'V.'-,, rouwen en vrouwenleven De fatale vraag: HOE STAAT ME DAT? EN.... hoe vind je dat mijn nieuwe hoed me staat?" Deze vraag?een fatale vraag ! wordt overal ter wereld in regel matig weerkeerende perioden gericht van vrouw tot man. En de vrouw weet niet half hoe kribbig ze hem daarmee maakt, die heet heer der schepping te zijn. Ze weet het niet, want anders hield ze deze vraag voor zich. Er zijn nog andere vragen, behoorende tot dezelfde categorie, die alle in staat zijn den gemiddelden man een nijdasserig en teleurstellend antwoord te ont lokken. Ze luiden: i. Maakt deze jurk me niet slank? 2. Vind je me nog net zoo aardig als toen we elkaar voor het eerst ont moetten ? 3. Ben ik heusch in staat je te inspireeren ? 4. Hoe staat me dat nieuwe kapsel ? Er zijn nog wel meer van deze vragen, maar bovenstaande vier zijn typeerend. De gemiddelde man vindt ze hopeloos en geeft er altijd een onbe vredigend antwoord op, dat ruw ge schat, den meesten vrouwen een verklaarbaren lust tot pruilen of kattigheid schenkt, al naar haar aanleg. Maar.... ze verdient niet beter. 1 Wijze vrouwen stellen dergelijke vra gen niet. Wijze vrouwen hoeven niet met woorden te hooren vertellen wat haar vrienden, haar verloofde, haar man van haar of haar kleeren denken. Wijze vrouwen weten dat. WANT het is nu eenmaal een hopeloos geval om van een man te verwachten, dat hij werkelijk begrip zal kunnen toonen van de pikante lijn van eens bepaald hoedje of het een voudige raffinement van een bepaalde snit. Zooiets zien mannen niet; het zit niet in ze ! Hoogstens ontdekken ze het wanneer een bepaald kleedingstuk sterk afwijkt van hetgeen de meeste vrouwen ten deze dragen en dan zullen ze er bezwaar tegen hebben. Niet omdat het de draagster wel of aie* zou flatteeren, maar wel omdat ze het gevoel hebben voor gek" te loo pen, als ze daarnaast wandelen. En dit gevoel is bij den gemiddelden man zeer sterk ontwikkeld. Eens werd een goed hartig echtgenoot door zijn energieke gade gedwongen met haar te gaan wandelen, toen zij was gedost in een kanariegelen mantel. De echtgenoot weigerde kort en bondig. Het kostte een nieuw eetservies. Neen, de man zal niet zien, dat we een hoedje van Fransch model op hebben. Maar wanneer hij zegt: ,,Ik vind het toch wel jammer dat vrouwen altijd zoo zinneloos de mode achterna hol len !" gaat dan thuis voor uw spiegel staan en vraagt u af of ge niet een model hebt uitgekozen, dat niet bij uw type hoort. Droevig is verder de omstandigheid, dat de vrouw pas verneemt dat een of andere jurk of pakje haar goed stond, wanneer ze het.... heeft afgedankt! Ze komt in een gloednieuwe namiddag japon de kamer in en haar man zegt, opziend: O, dit keer groen? Dat donkerblauw-met-wit stond je anders alleraardigst." Dan zijn er vele vrou wen, die zoo'n klap niet kunnen verwerken. Vooral niet als de nieuwe middagjurk het resultaat van veel moeite en zuinig-gespaard geld is ! En laten we dit eene onthouden: wat we ook in ons later leven dragen mogen, hoe modieus, apart, gedistin geerd, enfin, neemt wat ge wilt, we er ook eens zullen uitzien: nooit zal er voor Den Man in ons leven iets gaan boven de jurk waarin hij ons voor het allereerst zag. Die vergeet hij zijn leven lang niet. Op zijn gouden bruiloft is hij in staat om te zeggen: ,,Ik wou dat je nu nog eens een japon nam, die leek op