y ?»<"!'? E. LABB Commissaris-Generaal der wereldtentoonstelling ( Woorden {er \ introductie IVON DELBOS NEDERLAND heeft altijd blijk gegeven van geslaagde praestaties, of het er om ging door een noesten arbeid van eeuwen, de vijandige elementen te overwinnen, om van een ondankbaar stukje land het knoop punt van een schitterende beschaving te maken, óf om zijn vrijheid te veroveren op allen die in Europa naar de hegemonie streef den, en het hoofd te bieden aan alle machtigen der aarde, ófwel in zijn overzeesch gebied, die ,,ethische" politiek na te streven, die het als klein volk in staat heeft gesteld heerscher over een groot Rijk te worden. Dit is het treffende en indrukwekkende beeld, dat het Koninkrijk der Nederlanden van zijn ingeboren deugden geeft, door op onze tentoonstelling van Kunst en Wetenschap in het moderne leven, welke tenslotte een samen vatting van het menschelijk leven moet zijn, deel te nemen op een wijze, zijn verleden waardig. Zijn prachtige paviljoen is een van de meest aantrekkelijke hoekjes van deze grootsche en vreedzame demonstratie, omdat overal wijze en krachtige scheppingskracht uit spreekt. Minister van buitenlandsche zaken der Fransche republiek Adjunct Commissaris-Generaal der wereldtentoonstelling 4 PIERRE MORTIER NU sommige geletterden, verontrust over de economische en politieke crisis, waar Europa mee worstelt, er toe komen te twijfelen aan de toekomst van onze beschaving, heeft Frankrijk door het ondernemen van een tentoonstelling over Kunst en Techniek, waartoe alle volken uitgenoodigd zijn om deel te nemen, zijn geloof in de ontplooiing van den menschelijken geest willen toonen. Leende zich' n jaar beter tot deze belijdenis, dan dat waarin men het driehonderdjarig jubileum viert van het verschijnen van Descartes' Discours de la Methode" te Leiden? Het Nederlandsche paviljoen op de Wereld tentoonstelling roept de grootsche traditie van een volk op, dat tegelijk een handeldrijvend, een landbouwend en een koloniseerend volk is; en dat door zijn arbeid en zijn vrijheidszin on metelijke bijdragen heeft geschonken aan den wereldvrede. E. Labb Ivon Delbos G EWELDIGE misverstanden jagen de menschen van verschillende landen, en wat soms nog wreeder is: van dezelfde landen, tegen elkaar op. In de Middeleeuwen heeft men Kathedralen opgericht voor den eeredienst en den glans der kunst; zij waren heilige ruimten voor zelf inkeer en asyl en zij namen hen die treurden en aan een betere wereld geloofden op. Zou ook de Tentoonstelling, waaraan met een zelfde krachtsinspanning van beschaving en pntwikkelingdrang menschen van alle landen en allerlei geloof hebben mede gewerkt, niet ook zijn geloovigen kunnen hebben? Wij zijn de Groene Amsterdammer, het be kende Nederlandsche weekblad dankbaar, dat het op zoo actieve en geestdriftige wijze meehelpt, de internationale toe nadering, die het resultaat is van deze tentoonstelling, in de wereld uit te dragen. Moge deze toenadering van langen duur zijn. t, Pierre Mortier l v ??. ?<r» * "j* ?r3*/ ; ' : W r. v. ?l t i ?ir ?f!*.;,» ? v *r ?* | «V»*' W se ALLEEN Parijs kan dit bestaan. In al haar onafzienbare wijdheid ligt daar een wereldtentoonstelling in het hart eener metropool, die er omheen ongestoord haar leven van allen dag leeft. Het is een groot volk, dat een stad bouwde er. bewoont, die zoo, spelenderwijs, de wereld, en welk een wereld, in zich op kan nemen. Gaat derwaarts. Gij zult verdwalen en ver bijsterd raken. Gij zult U zélve verliezen en terugkomen, meenend niets gezien te hebben. Er ondanks alles zult gij van de wereld iets wezen lijks ervaren. Een wereldtentoonstelling kan niet meer zijn, wat zij was in den oorsprong: een naïeve prazl met telkens nieuwe verworvenheden en over moedig geloof in eigen kracht en toekomst van het jonge kapitalisme der negentiende eeuw. Te veel illusies zijn daarvoor vervlogen. Aan die illusies herinnert thans nog een Eiffe'toren, die nergens een repliek vindt op deze expositie in de spil waarvan