cv. 'rouwen en vrouwenleven -v/.UITERLIJKHEDEN' ET is verwonderlijk hoe de mode, bij de beperkte mogelijk heden die het menschelijk lichaam en de eischen van het moderne leven haar laten, toch nog telkens een nieuwe lijn weet te ontdekken. Nu is dat nieuw natuurlijk maar betrek kelijk, vooral omdat vrijwel alle mode ontwerpers voortdurend bij voorbije kleederdrachten hun inspiratie zoeken. Maar nieuw is een lijn dan toch in de bepaalde combinatie van silhouette, stoffen, coiffure, juweelen en schoeisel. Een zacht gemompel van instem ming begroette bij het vertoonen der collectie van Jean Patou voor het geblaseerde publiek van vak-modemenschen bijgaande japon. De sobere aanduiding van een spiraal, de beheerschte wijze waarop de twee modematerialen, fluweel en zilvervos, verwerkt waren, de bescheiden heid die zoowel in het kapsel als in de overige accessoires was toegepast, maakte dit kleed inderdaad zeer nieuw, zeer Fransch, zeer haute couture1'. . yïicoline J \ i eten* wvm OP den Veluwerand, vele kilo meters mulle zandweg van het naaste dorp Voorthuizen verwijderd, ligt een ontginning, zooals men ze zooveel aantreft op de Veluwe: een roggelandje, een aardappelveldje, wat groente, grasland met koeien. Hier was het doel van mijn reis. Maar was ik wel terecht? Kinderen voor boven- en benedenramen, kinderen in den tuin; het leek meer een pensio naat. Toch was het Enny's Hoeve", waar mevrouw Pouw-Neumann het organiseerend, leidend middelpunt is van het bedrijf, van een uitgebreid hoenderpark, van pauwen, kalkoenen, duiven, konijnen, geiten, eenden, van een wereldberoemde teckelkennel, en last not least van zeven kinderen en het noodige personeel. Vroeger werden er ook leerlingen opgeleid, Hollandsche en Duitsche en zelfs wel Hongaarsche en Roemeensche. Grootgebracht op een groot land bouwbedrijf in Duitschland, na een opleiding op een Duitsche landbouwhuishoudschool, is Mevrouw Pouw 18 jaar geleden met haar man begonnen met de ontginning. Voor liefhebberij namen we toen ook kippen en honden, maar langzamerhand is de ontginning bijzaak, en zijn honden en kippen hoofdzaak geworden", vertelt de gast vrouw, terwijl ze een kleine pientere teckel een of ander medicijn laat slikken. De tocht over het erf, waar de wilde aardbeitjes je zoo maar voor de voeten groeien, is natuurlijk het aantrekke lijkst, vooral in het voorjaar, als het er krioelt van de jonge dieren. De kippen hebben het het hardst te ver duren, omdat ze niet mógen broeden. Soms worden ze getroost door ze op anderer eieren te zetten. En zoo kwam er onder een dikke, logge, zwarte kloek een heel fijn sierlijk goudfazantenkuikentje te voorschijn, en gluurde vanonder de warme vleugels van een witte moeder-kip, het malle, gele kopje van een eendenjong uit. ELK kind heeft zijn eigen dieren, de n geiten, de ander duiven, of konijnen, of kanaries. Eerst krijgen ze een gewoon soort, en als ze er dan goed voor zorgen, krijgen ze echt ras. Dan doen ze ook proeven met krui singen. Ze gaan hier op school bij Putten. Van de winter waren de wegen zoo slecht, dat ze niet konden loopen of fietsen. Toen zijn ze op twee ezels met een knecht naar school gebracht! Als ze ouder worden gaan ze natuurlijk een poosje naar de stad, en als het kan naar het buitenland." De honden is het prettigste werk. Daar bemoeit zich tenminste nog geen Crisisambtenaar mee ! Aan de hoender. fokkerij is niet veel aardigheid meer, met al die beperkende bepalingen. Honden zijn toch zóó intelligent" we zijn juist gekomen bij een honden. moeder, die met een gelukzalig snoetje temidden van haar kleine zwarte baby's ligt we zijn nu al jaren bezig het ras te verbeteren, en daarbij letten we ook heel erg op de karakters. We laten alleen honden met een goed karakter paren. Tegenwoordig letten ze dikwijls alleen maar op het uiterlijk. Echte honden?fabrieken" l Daardoor zijn er onder de rashonden zooveel zenuwzieke en gekke honden." Komt dat ook niet door de be handeling, déopvoeding?" Ook wel. Laatst werden we