppen, kaarten en visitekaarten te bedrukken met: Gelieve zeer duidelijk te schrijven, liefstin Handteekening: drukletters en te vermelden, of de cassette voor Dame of Heer bestemd is (voor Dames leveren wij luxe Damespost). , Ter voorkoming van abuizen (2 maal drukken) gelieve men geen geld vooruit te sturen of 2 gelijkluidende' bestellingen in te zenden. van eventueele verhuizing waarde drukwerk een garantie van 1 jaar. Ingeval U dus binnen 1 jaar mocht verhuizen, leveren wij U bij terug zending van het resteerende druk werk hetzelfde aantal bedrukt met Uw nieuwe adres geheel gratis. ??;.. Uw Briefpapier moet spreken voor Uw persoon ....keurig bedrukt berekenen wij U minder dan i et. HANDELSHUIS LIEBAN HAAQSCHESTRAAT3 T«l. 580899 DEN HAAG Giro 135176