zij staat. Maar in c e as dier expositie verrijzen thans op den voorgrond als massale burchten, recht tegenover elkaar de paviljoens van hét Derde Rijk en de SovjeiUnie, en beheerschen in hun dwingend antago nisme het panorama, bij den'eersten aanblik <.n in de herinnering. i .' ? . , ? ? i ER is wel groot onderscheid in de reactie eer ... i wereld op veelszins analoge omstandigheden nu en bijkans een halve eeuw geleden, l ij de centenaire der groote Fransche Revolutie.' De hoogwaardige illusies van een op eigen vernuft en technische kundigheid gebouwde toekomst hebben plaats gemaakt voor een nau welijks iets verbloemende aanvaarding van cie harde werkelijkheden, die slag op slag door alle kunstmatigheid van de tentoonstellingssfeer heendringen. Daarin schuilt misschien de groot ste beteekenis van, deze compositie en het l beste bewijs van Frankrijks onoverwinnelijke geestkracht. IN een wereld vol tegenstelling wordt men hier binnengeleid met een onvervaardheid, die soms aan cynisme grenst. Het daverend geraas van het fantastisch vuur werk dat boven de nachtelijke Seine wordt ontstoken, begeleidt en verhoogt de benauwenis van het oorlogsjournaal dat men onderwijl op enkele honderden meters afstand vertoont in het sobere paviljoen, waarin de jonge Spaansche Republiek getuigt van haar onverzettelijken wil tot volharding. Maar er is ook in het grandiooze Musée de l'Art moderne" de verzameling der chefs d'oeuvre" der Fransche kunst uit alle eeuwen. Wanneer ge haar bezichtigd hebt vraagt ge u af of ge maar niet liever huiswaarts zoudt keeren om verder uw leven te slijten, rustig en tevreden, met alleen een schoone herinnering. En dan is er weer het Pavillon de l'Elégance, waar gij al uw waardeering voor eeuwigheidswaarde verliest en over drie maanden opgeruimd zoudt willen worden met het draad en gips, waarmee hier, in een hypostasie der tijdeljjkheid een ode aan het vergankelijkste schoon gedicht werd. , En er is.... En er is om alles heen en voor alles weer Parijs, de hoofdstad van den geest. En dan is er toch weer de illusie, in alle ongerijmdheid, Wij wilden niet wijs zijn en geloofden niet ?vijzer te zullen worden toen wij derwaarts trokken in cortège. Het is bijwijlen maar al te plaisant zich in onwijsheid te vermeien. Wanneer in onze ervaringen, waarvan wij nu den lezer deelgenoot maken, toch eenige wijsheid mocht schuilen is dat maar meegenomen. In ieder geval vergewisse men er zich per soonlijk van of wij getrouwelijk verslag deden. Men zal het niet betreuren. Rusland Ro«mtn!ëDtntmarktn ArgentiniëHolland Noorweftn Duloehland Uitlicht van den Eiffeltoren op de Pont d'léna en de btide vleugels van het Trocadero waartusschen de hoofdingang der expositie. Midden achter: het vredespartijen met den vredeszuil, In het midden de groote waterpartijen M. CHAPSAL Minister van handel der Fransche republiek IN de geschiedenis der Internationale ten toonstellingen, zal die van Parijs 1937 een eerste plaats innemen. Indien de Tentoon stelling van 1937 *1 een beeld geeft van het nationaal scheppend vermogen van den Franschen geest, vóór alles is zij toch een soort Volkenbond. In het bijzonder verheug ik mij over de schitterende Nederlandsche deelneming. Er is zeer veel wat Nederland en Frankrijk gemeen hebben; het verleden, de economische struc tuur, de geest van universalisme, die sedert Erasmus streeft naar pacificatie van de wereld, ja zelfs de kijk op het individueele en sociale leven. Wij hopen, dat de Nederlanders die ter eere van de tentoonstelling naar Parijs zijn gekomen en nog in groote getale zullen komen, zich ook zoo verwant zullen voelen aan Frankrijk. Dan zal de ten toonstelling nog weer eens te meer de traditioneele banden tusschen twee bevriende en vreedzame volken versterkt hebben. M. chaptai Verlichte EJffe/toren met een der paordjes van de Pont d'/éna, die ook op nevenstaande foto te zien zi/'n ^^_ ^_^J_ ' ^-^ ^v^v.Y-Vi ^ï/.'«Jv;v;M:':;;/lft|..v^ ^'^v^ï^^; >!?/ ±.i :i:;^jk^ls^^^l'^\iK^5rtö-> ^^i-**