opgeMcvr. Mr. Chr. A. de Ruyter de Zeeuw set met dit artikel haar serie Vrouwen in haar werk" voort en vertelt ons van een vrouw die op de Veluwe een bouwbedrijf beheert, en een uitgebreid hoen derpark en een wereldberoemde teckelkennel bezit. \ beid door een kennel, waar ze een driejarige teckel hadden, die zoo valsch was, dat ze er geen raad mee wisten. Of wij hem wilden hebben. Uit medelijden met het dier is mijn man hem gaan halen. Met lange autokappen aan de handen en een fuik moest hij gevangen" worden. Het diertje was gek van louter angst. Nu is hij lief en normaal, al zou ik hem nooit aan een gezin met kinderen durven geven." WE zijn het huis weer genaderd. Een oude teckel schommelt rond. Ook een schoonheidskoning in zijn tijd; nu de trotsche stamvader van het geslacht der korte roodharigen, dat vele schoonheidskoningen en -koninginnen telt, en daarin wed ijvert met het eveneens op Enny's Hoeve geteelde geslacht van de zwarte kortharige teckels. Mevrouw Pouw laat me de vak bladen zien, waaraan ze regelmatig meewerkt, en boeken uit haar weivoor ziene bibliotheek. Ze was het eerste vrouwelijke hoofdbestuurslid van de Genetische Vereeniging, volgt niet alleen den vooruitgang van de weten schap op haar gebied, maar neemt er actief aan deel, bezoekt buitenlandsche cursussen en congressen, en is vooral vol geestdrift over professor Bastian Schmid, den man van de dierenpsychologie. Haar verontwaardiging over kennels, die alleen maar bandenfabrieken" zijn, kent geen grenzen. Maar dat gaat toch nooit lang goed, want ze leveren toch minderwaardige waar l" En nu gaan we eten. U blijft eten." Tegen dit bevel valt weinig in te brengen temeer dao.r eten aan een lange tafel vol kinderen, die om de beurt keurig netjes tafeldienst" ver richten, voor een modern stadsmensch een bijzondere bekoring heeft, evenals het feit, dat alles wat op tafel komt regelrecht vaii het eigen bedrijf af komstig is. Eten koopen doen we niet veel. We hebben bijna alles zelf, slachten zelf, en mogen gelukkig ook zelf kamen". De allerprimitiefste Natural-Wirtschaft" naast de allermodernste weten schappelijkheid.... Moet men geen vrouw zijn om dat zoo gemakkelijk en vanzelfsprekend te kunnen com bineeren? OVER I N DIE EEN ontvankelijke ziel, drie dagen aan" in Indië, f luistert onthutst: wat warm, wat bruin, wat anders is dit alles om dan verder te zwijgen, verbijsterd door het teveel aan impres sies en emoties. Verbijsterd door het onvermoede anders zijn bovenal: de lucht, die een mensch hier ademt, het licht waar in hij leeft, de huizen die hij bewoont, de dagelijksche gang van zijn leven, de mogelijkheden voor zijn leven, zijn houding tot andere menschen, de taal die hij om zich hoort, de natuur die hij om zich ziet, het is alles zoo ongedacht, zoo doorslaand, neen, wegslaand anders. Wegslaand de basis die iedere Euro peaan, overal in Europa onder zijn voeten voelt, en dit hier is vóór alles: niet-Europa. En deze ziel staat klem en geslagen tegenover het anders-zijn van dit groote, wonderlijke, geheim zinnige gebied. Dit monster-bezit van het kleine, vertrouwde land ver be noorden den Equator; van ons en toch niet van ons, want ,,Hollandsen" en toch vreemd. En zelfs het element Holland" staat hier in zoo'n andere belichting, dat daarmee vele koloniale problemen, die we in het moederland argeloos bepraatten, hier de gevaar lijke realiteit krijgen, waardoor ze te dieper worden beseft, te moeilijker worden opgelost. NA zes maanden is van deze ziel wel iets van de verbijstering ge weken. Zij heef t iets leeren kennen van de grootheid van dit land, de boeiende bontheid van zijn steden, de wilde betoovering van zijn natuur, de span ning van zijn mogelijkheden, en zij voelt dat dit gaat wegen en gaat levend worden tegenover de rustige, eentonige, propere kleinheid van Holland, zij voelt de bevrijding van de ruimte hier, tegenover de benauwdheid, het opgepropte daar. Maar zij heeft óók leeren kennen. in de stille, warme uren van de middagrust 't heimwee naar dat