dat katoentje met die ruit jes, dat je droeg aan het strand, dien eersten keer dat we elkaar ont dekten!" [H. LABOUREUR-VAN BEYERLAND UITERLIJKHEDEN" "\Y7IE over veel koopkracht beschikt, hult zich dit jaar in veel W bont. Als hèt werkelijk koud wordt, is dat niet zonder nut. Ook niet zonder charme, als men tenminste naar Paquin kan gaan, die deze beminnelijke bontcape vervaardigt van bruine loutre. Maar zelfs met een klein beetje bont kan men er al zeer modern uitzien, tenminste volgens Suzy, die er een bekoorlijk postillonachtig hoedj e van maakt meteen meter of zoo fluweelen lint, dat eerst om den bol gaat en dan om de hals. Dit niet zoo zeer voor de warmte, als voor wie de juiste bocht weet te treffen, de flatteusheid. Het archaïsche voor horlogetje, op de borst hoogt het genre temps" gedragen, verle bon vieux <J[ico NIEUWS UIT DE VROUWENBEWEGING 'ET het oude vuur hebben de feministen mannelijke en vrouwelijke het goed recht van de vrouw op arbeid verdedigd. De twee sterkste argumenten waren welt dat een ieder recht op arbeid moet hebben een recht dat onze wet geving nog niet erkent en vooral dat, indien men niet meer de per sonen zelf wil laten beslissen over het al of niet uitoefenen van een beroep, de wetgever zich moet mengen in allerlei huiselijke en financieele omstandigheden. de heer Kappeyne van de Coppello opmerkte, moeten de vrouwen van een steeds moeilijke, verdedigende positie overgaan tot een offensief. Het recht op arbeid en het recht op een onbespied per soonlijk leven zijn twte aanvalspunten, die een dergelijke verande ring van taktiek mogelijk maken. Vrouwen op Java EEN klein postkantoor in een groote stad op Java: Drie jonge Javaansche vrouwen, keurig gekleed in donkerbruine sarong en fijnbebloemd mousselienen kabaja zóó primnetjes kunnen alleen Javaansche vrou wen van standing er uitzien staan voor het loket en vragen een spaar bankboekje aan. Dat vergt formalitei ten en formaliteiten vergen tijd. Er worden ampele besprekingen in fluistertoon gevoerd met een onzichtbaren commies; formulieren worden heen en weer geschoven. Den Europeaan, die een postwissel komt innen, slaat de kleur al rood en rooder uit boven den kraag van zijn witte toetoepjas. Hij kucht. Hij buigt naar links. Hij buigt naar rechts. Tevergeefs; de drie gitzwarte, glan zend geoliede haarwrongen versperren volkomen de loketopening. Het is hem niet mogelijk, langer pas sief te blijven; zijn laaiend ongeduld schreeuwt om een woord en een daad: ,,Kom, baboetjes, opschieten l" en met een forsch gebaar van schouder en elle boog veegt hij de drie bruine figuurtjes met formulieren en al weg van voor 't loket. Zijn breede, rossig behaarde hand schuift de postwissel door de opening en blijft wachten op 't geld, dat hem competeert. ,,Hebt u een legitimatiekaart?" vraagt de onzichtbare, die de postwissel aannam. Heb ik niet noodig," antwoordt de man buiten 't loket kortaf. Een paspoort? Of brieven aan u ge richt?" informeert de stem binnen. Ook niet." De postwissel wordt op 't zwarte marmer van de toonbank teruggëlegd. Probeert u eens aan 't hoofdpost kantoor; wij mogen u niet helpen zon der legitimatie," zegt de commies vriendelijk-beslist en buigt het gezicht een pienter blond meisjesgezicht tot voor de opening. De Europeaan frommelt zwijgend het postwisselformulier, in zijn