frissche, koele landje in de verte, naar een eiland met bloemen en knotwilgen langs de sloot, naar de vertrouwde, oude vrienden daarginds. En dan zal ze fluisteren, door haar tranen van verlangen heen, in een verteederde verontschuldiging: Holland, je bent dierbaar, maar je weet niets van ons hier, je bent ontstellend onschuldig aan je Kolo niën. TOTOK inCEN RECEPT VAN DE BROENFim iiiimiiiiiiiiiinn Gêteau des pêchettrs j UITENLANDSCHE recepten \ streden in het algemeen het ge-1 hemelte, te meer dus een recept dat \ over twee of nu over drie landen \ loopt. Ik bedoel de gtteau desl pêcheursdiernijn Engelsche vriendinl mij voorzette na haar reis in het \ Zuiden. Het deeg?een pdte briseé\ was uitgerold tot een keurigen recht- J hoek met een klein opstaand randje, i Sardines, ansjovis en gehalveerde! olijven waren hierop gerangschikt, \ nadat eerst de bodem losjes met in \ i olie gebakken ringen van ui bedekt l l was. Het geheel had den benoodigden l tijd in den oven gestaan en werd i warm geserveerd. Later op den dag l bleek het koud ook heel goed te l smaken. Tiiiiiimiiimiiimiiiiiiiiiimi iiimiiiiiiiiiiiimnMiiiiiiiii* PAG. 12 DE GROEN* No. JJSI NIEUWS UIT DE VROUWENBEWEGING (\FSCHOON er voor Nederland \^ haast geen eerste vrouw, die" meer mogelijk is, zal het toch niet vaak zijn voorgekomen, dat een jonge moeder van vier kinderen haar doc toraat cum laude behaalt, zooals mevrouw Chr. A. M. MichelsVeraart, die dezer dagen aan de Amsterdamsche Universiteit tot doc tor in de wis- en natuurkunde hei vak van Madame Curie werd bevorderd. /T\E twee vrouwelijke leden van het *-" vorige Fransche ministerie zijn door Minister President Chautemps benoemd tot permanente leden van den nieuw geschapen Raad voor de bescherming der jeugd. Deze benoe ming zal Mme Brunschvicg en Mme Suzanne Lacore in staat stellen het goede werk, dat zij in haar vorige capaciteit ten behoeve van de jonk heid hadden ondernomen, te bevesti gen en voort te zetten. A LIC E SALOMON, een der ?** eerste Duitsche universitaire vrouwen, stichtster van de eerste school voor maatschappelijk werk in Duitschland, houdster van de Duit sche ordre pour. Ie mérite, haar toe gekend voor de organisatie van het auxiliaire vrouwencorps gedurende den oorlog, houdster van de zilveren medaille voor verdiensten jegens den Pruisischen Staat, heeft op vijfenzestigjarigen leeftijd de keuze ge kregen Duitschland te verlaten of in een concentratiekamp te gaan, zonjsp dat haar iets anders dan te veel buitenlandsche relaties ten laste kon worden gelegd.Zij is naar Amerika vertrokken. u i EEN ECHTE HERBERG! Een auberge" In het Gooi WELKE automobilist, die Frankrijks lommerrijke dreven heeft afgetoerd, kent niet dat ge' zegende oord van rust en culinaire ge neugten, van landelijkheid en tóch ver fijndheid, dat samengevat wordt door n enkel melodieus woord: Auberge. Zelfs in het onmetelijke en daverende Parijs zijn er een stuk of wat; of zij nu quasi-rustiek of quasi-ouderwetsch zijn, wat doet het er toe ? De Ville Lumière eischt nu eenmaal wat decor. Als er maar goud-bruine kippen langzaam aan het spit rondwentelen, glimmend van den gebraden boter, voor een geweldig vlammend open vuur, dan is het goed en dan doet het decor er verder heel weinig toe. Maar, dat wil ik den nauwlettenden levensgenieter wel toegeven, de echte Auberge, die vind je buiten! rNIKWIJLS heb ik mezelf afgeLx vraagd, waarom bij ons niet mo gelijk scheen, wat in Frankrijk wel mo gelijk was. Er is immers geen enkele reden, dat dit bij ons gén succes zou worden. Misschien iets anders, geadap teerd aan Hollandsche eischen en Hol landsche begrippen '?maar waarom ten slotte niet iets dergelijks geschapen, al was het dan op z'n Hollandsen ? De auto-sport is hier toch zeker niet min der in aanzien dan in Frankrijk. Wandelsport en paardrijden zijn hier w llicht nog mér populair dan daar. En er moet toch een knus tusschen-ding te vinden zijn, tusschen een stijf restau rant met koude spiegelruiten, lunch en diner a prix fixe en kellners met on berispelijk gesteven plastrons en de melksalon met annex een groenge verfde lunchroom, of hoogstens een pannekoekenhuisje.... Ik gun dezen instellingen niets dan goeds, maar er zijn behoeften waaraan zij n iet vol doen ; behoeften die, zoo bescheiden als zij zijn, doorgaans slechts in een Fransch milieu bevrediging konden ? vinden. Maar ik had mij vergist. Of liever: . ik had het bij het rechte eind, want het . blijkt wél mogelijk. Op een goeden dag zat ik er, voordat ik het zelf wist, in een gemakkelijken, ietwat rustieken 't stoel, met den rug naar een groot houtvuur gekeerd, voor den wel voorzienen disch. Voortvarende geesten hebben de Herberg Oud Bussem te voorschijn getooverd in een van de fraaiste en oudste Gooische boerderijen op dit door zijn Gooische Historie en door zijn voor treffelijke producten vermaarde land goed. Op de deel staat een reusachtig fornuis en, wanneer ge daar lust toe hebt, kunt ge, aan uw tafel gezeten, toe zien hoe er voor u gezorgd wordt. Van o DE GROENE NO.IISI uit den aangrenzenden stal klinkt het ongeduldig hoefgetrappel van de paar den van een ruitergezelschap dat hier na een joyeuzen rit aan 't uitrusten is. De laatste stralen van de herfstzon dringen door de oude vensters. De deur staat aan, slechts de onderdeur is dicht. Zoo komt de boschlucht naar binnen, totdat de luiken dichtgaan, het licht ontstoken wordt en de spijzen, welke ge maar wilt, worden opgedragen. Er is sfeer en stemming, maar op een ongedwongen en landelijke wijze, waarvan alle quasi-deftigheid verre is. COSTv/UM WOL-VWCORD -f3750 BEDFORDCORD ?f2O.RVLAARZEN U ITEM fPORT113-1» AM<T?WIMM gaan Boter Bononen Booncfl Brood Eitrtn gewona Melk Ri|tt ' $io groen 002 C«en 03 Ce«n G««" C»-" H-1252-G Mi l Noen Kinderen weer kou vatten Een natte neus Is nog zoo erg niet, maar wel wat er verder kan vo'gen door kouvatten: Keelpon. angina, keelontsteking kinkhoest, slijmhoest, kou op de borst, bronchitis, misschien zelts longont8'eking. Dagenlange zorg, hooge koorts, schoo.verzuim, nachten waken b(j ziekbed. En de oorzaak? In de meeste gevallen te weinig weer stand, Moeder! Te weinig weerstand van het kinderHchaam door te weinig zon, dat zeggen de doctoren. In de R-maanden is de hei-zame, levenbrengende werking van de ultra-violette stralen der zon zér beperkt. Zie maar naar de natuur: haast niets groeit er. De zonnestralen, en versche groenten van den kouden grond vormen in het lichaam de vitaminen, de afweer- en de groeistoffen, de levensstoffen, zonder welke geen menscheiyk wezen kan groeien en gezond blijven. En de mensch begrüpt het, instinctmatig, want pok U zoekt met Uw kinderen nog het late herfst- en winterzonnetje op, om U er in te l oesteren, al zit er dan weinig kracht meer in. In Nederland Ifldt ieder kind gedurende het gure jaargettyde gebrek aan vitaminen A en D en is een gemakkelijke prooi van alle wlnterziekten en besnietteiyke ziekten. Vitamine A: zorgt voor krachtigen groei bij kinderen, geeft weerstand tegen verkoudheden, ziekten en be smetting. Vitamine D: kweekt gezonde, rechte beenen, sterke tanden en kiezen, geaft een krachtig beenderstelsel, cestrtydt en voorkomt Engelsche ziekte, de vrees van alle moeders. , Verhoog het weerstandsvermogen van Uw kind, bescherm het tegen verkoudheden en tegen ziekten door Halitran 1200, de gouden olie uit de versche lever yan heilbot, de bron van natuurlijke vitaminen A en D. Breng Uw kind veilig door den winter en laat de ziekenbedden onbezet. Koop nog heden een flacon Halitran 1200, geb ottelde zonneschijn. Alle doctoren scb,röven ze voor. Denk ook om U zelf. Ook volwas senen lijden aan een vitamine te kort in den winter. Voor hen zijn er volkomen smakt' looze capsules: PUe. 50 cmp*. f l 40 PUc. 100 c*p». f 3-10 1200 Gestandardlseerd. Uit de lever van Heilbot. Allén natuurlijke vitaminen A en D. Halitran 1200 in druppels. In te ne men op sinaasap pel, suiker, melk, vteésch etc. Ptmcon l mnd. f f.25 Finten 3 mnd. f 3.29 60 x sterker dan gewone levertraan! ^?*-jM» VJCV