actetasch; zijn hals ziet paars. Eén glimlach glijdt over de drie ge zichten der jonge Javaansche vrouwen. Dan treden ze met zacht geklikklak van sloffen nader en buigen zich naar de loketopening om verder advies om trent het spaarbankboekje. C. C. KLAY-LANCEE l SCHEMER in Monte Carlo DE straat, de menschen, de hoo rnen en de bloemen beginnen naar de]jrust van' den komenden nacht te neigen. De dag is gedaan, de menschen gaan naar huis door het late licht, waarin nog een zweem van het felle goud der overvloedige zonnestra len van den afgeloopen dag lijkt te zijn blijven hangen, en ze zijn als motoren, die op hun laatste benzine loopen, of als klokken, die bijna afgeloopen zijn. Ze loopen niet meer vlug en veerkrach tig, ze drentelen langzaam, stap voor luien stap, en in hun oogen is alvast de droom van den avond. Ze blijven, wat teederder van stemming, staan voor een ding, dat zij op den nuchteren dag voorbij zouden zijn gegaan: een zich sierlijk over de straat rekkende poes, de overdadige, zwoel lila neer hangende trossen van een blauwen regen. Ze zien de wereld met andere oogen dan toen ze vanochtend opston den in het helle licht van den morgen; ze dempen van zelf hun stemmen, die, warmer van toon en intiemer van klank, al met het zoele duister van den Zuide lijken nacht volgeloopen schijnen te zijn. Diep onder mij, stilletjes, niet op-"en niet omkijkend, drentelt een vrouw, een meisje. Een rood mutsje gloeit warm in de lichtgrijze straat; onder een armelijk, wat zielig beige jasje stappen haar te magere beenen met de onzekere, een schromelijk gebrek aan gevoel voor eigenwaarde uitdrukkende, stappen van een vrouw, aan wie de menschheid het eens en voor al duide lijk heeft gemaakt, dat de wereldjleelijkheid aan een vrouw desnoods nog vergeven kan, maar dat gebrek aan charme een zonde is, waarvoor zij haar heele leven zal moeten boeten. Ze wacht, kennelijk. Ze wacht al heel lang, al wel een half uur. Op wie wacht ze zoo lang? Wie is het, die haar zoo lang, zoo onaardig, zoo onbeleefd lang laat wachten ? Op wie is het, dat ze met zoo'n trouw, zoo'n geduld, zoo'n toe wijding wacht ? Men komt in deze we reld helaas gewoonlijk gelukkiger uit, als men goed op zich kan laten wach ten, dan als men zelf met liefde en over gave wacht.... Er komen wat menschen voorbij. Een knappe jongen in een witte broek en met een helblauw overhemd aan, komt bijna dansend de straat af. Moewel hij haar slechts op den rug heeft gezien, tracht hij niet eens een glimp van haar gezicht beet te krijgen. Een werkman komt haar tegen, als ze haar twintig meter weer terug drentelt. Zijn blik glijdt over haar heen, en blijft ge boeid hangen aan den begroeiden, bloei enden muur boven haar hoofd. Een achteruit rijdende auto rijdt bijna tegen haar op. De bestuurder steekt ver schrikt zijn hoofd uit het raam naar de vrouwefiguur, die zoo haastig op zij sprong, en maakt, als hij haar ziet, zijn excuses als tegen een ouden heer. Steeds dieper valt het duister. Hoog op de huizen rest nog een laatste beetje goudglans; de geluiden van de voet stappen, de flarden gepraat doen aan, alsof ze geen deel meer zijn van het dagelijksch leven, maar losse, ver dwaalde klanken in de stilte van den nacht. Het roode mutsje, nog heel diep en dof gloeiend, drentelt nog steeds ge duldig op en neer. Een uur ! Een uur all Wie doet dat nu ? Een uur wachten ! Laat een uur wachten, maar wacht niet zelf l De lantarens flitsen aan, hoog boven de straat, en in hun vreemd licht staan de huizen van Monte Carlo als onwer kelijke, door kunstlicht beschenen cou lissen óp een modern tooneel. Een zwarte, lugubere cypres rijst er zwij gend tusschen omhoog. (Slot op pag. 16) PAG. 15 DE GROENE No. 3iss wij moderniseeren uw interieur grondig, stijlvol, degelijk en m er weinig kosten beipreking geheel vrijblijvend paul schongs amstelv.weg 1030 - telef. 22874 moderne meubileering FA F. SINEMUS 20 Leldschestraat 22 AMSTERDAM C. GEKL OVERHEMDEN NAAR MAAT VANAF Fl. 8. PRIMA COUPE EN AFWERKING EIGEN ATELIER voor liet goed verzorgde interieur tapijten N.V. KON. VER. TAPIJTFABRIEKEN R'DAM. A'DAM, DEVENTER, MOORDRECHT TOONZALEN TE AMSTERDAM: SINGEL 404 Het beste wat Holland's bodem biedt... deallerfijnste groenten, peulvruchten e.d. wor den in MAGGI* Soepen verwerkt en wel zó, dat U al hun gezonde, voed zame en aromati sche eigenschap"pen hierin volledig terugvindt. Dat is juist zo kenmerkend van MAGGI1 Soepen! Dat geeft aan deze soepen zo'n onmiskenbare, fijne kwaliteit ... MAGGI-kwaliteit. Vraagt dus uitdrukkelijk MAGGI1 Soepen en let op de geel-rode etiketten en de fabrieksmerken: de naam MAGGI en de Kruisster MAGGI'soEPEN JEANNE. DE KAAR. TEN ZEGGEN, DAT EEN DONKERE PER. SOON JE GELUK BE. DREIGT. HET IS EEN VROUW.DUSJEMAG WEL OPPASSEN... WACHT, EEN DONKERE VROUW? DAT IS NATUURLUK BELL A l IK MOÉT TOEGEVEN DAT ZE BIJZONDER AANTREKKELIJK IS., ?«^^ DAAR GAAT ZE EEN WINKEL BINNEN. WAT ZOU ZE TOCH »OR SCHOON. HEIDSMIDDE. LEN KOPEN? GEEFT U MIJ EEN TUBE VINOIIA VANISHING CREAM EN EEN TUBE VINOLIA COLD CREAM ALS ZIJ WEG IS, KOOP IK DIE CREAMS OOKI WAT HEBBEN DIE NIEUWE VINOLIA CREAMS MIJN TEINT IN KORTE TIJD VERBE. TERDI VCJ 0141 IK GELOOF NIET, DAT MIJN GELUK ERNSTIG WORDT BEDREIGD.... Door de nieuwste ervaringen op cosmetisch gebied hebben onze deskundigen een Vanishing Cream en een Cold Cream van bijzondere hoedanigheid samengesteld. Deze preparaten zijn door duizenden vrouwen een tijdlang beproefd en allen vertelden ons: Dit is wat wij reeds jaren hebben verlangd l" V j nol ia Vanishing Cream, door zijn speciale samenstelling en extra fijne emulgering zonder enige scherpe werking, is uiterst geschikt voor zelfs de gevoeligste huid en maakt ook de meest glimmende huid onmiddellijk voor lange tijd mat. Vinolia Vanishing Cream beschermt de huid tegen weer en wind, ook bij langer verblijf in de buitenlucht, trekt direct in, wrijft gemakkelijk en dun uit en vormt een ideale basis voor poeder. Vinolia Cold Cream werkt tot diep in de epidermis, verstopt door haar speciale bereidingswijze - zelfs de fijnste gelaatsporiën nooit en wekt de huidcellen op tot verhoogde activiteit, waardoor de zo gevreesde rimpelvorming wordt voor komen. Deze twee Vinolia Creams bieden U meer dan U ooit van gelaatscreams heeft durven verwachten. Mnöa VANISHING CREAM - COLD CREAM GEWONE TUBE 33 CENT - GROTE TUBE 60 CENT - LUXE POT 90 CENT S T. NICOLAAS GESCHENKEN HONGAARSCHE KUNSTNIJVERHEID HANDGEBORDUURDE DAMÊ&KLEEDING HUNGARIA HEERENGRACHT 443 b/h KONINGSPLEIN KUNSTHANDEL SANTEE LANDWEER EXPOSITIE TOT 3 I>ECEMBKK 1O37 MARTHA FRANCO VAX Bl'fREN J. C. HOOYKAAS IVKIZERSURACHT 4O3 (KEI DB C U EST R A AT) A M 8 T 'E U D AM PIPE5 CIGARETTE HOLDERS \